Ελισσαίος Βλάχος, Ιωάννα Βασιλακοπούλου, Νάνσυ Μπούκλη, Μαρία Λάππα. «Αυτοί και ένας ακόμα στρατός ανθρώπων που βοήθησαν στα πάντα, είναι η αλυσίδα που δημιουργεί το Tricky”, μου υπενθυμίζει συνεχώς ο σκηνογράφος Γκάυ Στεφάνου, αφήνοντας με να ρίξω μια κλεφτή ματιά στο μαγικό σκηνικό που διαμορφώνει αυτή η ιδιότυπη 45' παράσταση πάνω σε ένα Τρίκυκλο από σήμερα και ως τις 9 Οκτωβρίου στον ειδικά διαμορφωμένο υπόγειο χώρο του Ιδρύματος Μ. Κακογιάννη . Γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι καθένας από τους συντελεστές μου δίνει την δική του άποψη για αυτή τη δουλειά. Όλες όμως συγκλίνουν στο ότι το Tricky είναι κάτι παραπάνω από τους ανθρώπους του, κάτι παραπάνω από τις ιδιότητες τους, κάτι παραπάνω από τις εικόνες και τα συναισθήματα που δημιουργεί. Είναι η στιγμή της γέννησης τους. Η μαγική εκείνη στιγμή της θεατρικής πράξης που ορίζει την ίδια την τέχνη.
Πως προέκυψε η συμμετοχή σας σε αυτό το πρότζεκτ;
Ι. Β: "Σαν ιδέα και μόνο, ήταν εξ’ αρχής μια πρόκληση για μένα. Τρεις άγνωστοι ερμηνευτές μεταξύ τους , με διαφορετικές ιδιότητες καλούνταν να συν-δημιουργήσουν έχοντας έναν πολύ δυνατό πυρήνα που έχει να κάνει με την σκηνογραφία. Ακόμα και για μένα που είχα εμπειρία δουλειάς όσον αφορά στην συνεργασία με ανθρώπους από διαφορετικά backgrounds ήταν μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Από κει που ουσιαστικά δεν κρατάς κάτι στα χέρια σου , νιώθεις ότι αρχίζει σιγά - σιγά να δημιουργείται κάτι."
Είναι διακριτοί οι ρόλοι σας στην παράσταση ή πρόκειται ουσιαστικά για μια δουλειά που βγαίνει από την αλληλεπίδραση και των τριών πάνω στην σκηνή;
Ν. Μ: "Αρχικά μπήκαμε και οι τρείς σαν να έπρεπε η κάθε μια να κάνει κάτι δικό της. Όταν την πρώτη μέρα ήρθαμε στο χώρο, μπήκαμε μέσα και «μπουρδουκλώσαμε» και τις τρείς ιδιότητες μας, αλλά με τρόπο ωραίο όχι άτσαλο , επειδή ήταν ένα εντελώς άγνωστο σκηνικό, με πολλά ανοίγματα, κουτάκια, λαμπάκια…, ότι μπορεί να φανταστεί κανείς, που έπρεπε να το διαχειριστούμε . Δεν μπορείς να πεις αυτή κάνει αυτό ή εκείνο. Όλες μαζί συμβάλαμε σε ένα σύνολο , συμβάλλοντας οπωσδήποτε και μέσα από την ιδιότητα μας."
Τι ζητά το “Tricky” από εσάς;
Μ. Λ.: "Να βγάλουμε τον εαυτό μας. Αυτό που μας ζητήθηκε εξ’ αρχής ήταν να μπούμε σαν Μαρία, Ιωάννα και Νάνσυ και κάνουμε το αντίθετο από αυτό που γίνεται στο θέατρο, όπου δημιουργείται ένα σκηνικό πάνω σε ένα έργο. Εδώ έγινε ένα έργο πάνω σε ένα σκηνικό. Οπότε βρεθήκαμε σε ένα κουτί, το οποίο από την αρχή το είδα σαν το κουτί της ψυχής μου. Έτσι το άνοιξα και έβγαλα από μέσα του μια ιδιότητα πολύ δική μου, γιατί δεν είμαι εικαστικός, ζωγραφίζω από ανάγκη. Έτσι αλληλεπιδράσαμε. Τα κορίτσια έγιναν χρώμα, η ζωγραφιά έγινε από ήχο και κίνηση. Όλοι γίναμε λίγο απ’ όλα και ήταν μια υπέροχη εμπειρία."
