Καστελούτσι, Βαρλικόφσκι, Ουίλσον, Σαμ Μέντες και Κέβιν Σπέισι σε Αθήνα και ΕπίδαυροΚαι τι δεν θα δούμε και φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, που ξεικινα την 1 Ιουνίου με ένα πρόγραμμα που βρίθει παραστάσεων. Δημοφιλείς έλληνες καλλιτέχνες, κορυφαίοι ξένοι δημιουργοί και πολλές (πάρα πολλές) νέες θεατρικές ομάδες ανοίγουν φέτος διάλογο όχι μόνο με το κοινό αλλά και με την ίδια την πόλη, διαμορφώνοντας έναν νέο πολιτιστικό χάρτη στην Αθήνα, που ξεκινά από τις πιο κρυμμένες γειτονιές της και φτάνει ως το Μεταξουργείο, την Πειραιώς , την Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.
Συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση του φετινού προγράμματος του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου έδωσαν σήμερα στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Γιώργος Λούκος μαζί με τον Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλο Γερουλάνο. Μιλώντας στην κατάσταση του Φεστιβάλ ο κ. Λούκος αναφέρθηκε στους περσινούς ενδοιασμούς του σε σχέση με την ανταπόκριση του κοινού στα έργα και στις παραστάσεις και στην δικαίωση των καλλιτεχνικών και εισπρακτικών στόχων. Για ένα πρόγρμμα «καλαίσθητο, πολυσυλλεκτικό και εξωστρεφές» και μια Αθήνα που ξεδιπλώνεται μέσα από τις πολιτιστικές της δραστηριότητες αναδεικνύοντας μια νέα τοπογραφία και ανθρωπογεωγραφία της πόλης έκανε λόγο κατά τον χαιρετισμό του ο Υπουργός Πολιτισμού κ. Παύλος Γερουλάνος , επικεντρώνοντας τον λόγο του μια από τις σημαντικότερες πτυχές του Φεστιβάλ που δεν είναι άλλη από την επένδυση στην νέα γενιά: «Σαν χώρα και σαν πολιτεία έχουμε ένα μεγάλο στοίχημα. Να στρώσουμε το έδαφος σε μια νέα γενιά δημιουργίας η οποία πασχίζει να αποκτήσει βήμα. Είναι μια γενιά που έχει τεράστιες δυνατότητες και πολλά να προσφέρει. Αν δεν στηριχθεί, είτε θα αναγκαστεί να σιωπήσει, είτε θα πάει να δημιουργήσει σε μια άλλη χώρα… Δείξτε κατανόηση και δείξτε μεγαλοψυχία αν για μια χρονιά δεν δείτε το όνομά σας στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ. Κανείς δεν αμφισβητεί την ποιότητά σας και την ιστορική σας σημασία. Αλλά τώρα είναι η δύσκολη ώρα και τώρα είναι η ώρα να συνεργαστούμε για να κρατήσουμε ζωντανές τις φωνές μιας γενιάς που έχει τόσα να προσφέρει.»
Θέατρο σε Α Ενικό
Με δυο νύχτες χάρισμα στο κοινό επιστρέφει το Θέατρο σε Τροχόσπιτο του Γ. Νανούρη – το οποίο παρακολούθησαν πέρσι περισσότεροι από 2000 θεατές - από 1 Ιουνίου στην Πρώην Κορεάτικη Αγορά. Με τον Χρήστο Θεοδώρου στο πιάνο και γνωστούς και αγαπημένους καλλιτέχνες, τα ονόματα των οποίων θα ανακοινωθούν σύντομα, να παίζουν, να τραγουδούν και να χορεύουν μέσα σε μια παρεϊστικη διάθεση.
