«Είδα τον ρόλο μου με κλειστά μάτια για να τον αισθανθώ και να μπορέσω να αναπτύξω τα άλλα χαρίσματα…»
Άνθρωπος φωτεινός και φωτισμένος! Ο λόγος για την Σοφία Φιλιππίδου που για άλλη μια χρονιά πρόκειται να μας χαρίζει απλόχερα το γέλιο από την σκηνή του Μικρού Παλλάς , όπου από τις 10 Δεκεμβρίου θα πρωταγωνιστεί στην σουρεαλιστική αστυνομική κωμωδία του Θοδωρή Αθερίδη (σενάριο, σκηνοθεσία) με τίτλο «Τυφλοσούρτης», στον ρόλο μιας τυφλής ζαχαροπλάστισσας. Λίγες μέρες πριν από την επίσημη πρεμιέρα της παράστασης με το εντυπωσιακό σκηνικό του Μανώλη Παντελιδάκη να ντύνουν απ άκρη σε άκρη οι ζαχαρωτές λιχουδιές του Fresh, βρεθήκαμε στο καμαρίνι της ζητώντας της να μας δώσει μια μικρή γεύση από την πιο γλυκιά παράσταση της χρονιάς!
Τι είναι για εσάς ο Τυφλοσούρτης;
Υπάρχουν χρόνια τώρα συνταγές ευτυχίας, επιτυχίας, διακόσμησης, ραπτικής, life style, που βάζουν μαζικά τους ανθρώπους σε έναν δρόμο που μπορεί ταυτόχρονα να αποτελέσει και μια παγίδα. Είναι δικό μας θέμα από κει και πέρα παίρνοντας αυτές τις συνταγές να προσέχουμε τις μεγάλες παγίδες , όπου αυτές υπάρχουν και μην ξεχνάμε ότι πάντοτε στις συνταγές χρειάζονται στοιχεία από την προσωπικότητά μας: η δική μας φαντασία, η δική μας πινελιά, η δική μας συγκίνηση, η δική μας άποψη για τα πράγματα και η δική μας γνώση. Η άγνοια συγχωρείται μόνο στα παιδιά, όταν μεγαλώνουμε πρέπει να εστιάζουμε στην σκέψη και στην γνώση χωρίς όμως να θυσιάζουμε την αθωότητά μας.
Ο ορισμός του σουρεαλισμού στο έργο είναι, εκτός φυσικά από το γεγονός ότι συνομιλείτε με έναν σκύλο, ότι υποδύεστε μια τυφλή ζαχαροπλάστη. Αυτή η επιλογή συμβολίζει κυρίως ότι τίποτα δεν είναι αυτονόητο;
Νομίζω ότι ο Θοδωρής Αθερίδης που είναι ο συγγραφέας του έργου, δεν εννοεί μόνο ένα πράγμα. Το έργο του θέλει να πει πολλά πράγματα και ίσως όλα αυτά που έχει μέσα στο μυαλό του, επειδή τον διέπει και μια παιδικότητα, ακόμα δεν έχουν πάρει μια ακριβή μορφή. Γι αυτό το λόγο πιστεύω ότι τα λέει όλα μέσα από τα έργα του. Συνήθως μας δίνει όλες του τις σκέψεις έτσι αγνά και αθώα.
Τι συνταγές κατασκευάζει αυτή η τυφλή ζαχαροπλάστης που υποδύεστε και ποιες παγίδες κρύβουν, αν κρύβουν, οι δικές της συνταγές;
Στην πραγματικότητα μέσα στα στενά χρονικά πλαίσια της παράστασης δεν έχει κανείς το περιθώριο να φτιάξει κάτι, δηλαδή ψωμιά, γλυκά και τέτοια. Εξ άλλου δεν εστιάζει εκεί και ο ρόλος. Κάτι τέτοιο θα είναι ψεύτικο και ανούσιο. Εγώ πρέπει κάθε μέρα να πλάθω τον ρόλο. Πως θα περπατάω, πως θα αισθάνομαι, πως θα κινούμαι, πως θα έχω επαφή με τα πράγματα. Βέβαια στο χώρο μέσα είμαι πάρα πολλά χρόνια και οπωσδήποτε νιώθω μια οικειότητα δεν παύω όμως να υποδύομαι μια τυφλή και να πρέπει να πείσω και τον κόσμο για την τυφλότητα μου χωρίς να προκαλέσω την λύπηση.
