ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΤΟ ΦΕΤΙΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕ ΠΛΟΥΤΟ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΑ

Το Εθνικό Θέατρο έχοντας ως προτεραιότητά του την ανάπτυξη ενός δικτύου συνεργασιών και τη σύμπραξη με σημαντικούς διεθνείς θεατρικούς οργανισμούς,  πραγματοποιεί το φετινό καλοκαίρι μια νέα συμπαραγωγή με το Κρατικό Θέατρο της Σερβίας παρουσιάζοντας τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Nikita Milivojevic 13 & 14 Ιουλίου στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και 19-29/09 στο Βελιγράδι. Η δεύτερη καλοκαιρινή παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου είναι η «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή που θα σκηνοθετήσει ο Θάνος Παπακωνσταντίνου στην πρώτη του δουλειά στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Τέλος το Εθνικό Θέατρο της Κίνας στο Πεκίνο και το Εθνικό μας Θέατρο συνεργάζονται σε ένα μεγάλης σημασίας θεατρικό πρόγραμμα, μια πρωτοβουλία που ενώνει δύο από τους αρχαιότερους πολιτισμούς του κόσμου και τις παραδόσεις τους  ενώ ταυτόχρονα γεφυρώνει τη σύγχρονη θεατρική δημιουργία. Η διμερής συνεργασία πραγματοποιείται με την υποστήριξη των Υπουργείων Πολιτισμού των δύο χωρών στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Έτους Ελλάδας – Κίνας. Οι πρόβες θα ξεκινήσουν τον Οκτώβριο και η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στα μέσα Δεκεμβρίου στο Εθνικό Θέατρο της Κίνας στο Πεκίνο. Στην διανομή συμμετέχουν η Στεφανία Γουλιώτη και η Αντιγόνη Φρυδά καθώς και δεκαπέντε Κινέζοι ηθοποιοί.

Η παράσταση του Nikita Milivojevic με τον μικτό θίασο, από  Έλληνες και Σέρβους ηθοποιούς, στοχάζεται πάνω στο κεντρικό ερώτημα που θέτει ο Αριστοφάνης για τον τρόπο κατανομής του πλούτου και εξετάζει τις αναγωγές του στο σήμερα.

Ο Χρεμύλος μετά την επίσκεψή του στο μαντείο των Δελφών επιστρέφει φέρνοντάς μαζί του έναν τυφλό γέρο άντρα, ύστερα από παραίνεση του Απόλλωνα. Με τη βοήθεια του δούλου του, Καρίωνα, ανακαλύπτει πως ο άντρας που έχει πάρει στο κατόπι δεν είναι άλλος από τον Πλούτο. Ο Χρεμύλος και όλοι οι τίμιοι συμπολίτες του θα ευημερήσουν, αν ο Πλούτος ξαναδεί το «φως το αληθινό». Η θεραπεία του Ασκληπιού στέφεται με επιτυχία κι η δικαιοσύνη αποκαθίσταται. Η Πενία (Φτώχεια) που τόσο καιρό διαφέντευε την πόλη, προσπαθεί τώρα να υπερασπιστεί τις χάρες της φτωχής πλην τίμιας ζωής^. αλλά οι Αθηναίοι δεν πείθονται και σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν τον Πλούτο στην παλιά του θέση, στο πίσω μέρος του ναού της Αθηνάς (εκεί όπου φυλάσσονταν τα χρήματα του Δημοσίου).

Ο σκηνοθέτης σημειώνει:

Μία από τις μεγάλες μου απορίες εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί η ύπαρξη διάφορων λιστών διανομής του πλούτου ανά τον κόσμο. Πώς είναι δυνατόν 100 άνθρωποι να είναι πλουσιότεροι από τη μισή ανθρωπότητα... Τι κόσμος είναι αυτός; Το αν ο Πλούτος είναι τυφλός ή βλέπει πολύ καλά τί κάνει μοιάζει παντελώς αδιάφορο: οι πλούσιοι γίνονται όλο και πιο πλούσιοι, οι φτωχοί όλο και πιο φτωχοί. Από τον καιρό του Αριστοφάνη μέχρι σήμερα τα πράγματα μοιάζουν να μην έχουν αλλάξει καθόλου. Ο Πλούτος προφανώς είναι ακόμη ο πιο ισχυρός Θεός του πλανήτη, η κινητήρια δύναμη του κόσμου, ενώ διάφορα «οικονομικά συμφέροντα» καθορίζουν τα πάντα. Η Ελλάδα και η Σερβία (και με ευρύτερη έννοια και ολόκληρα τα Βαλκάνια), είναι οι δύο όψεις του νομίσματος στα ψιλά του Πλούτου. Ο ρόλος μας σε τούτη την επ’ άπειρον επίκαιρη παγκόσμια κωμωδία είναι πάντα ίδιος: κορώνα ή γράμματα για μας δεν υπάρχει διαφορά.

Εθνικό Θέατρο της Σερβίας

Στις αρχές του 19ου αιώνα, γεννήθηκε η ιδέα ενός θεάτρου ως θεσμού, που θα συνέβαλε στην καταπολέμηση τ​ου συντηρητισμού,  του αναλφαβητισμού, θα ενίσχυε τη δημιουργία προοδευτικών ιδεών και την ανάπτυξη του εθνικού πολιτισμού. Ο πρίγκιπας Mihajlo, μαζί με το ​​Κρατικό ​Σ​υμβούλιο, αποφάσισε την ανέγερση του κτιρίου κοντά στην Stambol Gate – άλλοτε τουρκοκρατούμενη περιοχή.

