"Ρίτερ, Ντένε, Φός Υποκριτικής στο θεάτρο Ποταμίτης"
"Τρείς έξυπνους ηθοποιούς" αλλά πάνω απ' όλα τρεις ηθοποιούς απαιτεί το έργο "Ρίτερ, Ντένε, Φος", του συγγραφέα Τόμας Μπέρνχαρντ που σφράγισε με το έργο του την γερμανόφωνη λογοτεχνία το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Το έργο γράφτηκε για πρώτη φορά το 1984 ενώ είδε το φώς της σκηνής το 1986 στο Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ με τους κορυφαίους ηθοποιούς της σύγχρονης γερμανικής σκηνής Ιλσε Ρίτερ, Κίρστεν Ντένε και Γκερτ Φος. Στην Ελλάδα ανέβηκε για πρώτη φορά το 1991 από τον Λευτέρη Βογιατζή, ο οποίος ενσάρκωνε και τον πρωταγωνιστικό ρόλο με την Λυδία Κονιόρδου και την Ολια Λαζαρίδου στο ρόλο των δύο αδελφών. Αυτό το χειμωνα ανεβαίνει και πάλι στο θέατο "Ποταμίτης" σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Κωσταντόπουλου (Λούντβιχ) και συμπρωταγωνίστριες τις Μάντυ Λάμπου (μικρή αδελφή) και Μαρία Καψή (μεγάλη αδελφή).
Ένα πραγματικό κοντσέρτο ερμηνείας, σκηνοθεσίας και νοήματος με την μορφή μιας αντιστικτικής σύνθεσης που κυλά ασταμάτητα με τις ψυχολογικές διακυμάνσεις των ηρώων να εναλλάσονται από τα πιο ελαφρά ντιμινουέντα ως τα πιο σκληρά κρεσέντα. Αποζητώντας να αποδράσει από την μοναξιά , την υποκρισία αλλά κυρίως την ανία της υψηλής κοινωνίας από την οποία προέρχεται ο Λούντβιχ, ήρωας εμπνευσμένος από τον Λούντβιχ Βιτγκεσταιν και τον ανηψιό του Πάουλ, επιχειρεί την δική του απόδραση στο περιθώριο της λογικής, συμπαρασύροντας σιγά σιγά και τις δύο αδελφές του. Η λογική και η τρέλλα συγκρούονται μέχρι τελικής πτώσεως πριν , μετά και κατά την διάρκεια ενός γεύματος αποτελώντας τα κυρίαρχα θεματικά μοτίβα γύρω από τα οποία περιστρέφονται αιώνια ψυχολογικά, κοινωνικά, πολιτικά και ηθικά ζητήματα με έναν κοινό παρονομαστή: "Κάποτε κάτι πρέπει να αλλάξει"!
Δέσποινα Ραμάντανη
Metro, Τρίτη, 09-12-2008