Πως εφαρμόζεται πρακτικά αυτή η ιδέα της παράσταση πάνω σε ένα τρίκυκλο;
Ι.Β. " Ήταν κάτι «Tricky” και για μας. Ο τίτλος της παράστασης δεν αναφέρεται μόνο στο τρίκυκλο , έχει και την έννοια της πρόκλησης, που ήταν και είναι για μας και δεν νομίζω ότι έχουν εξαντληθεί οι δυνατότητες του. Πιστεύω ότι εξακολουθεί να είναι μια πρόκληση για όποιον θέλει να κάνει την επόμενη παράσταση. "
Άνθρωπος χαμηλών τόνων, ο Γκάυ Στεφάνου δεν μιλά συχνά για τον εαυτό του. Την δημοσιότητα την αποφεύγει . "Ποτέ δεν με απασχόλησε το μετά σε αυτή την δουλειά. Πάντα με απασχολεί η στιγμή. Το πως κολυμπάμε. Κολυμπάμε για να μην πνιγούμε ή κολυμπάμε επειδή μας αρέσει. Όλα τα άλλα δημοσιότητα, συνεντεύξεις, βιογραφικά δεν με ιντριγκάρουν , ούτε έχουν σημασία για μένα γι' αυτό μένω πάντα πίσω", μου λέει. Η πρώτη του επαφή με το θέατρο , από την πλευρά της παραγωγής , έγινε στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Εκεί συνάντησε για πρώτη φορά και τον Ελισσαίο Βλάχο, συν- συνσκηνοθέτη ουσιαστικά στο Tricky, σε μια παράσταση που σκηνοθετούσε ο ίδιος. Η σκηνογραφία δεν ήταν το όνειρό του , αφού μικρός άλλαζε όνειρα κάθε εξάμηνο. Άρχισε να βλέπει ότι τον ενδιαφέρει όταν ξεκίνησε να αναδημιουργεί τα σκηνικά που είχε φτιάξει στο κεφάλι του για άλλους συναδέλφους σκηνογράφους : "Από την μία ήταν κάτι που μου κέντριζε το ενδιαφέρον πολύ και μου άρεσε και από την άλλη είχε το έξτρα πλεονέκτημα ότι αλλάζει συνέχεια. Ασχολείσαι με μια δουλειά, βάζεις τα δυνατά σου, κατακρεουργείσαι και επομένως βγαίνεις από κάθε δουλειά λέγοντας ότι δεν θα το ξανακάνεις, αλλά έρχεται η επόμενη και βουτάς με την ίδια φορά. Είναι κάτι σαν κύμα που σερφάρεις επειδή σου αρέσει όχι επειδή σε κυνηγάει ο καρχαρίας."
