Λίγο πριν την
επίσημη παρουσίαση του νέου ρεπερτορίου για τη σεζόν 2015 - 2016, το Θέατρο
Τέχνης Καρόλου Κουν ανακοινώνει τη φιλοξενία τεσσάρων εξαιρετικών παραστάσεων θεάτρου
και χορού, που πρωτοπαρουσιάστηκαν στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Πρόκειται για τις παραγωγές «Ο Άρντεν πρέπει
να πεθάνει» σε σκηνοθεσία Χάρη Φραγκούλη, «Θέλω μια χώρα» σε σκηνοθεσία
Μαριάννας Κάλμπαρη, «Ερωτόκριτος» από την ομάδα «Κι όμως κινείται» και τους
Χαϊνηδες και το «Δάσος - Ταμπού» της ομάδας Griffon. Ο αριθμός των παραστάσεων είναι περιορισμένος.
Το παν ήταν μια μάζα. Έγινε μια έκρηξη. Το παν έγινε ύλη και φως. Εμείς
μείναμε ανάμεσα. Η ύλη μάς τραβάει κάτω. Κάποιες φορές πάμε πάνω. Προς το φως
και σκιζόμαστε. Και γεμίζουμε αίματα. Ροδοπέταλα δηλαδή. Την Αλίκη την κάνει η
Μαρία Πανουργιά.
Η μετάφραση είναι του Νίκου Χατζόπουλου.
Στο θεατρικό έργο του Ανδρέα Φλουράκη, που κινείται πέρα από τις συνηθισμένες δραματουργικές φόρμες, η καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης Μαριάννα Κάλμπαρη σκηνοθετεί μια παράσταση όπου μοναδικός πρωταγωνιστής αναδεικνύεται το πλήθος. Το πλήθος της νέας γενιάς Ελλήνων. Μια σκηνική πολυφωνία,
που με φόντο την εποχή της κρίσης, εκφράζει άλλοτε το φόβο και την αγωνία και
άλλοτε την ελπίδα και την αναγκαιότητα της αλλαγής. Κοινός άξονας το επιτακτικό
αίτημα: «Θέλω μια χώρα». Μέσα σε αυτή την πολύβουη σκηνική σύνθεση, ξεχωριστή
θέση έχει ο ρόλος- αντιφώνηση της Ρένης Πιττακή.
"Είναι πολύ δύσκολο να μιλήσει κανείς από σκηνής για
μια κατάσταση που βιώνει, τη στιγμή ακριβώς που τη βιώνει. Πόσο μάλλον όταν η
κατάσταση αυτή είναι τόσο κρίσιμη και τόσο ρευστή: τα πάντα γύρω μας
δοκιμάζονται, καταρρέουν, μεταβάλλονται μέρα με τη μέρα. Όμως αν κάποιος
δικαιούται να πάρει το λόγο αυτή τη στιγμή, είναι η νέα γενιά ,η γενιά που
«είναι» το μέλλον της χώρας. Το Θέατρο
Τέχνης, φέρνει στη σκηνή του Φεστιβάλ το πλήθος των νέων: ένα πλήθος που με
ορμή αλλά και απάθεια, με απελπισία αλλά και χιούμορ, με αφέλεια αλλά και
κυνισμό αναζητά μια διέξοδο στην κατάσταση που βιώνει ως αδιέξοδο... Αναζητά
απεγνωσμένα μια χώρα... Είναι άραγε σε θέση να τη διεκδικήσει;", γράφει η Μαριάννα Κάλμπαρη.
Πρωταγωνιστούν: Η Ρένη Πιττακή
και οι απόφοιτοι Σελήνα Διαμαντοπούλου, Κωνσταντίνος Ευστρατίου, Βασίλης Ζήσης,
Τάσος Κορκός, Γιώργος Κοσκορέλλος, Ειρήνη Κότσιφα, Ανέστης Κόττας, Λήδα
Κουτσοδασκάλου, Νίκος Λεκάκης, Ιωάννα Μπιτούνη, Νόρα Πάντου, Γιώργος Σαββίδης,
Δημήτρης Τσιγκριμάνης και μαθητές της Δραματικής Σχολής του Θέατρου Τέχνης
Καρόλου Κουν.
Ο Ερωτόκριτος από τους Χαϊνηδες και την ομάδα χορού ελλήνων ακροβατών "Κι όμΩς κινείται", συνιστά μια ανάγνωση διαφορετική από τις συνηθισμένες, βασισμένη στην κορυφαία έμμετρη μυθιστορία του Βιτσέντζου Κορνάρου. Πρόκειται για μια παραγωγή
του Φεστιβάλ Αθηνών, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού
στις 30 Ιουνίου του 2014 και περιόδευσε το 2015 σε Αθήνα, Χανιά και
Θεσσαλονίκη. Μια τραγουδαφήγηση, που πότισε, με τέτοιο απόλυτο τρόπο, τη
μουσική παράδοση, έπλασε σε μεγάλο βαθμό τη γλώσσα που μιλιέται σε αυτόν τον
τόπο, συγκίνησε γενιές ανθρώπων, τους
δάνεισε εικόνες
και σύμβολα για τον έρωτα, τον ηρωισμό, τη φιλία, τη γενναιότητα, την
αξιοπρέπεια, τον πόνο, το σωστό, το λάθος και τελικά υιοθετήθηκε απόλυτα ως
σύμβολο-αντιπρόσωπος του πολιτισμού
τους. Για μας, δεν είναι συγκινητικό μόνο το παρελθόν του Ερωτόκριτου. Η επαναστατική του πίστη στον άνθρωπο που αλλάζει τη
μοίρα του, η βαθειά διαλεκτική του λόγου των προσώπων του , η μουσική του φόρμα
και η μορφή της γλώσσας του, είναι συγκινητικά στο παρόν. Η αφήγηση ρέει, μέσα σε
αυτό το ιδιαίτερο χωροχρονικό καλούπι της μελωδικής γραμμής, Αυτή την εκστατική
επαναληπτική φόρμα, η οποία έχει τη δύναμη να αφηγηθεί χιλιάδες στίχους,
βυθίζοντάς σε σιγά σιγά σε μια αιωρούμενη κατάσταση μη εκπλήξεων, όπου οι
λέξεις από άγγελοι νοημάτων γίνονται και αυτές μουσική.
