Μετά τον ρόλο του Θεού Διονύσου στις Βάκχες του Ευρυπίδη ο Σάκης Ρουβάς ενδύεται την λεοντή και το ρόπαλο του μυθικού ήρωα Ηρακλή, στην πρώτη θεατρική παραγωγή του θεάτρου Πάνθεον, με τίτλο "Ηρακλής οι 12 Άθλοι", σε σύλληψη και σκηνοθεσία Απόλλωνα Παπαθεοχάρη. Το αρχικό κείμενο της παράστασης έγραψε ο ποιητής Στρατής Πασχάλης ενώ τη διασκευή / δραματουργική επεξεργασία του έργου έχει επιμεληθεί ο Γιάννης Λιγνάδης. Την σύνθεση των τραγουδιών υπογράφει ο Γιώργος Θεοφάνους, τους στίχους η Νίκη Παπαθεοχάρη και την ηχητική σύνθεση ο Γιώργος Πούλιος. Τον ρόλο του Ευρυσθέα ενσαρκώνει υπέροχα η Ρούλα Πατεράκη, ενώ στον ρόλο της Αθηνάς και της Ήρας συναντάμε αντίστοιχα την Ναταλία Δραγούμη και την Αγορίτσα Οικονόμου.
Η πορεία του Ηρακλή προς την λύτρωση και την αυτογνωσία ξεκινά μετά την επίσκεψη του στο Μαντείο των Δελφών, όπου προστρέχει για να πάρει χρησμό, που θα τον βοηθήσει να μάθει ποιος πραγματικά είναι. Σύμφωνα με τον χρησμό ο ήρωας θα έπρεπε να υπηρετήσει για 12 χρόνια τον Ευρυσθέα, βασιλιά της Τίρυνθας και να πραγματοποιήσει τους άθλους που θα του πρόσταζε. Η παράσταση, όπως γίνεται σαφές και από τον τίτλο επικεντρώνεται στους 12 Άθλους του Ηρακλή, στο πλαίσιο των οποίων ο γιος της Αλκμήνης και του Δία καλείται να σκοτώσει το λιοντάρι της Νεμέας, να εξουδετερώσει την Λερναία Ύδρα, να πιάσει το γοργό ελάφι της Κερύνειας, να σκοτώσει τον Ερυμάνθιο Κάπρο, να καθαρίσει τους στάβλους του Αυγεία, να σκοτώσει τις Στυμφαλίδες Όρνιθες, να πιάσει τον ταύρο της Κρήτης, να κλέψει τα άγρια άλογα του Διομήδη, να πάρει την ζώνη της Ιππολύτης, να φέρει τα βόδια του Γηρυόνη στον Ευρυσθέα, να αρπάξει τα μήλα των Εσπερίδων και τέλος να φέρει τον Κέρβερο από τον Άδη.
Βαδίζοντας στα ίχνη του μύθου που σώθηκε από τον Ξενοφώντα , ο Ηρακλής μαζί με τον Ιόλαο συναντούν στην αρχή του ταξιδιού τους δυο πανέμορφες κοπέλες. Η μια δείχνει στον Ηρακλή έναν δρόμο φαρδύ και ίσιο που αν τον ακολουθούσε θα χαιρόταν την ζωή κάνοντας πράξεις που θα τον καταδίκαζαν στην κρίση των ανθρώπων και αυτή είναι η Κακία, ενώ η άλλη η Αρετή του δείχνει έναν δύσκολο, στενό, και δύσβατο δρόμο που θα τον βάδιζε δύσκολα αλλά στο τέλος θα κέρδιζε την αναγνώριση από τους συνανθρώπους του. Ο Ηρακλής επιλέγει τον δύσκολο δρόμο και το ταξίδι ξεκινά.
Η παράσταση φωτίζει τους 12 άθλους του Ηρακλή, με κυριότερο τον πρώτο άθλο εναντίον του λιονταριού της Νεμέας, ο οποίος παρουσιάζεται σε βίντεο με την μορφή κινουμένων σχεδίων, που ενθουσιάζουν τους μικρούς φίλους και συμβάλλουν στην οικονομία της παράστασης. Εντυπωσιακό είναι το τέρας της Λερναίας Ύδρας που ξεπροβάλει τα πολλά του κεφάλια, την οποία ο Ηρακλής εξουδετερώνει με την σημαντική βοήθεια του Ιόλαου.
Με εξαιρετικά χορογραφημένες κινήσεις, η επιμέλεια των οποίων ανήκει στην Αγγελική Στελλάτου, παρουσιάζεται επί σκηνής το ελάφι της Κερύνειας, που τρέχει ανέμελο μέσα στο πραγματικά εντυπωσιακό σκηνικό της παράστασης, που εναλλάσσεται για τις ανάγκες κάθε άθλου, ενώ ο Ερυμάνθειος κάπρος φανερώνεται, με ένα γιγάντιο άρμα και πλαισιωμένος από χορευτές που τον υπηρετούν σαν ένα καλοκουρδισμένο εργοστάσιο που θυμίζει το εργοστάσιο σοκολάτας του Γουίλι Ουόνκα. Από τις πιο όμορφα εικαστικά σκηνές είναι εκείνη της πάλης του Ηρακλή με τον ταύρο του Μίνωα, που αναδεικνύει και την αρχαία ελληνική αισθητική και παράδοση της ελληνορωμαϊκής πάλης, ενώ πολύ εντυπωσιακό είναι και το μπαλέτο που αναπαριστά τις Στυμφαλίδες Όρνιθες. Εύστοχες οι οικολογικές αναφορές με αφορμή τον καθαρισμό της κόπρου του Αυγεία με τις σκούπες και τους κουβάδες να μετατρέπονται σε αυτοσχέδια όργανα στα χέρια των ηθοποιών παραπέμποντας στους Στομπ.
Γενικότερα λιτή και πολύ προσεγμένη είναι η αισθητική των σκηνικών και των κοστουμιών της παράστασης ενώ ιδιαίτερη προσοχή έχει δοθεί στο χορευτικό και στο λυρικό μέρος της παράστασης, σε στίχους της Νίκης Παπαθεοχάρη και μουσική του Γιώργου Θεοφάνους με ζωντανή ορχήστρα, που συνοδεύει την παράσταση με έναν Σάκη Ρουβά πιο ώριμο φωνητικά από ποτέ να ισορροπεί αξιοπρεπώς ανάμεσα στον ρόλο του ηθοποιού και του τραγουδιστή με την σωματική του διάπλαση να αναδεικνύει το εύρωστο σώμα του Ηρακλή. Εξαιρετική η Ρουλα Πατεράκη στον ρόλο του δαιμόνιου Ευρυσθέα που προσπαθεί να δυσκολεύσει όσο μπορεί το έργο του Ηρακλή μήπως και τελικά τον εξολοθρεύσει, αποτυπώνεται στην μνήμη των μικρών θεατών και καταχειροκροτείται στο τέλος της παράστασης ενώ τις καλύτερες εντυπώσεις έκλεψε και η ηθοποιός Αγορίτσα Οικονόμου για τον ρόλο της Ήρας.
