"Κάρμεν: Η βασίλισσα του περιθωρίου σε
μια τζαζ-ροκ εκδοχή..."
Η ιστορία της τραγική. Η σχέση της με την ελευθερία απλή και απόλυτη. Η «Κάρμεν» του Στάθη Λιβαθινού (σκηνοθεσία –δραματουργική επεξεργασία), με τους Μαρία Ναυπλιώτου και Μελέτη Ηλία στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ζωντανεύει από 1-11 Ιουλίου ως μια δραματική σπουδή με αφορμή την νουβέλα του Μεριμέ και την πασίγνωστη όπερα σε μια τζάζ-ροκ μουσική εκδοχή βασισμένη στους μουσικούς δρόμους του Μπιζέ, χωρίς ίχνος φολκλορισμού, σε μια πολυπολιτισμική γειτονιά ανάμεσα σε ανθρώπους της δουλειάς και του περιθωρίου στην αυλή ενός νεοκλασικού κτιρίου της οδού Κεραμεικού, αριθ. 28 στο Μεταξουργείο. «Πρόκειται για μια ανεξάρτητη παραγωγή του Θεάτρου Συνεργείο και αυτό ήταν καθοριστικό για την υλοποίηση της παράστασης καθώς επίσης και η διαθεσιμότητα των εξαιρετικών ηθοποιών μου να συμμετέχουν σε αυτό το ταξίδι στο άγνωστο», μας λέει ο ίδιος μιλώντας στην Metro λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα της παράστασης.
Για ποιο λόγο επιλέξατε να συνδυάσετε στοιχεία από τα δυο έργα;
Με ενδιέφερε να εμπλουτιστεί η ιστορία με γνήσια στοιχεία, ώστε να είναι πλήρης. Το λιμπρέτο είναι μια εκδοχή της ιστορίας. Περιλαμβάνει πολλά στοιχεία που ενδιαφέρουν την όπερα αλλά δεν περιέχει άλλα στοιχεία που εμβαθύνουν και εμπλουτίζουν το δράμα της Κάρμεν. Από την άλλη οι λιμπρετίστες έχουν επινοήσει πρόσωπα, που έχουν τρομερό ενδιαφέρον, όπως η Μικαέλα που αποτελεί προέκταση της οικογενειακής ζωής του Δον Χοσέ. Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε μια αφαίρεση και μια συμπύκνωση των πραγμάτων, κρατώντας σημαντικά στοιχεία τόσο από την νουβέλα όσο και από το λιμπρέτο δημιουργώντας μια ιστορία που ουσιαστικά συμβαίνει σε ένα βράδυ.
Πως προσεγγίζει ο Μεριμέ την ηρωϊδα;
Ο Μεριμέ γράφει μια ιστορία που απλώνεται πάρα πολύ στο χρόνο σε επίπεδο υπόθεσης. Η ιστορία του Μεριμέ απλώνεται σε μερικούς μήνες. Περιέχει πάρα πολλά εξωτικά στοιχεία , όπως η Ισπανία , οι Τσιγγάνοι, που τότε σε επίπεδο τρόπου αφήγησης αφορούσαν και εντυπωσίαζαν το κοινό. Η δε Κάρμεν του είναι αρκετά φευγάτη, επιπόλαια, ερωτική, εντυπωσιακή. Η όπερα έχει διαφορετικά στοιχεία. Μερικές φορές σκοτεινιάζει πιο πολύ. Υπάρχει βέβαια το στοιχείο της μουσικής, το οποία είναι καθοριστικό γιατί καταφέρνει να φωτίσει πολλές πλευρές. Εμείς αποφύγαμε τα φολκλορικά και τα ισπανικά στοιχεία. Όχι γιατί δεν είναι ενδιαφέροντα. Αλλά γιατί τώρα δεν μας αφορούν, ειδικά δεν στον χώρο όπου εξελίσσεται η παράσταση έναν χώρο, γεμάτο από λαούς, πόρνες, κλέφτες, εμπόρους ναρκωτικών, δολοφόνους, ανθρώπους της δουλειάς. Όλοι αυτοί είναι ένα ανώνυμο, ποικίλο πλήθος, το οποίο μας περιβάλλει και αυτό έχει το πρώτο λόγο, γι αυτό και επέλεξα αυτό το μέρος για την παράσταση.
O θάνατος της ηρωίδας στο έργο του Μεριμέ είναι πεπρωμένο ή επιλογή;
Πεπρωμένο γίνεται ο θάνατος όταν ανακαλύπτεις πλέον ότι για κάποιους λόγους ανεξάρτητους από τις επιλογές σου έχεις εγκλωβιστεί. Κανένας δεν πηγαίνει στον θάνατο. Οι άνθρωποι πηγαίνουν στην ζωή και στην ευτυχία. Από ένα σημείο και μετά γίνεται απλώς αναπόφευκτος και μονόδρομος γιατί οι άνθρωποι βρίσκονται εγκλωβισμένοι παρά την θέλησή τους. Η Κάρμεν δεν εγκλωβίζεται ούτε από βίτσιο, ούτε από προσωπική επιλογή. Νομίζω ότι σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό, στην διαδρομή της προς τον θάνατο παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, ο άνθρωπος αυτός που λέγεται Δον Χοσέ, που άθελα του αποτελεί ουσιαστικά την ταυτότητα του θανάτου, γιατί και ο θάνατος θέλει δυο και βεβαίως η ιδιαίτερη σχέση της Κάρμεν με την ελευθερία, που δεν επιδέχεται συμβιβασμούς. Είναι μια σχέση απλή και απόλυτη.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ
ΡΑΜΑΝΤΑΝΗ
METRO
