Έργο που σε ρουφάει από την πρώτη στιγμή οι «Αλεπούδες» της Ντων Κινγκ,
που συνεχίζονται στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου Επί Κολωνώ, σε σκηνοθεσία
Ελένης Σκότη, μιλούν για τον κατασκευασμένο, αόρατο εχθρό που υπάρχει για να
διαιωνίζει τον φόβο και να χειραγωγεί τους ανθρώπους και να κρύβει τα
πραγματικά θηρία που ο καθένας κουβαλά μέσα του. «Ο μόνος τρόπος για να νικήσει
μια κοινωνία τους κατασκευασμένους της εχθρούς είναι να μην χάσει τις ηθικές
της αξίες», λέει στο THEATER.VIEW, o πολλά
υποσχόμενος ηθοποιός Χάρης Χιώτης που ερμηνεύει εξαιρετικά και με μεγάλη
ακρίβεια τον πολύ απαιτητικό ρόλο του τραγικού αντιήρωα- Αλεπουδοκυνηγού,
Ουίλιαμ Μπλόρ, δίπλα στους έμπειρους και καταξιωμένους ηθοποιούς Δημήτρη Λάλο
και Ιωάννα Παππά και την επίσης πολύ καλή Ιωάννα Κολλιοπούλου. Ώριμος, προσγειωμένος,
ταλαντούχος, με πολύ αγάπη και όρεξη για αυτή τη δουλειά, ο Χάρης Χιώτης δεν
τρομάζει από τις αντίξοες οικονομικές συνθήκες που πλήττουν και τον δικό του
κλάδο και μας μιλά για την επαγγελματική του πορεία από το Τμήμα Θεατρικών
Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών στο Ναύπλιο ως την συνεργασία του με τον Γιώργο
Κιμούλη, τον οποίο χαρακτηρίζει δάσκαλο ζωής για εκείνον, τα χόμπι, τις προσδοκίες
αλλά και τα μελλοντικά του σχέδια με την ομάδα του, τους Repente.
Ποια ανάγκη σε ώθησε να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Η υποκριτική και συγκεκριμένα το θέατρο μπήκε στη ζωή μου
από πολύ μικρή ηλικία. Ξεκίνησε από την αδελφή μου η οποία παρακολουθούσε
μαθήματα στο θεατρικό εργαστήρι του σχολείου που φοιτούσαμε. Στο σπίτι με έβαζε να της κρατάω λόγια για τους ρόλους
της, για τις σκηνές που είχε να κάνει, ή να είμαι ο συμπρωταγωνιστής της και
μια μέρα με πήρε μαζί της στο θεατρικό εργαστήρι. Από τότε έγινε μέρος της ζωής
μου.
Οι σπουδές σου στο Τμήμα Θεατρολογίας της Σχολής Καλών Τεχνών στο
Ναύπλιο πως προέκυψαν;
Ήταν ένα από τα Τμήματα Θεάτρου
που είχα επιλέξει όταν έδωσα πανελλήνιες. Είμαι πολύ ευχαριστημένος που
παρακολούθησα αυτή τη σχολή, γιατί ανήκει στην Καλών Τεχνών και γινόντουσαν
πάρα πολλά μαθήματα σε πρακτικό επίπεδο. Έμαθα πάρα πολλά, είχα πολύ καλούς
καθηγητές και το καλό είναι ότι από το τρίτο έτος και μετά είχαμε την
δυνατότητα να διαλέξουμε όποια κατεύθυνση θέλαμε. Το συγκεκριμένο Τμήμα είχε
τέσσερις κατευθύνσεις: σκηνοθεσία-υποκριτική, σκηνογραφία-ενδυματολογία,
θεατρολογία και χορό. Εγώ επέλεγα την κατεύθυνση της σκηνοθεσίας-υποκριτικής,
οπότε τα μαθήματα γίνονταν καθαρά σε πρακτικό επίπεδο.
Από την πρακτική άσκηση στην σχολή μέχρι την συνεργασία με τον Γιώργο
Κιμούλη και την συμμετοχή στου στις Αλεπούδες υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση
της Ελένης Σκότη, τι μεσολάβησε;
Μαζί με την αδερφή μου και δυο
φίλες ιδρύσαμε το 2008 μια θεατρική ομάδα, τους Repente, με την οποία αρχίσαμε να
κάνουμε κάποιες θεατρικές παραστάσεις, όντας ακόμα φοιτητής στην σχολή. Έτσι
ήρθαν οι πρώτες προτάσεις και οι πρώτες συνεργασίες.
