"Κάναμε πολλές
συνεντεύξεις με άτομα που εργάζονται στο onlyfans".
""Τα μεγάλα αλβανικά κούτελα" είναι αφορμή για να μιλήσουμε για
τις διακρίσεις απέναντι σε άτομα που δέχονται φοβικές συμπεριφορές
καθημερινά". Το tinder είναι μια
πλατφόρμα online γνωριμιών".
" Η κουβέντα γρήγορα καταλήγει σε sexting και το sexting σε ένα μικρό χιουμοριστικό "anthem"…".
"Δεν μπορεί να μπει στο ίδιο τσουβάλι ένας γκέι άντρας στέλεχος υπουργικού
συμβουλίου και μια τρανς σεξεργαζόμενη θηλυκότητα". "Η ανάγκη για
έρωτα κόντρα σε αυτή την αγριότητα και μοναξιά είναι εκεί όσο ποτέ."
Αν το θέατρο που παρουσιάζεται από 23 Μαρτίου στο -1 και στη Μικρή Σκηνή της Στέγης είναι από το μέλλον, τότε το μέλλον είναι ήδη εδώ. Η Χριστίνα Κυπραίου & ο Μιχάλης Πητίδης, ο Βασίλης Βηλαράς, η Ζωή Σιγαλού και η Μαρίνα Σιώτου βρίσκουν τα λόγια που βραχυκύκλωσαν τα chatbot και μας συστήνουν τα τρία πρωτότυπα έργα τους "Call me Sugar", "Σεισμός" και " Perseids ή πώς να παρτάρετε αγρίως" σε μια προσπάθεια να αποδομήσουν στερεότυπα, να εγείρουν πραγματικά ερωτήματα και να κάνουν τις φωνές τους να ακουστούν "τόσο δυνατά που να σταματήσουν οι σκέψεις μας / Τόσο δυνατά που να σταματήσουν –για λίγο– να χτυπούν οι καρδιές μας".
 |
| Call Me Sugar – Φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου |
Call me Sugar | Χριστίνα Κυπραίου
& Μιχάλης Πητίδης | Πέμπτη έως Κυριακή στο -1 της Στέγης στις 18:00
Τι είναι το " Call me Sugar";
Το Call me Sugar είναι μια
σπονδυλωτή παράσταση που κάνει πρεμιέρα 23/3/23 στo πλαίσιo του φεστιβάλ Future NOW στη Στέγη. Είναι
μια παράσταση για το σεξ, το ίντερνετ, τη μοναξιά ,τη σεξουαλικότητα και την
εργασία. Μια περφόρμανς φτιαγμένη από υλικό έρευνας, χιούμορ, προσωπικές
εξομολογήσεις και ιστορίες μυθοπλασίας.
Γιατί αποφασίσατε
να ασχοληθείτε με το θέμα τις σεξεργασίας;
Για μας η
σεξεργασία δεν είναι το θέμα, αλλά ένας χώρος μελέτης. Μέσα απο τον χώρο της
σεξεργασίας μελετούμε τη σεξουαλικότητα, τη μοναξιά, τον έρωτα αλλά και την
εργασία την ίδια.
Πως συλλέξατε το
υλικό σας και ποια συμπεράσματα προκύπτουν από αυτό για τους
λόγους που κάποιος
επιλέγει αυτή τη δουλειά;
Κάναμε πολλές
συνεντεύξεις με άτομα που εργάζονται στο onlyfans, με ακαδημαϊκούς, όπως και μια πολύ
κατατοπιστική συζήτηση με τον πρόεδρο του ΔΕΣ. Κάναμε έρευνα και εμπνευστήκαμε
από ντοκιμαντέρ, ταινίες, βιβλία, άρθρα όπως και από δικές μας ιστορίες και
συζητήσεις. Δεν πιστεύουμε σε συμπεράσματα και γενικές αλήθειες και ούτε θα
μπορούσαμε να μιλήσουμε για κάτι τέτοιο. Ιδιαίτερα όσον αφορά στο γιατί κάποιο
άτομο επιλέγει την οποιαδήποτε εργασία.