Το 1868 ιδρύθηκε στο Βελιγράδι το Εθνικό Θέατρο της Σερβίας, που αποτελεί έως και σήμερα τον κορυφαίο θεατρικό οργανισμό της χώρας. ​Προβάλλει  τ​ον πολιτισμό της Σερβίας στο εξωτερικό ​αποσπώντας διεθνείς  διακρίσεις. Στη διάρκεια της πλούσιας ιστορίας του φιλοξένησε παραστάσεις  με διάσημους ηθοποιούς, τραγουδιστές​ και χορευτές. Η σταθερή ποιότητα του ρεπερτορίου σε συνδυασμό ​ με την παράδοση και τη  σύγχρονη προσέγγιση της θεατρικής τέχνης κα​θώς και  το υψηλό επίπεδο των παραστάσεων αποτελεί το σήμα κατατεθέν του.  Οι παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου της Σερβίας ταξιδεύουν τον πολιτισμό της χώρας ​στο εσωτερικό και στο εξωτερικό στα καλύτερα ευρωπαϊκά θέατρα.  ​Όπερα, Θέατρο και Χορός συνυπάρχουν κάτω από την ίδια στέγη. Διαθέτει δύο σκηνές και δίνει περίπου 70 παραστάσεις κάθε μήνα. 

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία: Nikita Milivojevic

Σκηνικά: Kenny MacLellan

Κοστούμια: Marina Medenica

Συνθέτης: Άγγελος Τριανταφύλλου

Φωτιστής: Αλέκος Αναστασίου

Χορογράφος: Amalia Bennett

Διανομή

Πλούτος                                                         Βασίλης Χαραλαμπόπουλος

Χρεμύλος                                                       Γιώργος Γάλλος

Καρίων                                                           Μανώλης Μαυροματάκης

Πενία                                                              Γαλήνη Χατζηπασχάλη

Ασκληπιός                                                     Γιάννης Κότσιφας

Βλεψίδημος                                                   Μάνος Βακούσης

Δίκαιος άνθρωπος-γυναίκα Χρεμύλου          Κώστας Κορωναίος

Συκοφάντης-Ερμής                                        Γιάννης Κότσιφας

Γυναίκα                                                          Μαρία Διακοπαναγιώτου

Κορυφαίος Χορού                                          Nenad Maričić

& 9μελής χορός-μουσικών από την Κρατική Ορχήστρα Βελιγραδίου

Εκτός της Επιδαύρου και της Σερβίας η παράσταση θα παρουσιαστεί στην Ελευσίνα 2/9, στη Θεσσαλονίκη 6/9 και  στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού 10/9

Η Ηλέκτρα, έργο της όψιμης περιόδου του Σοφοκλή, (γράφτηκε πιθανότητα το 412 ή 411π.Χ.), δραματοποιεί ένα από τα πιο ζοφερά επεισόδια του μύθου των Ατρειδών: την εκδίκηση της Ηλέκτρας και του Ορέστη για τον φόνο του Αγαμέμνονα που διέπραξαν η Κλυταιμνήστρα και ο Αίγισθος. Κεντρική μορφή του δράματος, η Ηλέκτρα, διατηρεί ζωντανή την ανάμνηση του φόνου του πατέρα της  παρακαλώντας τους θεούς να βοηθήσουν στην τιμωρία των δολοφόνων του. Η επιστροφή του αδελφού της, του εξόριστου Ορέστη, δρομολογεί  το έργο της τιμωρίας  που θα ολοκληρωθεί  με την πράξη του διπλού φόνου.

Γραμμένη μέσα στη δίνη του καταστροφικού Πελοποννησιακού πολέμου, η Ηλέκτρα του Σοφοκλή φέρει έντονα τα σημάδια της «παθολογίας του πολέμου», μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους από τον θεϊκό λόγο στην ανθρώπινη πράξη.

Η Ηλέκτρα, πλάσμα απειλητικό και άγριο, «γεννά πολέμους».  Μετουσιώνει τον θρήνο σε όργανο εκδίκησης. Ο θρήνος αντί να κατευνάζει τον πόνο της, επιτείνει την παραφορά του.

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς

Σκηνοθεσία: Θάνος Παπακωνσταντίνου

Σκηνικά-Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Μουσική: Δημήτρης Σκύλας

Χορογραφία: Χαρά Κότσαλη

Διανομή

Ηλέκτρα                     Αλεξία Καλτσίκη

Κλυταιμνήστρα         Μαρία Ναυπλιώτου

Ορέστης                     Αλέξανδρος Μαυρόπουλος

Αίγισθος                    Χρήστος Λούλης

Χρυσόθεμις               Ελένη Μολέσκη

Πυλάδης                    Μάριος Παναγιώτου

Παιδαγωγός              Νίκος Χατζόπουλος

Χορός

Ασημίνα Αναστασοπούλου, Σοφία Αντωνίου, Ιωάννα Δερμετζίδου, Νάντια Κατσούρα, Ελένη Κουτσιούμπα, Κλεοπάτρα Μάρκου, Μαρία Μηνά, Τζωρτζίνα Παλαιοθεοδώρου, Νάνσυ Σιδέρη, Καλλιόπη Σίμου, Δανάη Τίκου, Μαρία Χάνου. 

Η «Ηλέκτρα» θα παρουσιαστεί σε συνεργασία με το Υπουργείο Ναυτιλίας  και τους αντίστοιχους Δήμους σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου (Μυτιλήνη 26/7, Λήμνο 30/7 και Αϊ Στράτη 1/8).

Επίσης θα περιοδεύσει: Καβάλα 25/8, Θεσσαλονίκη 28/8, Πάτρα 4/9, Ελευσίνα 10/9, Βύρωνας 14/9, Παπάγου 19/9 

*Οι παραστάσεις του «Πλούτου» και της «Ηλέκτρας» στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου πραγματοποιούνται στο πλαίσιο του Ελληνικού Φεστιβάλ.