Έχω δει τυφλούς και στο δρόμο και σε παραστάσεις. Είναι κατά βάθος δραματικά άτομα. Κυρίως επειδή οι άνθρωποι τους βλέπουν κάπως λοξά. Αν είσαι τυφλός και δεν είσαι πετυχημένος όπως οι άλλοι εννοούν την επιτυχία, αν δεν είσαι μάντης, φιλόσοφος ή ένας γκουρού στο βουνό, από εκεί και πέρα αρχίζει το πρόβλημα. Ένας τυφλός άνθρωπος έχει συσσωρευμένα προβλήματα και συμπεριφοράς επειδή ψάχνει συνέχεια το φώς και αυτό του φέρνει μια μεγάλη ταραχή και γιατί συστέλλεται διαρκώς προς τον εαυτό του κλείνοντας τα μάτια, για μπορέσει να καταλάβει τι γίνεται αναπτύσσοντας όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα και όλες τις υπόλοιπες αισθήσεις του.
Εσείς πως προετοιμαστήκατε για τον ρόλο;
Ξεκίνησα από την κίνηση, την συμπεριφορά και είδα τον ρόλο με κλειστά μάτια για να τον αισθανθώ και να αναπτύξω και εγώ τα άλλα χαρίσματα. Τα λόγια τα φόρεσα πολύ – πολύ στο τέλος. Δεν άρχισα πρώτα να μιλάω και μετά να συμπεριφέρομαι. Έτσι ανακάλυψα πως είναι πολύ – πολύ δύσκολο να παίζεις θέατρο χωρίς να κοιτάς στα μάτια τους συναδέλφους. Μου συμβαίνει πρώτη φορά και είναι επώδυνο γιατί είμαι ηθοποιός που κοιτάω στα μάτια και επικοινωνώ με τα μάτια. Είναι κάτι που με επηρεάζει ως ηθοποιό αλλά ως ρόλο με βοηθάει πάρα πολύ από μια άλλη άποψη, γιατί με κάνει να παίζω διαφορετικά. Θεωρώ όμως ότι τα μάτια μου είναι το όπλο μου.
Στο θέατρο είστε μια κατεξοχήν κωμική ηθοποιός, στην πραγματικότητα κρύβεται κάποια δραματικότητα πίσω από αυτή την κωμική σας πλευρά;
Νοιώθω μεγάλη χαρά γι’ αυτό, επειδή μου το αναγνώρισε ο κόσμος και η συντεχνία. Είμαι ένας κανονικός άνθρωπος νομίζω, δεν ξέρω βέβαια τι είναι και κανονικότητα, αλλά πιστεύω πως είμαι ένας καθημερινός άνθρωπος, με πολλά επικοινωνιακά χαρίσματα, εκ πρώτης όψης χαρούμενος εξαιτίας μιας καλής σχέσεως με την παιδική μου ηλικία, βγάζω θετική ενέργεια προς τα έξω και γυρίζω μέσα μου επειδή το έξω κάποιες φορές, με πληγώνει επειδή είναι βάρβαρο, ή σκοτεινό. Πάντως θα έλεγα είμαι φωτεινός άνθρωπος και φωτισμένος!
Όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας τον τελευταίο καιρό πως σας φαίνονται;
Νομίζω πρέπει να δώσουμε σε έναν ομαδικό και προσωπικό αγώνα για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα και να σκύψουμε πάνω από τα προβλήματα και με θυμό και με αγάπη.
Κατοικίδιο έχετε;
Ναι έχω μια γάτα, την οποία θαυμάζω πολύ. Αυτή είναι πιο πρωταγωνίστρια από μένα. Τα σκυλιά τα αγαπώ , όμως τώρα αγάπησα ξαφνικά τις γάτες, που τις είχα σε απόσταση και ανακάλυψα την γοητεία τους. Έτσι κατάλαβα ότι τελικά δεν θέλω να έχω έναν πιστό σκύλο, όσο θέλω να έχω μια σνόμπ γάτα. Ο σκύλος εξαρτάται από πάνω σου και αυτό σου δίνει μεγάλη ευθύνη. Η ανεξαρτησία της γάτας είναι πιο γοητευτική!