Ο
Ερωτόκριτος εκδιώχτηκε από τα χωριά της Κρήτης. Τη θέση του πήραν το δελτίο των
8 στην τηλεόραση, το facebook, ο αυτισμός των sms και ο
θόρυβος από την εκβιομηχάνηση της γεωργικής εργασίας. Συνήθως τον συναντάμε στα
χείλη τραγουδιστών, που του αφιερώνουν ένα τρίλεπτο γλυκερής και αυτάρεσκης
ευαισθησίας και σε θεατρικές παραστάσεις ως φολκλόρ ή ως φολκλόρ «πειραγμένο».
Ο λόγος της αποτυχίας των προσπαθειών αυτών είναι ότι ο Ερωτόκριτος καθώς δεν
είναι ούτε ποίημα, ούτε τραγούδι, ούτε θεατρικό έργο, απαιτεί άλλη στάση, άλλη
ευθύνη, άλλη απεύθυνση, άλλη πίστη και εντέλει, άλλη αναπαράσταση. Για την
ανάδειξη αυτών των θησαυρών θα ήθελα να επιχειρήσω μιαν άλλη αναπαράσταση της
διαλεκτικής του Ερωτόκριτου, στηριγμένη στη δύναμη, την πίστη και την τέχνη των
ιδιαίτερων προσώπων, που θα καταδυθούν σ΄ αυτή την αρχέγονη συνειδησιακή
κατάσταση του Ομηρίδη- Λυράρη-Ράπερ. Η διαλεκτική της τραγουδαφήγησης από τα
πολλά διαφορετικά όργανα και τις φωνές, συμπληρώνεται και διαχέεται στη
θεατρική πτυχή του έργου, από τη στικτική ή αντιστικτική παρουσία της ομάδας
«κι όμΩς κινείται». Η ανάγκη που μας οδήγησε στην παρουσία του χορού, είναι η
άμεση και καθαρή σχέση του με τη ρυθμολογία και την εκστατική υπόσταση του
έπους, μια σχέση απαλλαγμένη από τη θεατρική του αναπαράσταση, γράφει ο Δημήτρης Αποστολάκης από το μουσικό σχήμα Χαΐνηδες.
Τέλος η ομάδα Griffon, παρουσιάζει δυο χορευτικά ντουέτα- μέρος μιας τριλογίας που συνδέονται μεταξύ τους,
Ένας άδειος χώρος που μεταβάλεται από έναν άνδρα και μία γυναίκα. Αρχέτυπα,
σύμβολα, οικειότητα και τα όρια του κοινώς αποδεκτού φωτίζουν τις διαφορετικές
όψεις της συνύπαρξης. Η χορογράφος Ιωάννα Πορτόλου εστιάζει στις διάφορες
εκφάνσεις της δυαδικής σχέσης μεταξύ άνδρα και γυναίκας εξερευνώντας τους
κανόνες που διέπουν την εκάστοτε συνθήκη. Το Δάσος είναι μία σπουδή στην καθημερινότητα που ακολουθεί το ζευγάρι
μέσα από ρυθμικές παραλλαγές σε ένα θέμα από το οικείο προς το άγνωστο. Το Ταμπού ψάχνει την σύνδεσή μας με την
πηγή και την γέννηση του απαγορευμένου. Την ανάγκη των ιερών και απαράβατων
ορίων που προστατεύουν τις ανθρώπινες σχέσεις από τη δημιουργία μας μέχρι τώρα.
* Ταμπού - Πορν | Άνοιξη 2016
Το Πορν (2016) που θα κλείσει αυτή
τη τριλογία, θα ασχοληθεί με την έλξη προς την υπερβολή και την απομάκρυνση από
οτιδήποτε ιερό ως ένα μέσω αναγέννησης, εξαγνισμού και αυτοεπιβεβαίωσης. Η
τριλογία Δάσος – Ταμπού-Πορν θα έχει ολοκληρωθεί την Άνοιξη του 2016 όπου τα
ντουέτα θα μπορούν να παρουσιάζονται ανά δύο. Το Δάσος παρουσιάστηκε πρώτη φορά το
φθινόπωρο του 2014, σε συμπαραγωγή της ομάδας χορού griffón και του Θεάτρου Τέχνης. Το Ταμπού
είναι παραγωγή του Φεστιβάλ
Αθηνών 2015. Το Πορν θα παρουσιαστεί το 2016 και θα είναι μία συμπαραγωγή της
ομάδας χορού griffon με το Θέατρο Τέχνης.
