Με την ομιλία της Δηώς Καγγελάρη για τον Κάρολο Κουν και το Γαλλικό Θέατρο ξεκίνησε το Α μέρος της παράστασης Πάθος / Pathos που έκανε πρεμιέρα χθες στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, σε μια βραδιά για το Κλασσικό Γαλλικό Θέατρο, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος. Ακολούθησαν η ανάγνωση μιας επιστολής του Ευγένιου Ιονέσκο με αφορμή την επίσκεψη του στο Θέατρο Τέχνης από την Ρένη Πιττακή και ενός κειμένου του Πλάτωνα Μαυρομούστακου με τίτλο " Κουν, Σκαλιόρας, Μολιέρος, μια συνάντηση που ματαιώθηκε" από την Μαριάννα Κάλμπαρη. Έργα των σημαντικότερων εκπροσώπων του Γαλλικού Θεάτρου, όπως η Φαίδρα του Ρακίνα, ο Αρχοντοχωριάτης του Μολιέρου, ο Πολύευκτος του Πιερ Κορνέιγ,και "Γκαμιανί ή δυο νύχτες παραφοράς, του Αλφρέ ντε Μυσσέ, Πύραμος και Θίσβη του Τεοφίλ ντε Βιώ, Συρανό ντε Μπερζεράκ του Έντμον Ροστάν, Ο κλήρος του μεσημεριού του Πωλ Κλωντέλ, Βερενίκη του Ρακίνα , Δούλες του Ζενέ κ.α. διαβάστηκαν από την Marie- Armelle Deguy, τον Χρήστο Λούλη, την Μάνια Παπαδημητρίου, την Κάτια Γέρου και την Ρένη Πιττακή, ενώ αποσπάσματα αυτών παρουσιάστηκαν από τους σπουδαστές της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης, αποσπώντας το θερμότερο χειροκρότημα του κοινού που στο τέλος της βραδιάς κάλεσε όλους τους συντελεστές σε τέσσερα ανκόρ.
Την εύρυθμη και ευρηματική σκηνοθεσία του Β μέρους της παράστασης επιμελήθηκε η Θεοδώρα Καπράλου ενώ η βραδιά έκλεισε με την ερμηνεία του τραγουδιού "Les Parapluies de Cherbourg" του Michel Legrand από την Δομνίκη Μητροπούλου συνοδευόμενη από τον εξαιρετικό στο πιάνο και στην υποκριτική Κωνσταντίνο Ευστρατίου. Μια παράσταση που ταξιδεύει τον θεατή στου κυριότερους σταθμούς της σχέσης του Καρόλου Κουν με το Γαλλικό Θέατρο, από την Προύσα, την Πόλη και την Ροβέρτειο Σχολή, ως την Σορβόνη, το Καρτέλ των Τεσσάρων, το Αμερικανικό Κολέγιο, την Λαϊκή Σκηνή και την ίδρυση του Θεάτρου Τέχνης, δοσμένο με πολύ αγάπη, νοσταλγία και αυθεντικότητα από όλους τους συντελεστές.
Γέννημα Προύσας και θρέμμα της Πόλης ο Κάρολος Κουν πήρε μια πρώτη γεύση της Γαλλικής κουλτούρας όταν σε μικρή ηλικία μετακόμισε εκεί για σύντομο χρονικό διάστημα με τους γονείς του ενώ κρυφά από την μητέρα του διάβαζε Ζολά. Το φθινόπωρο του 1928 και αφού είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του στην Ροβέρτειο Σχολή της Κωνσταντινούπολης, ο πατέρας που είχε αποκτήσει μεγάλη οικονομική ευχέρεια του ζήτησε να επιλέξει που θα ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές του και εκείνος ζήτησε να πάει στην Σορβόνη, όπου έμεινε περίπου έναν χρόνο. Στο μεταξύ ο πατέρας του χρεοκόπησε και δεν ήταν πλέον σε θέση να καλύπτει οικονομικά τις σπουδές του, με αποτέλεσμα ο νεαρός Κάρολος να βρεθεί αντιμέτωπος με αρκετά αντίξοες συνθήκες διαβίωσης αλλά και να έρθει σε επαφή με τα έργα των σημαντικότερων Γάλλων ιμπρεσιονιστών , όπως ο Ντεγκάς και να διαβάζει ακατάπαυστα έργα συγγραφέων όπως ο Σάρτρ και ο Προύστ, στον οποίο είχε ιδιαίτερη αδυναμία.