Ποια ήταν η πρόκληση για σας;
Γ. Σ. : “ Μια ενδιαφέρουσα αναλογία για μένα είναι ότι μοιάζει σαν να πήραμε τρείς καλλιτέχνες και να τους «πετάξαμε» σε ένα έρημο νησί. Κάπως πρέπει να συνδεθούν για να μπορέσουν να ζήσουν σε αυτό. Με κάποιο τρόπο πρέπει να ανακαλύψουν , που υπάρχει νερό , τροφή … Οπότε ενώ τα κορίτσια διακρίνονται και μεμονωμένα , συνδέονται από την ανάγκη να συνυπάρξουν μέσα σε αυτό που τις αγκαλιάζει. Παράλληλα , η πρώτη αυτή παράσταση του Τρικύκλου έχει και τον χαρακτήρα μιας παρουσίασης. Είναι ένα θεατράκι που μπορεί να στηθεί οπουδήποτε , πάνω στο οποίο ή μέσω του οποίου ο καθένας μπορεί να απελευθερώσει το τεράστιο δυναμικό του. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που ήρθα σε επαφή μαζί τους, γιατί έχουν ακριβώς αυτή την δυνατότητα από ένα μικρό ερέθισμα να χτίζουν κάτι μεγάλο. Και αυτό είναι ακριβώς εκείνο που το Τρίκυκλο θέλει να αγκαλιάσει. Μέσα από αυτή την εμπειρία δοκιμαστήκαμε όλοι σε αυτά που νομίζαμε ότι ξέραμε. Αυτή ήταν και η πρόκληση για μας. Και μέσα από αυτή την διαδικασία βγήκαν κομμάτια του εαυτού μας που ήταν στην αφάνεια. Για μένα επομένως ήταν ένα τεράστιο σχολείο."
Ο χώρος και ο χρόνος της παράστασης δεν λειτουργεί κάπως περιοριστικά προς αυτή την κατεύθυνση;
Γ.Σ. "Ο χώρος και ο χρόνος στην σκηνή ορίζονται μόνο από την φαντασία του ανθρώπου. Μπορεί κάποιος να σταθεί σε ένα τετραγωνικό μέτρο και να παράξει απίθανα πράγματα."
Γιατί ένα Τρίκυκλο και όχι κάτι άλλο;
Γ.Σ. "Ουσιαστικά ήταν μια ιδέα της στιγμής που ήρθε και κλίκαρε πάνω σε κάτι που παράχθηκε μέσα από πολλά χρόνια τριβής στο θέατρο. Καταρχάς το Τρίκυκλο το έχουμε ζήσει όλοι μας. Κάποιοι σε διακοπές. Κάποιους μας έχει πατήσει ένα τρίκυκλο που μαζεύει παλιατζούρες. Κάποιοι έχουμε θαυμάσει ένα τρίκυκλο με μια πενταμελή οικογένεια πάνω και έναν σκύλο στο παταράκι. Γενικά είναι μέσα στην ζωή μας το τρίκυκλο. Από την άλλη είναι τρομερά ευέλικτο, συμβαδίζει με την εποχή, δεν καίει πολύ βενζίνη , είναι οικονομικό και στην ουσία δείχνει πως από ένα όχημα, που συνήθως περνάει απαρατήρητο, μπορεί να γεννηθεί κάτι τεράστιο."
Τricky στο Υπόγειο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης λοιπόν!
Γ.Σ. "Ναι. Από την αρχή θέλαμε η παράσταση να δοθεί σε θεατρικό κοινό και εκεί ήρθε και έδεσε η αγκαλιά μας άνοιξε το Ίδρυμα Κακογιάννης, το οποίο από πολύ νωρίς μας έδωσε χώρο για τις πρόβες μας και γενικά κάλυψαν κάθε μας ανάγκη , οπότε μπορέσαμε να απαλλαχθούμε από διάφορα προβλήματα, που συναντήσαμε ως η πρώτη παράσταση του Τρικύκλου και να στρωθούμε στην δουλειά."
Info:
Γενική Είσοδος: 10 euro
Συντελεστές:
Ερμηνεύουν: Μαρία Λάππα, Ιωάννα Βασιλακοπούλου, Νάνσυ Μπούκλη
Μουσική: Αλέξανδρος Σιδηρόπουλος
Κοστούμια: Τατιάνα Σουχορούκοφ
Σκηνικά-Σκηνοθεσία: Γκάυ Στεφάνου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελισσαίος Βλάχος
Γενική Είσοδος: 10 euro
Ώρα Έναρξης: 21.30
Αίθουσα : Ειδικά Διαμορφωμένος Υπόγειος Χώρος
