Χορεύοντας γύρω από τα
θέλω, τα πρέπει και τα μπορεί μιας κοινωνίας με αμέτρητες δυνατότητες επιλογής,
η διεθνώς διακεκριμένη χορογράφος Ζωή Δημητρίου, που διαμένει πλέον μόνιμα στο Λονδίνο,
διερευνά το εδώ και το τώρα της σκηνικής αφήγησης αντλώντας έμπνευση από τον Chris Marker και τον Slavoj Zizek,
μέσα από την νέα της δουλειά “You May”, η οποία παρουσιάζεται από 24 Μαϊόυ στην Μικρή Σκηνή
της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. Το Ozon Raw την συνάντησε και
μίλησε μαζί της για τα όρια της ενοχής, της ανοχής, της προόδου και της ευθύνης
αφήνοντας τους τίτλους της ζωής να πέφτουν μετά το τέλος…
Τι είναι το yOu May?:
Το "You May!" είναι ένα νέο έργο που διερευνά τί είναι να ζείς στη σύγχρονη κοινωνία, όπου το παλιό πρότυπο του «μπορείς, γιατί πρέπει’’ έχει τώρα ανατραπεί στο «πρέπει, γιατί μπορείς’’. Χρησιμοποιώντας κίνηση, ήχο, κείμενο και εικόνα, το κομμάτι αυτό προσφέρει στους θεατές προτάσεις γύρω από τα ενδυνάμει ‘μπορεί’ που μορφοποιούνται στις σφαίρες της φαντασίας, της επιθυμίας και του κινδύνου
Zωή
Δημητρίου: Αν αποτύπωνες την ζωή σου με μια χορογραφία, πως θα ήταν αυτή;
Θα είχε πολύ κίνηση, έντονες εικόνες καί τους τίτλους να πέφτουν μετά το
τέλος..
Διευρύνοντας
τα Ορια της σκηνικής αφήγησης, ποιες νέες μορφές προτείνει η
παράσταση;
Το έργο αυτό
πραγματεύεται το εδώ καί τώρα της σκηνικής αφήγησης/παρουσίας και τα ενδυνάμει
‘ίσως/μπορεί’ που προκύπτουν μέσα από τον διάλογο μεταξύ της κίνησης και ακινησίας,
του λόγου και της εικόνας καί των συμβάσεων που γεννιούνται στις ανταλλαγές με
το κοινό και μεταξύ των περφόρμερς.
αΝοχή: άλλοθι ή ένοχη για το πέρασμα
στην σκοτεινή πλευρά της προόδου;
Ενοχή για κάθε λάθος
επιλογή που ενδεχομένως έρθει σε ρίξη με την όποια πρόοδο είναι
προγραμματισμένη, ανοχή στα πρέπει των άλλων καί άλλοθι σχετικά με την έλλειψη
επωμισμού της ευθύνης.
Πως
χορεύεται η "κοινωνία του R (ρ)ίσκου";:
Το ρίσκο πάνω στην
σκηνή είναι πιό πολύ ταυτόσημο με την επένδυση του περφόρμερ στο ‘εδώ και τώρα’
καί την ειλικρινή συνύπαρξη με το απρόσμενο κάθε ζωντανής παράστασης, παρά με την
όποια επίδειξη ‘επικίνδυνου’ υλικού.
Με ποιον τρόπο εμπνεύστηκες από το lA Jettee του Chris Marker; :
Το La Jettee του Chris Marker, με ενέπνευσε ιδιαίτερα σχετικά με την φόρμα που
χρησιμοποιεί, το γεγονός ότι όλο το φίλμ είναι βασισμένο σε φωτογραφικά κάδρα
και το πώς έχει συνδυάσει την φόρμα με το περιεχόμενο ώστε καί τα δύο να
μεταφέρουν τον θεατή πραγματικά στον χρόνο, που είναι και μία από τις βασικές
θεματικές του έργου.
Για ποιο λόγο επέλεξες αυτό το έργο?
Προσπαθώ να
αφουγκράζομαι όσο γίνεται το πώς η τέχνη μπορεί να έρθει σε διάλογο με την
κοινωνία καί τις τάσεις που επικρατούν. Το You May! είναι επηρεασμένο πέρα από το La Jettee του Chris Marker, καί από τον φιλόσοφο Slavoj Zizek, ο οποίος μιλάει
για την κοινωνία της επιλογής, όπου επειδή σήμερα υπάρχει η πληθώρα επιλογής η
διαταγή πλέον είναι ότι πρέπει να μπορείς καί να χαίρεσαι για αυτό μιά και η
κοινωνία έχει προνοήσει για σένα να μπορείς.
Με άλλα λόγια η όποια
αίσθηση ελευθερίας που μπορεί να μας έχουν παρέχει μπορεί να ειδωθεί καί από την μεριά ενός καλώς οργανωμένου
συστήματος του οποίου οι βάσεις αντέχουν μέχρι τα υποκείμενα του συστήματος
αυτού πάψουν να μπορούν καί να θέλουν να μπορούν. Και μετά;
*Συνέντευξη στην Δέσποινα Ραμαντάνη