Τι είδους ταμπού
και στερεότυπα επικρατούν σε σχέση με το ζήτημα αυτό;
Πολλά. Πάρα πολλά.
Οτιδήποτε έχει να κάνει με το σεξ στη χώρα μας είναι ταμπού. Πόσο μάλλον ένας
εργασιακός τομέας που άξονάς του είναι η σεξουαλικότητα. Ένα απο τα στερεότυπα
που παρατηρήσαμε κατά τη διάρκεια της έρευνας, πάντως, είναι η πεποίθηση πως
ένα σεξεργαζόμενο άτομο που εργάζεται στο onlyfans, δεν έχει επιλέξει τη δουλειά του ή
πως ο λόγος που ξεκίνησε κρύβει μια θλιβερή ιστορία.
 |
| Σεισμός – Φωτογραφίες: Aνδρέας Σιμόπουλος |
Τι είναι τα
"μεγάλα αλβανικά κούτελα";
Είναι αφορμή για να
μιλήσουμε για τις διακρίσεις απέναντι σε άτομα που δέχονται φοβικές
συμπεριφορές καθημερινά. Τα μεγάλα αλβανικά κούτελα είναι κάτι που συχνά ακούν
σαν μομφή άτομα με τη σχετική καταγωγή. Μοιάζει ανώδυνο αλλά δεν είναι. Είναι
μια υπενθύμιση από τους ντόπιους ότι «δεν είμαστε ίδιοι». Είναι η ίδια
κοινωνική προκατάληψη ότι τα σεξεργαζόμενα άτομα είναι υπόκοσμος. Ότι τα χοντρά
σώματα βρωμάνε. Ότι το να είσαι non-binary σημαίνει ότι είσαι
αναποφάσιστο άτομο. Είναι το πρόβλημα του να νομίζεις ότι έχεις δικαίωμα να
ρωτήσεις ένα τρανς άτομο αν παίρνει ορμόνες ή όχι. Είναι όλα αυτά που συνιστούν
την καθημερινότητα ατόμων που δεν συντονίζονται με την ετεροκανονικότητα ή με το
εθνικό μοντέλο κάθε χώρας και ήρθε πια η ώρα να αντιληφθούμε τι είναι
προσβλητικό, και παραβιαστικό στον λόγο μας και τι όχι.
Γιατί πιστεύετε ότι
η παράστασή σας θα προκαλέσει τριγμούς εάν η κοινωνία σήμερα φαίνεται να έχει
έρθει πιο κοντά από ποτέ στην LGBTQIA+ κοινότητα; Ή μήπως όχι;
Είναι πολύ
δημοφιλές αφήγημα ότι τα πράγματα γίνονται καλύτερα για την LGBTQIA+ κοινότητα.
Αλλά για ποια άτομα της κοινότητας αυτής; Υπάρχουν τα προνομιούχα και τα μη
προνομιούχα λοάτκι+ άτομα. Δεν μπορεί να μπει στο ίδιο τσουβάλι ένας γκέι
άντρας στέλεχος υπουργικού συμβουλίου και μια τρανς σεξεργαζόμενη θηλυκότητα.
Για κανένα τους δεν είναι εύκολο να φέρουν αυτή την ταυτότητα. Απλά είναι πολύ
διαφορετική η κοινωνία που ζουν. Άρα και η ανοχή της. Το ζήτημα παραμένει
ταξικό, δυστυχώς.
Εμείς λέμε
χαριτολογώντας ότι η παράσταση θα προκαλέσει τριγμούς. Μακάρι να καταφέρουμε να
παρακινήσουμε άτομα στο κοινό να καταλάβουν πως η στάση που έχουμε συχνά
απέναντι σε underrepresented άτομα μπορεί και πρέπει να βελτιωθεί. Ακούγονται
πολύ σκληρά πράγματα στη σκηνή, ανά στιγμές, από performers που έχουν μοιραστεί
με μεγάλη γενναιοδωρία κομμάτια της ζωής τους και της ταυτότητας τους και δεν
θα είναι εύκολο για αρκετό κόσμο να τα ακούσει. Αλλά αν τα ίδια τα άτομα βρήκαν
τη δύναμη να τα πουν, να βρούμε και εμείς τη θέληση να τα ακούσουμε.
