Μετά από 38 χρόνια λαμπρής πορείας το Θέατρο Δημήτρης Ποταμίτης ρίχνει οριστικά την αυλαία του την Κυριακή 25 Δεκεμβρίου, με το έργο Abnoramal της Πτούσκινα Ναντιέζα Μιχαίλοβνα, σε σκηνοθεσία Προμηθέα Αλειφερόπουλου, με την Μαρία Αλιφέρη και τον Γιώργο Κοντοπόδη, ο οποίος μαζί με τον Αλέξανδρο Λιακόπουλου, ανέλαβε το 2004 την διεύθυνση του χώρου δίνοντάς του την σημερινή του ονομασία.
Όταν έκλεισε το Θέατρο "Προσκήνιο" ο Δημήτρης Ποταμίτης αποφάσισε να δημιουργήσει δικό του θέατρο. "Σαν Kύπριος που μεγάλωσε με μονομανίες και ιδεολογίες σε μια χώρα που εξακολουθεί να έχει εθνικά ιδεώδη, δεν μπορούσα να μη γίνω ιδεολόγος. Eίναι στάση ζωής αυτό. Όταν, λοιπόν, ιδεολόγος και κυπριακό μουλάρι είχα βάλει στόχο να μην κάνω κάτι αν δεν μου αρέσει. Δεν με ενδιέφερε αν θα πεινάσω. Eίχα μια ακαταδεξία στα εύκολα, που στην Eλλάδα ήταν και τα εμπορικά. Kλείνοντας ο Aλέξης Σολομός το «Προσκήνιο», που μαζί με το «Θέατρο Tέχνης» ήταν τα μοναδικά τότε θέατρα ποιότητας, (...) δέχτηκα προτάσεις από θέατρα εμπορικά γιατί ήμουν παιδί της μόδας τότε, αλλά δεν με ενδιέφερε τέτοια καριέρα. Aποφάσισα να δημιουργήσω το «Θέατρο Eρευνας». Ξεκίνησα με 30.000 δρχ. που μου έδωσε η μητέρα μου. (...) Tο «Θέατρο Eρευνας» χτίστηκε σχεδόν με τα χέρια.", αναφέρει ο ίδιος σε συνέντευξή του στην Ν. Κοντράρου-Ρασσιά.
Το 1972 αγόρασε τον πρώην συνοικιακό κινηματογράφο «Ρέα», στην οδό Ιλισίων (Ζωγράφου), το οποίο μετέτρεψε, κυριολεκτικά με τα χέρια του, σε θέατρο 120 περίπου θέσεων, με τις καρέκλες των θεατών να βρίσκονται στις τρείς πλευρές της σκηνής. Ένα χρόνο αργότερα, τον Νοέμβριο του 1973, στις ημέρες του Πολυτεχνείου, το «Θέατρο Ερευνας» εγκαινιάστηκε με το έργο του Πάβελ Κόχουτ «Αύγουστε-Αύγουστε», που σταδιακά, στόμα με στόμα, γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Ακολούθησαν πολλές πρωτοποριακές παραστάσεις, όπου σκηνοθετούσε, πρωταγωνιστούσε, συχνά έκανε και την επιμέλεια του φωτισμού, των κοστουμιών, των σκηνικών και όλα τα άλλα.
Σε μιά εποχή που το μόνο αποκεντρωμένο θέατρο ήταν το "Στοά" του Παπαγεωργίου, ο Δημήτρης Ποταμίτης έδωσε ένα δυναμικό παρόν εκτός κέντρου, προσελκύοντας ένα νεανικό κυρίως κοινό. Επί τριάντα χρόνια, παραστάσεις χωρίς σχεδόν καθόλου συμβιβασμούς στο θέμα της ποιότητας, με σταθμούς το "Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέϋ", τον "Άνθρωπο Ελέφαντα".
Κάθε χρόνο ο Ποταμίτης ταξίδευε στο Λονδίνο σε αναζήτηση σύγχρονων πρωτοποριακών έργων, ενώ κατά καιρούς ανέτρεχε σε ανατρεπτικές διασκευές κλασικών. Οι ανάγκες της κρατικής επιχορήγησης ωστόσο τον υποχρέωναν να ανεβάζει τακτικά και ελληνικά έργα - όταν δεν έβρισκε κάτι ικανοποιητικό, έγραφε ο ίδιος. Χαρακτηρίστηκε ως «αιώνιος έφηβος», αφού οι ήρωες που υποδυόταν, ακόμη και σε μεγάλη ηλικία, ήταν νέοι (Έκβους, Κουρδιστό Πορτοκάλι, Μπέρντι-το αγόρι πουλί, ο γιός στο "Πόλεμος στο σπίτι"), ή άνθρωποι χωρίς ηλικία, άνθρωποι που αρνούνται να ωριμάσουν (ο κλόουν στο "Αύγουστε Αύγουστε", Μπίλλυ ο ψεύτης, Ντόριαν Γκρέϋ, Το ημερολόγιο ενός απατεώνα), ή γενικά ήρωες που είχαν ιδιαιτερότητες (Άνθρωπος Ελέφαντας, Μεταμόφωση).