Το Καρτέλ των Τεσσάρων
Κατά το διάστημα της παραμονής του στην Γαλλία, μια φίλη του από την Κωνσταντινούπολη θα τον φέρει σε επαφή με το Καρτέλ των Τεσσάρων Γάλλων σκηνοθετών- Louis Jouvet, Gaston Baty, Charles Dullin και Georges Pitoeff, που είχε ιδρυθεί ένα χρόνο πριν το 1927 με κύριο σκοπό την αμοιβαία υποστήριξη απέναντι στην εχθρική κριτική και αυτό που οι ίδιοι θεωρούσαν ως ευτελισμό και εμπορευματοποίηση του Γαλλικού Θεάτρου.Και οι τέσσερις είχαν σημειώσει μεγάλες επιτυχίες σε νέες σκηνοθεσίες στο Γαλλικό Θέατρο από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και η δουλειά τους είχε ασκήσει μεγάλη επίδραση. Το 1936 οι Baty, Dullin και Jouvet διορίστηκαν υποδιευθυντές της Comedie Franncaise.
To Αμερικανικό Κολέγιο και οι πρώτες ερασιτεχνικές παραστάσεις
Ως καθηγητής Αγγλικών στο Αμερικανικό Κολλέγιο ο Κουν ξεκίνησε τις πρώτες ερασιτεχνικές παραστάσεις με τους μαθητές του, τις οποίες όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο τύπος της εποχής " θα ζήλευαν και πολλοί επαγγελματικοί θίασοι", ενώ από τις πρώτες θέσεις τον χειροκροτούσαν και τον επευφημούσαν οι ιέρειες του Ελληνικού θεάτρου εκείνης της εποχής, Μαρίκα Κοτοπούλη και Ελένη Παπαδάκη.
Η Λαϊκή Σκηνή
Το 1934 ιδρύει την Λαϊκή Σκηνή επιχειρώντας έναν συγκερασμό των στοιχείων της Ανατολής, του Αμανέ, του ρεμπέτικου, της ζωγραφικής του Θεόφιλου με το μοντέρνο και λίγο πριν ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής της το 1936 ανεβάζει για πρώτη και τελευταία φορά Μολιέρο, με το έργο "Ο κατά φαντασίαν ασθενής".
Το Θέατρο Τέχνης
Έπειτα ήρθε το Θέατρο Τέχνης, όπου από το 1942-1948 με διαφορετικές διακοπές ανέβηκαν αρκετά έργα Γάλλων συγγραφέων ενώ από το 1954 και μετά ανέβηκαν έργα των Μπρεχτ, Ιονέσκο, Μπέκετ, Ζενέ και Σάρτρ.
Η δεύτερη απόπειρα του Καρόλου Κουν να ανεβάσει Μολιέρο, αυτή την φορά με τον Αρχοντοχωριάτη, σε μετάφραση Σκαλιόρα έμεινε στην μέση σύμφωνα με μαρτυρία του Πλάτωνα Μαυρομούστακου που διάβασε η Μαριάννα Κάλμπαρη.
Η παράσταση έκλεισε με την ανάγνωση από της Δούλες του Ζενέ σε μετάφραση Δημήτρη Δημητριάδη από την Ρένη Πιττακή, σε μια εξαιρετική ομολογουμένως ερμηνεία όπως εξαιρετικές ήταν οι ερμηνείες των Κάτια Γέρου, Μάνια Παπαδημητρίου, Χρήστου Λούλη και της Marie Armelle Deguy σε μια έξοχη, μεταξύ άλλων, ερμηνεία του αποσπάσματος από την Φαίδρα του Ρακίνα που αναγνώστηκε στα Γαλλικά.