Αμέσως μετά την σκυτάλη παραλαμβάνει το ΘΕΑΤΡΟ ΣΕ Α ΕΝΙΚΟ και οι Θεατρικοί Μονόλογοι , που όμως είπε και ο Γ. Λούκος χαριτολογώντας «στοιχίζουν λιγότερο από τις παραστάσεις με περισσότερους ηθοποιούς». Η αυλαία ανοίγει με το Θέατρο του Νέου Κόσμου και την παράσταση «Βρομιά» του Ρόμπερτ Σνάιντερ σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδώροπουλου , που θα παρουσιαστεί στην Αποθήκη Η , της Πειραιώς (260). Η παράσταση θίγει το σημερινό μεταναστευτικό πρόβλημα ενώ τον μονόλογο ερμηνεύει ο Γιάννος Περλέγκας. Παραστάσεις στα πλαίσια των μονολόγων θα παρουσιάσουν επίσης η Έλενα Πέγκα και ο Άγγελος Παπαδημητρίου με τον «Νάρκισσο» (20-22 Ιουνίου), η Ρούλα Πατεράκη ανατρέποντας τον Ντοστογιέφσκι με τον Δαίμονα της Μαρίας Ευστάθη (23-27 Ιουνίου), ο Νίκος Χατζόπουλος και η Σοφία Σεϊρλή με το μονόλογο «Μέλπω Αξιώτη- Η μεταμόρφωση της Χρυσαλλίδας», βασισμένο σε έργα της Μέλπως Αξιώτη (3-5 Ιουλίου), ο Στέλιος Κρασανάκη με το «Παρτάλι» του Θεόδωρου Γρηγοριάδη και πρωταγωνιστή τον Χρήστο Στέργιογλου (8-10 Ιουλίου), η Άντζελα Μπρούσκου με «Κλυταιμνήστρα» της την Φιλαρέτη Κομνηνού σε ένα μονόλογο βασισμένο στο έργο της Christine Brückner (13-15 Ιουλίου και ο Θανάσης Σαράντος με το «Όνειρο στο Κύμα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, με αφορμή τα 100 χρόνια από τον θάνατό του (18-20 Ιουλίου). Πειραιώς – Kunsthalle Athena και Ωδείο Ηρώδου του Αττικού
Από τις 13 Ιουνίου και μετά θα αρχίσουμε να βλέπουμε και άλλους ηθοποιούς επί σκηνής με το Θωμά Μοσχόπουλο να κάνει την αρχή παρουσιάζοντας την «Μέδουσα : Σχέδια και αυτοσχεδιασμοί για σχεδίες και ναυάγια» (13-17 Ιουνίου), ενώ ακολουθούν: ο Σταύρος Τσακίρης που μετά το εξαιρετικό Breath συναντάει τον Κ. Ρήγο, τον Γ. Τσορτέκη και την Τ. Παπαμόσχου στην performance «Νιζίνσκυ: Είμαι μια μαριονέττα του θεού» βασισμένη στην αλληλογραφία του θρυλικού χορευτή Βασλάβ Νιζίνσκυ (18 Ιουνίου), η Κusthalle Athena και η Θέμις Μπαζάκα με την έκθεση – παράσταση – πείραμα «Αποχαιρετισμός» που θα παρουσιάζεται σε διάφορους χώρους του παλιού κτιρίου της Κ.Α. στο Μεταξουργείο (26-27 Ιουνίου) και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κρήτης με τον «Υπηρέτη δύο αφεντάδων» του Κάρλο Γκολντόνι, σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ και σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.