Από πού πηγάζει
κατά τη γνώμη σας αυτή η ρητορική μίσους;
Από την τεμπελιά
που μας χαρακτηρίζει σαν είδος. Προκειμένου να μην κάνουμε τον κόπο να
αναγνωρίσουμε ότι όλα τα άτομα στον κόσμο αυτό είναι ισοδύναμα, καλλιεργούμε
γνώμες βιαστικές και αβάσιμες και με μεγάλη απόλαυση τις μοιράζουμε δημόσια.
Πιστεύετε ότι η
Ελλάδα τροφοδοτεί αυτή τη ρητορική;
Η Ελλάδα είναι ένας
τόπος αρκετά μίζερος. Είναι τόσο μικρή χώρα, με τόσο λίγα δείγματα διαφορετικών
ατόμων που είναι πανεύκολο αν δεν έχεις ταξιδέψει να νομίζεις ότι αυτό που
συναντάς στους δρόμους της είναι το σωστό. Και έρχεται να προστεθεί πάνω σε
αυτό μια κυβέρνηση η οποία καμαρώνει για την αριστεία της, υπονοώντας ότι
υπάρχουν οι σωστοί και οι λάθος άνθρωποι και δίνει έτσι πάτημα σε ανεκπαίδευτα
άτομα να επιβεβαιώσουν τις ούτως ή άλλως προβληματικές τους θέσεις.
 |
| Perseids ή πώς να παρτάρετε αγρίως – Φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου |
Perseids ή πώς να παρτάρετε αγρίως | Ζωή Σιγαλού, Μαρίνα Σιώτου Πέμπτη έως Κυριακή στο -1 της Στέγης στις 22:00
Τι έχουν να εξομολογηθούν πέντε θηλυκότητες στις τουαλέτες ενός κλαμπ;
ΖΣ: Θα το μάθετε
όταν έρθετε να δείτε την παράσταση! Πολλά! Για το πώς μεγαλώνουμε, πώς
εκλαμβάνεται το θηλυκό σώμα, για τις προσδοκίες που ποτέ δεν έρχονται, για το
σεξ, τον έρωτα. Το έργο γράφτηκε με αφετηρία αληθινές ιστορίες φίλων, προσωπικά
βιώματα και γεγονότα της επικαιρότητας του τελευταίου χρόνου.
ΜΣ: Χωρίς spoiler, το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι αυτά που λέγονται είναι μια «κλειδαρότρυπα» σε έναν πολύ προσωπικό feminine κόσμο που πολλοί αγνοούν! Kαι όσοι νομίζουν ότι γνωρίζουν, πραγματικά θα διαψευστούν.
Πώς λειτουργούν ως
χώρος συνάντησης και συμβολικής "επανάστασης";
ΖΣ: Είναι ένα safe space, με μία περίεργη
οικειότητα, όπου μπορείς να πας να αποφορτιστείς, να φτιαχτείς -κυριολεκτικά
και μεταφορικά- , να συνομιλήσεις με αγνώστους άφοβα, άνετα, ακριβώς επειδή
πιθανά να μην ξαναβρεθείτε ποτέ.
ΜΣ: Για μένα, είναι ο ιδανικός χώρος για «επανάσταση». Είναι μια απόλυτα ασφαλής περιοχή, υπάρχει σύμπνοια, αλληλεγγύη, αδελφοσύνη. Είναι όλα εκεί. Τι άλλο χρειάζεται μία επανάσταση για να ξεκινήσει;
Θα ήθελες να μας
ξεναγήσεις λίγο στον κόσμο του Anthem και του tinder. Τι είναι όλα αυτά γιατί δεν είναι όλοι εντελώς μυημένοι
σε αυτόν;
ΖΣ: Το tinder είναι μια πλατφόρμα online γνωριμιών.
