Audition for a demonstration: «Αν μπορούσατε να
γυρίσετε το χρόνο πίσω, σε ποια ιστορική συγκυρία θα θέλατε να βρεθείτε και
ποιον ρόλο θα παίζατε;» Μια παράσταση που θα αναπλάσει, ζωντανά επί σκηνής,
πολιτικά γεγονότα από το παρελθόν…
Θέλετε να διαδηλώσετε ενάντια στον ολοκληρωτισμό, να μιλήσετε στον ραδιοφωνικό σταθμό των φοιτητών, να γράψετε συνθήματα;
Τότε, είστε καλεσμένοι στη Στέγη Γραμμάτων
& Τεχνών. Αναζητούμε άντρες και γυναίκες άνω των 15 ετών, που θέλουν να
αναβιώσουν τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1973. Μπορείτε να έρθετε οποιαδήποτε
στιγμή, σε αυτό το χρονικό διάστημα, και να φύγετε όποτε θελήσετε. Δεν
απαιτούνται ούτε υποκριτική εμπειρία, ούτε και ακριβής γνώση των ιστορικών
γεγονότων. Μπορείτε να συμμετέχετε για 15 λεπτά ή απλώς να παρακολουθήσετε.
Κάθε χρόνο, στις 17 Νοεμβρίου οι πολίτες
αναβιώνουν στους δρόμους το ιστορικό αυτό γεγονός με μία διαδήλωση και κάθε
χρόνο η πορεία του Πολυτεχνείου παίρνει διαφορετικό νόημα. Ύστερα από ένα
χρόνο, με μαζικές διαδηλώσεις, το δημοψήφισμα, το κλείσιμο των τραπεζών, την
προκήρυξη νέων εκλογών, το νέο μνημόνιο, την έκρηξη της προσφυγικής κρίσης,
θέλουμε να μάθουμε πώς αισθάνονται σήμερα οι Έλληνες σχετικά με τη δύναμή τους.
Είμαστε ενώπιον μιας νέας μορφής ολοκληρωτισμού; Είμαστε ελεύθεροι να
αποφασίζουμε; Ποιος είναι ο ρόλος μας στην κοινωνία;
Αυτή η περφόρμανς είναι μια ανοιχτή
πρόσκληση σε όλο τον κόσμο για να έρθει και να ερμηνεύσει, να μιλήσει και να
σκεφτεί σχετικά με το σήμερα και το χθες. Σημερινοί φοιτητές, φοιτητές από το
1973, άνθρωποι που βρέθηκαν τότε στο Πολυτεχνείο για να υποστηρίξουν τα
αιτήματα της εξέγερσης, αλλά και άνθρωποι που παρέμειναν στα σπίτια τους,
σμίγουν όλοι μαζί για να ανακατασκευάσουν το παρελθόν και να κοιτάξουν προς το
μέλλον.
Στέγη Γραμμάτων
& Τεχνών | Συγγρού 107
17 Νοεμβρίου 2015 |
6 -12 μ.μ.
Τι θυμόμαστε
από ιστορικά πολιτικά γεγονότα που καθόρισαν το μέλλον μιας χώρας; Το γκρέμισμα
των συνόρων, την πτώση της δικτατορίας, την εξέγερση ενός λαού; Τι έχει μείνει
ως ανάμνηση σε όσους συμμετείχαν σε αυτά και τι καθορίζει τη συλλογική μνήμη
μιας κοινωνίας; Τι μπορεί να αναπαραστήσει αυτά τα γεγονότα σήμερα: ένα
σύνθημα, μια φωτογραφία, ένα τραγούδι, μια μαρτυρία;
Η σκηνοθέτης και συγγραφέας Λόλα Αρίας καλεί το κοινό σε μια παράσταση με τη
μορφή ακρόασης. Οι θεατές είναι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας και έρχονται
αντιμέτωποι με το εξής ερώτημα: «Αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω, σε
ποια ιστορική συγκυρία θα θέλατε να βρεθείτε και ποιον ρόλο θα παίζατε; Θα
ήσασταν διαδηλωτής, παρατηρητής, αστυνομικός;»
Ένα κάλεσμα για συμμετοχή σε μια οντισιόν/ακρόαση, με σκοπό την
αναπαράσταση μιας διαδήλωσης, δημοσιοποιείται στις εφημερίδες και σε
άλλα μέσα ενημέρωσης. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής, οι συμμετέχοντες
έρχονται αντιμέτωποι με αναμνήσεις, ιστορικά στοιχεία και συλλογικές αφηγήσεις,
στην προσπάθειά τους να αναπαραστήσουν τι πραγματικά έγινε και πώς αυτό μπορεί
να ανασυσταθεί σήμερα.