Η συνεργασία με το Γιώργο Κιμούλη στο «Δον Ζουάν» και έπειτα στην
«Συνέντευξη» πως ήρθε;
Η πρώτη γνωριμία έγινε μέσω μιας
φίλης και πολύ καλής συνεργάτιδας, η οποία μας σύστησε και έτσι έγινε η πρώτη
συνεργασία. Ο Γιώργος Κιμούλης είναι ένας πραγματικός δάσκαλος. Ένας άνθρωπος
που δουλεύει στο ανώτατο επίπεδο που μπορεί να δουλέψει ένας άνθρωπος. Η θητεία
μου δίπλα του ήταν πάρα πολύ σημαντική. Του χρωστάω όλη την σκέψη που έχω
διαμορφώσει για το θέατρο και είναι πολύ σημαντικό αυτό. Με εξέλιξε σε όλα μου.
Βεβαίως υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που μου έχουν εμφυσήσει πολλά πράγματα αλλά
εκείνος ήταν που συνέβαλε καθοριστικά στην συγκρότηση της σκέψης μου.
Με την ομάδα ΝΑΜΑ είχες ξανά συνεργαστεί πριν από αυτή την δουλειά;
Γνώριζες τον τρόπο δουλειάς της;
Είχα κάνει την πτυχιακή μου πάνω
στην ομάδα ΝΑΜΑ και έτσι γνώριζα την νοοτροπία της αλλά αυτή είναι η πρώτη μου
συνεργασία.
Πόσο εύκολη ήταν το δέσιμο με την ομάδα μιας και ανέλαβες το ρόλο λόγω
αντικατάστασης;
Με την βοήθεια της ομάδας αλλά
και την σκηνοθετική καθοδήγηση της Ελένης Σκότη μπήκα κατευθείαν σε διαδικασία
παραγωγικότητας. Επομένως οποιαδήποτε κι αν ήταν η πράξη από την στιγμή που
υπήρχε καλό κλίμα ως προς την παραγωγικότητα και το καλό όλης της παράστασης ,
ενσωματώθηκα εύκολα.
Ποιος είναι ο Ουίλιαμ Μπλόρ, τον οποίο υποδύεσαι και πως προσπάθησες να
τον προσεγγίσεις;
Είναι ένας ανιχνευτής αλεπούδων,
που αποστέλλεται από την κρατική εξουσία σε φάρμες και αγροτικές μονάδες για να
ελέγξει την παραγωγικότητα και αν τυχόν η μείωση της οφείλεται στην ύπαρξη
αλεπούδων, όπου η αλεπού συμβολίζει οτιδήποτε ολέθριο, κάθε καταστροφή και
κακό. Είναι ένα άτομο που από την
τρυφερή ηλικία των πέντε ετών , τον πήρανε από την οικογένεια του για να τον
μεγαλώσουν με συγκεκριμένες αρχές , ιδέες και αντιλήψεις με βάση το πρότυπο του
εξουσιαστή που ήθελε να φτιάξει η κυβέρνηση. Επομένως είναι ένας άνθρωπος που
δεν έχει διαμορφώσει τις δικές του ιδέες αλλά έχει μεγαλώσει φερεφωνίζοντας τις
ιδέες άλλων που τελικά κατέληξαν να είναι και δικές του. Επομένως είναι ένα
παιδί με πολύ κλειστούς ιδεολογικούς ορίζοντες και πολύ ακοινώνητο σε σχέση με
την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα του είναι πολύ συγκεκριμένη, δρα και
λειτουργεί υπό συγκεκριμένες εντολές και αυτό τον κάνει πολύ ξεχωριστό. Είναι
ένας ρόλος που απαιτεί μεγάλη ακρίβεια και διανοητική προσέγγιση και με βοήθησε
πολύ σε αυτό η σκηνοθετική καθοδήγηση της Ελένης Σκότη.
Οι «Αλεπούδες» είναι ένα έργο που ακουμπά πολύ σε όσα συμβαίνουν γύρω
μας σήμερα, και ειδικά στην Ελλάδα, ποια είναι η άποψη σου για κατάσταση που
βιώνουμε;
Η κρίση που βιώνουμε σήμερα δεν
είναι μόνο οικονομική, είναι και ηθική , κοινωνική, πολιτική και γενικότερα μια
κρίση αξιών, που όσο πάει και χειροτερεύει. Πιστεύω ότι πρέπει να προχωρήσουμε
όλοι μαζί, ενωμένοι σε μια γροθιά, γιατί μόνο ενωμένοι θα μπορέσουμε να
βελτιώσουμε τις συνθήκες γύρω μας σε όλα τα επίπεδα.