Μπαίνεις προς αναζήτηση ραντεβού, chatting, συνεύρεσης, απλής συνάντησης. Ανάλογα με τις
προτιμήσεις και την εμβέλειά σου, σου βγάζει πιθανά «ταίρια» που μπορείς να
εγκρίνεις πατώντας δεξιά και να απορρίψεις πατώντας αριστερά. Αν πατήσεις
δεξιά, ξεκινάς κουβέντα και μπορείς να κανονίσεις ραντεβού με κάποιο πιθανό
ταίρι.
ΜΣ: Στο έργο υπάρχει μία σκηνή, όπου μια
θηλυκότητα συνομιλεί με κάποια ιντερνετικά και η κουβέντα γρήγορα καταλήγει σε sexting και το sexting με τη σειρά του
καταλήγει σε ένα μικρό τραγούδι. Ένα μικρό χιουμοριστικό “anthem” της στιγμής που
υμνεί τη σοσιαλμιντιακή ατελέσφορη προσπάθεια για σύνδεση.
Τι πιστεύεις ότι
ωθεί κάποιον στο να δημιουργήσει ένα ψεύτικο προφίλ ή να κρυφτεί πίσω από έναν
ρόλο;
ΖΣ: Σίγουρα τον
ωθεί κάποια ανασφάλεια για τον εαυτό του. Η απόρριψη ή το ψάρεμα (catfishing) είναι πιο εύκολα
όταν γίνονται κεκαλυμμένα ή κρυφά.
ΜΣ: Ίσως κάποιος να νιώθει άνετα με την ασφάλεια της ανωνυμίας. Ο σκοπός, ή τα κίνητρα μπορεί να ποικίλουν. Μπορεί να το κάνει για trol, cyber spying, για να γράφει hate comments. Η κουλτούρα του μίσους (hate culture) άλλωστε τρέφεται και ακμάζει πίσω από τέτοιες πρακτικές.
Υπάρχει, ωστόσο και
η άλλη πλευρά, που συνεχίζει να παρτάρει αλλά και να ερωτεύεται;
ΖΣ: Σίγουρα. (Χωρίς
το πάρτυ και τον έρωτα πώς γίνεται;)
ΜΣ: Νομίζω όλη αυτή η διαδικασία έχει στο πίσω μέρος του μυαλού την ανάγκη για το μαζί. Ανάγκη για σύνδεση- οποιασδήποτε μορφής.
Έχει αλλάξει
πιστεύεις η ανάγκη των νέων ανθρώπων να ερωτευτούν μέσα σε όλη αυτή την
αγριότητα;
ΖΣ: Ως νέος
άνθρωπος θα πω όχι. Κάθε άλλο. Βιώνουμε μια πολύ ταραγμένη εποχή. Μετά τον
κορονοϊό, τα χτυπήματα έρχονται απανωτά, σε προλαβαίνουν κάθε στιγμή. Τόσο που
δεν μπορείς να πάρεις ανάσα. Η ανάγκη για έρωτα κόντρα σε αυτή την αγριότητα
και μοναξιά είναι εκεί όσο ποτέ.
ΜΣ: Αν έχει αλλάξει; Είναι εκεί όσο ποτέ άλλοτε! Οι μέρες που ζούμε ενέχουν φοβερή αγανάκτηση, θυμό και αγριότητα. Ο κόσμος κατεβαίνει στους δρόμους, διαδηλώνει κάθε βδομάδα. Και εμείς μαζί του. Οι νέοι είναι έξαλλοι. Είμαστε έξαλλοι. Μας έχουν παραδώσει έναν κόσμο που καθημερινά μας πληγώνει. Ο έρωτας είναι το μοναδικό μας όπλο. Χωρίς αυτόν τα πράγματα είναι αληθινά δύσκολα και αβάσταχτα.
Συνέντευξη στη Δέσποινα Ραμαντάνη
Για το OZON
