Η Σουίτα στο Πλάζα συμβολίζει πάνω απ’ όλα τις ανθρώπινες σχέσεις!
Αθήνα, Νέα Υόρκη, Χόνγκ Κόνγκ. Τρείς διαφορετικές πόλεις. Τρία διαφορετικά ζευγάρια. Τρείς διαφορετικές ιστορίες για τις ανθρώπινες σχέσεις γεμάτες χιούμορ αλλά και μια βαθιά μοναξιά, ιδωμένες μέσα από την διεισδυτική ματιά του Νήλ Σάιμον στο έργο «Σουίτα στο Πλάζα» σε σκηνοθεσία, απόδοση και διασκευή Αλέξανδρου Ρήγα – Δημήτρη Αποστόλου, που ανοίγει την αυλαία του Θεάτρου Αθηνά από τις 15 Οκτωβρίου. Η Μίρκα Παπακωνσταντίνου μιλά για την πρώτη της θεατρική συνεργασία με τον Αντώνη Καφετζόπουλο και την επιτυχημένη παράσταση που μετά την περιοδεία της σε διάφορες ελληνικές πόλεις έρχεται επιτέλους και στην Αθήνα.
Θα μας συστήσετε τις ηρωίδες που υποδύεστε;
Τόσο εγώ όσο και Αντώνης υποδυόμαστε τρία διαφορετικά πρόσωπα. Εγώ υποδύομαι τρεις διαφορετικές γυναίκες. Η πρώτη, η Κάρεν, είναι μια γυναίκα, ο γάμος της οποίας περνά κρίση. Εκείνη προσπαθεί να θυμίσει στο άντρα της την επέτειο τους, εκείνος όμως φεύγει με μια ψιλή γυναίκα μικρότερη της. Έτσι η πρώτη ιστορία είναι κάπως γλυκόπικρη με πολλά κωμικά στοιχεία. Το δεύτερο ζευγάρι είναι πάρα πολύ κωμικό, γιατί αφορά σε ένα Αμερικανό ραδιοτηλεοπτικό αστέρα που έρχεται για λίγο στην Ελλάδα και θέλει να δει την παιδική του αγάπη, που είναι παντρεμένη στην Θήβα και έρχεται να τον δει για μισή ώρα στο Πλάζα, ρωτώντας τον μονάχα για τους αστέρες της σόου μπιζ που έχει συναντήσει στην ζωή του και πίνοντας ώσπου γίνεται λιώμα και η τρίτη γυναίκα είναι παντρεμένη και πάλι και την μέρα που παντρεύουν με τον άντρα της το παιδί τους, εκείνο κλείνεται στο μπάνιο και δεν λέει να βγει με τίποτα, προκαλώντας διάφορες φαρσικές καταστάσεις που αγγίζουν τα όρια του τρελού.
Πως ήταν η θεατρική σας συνεύρεση με τον Αντώνη Καφετζόπουλο;
Με τον Αντώνη δεν κάναμε παρέα. Τον εκτιμούσα πάντα όμως και ήθελα, όπως και εκείνος να συνυπάρξω μαζί του στο σανίδι. Αυτός ήταν και ο λόγος που είπαμε να κάνουμε αυτό το έργο. Ο Αντώνης έχει ένα απίστευτο βαθύ και ουσιαστικό χιούμορ , νοιάζεται πολύ για τους ανθρώπους και αυτό ήταν πολύ σημαντικό στην περιοδεία, που ουσιαστικά συζείς με τον άλλο και πρέπει να μπορείς να ακουμπάς επάνω του, γιατί είσαστε ουσιαστικά κάθε μέρα μαζί σε καταστάσεις που δεν είναι καθόλου εύκολες. Το λέω αυτό γιατί υπό άλλες συνθήκες δεν θα συζητούσα καν την περιοδεία.
Ποια από τις τρεις ηρωίδες σας πηγαίνει περισσότερο;
Μου αρέσουν και οι τρείς αλλά πιο πολύ μ’ αρέσει η παντρεμένη από την Θήβα, την Μπέτυ Δαμάρκουρα Μουτάφη. Εγώ δεν πίνω σταγόνα ποτό, όχι τώρα ποτέ. Είναι κάτι που δεν μ’ αρέσει. Αν μ’ άρεσε θα το έκανα και επειδή όταν δεν πίνεις μπορείς καλύτερα να παρατηρήσεις τους φίλους πως πίνουν και πως γίνονται είναι μια ηρωίδα που την κάνω πολύ κέφι.
Τι μπορεί να κρύβει μια σουίτα στο Πλάζα;
Άπειρα πράγματα. Εδώ βέβαια είναι αρκετά διακωμωδημένα μέσα από τρεις διαφορετικές, αυτοτελής ιστορίες - εικόνες που συμβαίνουν, στην Αθήνα, στην Ν. Υόρκη και στο Χόνγκ Κόνγκ. Ο Σάιμον είναι εξάλλου μάστορας της κωμωδίας και γνωρίζει σε βάθος τις ανθρώπινες σχέσεις χτίζοντας τις ιστορίες με χιούμορ αλλά και με μια μοναξιά στο βάθος. Όλες του οι σχέσεις είναι λίγο άνω τελεία. Έτσι η Σουίτα στο Πλάζα συμβολίζει τις ανθρώπινες σχέσεις, που χωρίζουν συναντιούνται, ακουμπάνε ο ένας στο άλλον, είναι αδιέξοδες αλλά όλα αυτά από την πολύ κωμική πλευρά με την παρέμβαση των Ρήγα – Αποστόλου.
Ποια είναι η άποψη σας για τον γάμο;
Εγώ είχα ένα ευτυχισμένο γάμο και ένα ευτυχισμένο διαζύγιο. Ακούγεται οξύμωρο αλλά μπορεί να κατανοήσει κανείς την ουσία του. Είναι κάτι που ούτε με τρόμαζε ποτέ, ούτε το παίρνω σαν κοινωνικό θεσμό. Μπορεί να είναι σαν πανηγύρι. Μπορεί να είναι πολλά πράγματα μαζί. Δεν καταλαβαίνω το να είναι κανείς είτε υπέρμαχος είτε πολέμιος. Αν θέλει κανείς το κάνει, αν όχι δεν το κάνει. Υπάρχει μια αντάρα γενικώς που είναι κουτή και από τη μια μεριά και από την άλλη.