Μιας και ο θεματικός άξονας του έργου αφορά στο θέμα του
κατασκευασμένου εχθρού, θεωρείς ότι μια κοινωνία έχει ανάγκη να κατασκευάζει
εχθρούς προκειμένου να μπορεί να χειραγωγεί ευκολότερα τους πολίτες της;
Επειδή το βασικό συστατικό της
κοινωνίας είναι οι άνθρωποι που ζουν σε αυτή, όντας κοινωνία δεν έχει αυτή την
ανάγκη. Παρόλα αυτά οι εξουσιαστές της έχουν αυτή την ανάγκη. Σίγουρα υπάρχουν
παντού και πάντα κατασκευασμένοι εχθροί, εχθροί ανύπαρκτοι που ενώ όλοι
γνωρίζουμε την ανυπαρξία τους, εντούτοις δρούμε κάτω από τον φόβο της. Έτσι και
η Αλεπού στο έργο μας αποτελεί έναν κατασκευασμένο εχθρό , που αφορά στην σχέση
εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου και στους τρόπους που η κρατική προπαγάνδα
βρίσκει για να κάνει την εξουσία της πιο απόλυτη, πιο εύκολη και γενικότερα να
κρατάει τα όνειρα των ανθρώπων σε μια σιγή, προκειμένου να εξυπηρετούνται τα
δικά της οφέλη και συμφέροντα.
Υπάρχει τρόπος να νικήσει μια κοινωνία τους κατασκευασμένους της
εχθρούς;
Ο τρόπος νομίζω είναι ένας και μοναδικός. Ο κάθε άνθρωπος να μην χάνει
τις δικές του προσωπικές ηθικές αξίες. Πιστεύω ότι κατά κύριο λόγο εκεί μας
χτυπάει η κρίση. Σίγουρα οι οικονομικές συνθήκες όσο πάνε και χειροτερεύουν και
όταν κανείς δεν έχει να φάει σκέφτεται και μηχανεύεται πάρα πολλά πράγματα για
να το πετύχει αυτό. Και όταν μιλάω για τροφή δεν αναφέρομαι μόνο για πραγματική
αλλά και για πνευματική τροφή, για ιδέες και για νοητική σκέψη. Πρέπει να
διατηρήσουμε τις ηθικές μας αξίες και να δίνουμε σημασία στον άνθρωπο.
Ποιες είναι οι δικές σου προσδοκίες από αυτό το χώρο και βιοποριστικά
και καλλιτεχνικά;
Βιοποριστικά, σίγουρα, οι
οικονομικές συνθήκες είναι πολύ δύσκολες για να μπορέσει να ζήσει ένας
άνθρωπος. Θεωρώ όμως ότι η κρίση δεν έχει επηρεάσει μόνο το επάγγελμα του
ηθοποιού. Έχει επηρεάσει όλα τα επαγγέλματα. Ο καθένας πρέπει στο τομέα να
προσπαθεί να είναι όσο καλύτερος γίνεται , για να έχει μία δουλειά και να
«βιοπορίζεται» όσο καλύτερα γίνεται.
Καλλιτεχνικά θα ήθελα να συνεχίσω να δίνομαι σε αυτό που κάνω, και με τη σειρά
του να με επιλέγει και αυτό.
Έχεις κάνει άλλα επαγγέλματα για να επιβιώσεις ή βιοπορίζεσαι
αποκλειστικά από το θέατρο;
Φέτος δουλεύω μόνο στο θέατρο,
ωστόσο έχω κάνει και άλλες δουλειές για να επιβιώσω. Εξάλλου πλέον πολλοί άνθρωποι
κάνουν και δυο και τρεις δουλειές για να βιοποριστούν. Και εγώ δεν έχω ξεφύγει
από αυτό. Το θέμα είναι με αυτό που κάνεις να αισθάνεσαι καλά. Άμα αυτό που
κάνεις σε ολοκληρώνει από κει και πέρα μπορείς να κάνεις και δέκα δουλειές για
να τα φέρεις βόλτα.
Με τους Repente έχετε κάποια μελλοντικά
επαγγελματικά σχέδια μετά τις Αλεπούδες.
Έχουμε ήδη στα σκαριά μια μουσικό-θεατρική
παράσταση , που ακόμα μένει να ρυθμιστούν κάποιες λεπτομέρειες για την
πραγματοποίηση της, αλλά επειδή μέσα σε τόσο αμφίρροπες εποχές είναι δύσκολο να
μιλάς για μελλοντικά σχέδια , τα οποία δεν τα έχεις ήδη δρομολογήσει, αρκούμαι
στο ότι κυνηγάω αλεπούδες κάθε Τετάρτη με Κυριακή στο Θέατρο Επι Κολωνώ.
Στον ελεύθερο χρόνο σου με τι ασχολείσαι;
Μου αρέσει πολύ το περπάτημα.
Μπορώ να περπατάω με τις ώρες, να κάνω βόλτα με την μηχανή μου, να βγαίνω με
τους φίλους μου….
Να κλείσουμε με μια φράση από τις «Αλεπούδες»;
Μια ατάκα που συγκεκριμενοποιεί
πάρα πολύ το ρόλο μου είναι η εξής: «Είμαι στο ινστιτούτο από 5 ετών για να
ξεκινήσω την εκπαίδευση μου…». Νομίζω ότι αυτή η φράση προσδίδει στο χαρακτήρα
του Ουίλιαμ όλα τα χαρακτηριστικά για τον τρόπο που κινείται στην κοινωνία, που
αντιμετωπίζει και εξουσιάζει τους άλλους.
