Τι είναι αυτό που κάνει έναν παντρεμμένο άνδρα μέσης ηλικίας να ντύνεται Banksy τις νύχτες και να γεμίζει τους τοίχους της Αθήνας με γκράφιτι? Τι είναι αυτό που μπορεί να τον "βασανίζει"? Μια ανίατη ασθένεια? η αποπληρωμή των δανείων στην τράπεζα? οι απαιτήσεις της συζύγου? οι υποχρεώσεις προς τα παιδιά και την οικογένεια? Ή τα ανείσπραχτα, συσσωρευμένα τα χρέη προς τον ευατό του?
Από φόβο κλείνονται οι άνθρωποι, λένε, και αφήνουν την αγάπη απέξω.... αλλά και από λάθος προτεραιότητες, λάθος αξίες, λάθος σχέσεις, λάθος στόχους, λάθος δρόμους, λάθος ζωή.... Και μετά? μπορείς να την αλλάξεις? προλαβαίνεις? Ο Αντώνης Τσιπιανίτης δίνει την πιο καταφατική απάντηση, στο ερώτημα που "βασανίζει" τους περισσότερους ανθρώπους στην εποχή μας.
Μέσα από ένα πανέξυπνο, εύστοχο κείμενο, ποταμό συναισθημάτων και σκέψεων και χείμαρο απωθημένων, δίνει την διάγνωση της πιο σύγχρονης, ανίατης και θανατηφόρας μάστιγας της εποχής μας. Γιατί κανείς δεν πεθαίνει από υπερβολικά χρέη προς την τράπεζα. Όλο και περισσότεροι όμως μοιάζουν να πεθαίνουν από υπερβολική δόση μοναξιάς.... Εμπνεόμενος από ένα γκράφιτι που κατακλύζει τους δρόμους της Αθήνας παραθέτει την ιστορία ενός σύγχρονου Έλληνα, που θέλησε να παντρευτεί μια καλή γυναικούλα, να κάνει δυο παιδάκια, να αποκτήσει έναν μισθουλάκο, να αγοράσει ένα σπιτάκι και να ζήσει μια μικρή, στερημένη ζωούλα, για να ανακαλύψει , όντας πια στο κατώφλι της, τι πάει να πει ΖΩΗ! Όλα αυτά μέσα από την λιτή και ισορροπημένη σκηνοθεσία και διεισδυτική σκηνοθετική ματιά της Κατερίνας Πολυχρονοπούλου ( Βαριέμαι), που αποδεικνύεται μάστορας στην αμεσότητα , αναδεικνύοντας την ουσία του θεατρικού λόγου, δημιουργώντας επί σκηνής σύγχρονους χαρακτήρες, κομμάτια της κοινωνίας και του εαυτού μας και στήνοντας μια καλοκουρδισμένη παράσταση με σεβασμό στις ανάγκες του κειμένου και στις ερμηνείες των ηθοποιών. Εξαιρετικός στο ρόλο του Φωκίωνα, ο Περικλής Λιανός , δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας και φυσικότητας, ζυγίζοντας το γέλιο και το δάκρυ και καταφέρνοντας τελικά να μας συνεπάρει στο πρόβλημα του, στα αδιέξοδα του , στην μοναξιά του. Πλάι του η Ελένη Φίλιππα (σύζυγος), ο Βαγγέλης Λιοδάκης ( κολλητός , εξαιρετικός ως Ισίδωρος) , η Ιωάννα Χαλιαμπάλια ( κόρη) και ο Γιάννης Μωραϊτης (γιός) αποδίδουν όσο πιο ανάγλυφα γίνεται της συναισθηματική στειρότητα και την απόλυτη αξιακή ισοπέδωση μιας γενιάς που έβαλε το χρήμα πάνω από την ζωή της και θέλησε από τα παιδιά της να μην λείψει τίποτα και μιας άλλης που έμεινε στάσιμη μέσα σε όλα αυτά που βρήκε έτοιμα.
