ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕAΤΡΟΥ
Rachel Corrie
στο Θέατρο
του Ν. Κόσμου
Υπάρχουν κάποιοι άνθρω-
ποι που γεννιούνται και
πεθαίνουν ελεύθεροι.
Κάποιοι που ξεκινούν με
τα χέρια τους να αλλάξουν
τον κόσμο, έστω και χωρίς
να διαθέτουν τίποτα περισ-
σότερο από 8 στιλό
διαρκείας και 5 ημερολόγια
χαμένα σε διάφορα τρένα,
κουβαλώντας όμως στις
αποσκευές τους το σημαν-
τικότερο εφόδιο: Την
ελπίδα! Μια από αυτούς
ήταν και η 23χρονη Αμερι-
κανοεβραία Rachel Corrie,
η αυτοβιογραφική ιστορία
της οποίας παρουσιάστηκε
για πρώτη φορά στο Royal
Court Theater του
Λονδίνου το 2005, σε σκηνο-
θεσία Alan Rickman. Έχον-
τας αποσπάσει πολλά βρα-
βεία και διακρίσεις, η ιστο-
ρία της Rachel αναβιώνει
στο Δώμα του Θεάτρου του
Νέου Κόσμου και η
«metro» βρέθηκε εκεί! Η
αίθουσα ήταν γεμάτη
ασφυκτικά. Στον ομώνυμο
ρόλο η Δήμητρα Σύρου,
που περίμενε υπομονετικά
να ξεδιπλώσει -με τη
συγκλονιστική της
ερμηνεία- την ιστορία της
κοπέλας που
υπερασπίστηκε με τίμημα
την ίδια της τη ζωή το
όνειρό της για παγκόσμια
ειρήνη και δικαιοσύνη και
το δικαίωμα του κάθε
ανθρώπου να νιώθει ασφα-
λής μέσα στο σπίτι του.
Τα όνειρά της καταπλα-
κώθηκαν μαζί με την ίδια
γύρω στις 16.45-17.00 16ης
Μαρτίου του 2003 από μια
μπουλντόζα των Ισραηλι-
νών Δυνάμεων Άμυνας,
στην προσπάθειά της να
εμποδίσει την κατεδάφιση
σπιτιών Παλαιστινίων σε
κατοικήσιμη περιοχή της
Ράφα, την οποία είχαν ορί-
σει ως ζώνη ασφαλείας. Τα
σπίτια όμως έμειναν όρθια
τη μέρα του θανάτου της
Ρέιτσελ, όπως και το όραμά
της, που μεταφέρεται επί
σκηνής μέσα από τη σκηνο-
θεσία της Μάνιας Παπαδη-
μητρίου, αξιοποιώντας
όλες τις δυνατότητες του
χώρου και των ηθοποιών -
Δήμητρα Σύρρου & Μάρω
Αγρίτη-, έτσι ώστε να μετα-
φερθούμε σε κάθε δωμάτιο
της ψυχής της ηρωίδας και
να ακουμπήσουμε το
βλέμμα μας πάνω στην
ανοιχτή πληγή που αιμο-
ραγεί ακόμα στη Γάζα!
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΡΑΜΑΝΤΑΝΗ
Metro, 29/01/2009
