«Σε όλη μου την εφηβεία ήμουν αρκετά παιδί…»
Γλυκό όπως η άνοιξη αλλά και απότομα σκληρό και άγριο όπως τα ξαφνικά ξεσπάσματα της «Το ξύπνημα της άνοιξης» του Φράνκ Βέντεκιντ, από την Νέα Σκηνή του Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας, συμπορεύεται με την ανθρώπινη φύση στην εύθραυστη εκείνη περίοδο της εφηβείας περιγράφοντας μέσα από ένα είδος γκροτέσκας τραγικοκωμωδίας τον ψυχικό κόσμο εκείνης της ηλικίας που συντρίβεται από τις ορθολογικές νομοτέλειες του κοινωνικού περίγυρου. Στον ιδιαίτερα απαιτητικό ρόλο μιας κοπέλας στην εφηβεία η Ιωάννα Παππα, με την οποία είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση γύρω από την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση , την δικιά της εφηβεία αλλά και την προσωπική της άποψη για το γυμνό στην υποκριτική τέχνη και στην παράσταση!
Πιστεύεις ότι υπάρχουν αντιστοιχίες ανάμεσα στην σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των νέων την εποχή που γράφτηκε το έργο και την σημερινή εποχή ;
Το έργο σχολιάζει έναν συντηρητισμό που ούτως ή άλλως υπάρχει και στην εποχή μας και έχει να κάνει με το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον και την οικογένεια. Νομίζω ότι ο συντηρητισμός είναι συστατικό στοιχείο ακόμα και των πιο εξελιγμένων κοινωνιών. Ακόμα και στην Αμερική μπορούσες να τον συναντήσεις περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Αλλά εκτός αυτού επειδή το έργο αναφέρεται στην αφύπνιση της σεξουαλικότητας, που συμβαίνει σε μια περίοδο ιδιαίτερα ευαίσθητη για τον άνθρωπο, όπου δεν έχει διαμορφωθεί ακόμα η προσωπικότητα του, εκείνο που θέλει να δείξει ο συγγραφέας είναι οι συνέπειες από την κακή διαχείριση ορισμένων εννοιών όπως η ηθική , η οποία προκύπτει όπως λέει και στο έργο από το καθήκον και την επιθυμία και όταν παραφράζονται αυτές οι έννοιες οδηγούν σε μια πιο συντηρητική σκέψη ως προς την ηθική που πρέπει να έχει ο άνθρωπος και αυτό μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για τον ίδιο. Σχολιάζει ουσιαστικά όλους τους τρόπους που μπορεί να εκφραστεί το ερωτικό ένστικτο, την ίδια την φύση του ανθρώπου πέρα από ηθικούς κανόνες.
Αυτό μπορεί να είναι δίκοπο μαχαίρι.
Δεν προτείνει μια στάση ζωής ή έναν τρόπο έκφρασης σεξουαλικότητας. Γι’ αυτό δεν είναι δίκοπο μαχαίρι. Απλώς παρουσιάζει τα γεγονότα. Χωρίς να το κρίνει ή να το προτείνει απλά το παρουσιάζει.
Πως θα περιέγραφες τα δικά σου εφηβικά και μαθητικά χρόνια;
Υπήρχαν κάποιες έντονες δυσκολίες γιατί ουσιαστικά έρχεσαι αντιμέτωπος για πρώτη φορά με ορισμένα πράγματα στην ζωή σου που έχουν κάνουν και με δικές σου αναζητήσεις. Ξεπερνάς την φάση της παιδικότητας και μπαίνεις σε μια άλλη περίοδο που πιστεύω ότι από την στιγμή που θα ξεκινήσει δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Δεν είχα πολύ μεγάλες ακρότητες. Νομίζω ότι πέρασα τις ανάλογες κρίσεις που αντιστοιχούν σε αυτή την ηλικία. Το οποίο το θεωρώ πάρα πολύ φυσιολογικό. Ως μαθήτρια ήμουνα πάρα πολύ συγκεντρωμένη σε ό,τι έκανα εξάλλου είχα και παράλληλες δραστηριότητες (γλώσσες, αθλήματα, ζωγραφική αργότερα το θέατρο) μετά άρχισα να μπαίνω στον τρόπο που λειτουργούν οι ενήλικες. Αλλά σε όλη μου την εφηβεία ήμουνα αρκετά παιδί.