Πολεοδομές
Πόλη και Πολιτισμός συναντιούνται μέσα από πέντε διαφορετικές , αλληλοεπηρεαζόμενες παραστάσεις από αντίστοιχους νεανικούς πειραματικούς θιάσους, σε πέντε ταράτσες και αυλές της Αθήνας, αναδεικνύοντας μια νέα τοπογραφία και γράφοντας και σκηνοθετώντας ένα εναλλακτικό ντοκιμαντέρ της πόλης . Έτσι από 3-5 Ιουλίου η ομάδα Μag παρουσιάζει την «Αυτοβιογραφία» του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Κώστα Κουτσολέλου και Έλενας Πολυγένη και μετάφραση του Βασίλη Τομανά, η Ομάδα MKultra μας πηγαίνει μια εκδρομή «σε έναν ενδιάμεσο χώρο, μια προσωρινή γειτονιά, κρυμμένη στην Αθήνα» (7-9 Ιουλίου), η ομάδα Nova Melancholia στην δεύτερη συμμετοχή της στο Φεστιβάλ μετά το έργο Habemus Papam που παρουσίασε πριν από δυο χρόνια περίπου επιστρέφει με την παράσταση «Πρώτος Στοχασμός: Περί όσων μπορούν να τεθούν εν αμφιβόλω» , βασισμένη στον Ρενέ Ντεκάρτ, η Ομάδα Χάπι Εντ και η Γεωργία Μαυραγάνη που με όχημα την μεγάλη ηθοποιό Υβόννη Μαλτέζου παρουσιάζουν την «Ταράτσα του Αυτόχειρα» βασισμένη στην τραγική αυτοκτονία της ποιήτριας Κοραλίας Θεοτοκά, τον Δεκέμβριο του 1976 για να ξεδιπλώσουν «όσα αξίζει να ειπωθούν λίγο πριν το οποιοδήποτε τέλος» και τέλος η Ομάδα Projector και ο Ανέστης Αζάς παρουσιάζουν την «Κινούμενη Πόλη» στην εποχή της κρίσης.
Vasistas – Άρης Ρέτσος- Oμάδα Pequod και Πειραματική Σκηνή Θ.Ο.Κ.
Λίγο πριν τελειώσουμε με το Ελληνικό Θέατρο στην Αθήνα, στεκόμαστε στην ομάδα Vasistas – από τις τάξεις της οποίας ξεπήδησε η βραβευμένη με Volpi στο Φεστιβάλ Βενετίας για την ερμηνεία της στο Attemberg της Αθηνάς- Ραχήλ Τσαγγάρη, Αριάν Λαμπέτ- και την Αργυρώ Χιώτη , που μετά το περσινό Phobia, παρουσιάζουν στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης από 11-13 Iουλίου το Spectacle, μια εύπλαστη κινούμενη εγκατάσταση με ανθρώπους εγκλωβισμένους σε ένα δίκτυο με άγνωστη έξοδο διαφυγής. Στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού ο Άρης Ρέτσος παρουσιάζει στις 5 Ιουλίου τον «Θρόνο Ατρειδών» με Κλυταιμνήστρα την Κόρα Καρβούν , Αγαμέμνονα τον Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη και Ορέστη τον Ερμή Μαλκότση ενώ η ομάδα Pequod επαναπροσδιορίζει τον ρόλο του θεατή προσεγγίζοντας το θέμα της εργασίας μέσα από σύγχρονα και διαχρονικά ερωτήματα στην devised παράσταση «Εργασία και Χαρά» (14-17 Ιουλίου). Για το τέλος αλλά όχι τελευταία αφήσαμε την παράσταση «Λίγο Ακόμα» της Πειραματικής Σκηνής του Θ.Ο.Κ. , όπου 13 άνθρωποι συναντιούνται σε ένα «δωμάτιο ευχών» προσπαθώντας να κερδίσουν λίγο χρόνο για τις επιθυμίες τους.