Μια παράσταση-ακρόαση για τη συλλογική
μνήμη, την πολιτική συμμετοχή και τη σχέση ανάμεσα στη μυθοπλασία και την
ιστορία. Το έργο αυτό έχει μια νομαδική μορφή και αναδημιουργείται κάθε φορά,
ειδικά για την κάθε πόλη στην οποία παρουσιάζεται. Η κάθε πόλη έχει τη δική της
ιστορία και για τους κατοίκους της υπάρχει μία διαδήλωση που δεν
μπορούν ποτέ να ξεχάσουν.
Η Λόλα Αρίας
(γενν. 1976 Μπουένος Άιρες, Αργεντινή) είναι συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός. Η δουλειά της συνδυάζει στοιχεία θεάτρου ντοκουμέντου και
μυθοπλασίας. Συνεργάζεται συχνά με καλλιτέχνες από διαφορετικά πεδία, με
επαγγελματίες αλλά και ερασιτέχνες ηθοποιούς, ενώ δεν διστάζει να
χρησιμοποιήσει στις παραστάσεις της βρέφη ή ακόμα και ζώα. Στην παράσταση Mi
vida después (2009), που είδαμε στη Στέγη το Νοέμβριο του 2014, στο πλαίσιο
του φεστιβάλ Transitions 2 – Latin America, έξι ηθοποιοί επιχειρούν να
ανασκευάσουν τα νεανικά χρόνια των γονιών τους στην Αργεντινή της δεκαετίας του
1970 χρησιμοποιώντας φωτογραφίες, γράμματα, κασέτες και ρούχα. Στο Striptease
(2007), ένα βρέφος βρίσκεται επί σκηνής, ενόσω οι γονείς του καυγαδίζουν στο τηλέφωνο.
Η Αρίας, σε
συνεργασία με τον Stefan Kaegi της ομάδας Rimini Protokoll, έχει δημιουργήσει
τις παραστάσεις Chácara Paraíso (2007), SOKO São Paulo
(2007) και Airport Kids (2008), ενώ έχουν από κοινού επιμεληθεί και το
φεστιβάλ Ciudades Paralelas (2010), μια σειρά από αστικές παρεμβάσεις στο
Βερολίνο, στο Μπουένος Άιρες, στη Βαρσοβία, στη Ζυρίχη και σε άλλες πόλεις.
Η Αρίας, σε
συνεργασία με τον Ulises Conti, συνθέτει μουσική και έχει κυκλοφορήσει τα
άλμπουμ El amor es un francotirador (2007) και Los que no duermen
(2011).
Η δουλειά
της Αρίας έχει παρουσιαστεί σε διεθνή φεστιβάλ. όπως το Φεστιβάλ της Αβινιόν
(Γαλλία), το Spielart Festival (Γερμανία), το Theater Spektakel (Ελβετία), το
Alkantara Festival (Λισσαβόνα) και το Under the Radar (Νέα Υόρκη). Επίσης,
συνεργάζεται με θέατρα, όπως το Τhéâtre de la Ville στο Παρίσι, το REDCAT στο
Λος Άντζελες και το Walker Art Center του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στη
Μιννεάπολις των ΗΠΑ.
Σύλληψη και Δημιουργία: Lola
Arias
Έρευνα και Δραματουργία: Πρόδρομος Τσινικόρης
Βοηθός στην έρευνα: Ιωάννα Βαλσαμίδου
Βίντεο: Mikko Gaestel
Βοηθός βίντεο: Oliwia Twardowska
Βοηθός σκηνοθέτη: Λιάνα Ταουσιάνη
Ιστορικός Σύμβουλος: Δρ. Λεωνίδας Καλλιβρετάκης (Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών)
Έρευνα και Δραματουργία: Πρόδρομος Τσινικόρης
Βοηθός στην έρευνα: Ιωάννα Βαλσαμίδου
Βίντεο: Mikko Gaestel
Βοηθός βίντεο: Oliwia Twardowska
Βοηθός σκηνοθέτη: Λιάνα Ταουσιάνη
Ιστορικός Σύμβουλος: Δρ. Λεωνίδας Καλλιβρετάκης (Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών)
Η είσοδος
είναι δωρεάν και τηρείται σειρά προτεραιότητας.
Η διανομή των δελτίων εισόδου ξεκινά 1 ώρα πριν από κάθε εκδήλωση.
Η διανομή των δελτίων εισόδου ξεκινά 1 ώρα πριν από κάθε εκδήλωση.
Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
Κεντρική Σκηνή
Τρίτη 17 Νοεμβρίου
2015
18:00
Είσοδος
ελεύθερη