Εξ ίσου σημαντικές ήταν οι παραστάσεις της Παιδικής Σκηνής, στις οποίες συχνά συμμετείχε και ο ίδιος. Μαζί με το Θέατρο "Πόρτα" της Ξένιας Καλογεροπούλου, το Θέατρο Έρευνας ήταν εκείνο που αναβάθμισε το παιδικό θέατρο - η διαφορά του ήταν πως απευθυνόταν και σε μικρότερα παιδιά, ενώ το Πόρτα απευθυνόταν περισσότερο σε μεγάλους - και εγκαινίασε το θέατρο συμμετοχής.
Τον Νοέμβριο του 2002 το θέατρο, τελικά, έκλεισε, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, όπως ανέφερε ο ίδιος αλλά και για αισθητικούς και ηθικούς λόγους. Κουρασμένος, απογοητευμένος, χωρίς επιχορήγηση και άρρωστος ο Ποταμίτης ανέστειλε τη λειτουργία του θεάτρου κυκλοφορώντας ένα "μανιφέστο" όπου έγραφε ότι "δεν μπορεί να αντισταθεί στον κουλτουριάρικο χαβαλέ και την κουλτουριάρικη τσόντα". «Το "Θέατρο Ερευνας" θα επανέλθει όταν η Μυθολογία ξαναδώσει τη θέση της στην Ιστορία», έγραφε τότε.
Στις 26 Φεβρουαρίου του 2003, ο Δημήτρης Ποταμίτης άφησε την τελευταία του πνοή στο Νοσοκομείο «Μεταξά» (Πειραιά) μετά από πολύμηνη μάχη με ανίατη ασθένεια ενώ το θέατρο περιήλθε στην ιδιοκτησία του Δήμου Ζωγράφου. Το 2004 την διεύθυνση του χώρου ανέλαβαν από κοινού οι Γιώργος Κοντοπόδης και Αλέξανδρος Λιακόπουλος μετονομάζοντάς το σε «Θέατρο Δημήτρη Ποταμίτη». Η αυλαία του θεάτρου κλείνει οριστικά στις 25 Δεκεμβρίου με την παράσταση Abnormal της Πτούσκινα Ναντιέζντα
Μιχάιλοβνα.
"Ένα σύγχρονο έργο στη μετά την Περεστρόικα Ρωσία"
Δύ
Δυο "Abnormal" ήρωες, άγνωστοι μεταξύ τους, μέχρι την στιγμή που συναντιούνται, προσπαθούν να εισχωρήσουν ο ένας στην ζωή του άλλου. Μια γυναίκα και ένας άνδρας. Εκείνος αυστηρός, γοητευτικός, δείχνει να έχει αυτοπεποίθηση απ' την επιτυχημένη του καριέρα. Εκείνη, ελκυστική αλλά εγκλωβισμένη μέσα στο καβούκι στο οποίο η ίδια έκλεισε τον εαυτό της... Λίγο παράξενη, διανοούμενη, σοβαρή, αλλά με πολύ πάθος και κάπως παλιομοδίτικες ιδέες.
Ένας καφές και 100 ευρώ για μια γρήγορη και πανεύκολη δουλειά... μέχρι τα μεσάνυχτα. Ένα ταξίδι στην Ολλανδία. Μια φορά.Μόνο.
Και μια στιγμή...Μια στιγμή που πάντα αρκεί για να μπορέσουν δυο άνθρωποι να κοιταχτούν στα μάτια και να ακούσουν ο ένας τον άλλο. Ίσως για λίγο, ίσως και για περισσότερο...για όσο απλά χρειάζεται.
Μετά από αυτή την νύχτα , κανένας απ' τους δυο δεν θα είναι ο ίδιος!
Συντελεστές:
Μετάφραση: Παυλίνα Γαλανοπούλου
Σκηνοθεσία: Προμηθέας Αλειφερόπουλος
Σκηνικά - κοστούμια: Γιώργης Κοντοπόδης
Μουσική Επένδυση: Προμηθέας Αλειφερόπουλος
Παίζουν: Μαρία Αλειφέρη, Γιώργης Κοντοπόδης
Ημέρες και Ώρες Παραστάσεων: Τετάρτη (λαϊκή - απογευματινή) & Κυριακή: 19:15, Πέμπτη- Σάββατο: 21:15
Γενική Είσοδος: 17 ευρώ,
Λαϊκή Απογευματινή (κάθε Τετάρτη) : 15 ευρώ
Φοιτητικό: 15 ευρώ
