ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΗΓΟΣ
ΔΑΦΝΙΣ & ΧΛΟΗ: ΜΙΑ
ΕΝΤΕΛΩΣ ΝΕΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Με την εμβληματική μουσική
του ιμπρεσιονιστή συνθέτη
Μορίς Ραβέλ να συνοδεύει επί
σκηνής τα πρώτα βήματα του
Δάφνιδος και της Χλόης στον
απόλυτο, ιδανικό έρωτα μέσα
από την αθωότητα της νιότης
και τα βίαια ξεσπάσματα της
εφηβικής σεξουαλικότητας,
ετοιμάζεται να ανοίξει την 1η
Μαρτίου και για περιορισμένες
παραστάσεις η αυλαία του
Παλλάς. Δεκαπέντε χρόνια
μετά την πρώτη παρουσίαση
της παράστασης, με την οποία
απέσπασε το Κρατικό Βραβείο
Χορού, ο Κωνσταντίνος Ρήγος
αναμετράται και πάλι με το
κλασικό ποιμενικό
μυθιστόρημα του Λόγγου,
όπως αυτό διασκευάστηκε σε
λιμπρέτο του Michel Fokine
κατά παραγγελία του Σερζ
Ντιάγκιλεφ για τα ρωσικά μπα-
λέτα, και υπόσχεται μια εντε-
λώς διαφορετική και ανατρε-
πτική ματιά σε σχέση με εκείνη
του ‘95. Λίγες μέρες πριν από
την επίσημη πρεμιέρα, τον
συναντάμε στην πρόβα και
παίρνουμε μια πρώτη γεύση
από το mood της παράστασης!
Το ραντεβού έχει δοθεί στο
Παλλάς! Το νέο αίμα της
«Οκτάνα» έχει αρχίσει να
καταφτάνει από νωρίς για
την πρόβα. Το διαβρωμένο
ταβάνι έχει ήδη πάρει τη
θέση του. Στο ξύλινο
πάτωμα της σκηνής, τεχνι-
κοί, χορευτές, αξεσουάρ
και κοστούμια. Τα
φώτα χαμηλώνουν. Η
ατμόσφαιρα γίνεται υπο-
βλητική. Οι υπεύθυνοι τσε-
κάρουν τον ήχο και ο Κων-
σταντίνος Ρήγος δίνει τις
τελευταίες οδηγίες πριν
μας ξεναγήσει στη νέα
αισθητική και
αφηγηματική δομή της
παράστασης, που
ενθουσίασε το κοινό της
Θεσσαλονίκης.
«Άρεσε περισσότερο από
όσο περίμενα, με την
έννοια ότι η παράσταση
χρησιμοποιεί την
αφήγηση του ορίτζιναλ
μπαλέτου με έναν τελείως
διαφορετικό τρόπο, που
έχει πολύ χιούμορ, ερωτι-
σμό, αισθησιασμό και
πολύ ανατροπή. Γι’ αυτό
και είχα μια ανησυχία ως
προς το αν το κοινό του
Μεγάρου Μουσικής μπο-
ρεί να αντιμετωπίσει ένα
τέτοιο θέμα με θετική διά-
θεση. Τελικά η υποδοχή
ήταν πάρα πολύ καλή και
αυτό μου έδωσε πολύ
μεγάλη αυτοπεποίθηση
για τις παραστάσεις της
Αθήνας». Συναισθηματικοί
λόγοι, που συνδέονται και
με τα 15 χρόνια από την
πρώτη παράσταση και 20
χρόνια από την ίδρυση της
ομάδας, αλλά και μια
ανάγκη να προσδιοριστεί
ξανά μέσα από κάτι που
γνωρίζει καλά, του δίνουν
την ευκαιρία να δει τελείως
διαφορετικά αυτή την
παράσταση και όχι να ανα-
παλαιώσει απλώς την
παλιά: «Το κοινό που έχει
δει την παράσταση του ‘95
θα βρεθεί έκπληκτο μπρο-
στά σε μια εντελώς
καινούργια αισθητική και
αφηγηματική ματιά». Κρα-
τώντας μόνο τα βασικά
σκηνικά και με τα οχτώ
πρόσωπα του έργου να
γίνονται Δάφνις και Χλόη,
με εξαίρεση κάποιες στιγ-
μές που δανείζονται τους
υπόλοιπους ρόλους για να
βοηθήσουν την ιστορία να
προχωρήσει, το έργο μετα-
τοπίζεται αρκετά προς τον
Λόγγο, αλλά μέσα από μια
πιο σύγχρονη ματιά, δίνον-
τας βάση κυρίως στο στοι-
χείο της αθωότητας, αλλά
και της βίαιης και ανατρε-
πτικής διάθεσης που συνυ-
πάρχουν στην εφηβεία.
Metro, 26/02/2010
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΡΑΜΑΝΤΑΝΗ
