Χορεύτρια, xορογράφος, ηθοποιός, θεατρολόγος και ιδρυτικό μέλος της ομάδας “Trout – Physical Theater” η Φαίδρα Σούτου «κολυμπά» φέτος όχι μόνο ενάντια στο ρεύμα, εξερευνώντας τα όρια του σωματοποιημένου θεάτρου αλλά και στα βαθιά νερά της σκηνοθεσίας , διασκευάζοντας και συν – σκηνοθετώντας μαζί με την Μαρία Κατσανδρή την αριστουργηματική νουβέλα του Irvine Welsh “Trainspotting”, που ανεβαίνει από τις 28 Φλεβάρη στο Θέατρο Χυτήριο. «Από την πρώτη φορά που διάβασα την νουβέλα του Welsh διέκρινα την ότι γράφει σε γενικές γραμμές για την εξάρτηση…» μας λέει η ίδια μιλώντας για την σκηνική μεταφορά της ιστορίας του θρυλικού Mark Renton (Χρήστος Μαλάκης) και της παρέας του στους αυτοκαταστροφικούς δρόμους της εξάρτησης αλλά και τον διπλό ρόλο του Στράτου Τζώρτζογλου ως Begbie και εμπόρου ναρκωτικών, σε ένα ιδιότυπο alter- ego.
Σε ποιο βαθμό βασίζεται η παράσταση στην νουβέλα του Irvine Welsh ;
Το μυθιστόρημα περιέχει διάφορες σπονδυλωτές ιστορίες. Μια από αυτές είναι και η ιστορία των τεσσάρων αγοριών . Η παράσταση βασίστηκε εξ’ ολοκλήρου στην νουβέλα του Welsh και καθόλου στην ταινία. Πρόκειται ουσιαστικά για την ιστορία αυτών των αγοριών μέσα στον δρόμο των ναρκωτικών εκφρασμένη με σωματικό και θεατρικό τρόπο , έτσι ώστε να αποτελεί ένα πάντρεμα σώματος και λόγου. Οπότε υπάρχουν ταυτόχρονα δράσεις και καταστάσεις σώματος.
Ποιος ήταν ο λόγος που βασίστηκες περισσότερο στο μυθιστόρημα και όχι στην ταινία;
Επειδή το μυθιστόρημα είναι πολύ πιο σκληρό από την ταινία και εκφράζει πολύ περισσότερο την κόλαση των ναρκωτικών και την κυνικότητα και την σκληρότητα που υπάρχει, περιέχει πολύ πιο μεστά και ολοκληρωμένα δραματουργικά νοήματα πάνω στα οποία μπορείς να βασιστείς για να φτιάξεις ολοκληρωμένους χαρακτήρες και σκηνές από ότι η ταινία.
Γιατί αυτό το έργο τώρα;
Την πρώτη φορά που το διάβασα διέκρινα ότι ο Welsh γράφει σε γενικές γραμμές για την εξάρτηση. Για το πώς δηλαδή μπορεί η εξάρτηση οποιουδήποτε ανθρώπου από οποιοδήποτε πράγμα να τον φέρει σε μια τέτοια διαδρομή της ζωής του, που να είναι και η τελειωτική. Που μπορεί να φτάσει ένα εξαρτώμενο άτομο από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής του, πως μπορεί να αλλάξει η προσωπική αλλά και η κοινωνική του συμπεριφορά. Αυτός ήταν και ο λόγος που μου διήγειρε το ενδιαφέρον αυτή η ιστορία, όπως επίσης και το γεγονός ότι δουλεύω πάνω στο σωματοποιημένο θέατρο που μου δημιούργησε την επιθυμία να το προσεγγίσω από την πλευρά του σώματος και του λόγου.
Είναι ένα δύσκολο έργο για να μεταφερθεί σε θεατρική σκηνή και λόγω της κινηματογραφικής μεταφοράς;
Ναι το σκέφτηκα αυτό κάποια στιγμή αλλά επειδή αυτή η παράσταση έχει να κάνει με την δική μου προσωπική γραμμή και άποψη πάνω στο έργο του Welsh, δεν νομίζω ότι υπάρχει ο οποιοσδήποτε φόβος σύγκρισης με την ταινία, γιατί πρόκειται για δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Ποια είναι η σκηνοθετική γραμμή πάνω στην οποία κινηθήκατε μαζί με την Μαρία Κατσανδρή;
Προσπαθήσαμε όλο αυτό τον καιρό να σωματοποιήσουμε χαρακτήρες και καταστάσεις , δίνοντας υπόσταση σε κάποια λόγια χρησιμοποιώντας το σώμα και δίνοντας υπόσταση στο σώμα χρησιμοποιώντας τον λόγο. Πιστεύω ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό, αν όχι σε όλο, το έχουμε καταφέρει αυτό.
Η ωμότητα και η σκληρότητα ορισμένων σκηνών του έργου παραπέμπει σε μια θεατρική έκφραση , τύπου “in yer face theater”. Έχει καμία σχέση με αυτό το είδος θεάτρου η παράσταση;
Όχι δεν υπάρχει καμία σχέση με το in yer face. Στην παράσταση παρουσιάζεται το έργο με την σκληρότητα που πρέπει να παρουσιαστεί, χωρίς τίποτα παραπάνω και τίποτα παρακάτω για να χαϊδέψει αυτιά ή για να μην σοκάρει ανθρώπους.
Ποιος είναι ο ρόλος του Στράτου Τζώρτζογλου στην παράσταση;
Ο Στράτος Τζώρτζογλου παίζει ένα διπλό ρόλο εκείνον του Βegbie, τον οποίο στην ταινία υποδύεται ο Robert Carlyle, που είναι φίλος των παιδιών από μικρή ηλικία και είναι αλκοολικός και παίζει και τον έμπορο ναρκωτικών των παιδιών. Πιστεύω ότι ο ένας ρόλος αποτελεί το alter ego του άλλου, παρόλο που ποτέ δεν γνωρίζονται μεταξύ τους και δεν συναντώνται.
Πως προέκυψε η συνεργασία σας μαζί του;
Ο Στράτος είναι ένας άψογος συνεργάτης και ένας ηθοποιός που θέλησε να δουλέψει με μια ομάδα νέων ανθρώπων και να πειραματιστεί έξω από τα όποια θεατρικά ή σκηνικά δεδομένα υπάρχουν. Μέχρι σήμερα έχει λειτουργήσει ως ένας τρομερός δέκτης και πομπός ερεθισμάτων σε αυτή την παράσταση.
Εσύ πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με το θέατρο και την σκηνοθεσία;
Εγώ κατά βάση είμαι χορεύτρια, χορογράφος, ηθοποιός και θεατρολόγος. Το συγκεκριμένο έργο το προετοίμαζα και πάρα πολύ καιρό και ο τρόπος με τον οποίο το έχω διασκευάσει βασίζεται στο σωματοποιημένο θέατρο, που πάει να πει ότι χρησιμοποιούσα πάρα πολύ το σώμα ως μέσο έκφρασης του λόγου. Μέσα από αυτή την διαδρομή , που θέλησα να σωματοποιήσω κάποια πράγματα προέκυψε και σκηνοθεσία με αφορμή στην συγκεκριμένη παράσταση και η συνεργασία με την Μαρία Κατσανδρή , με την οποία γνωριζόμαστε χρόνια και μοιραζόμαστε τις ίδιες απόψεις για το θέατρο.
Που παραπέμπει το όνομα της ομάδας “trout”, πότε συγκροτήθηκε και μέσα από ποια ανάγκη;
Εγώ είμαι ιδρυτικό μέλος της ομάδας , η οποία συγκροτήθηκε το 2007 κάνοντας την πρώτη της παράσταση στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Αυτή είναι η δεύτερη παραγωγή της ομάδας. Το όνομα της σημαίνει πέστροφα στα αγγλικά και ο λόγος που το επιλέξαμε είναι ότι η πέστροφα είναι το μοναδικό ψάρι που πηγαίνει αντίθετα στο ρεύμα.
«Οι πολλαπλές εκδοχές της προσωπικότητας των ηρώων είναι τελικά και η πραγματική τους εξάρτηση». Μήπως αυτή η εκδοχή είναι τελικά και η πραγματική εξάρτηση όλων μας στον σύγχρονο κόσμο;
Ναι πιστεύω ότι παρόλο που είμαι πάρα πολύ μικρή για να μιλήσω για άλλες εποχές, η συγκεκριμένη εποχή που ζούμε δυστυχώς ή ευτυχώς είμαστε κάπως από κάπου εξαρτημένοι για να μπορούμε να συνεχίσουμε. Και αυτό γιατί η εποχή είναι πάρα πολύ δύσκολη κοινωνικά και ρευστή με αποτέλεσμα ο καθένας να αισθάνεται ότι χρειάζεται κάτι για να μπορεί να προχωρήσει. Αυτό το κάτι δεν είναι ανάγκη να είναι ουσία. Μπορεί να είναι από το πιο γελοίο και ασήμαντο πράγμα ως το πιο μεγάλο και καταστροφικό. Αν και η εξάρτηση από μόνη της είναι πάντα καταστροφική.
Trainspotting, του Irvine Welsh, από 28/02 στο Θέατρο Χυτήριο
Παραστάσεις:Πέμπτη - Δευτέρα: 21.30 (έως 18/04) / Διάρκεια: 80’
Παίζουν: Χρήστος Μαλάκης, Στράτος Τζώρτζογλου, Φαίδρα Σούτου, Παραστάσεις:Πέμπτη - Δευτέρα: 21.30 (έως 18/04) / Διάρκεια: 80’
Αντρέας Κοντόπουλος, Γιώργος Σταυριανός, Νίκος Ιωαννίδης,
Μαργαρίτα Τρίκα, Ναυσικά Πέππα–Τριαντάρη, Άννα Δάρα
Μετάφραση: Σόνια Σαλίμπα
Διασκευή: Φαίδρα Σούτου
Σκηνοθεσία: Μαρία Κατσανδρή & Φαίδρα Σούτου
Χορογραφία: Φαίδρα Σούτου
Σκηνογραφία – Κοστούμια: Κατερίνα – Χριστίνα Μανωλάκου
Φωτισμοί: Σίμος Σαρκετζής
Sound Design: Μίλτος Μαγκώνης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Λία Τσάνα
Βοηθός Χορογράφου: Μαργαρίτα Τρίκα
Θέατρο Χυτήριο: Ιερά Οδός 44, τηλ. 211.012.44.01.
Εισιτήρια: 20 € , 15 € (κάτω των 20 ετών & άνω των 60) & 12 € (Φοιτητικό & άνεργοι με κάρτα ΟΑΕΔ)