Ξένο Θέατρο
Ο Romeo Castellucci ( γνώριμος του Φεστιβάλ μετά την Θεία Κωμωδία που παρουσίασε πριν από 2 χρόνια) επιστρέφει με την παράσταση «On the concept of the Face, regarding the Son of God”, οπου εξετάζει την σχέση του ανθρώπου με την εικόνα του Θεού (Πειραιώς 260- Χώρος Η, 22-25 Ιουνίου), ο Κριστόφ Βαρλικόφσκι (επίσης γνώριμος του Φεστιβάλ, ο οποίος έρχεται για τρίτη φορά στην Ελλάδα , μετά και την περσινή εκδοχή του «Λεωφορείου ο Πόθος»), φέρνει στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών την (Α)pollonia του, βασισμένη στην έννοια της θυσίας μέσω τριών γυναικείων μορφών : της Ιφιγένειας, της Άλκηστης και της Απολόνια Μαχζύνσκα, μιας Πολωνοεβραίας που έχασε την ζωή της κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο στην προσπάθειά της να σώσει 25 συμπατριώτες της, η Ariane Mnouckhine , μια από τις σημαντικότερες δημιουργούς του Παγκοσμίου Θεάτρου και το θρυλικό Θέατρο του Ήλιου, παρουσιάζουν τους ναυαγούς της τρελής ελπίδας σε μουσική Jean Jacques Lemetre, o Νικολάι Κολυάντα, ένας από τους διαμορφωτές της σύγχρονης ρωσικής θεατρικής σκηνής αποδομεί τον σαιξπηρικό Άμλετ μέσα από μια ιδια΄τερα προκλητική παράσταση που έχει συγκεντρώσει διεθνώς τον θαυμασμό του κοινού, ο λιβανέζικης καταγωγής σκηνοθέτης , θεατρικός συγγραφέας και ηθοποιός Ουαζντί Μουαουάντ παρουσιάζει τις «Γυναίκες» πάνω στις Τραχίνιες, την Ηλέκτρα και την Αντιγόνη και τέλος ο «μάγος της εικόνας» Μπόμπ Ουίλσον και το Berliner Ensemble έρχεται για να γοητεύσει το ελληνικό κοινο με την Λούλου του Φράνκ Βέντεκιντ και πρωταγωνίστρια την Άνγκελα Βίνκλερ.Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Το Φεστιβάλ Επιδαύρου ανοίγει από 1 Ιουλίου με μια από τις πιο επίκαιρες κωμωδίες του Αριστοφάνη , την Ειρήνη, από τον θίασο Θεατρική Διαδρομή, σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη , μετάφραση Χ. Μύρη και μια πλειάδα εξαιρετικών ηθοποιών ενώ στις 8 Ιουλίου το Κ.Θ.Β.Ε., το οποίο συμπληρώνει φέτος μισό αιώνα καλλιτεχνικής δημιουργίας παρουσιάζει μια παράσταση φόρο τιμής , που αποτελεί συγχρόνως και ένα ταξίδι μνήμης στο θεαατρικό τότε και τώρα συνδέοντας θραύσματα από παραστάσεις αρχαίου δράματος στους Φιλίππους, στην Θάσο, στο Θέατρο Δάσους και στην Επίδαυρο. Η σύνθεση των κειμένων είναι το Κώστα Γεωργουσόπουλου ενώ ερμηνεύουν πολλοί αξιόλογοι ηθοποιοί. Εκτός από τις παραστάσεις του Εθνικού (Σκηνοβάτες και Ηρακλής Μαινόμενος) τις οποίες έχουμε παρουσιάσει ήδη από τις 23 Μαρτίου από αυτό το μπλόγκ), το Απλό Θέατρο του Αντώνη Αντύπα παρουσιάζει την Μήδεια του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα , με πρωταγωνίστρια την Αμαλία Μουτούση και Ιάσονα τον Χρήστο Λούλη. Το κερασάκι στην τούρτα αποτελεί φέτος όπως και πέρσι το Bridge Project , που ξεκίνησε το 2009 ως μια τριετής καλλιτεχνική γέφυρα συνεργασία μεταξύ του Old Vic Theatre, της Brooklyn Academy of Music & της Neal Street Productions, στο πλαίσιο του οποίου ο Σάμ Μέντες επιστρέφει για να σκηνοθετήσει τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Old Vic Κέβιν Σπέισι, στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Ριχάρδου του 3ου. 