Παρατηρείς αντιστοιχίες με τον χαρακτήρα της Βέντλα;
Όχι. Εγώ στην ηλικία αυτή, των 14 χρονών, ήμουνα πολύ πιο ήσυχη, συγκεντρωμένη, δεν ήμουνα τόσο εύκολα επικοινωνιακή. Είχα αυτά τα χαρακτηριστικά της εφηβείας τα λιγότερα εκδηλωτικά.
Ποιο θεωρείς το δυσκολότερο σημείο του ρόλου σου;
Δεν θεωρώ κάτι ιδιαίτερα δύσκολο σε σχέση με τον ρόλο μου. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε όλο το έργο και αυτό που κοιτάζεις σε μια δουλειά που γίνεται συνολικά είναι να υπάρχει μια κοινή αντιμετώπιση από όλους τους συνεργάτες. Ίσως σκέφτηκα λίγο παραπάνω το θέμα της ηλικίας άπ’ ότι αν έπαιζα μια κοπέλα της ηλικίας μου. Οπότε εδώ υπάρχει ούτως ή άλλως μια θεατρική σύμβαση, αλλά το ότι έπρεπε να συζητήσουμε για να θυμηθούμε περίπου τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς εκείνης της ηλικίας, χρειάστηκε και έγινε στην αρχή της πρόβας.
Πόσο εύκολο είναι για έναν ηθοποιό λειτουργήσει στο θέατρο μέσα από έναν ρόλο που απαιτεί να εμφανιστεί γυμνός στην σκηνή;
Η σκηνή του γυμνού είναι ανάλογη με οποιαδήποτε άλλη στιγμή. Προετοιμάζεσαι για κάτι που έχεις να κάνεις, βρίσκεις τον τρόπο που θα λειτουργήσεις μέσα σε αυτό και δεν σκέφτεσαι τους άλλους εκείνη την ώρα, γιατί είναι κάτι που έχει να κάνει με το έργο και με τον χαρακτήρα που υποδύεσαι στην σκηνή. Άλλωστε το σώμα του ηθοποιού είναι λίγο και σαν του χορευτή. Όταν κάνεις αυτή την δουλειά εξάλλου είναι καλό να έχεις ξεπεράσει κάποια ταμπού και κάποιες ανασφάλειες γιατί ως ηθοποιοί δεν χρησιμοποιούμε το σώμα μας για να προβάλλουμε κάποιον ερωτισμό. Το χρησιμοποιούμε καθαρά σαν εργαλείο. Αλλά ούτως ή άλλως το γυμνό δεν είναι κάτι που θέλω να κάνω ιδιαίτερα συχνά. Είναι κάτι που κάνω όταν είμαι σίγουρη ότι εντάσσεται πλήρως σε αυτό που συμβαίνει στον τρόπο που παρουσιάζεται η παράσταση.
Ποια είναι η αγαπημένη σου φράση από την παράσταση και γιατί;
Είναι αυτό που αναφέρεται στο τέλος του έργου, στη σκηνή όπου ο άνθρωπος με την μάσκα λέει στον Μέλχιορ «Για να με γνωρίσεις πρέπει να με εμπιστευτείς». Είναι κάτι που κανείς μπορεί να το μεταφράσει όπως θέλει. Είναι κάτι που έχει να κάνει με την ζωή. Με το πόσο ελεύθερος θα σταθείς απέναντί της και θα την αφήσεις να σε παρασύρει στο άγνωστο και κατ επέκταση κατά πόσο ελεύθερος θα σταθείς απέναντι στον εαυτό σου.
Εσύ είσαι από τους ανθρώπους που παίρνουν ρίσκα και είναι ανοιχτοί στο άγνωστο;
Νομίζω ότι μέχρι έναν βαθμό είμαι. Εξάλλου πιστεύω ότι όλα άγνωστα είναι στην ζωή. Και γενικώς μιλάμε και συζητάμε για πολλά πράγματα ενώ δεν έχουμε καμία ιδέα για το τι πραγματικά είναι.
Δέσποινα Ραμαντάνη
Metro, Τρίτη 02-12-2008
