«ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΡΕΥΝΑΣ
ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ»
Ατενίζοντας την ψυχολογική
ερημιά των ηρώων του Μπέκετ
στο έργο «Το τέλος του παιχνι-
διού» μέσα από τη
σκηνοθετική ματιά του Νίκου
Καμτσή.
Απόφοιτος του Λαϊκού Πει-
ραματικού Θεάτρου του
Λεωνίδα Τριβιζά το 1979,
με σπουδές σκηνοθεσίας
και θεατρολογίας στο Λον-
δίνο, μέλος του Διεθνούς
Ινστιτούτου Θεάτρου, της
Εταιρείας Ελλήνων Σκηνο-
θετών, Ελλήνων Θεατρικών
Συγγραφέων, καθώς και
του Σωματείου Ελλήνων
Ηθοποιών, άνθρωπος με
βαθιά θεατρική μόρφωση
και πολύπλευρη
ερευνητική
δραστηριότητα, ο Νίκος
Καμτσής είναι επίσης ο
ιδρυτής του θεάτρου Αερό-
πλοιο (1985), του Κέντρου
Σπουδών Λαϊκού Θεάτρου
(1991), καθώς και του θεά-
τρου Τόπος Αλλού (1999),
το οποίο συμπλήρωσε
αισίως τα 10 του χρόνια.
Μολονότι η ανακαίνιση του
παλιού νεοκλασικού
κτιρίου του 1920 στη συμ-
βολή των οδών
Κεφαλληνίας και
Κυκλάδων και η
μετατροπή του σε θέατρο
το 1999 ολοκληρώθηκε με
πολλούς κόπους και στερή-
σεις για εκείνον, ο αγώνας
του -όπως λέει- δεν κρύβει
τίποτα το ηρωικό, αλλά
μαρτυρά απλώς και μόνο
τη συνεχή αγωνία των
δημιουργών να
αποκτήσουν μια μόνιμη
θεατρική στέγη. Γι’ αυτό
και για εκείνον ο μεγάλος
αριθμός θεάτρων δεν οφεί-
λεται πουθενά αλλού παρά
στην εκφραστικότητα και
τη δημιουργικότητα
ορισμένων ανθρώπων που
θέλουν να ασχοληθούν με
το θέατρο. Κινούμενο
παράλληλα σε δυο άξονες,
εκείνον της ενασχόλησης
με κλασικούς συγγραφείς
και εκείνον της
ερευνητικής δραστηριότη-
τας, το Τόπος Αλλού φιλο-
δοξεί να ρίξει ένα νέο
βλέμμα τόσο σε σύγχρονα
όσο και σε κλασικά
κείμενα, όπως το «Τέλος
του παιχνιδιού» του Σ.
Μπέκετ, το οποίο
παρουσιάζεται φέτος σε
σκηνοθεσία του ίδιου του
Νίκου Καμτσή. Όπως λέει,
είναι έργο που δεν τον
δυσκόλεψε ιδιαίτερα ως
προς τη σκηνοθετική του
προσέγγιση, είναι ωστόσο
εντυπωσιακό το γεγονός
ότι, αν και γράφτηκε το
1954, είναι σήμερα τόσο
κοντά στην ανθρώπινη
κατάσταση: «Οι ήρωες του
Μπέκετ είναι πέρα από κοι-
νωνικές, πολιτικές ή εθνι-
κές καταστάσεις. Ο Χαμ
και ο Γκλοβ είναι ο
καθένας μας. Τόσο το κεί-
μενο όσο και η προσέγγιση
του συγγραφέα φτάνουν
στα μύχια της ανθρώπινης
μοναξιάς και της ψυχικής
ερημιάς των ηρώων, απει-
κονίζοντας έναν άνθρωπο
ο οποίος βρίσκεται στο
μέσο ενός πολιτισμού που
ο ίδιος δημιούργησε και
τώρα στρέφεται εναντίον
του!»
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΡΑΜΑΝΤΑΝΗ
METRO,15/01/2010
ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ»
Ατενίζοντας την ψυχολογική
ερημιά των ηρώων του Μπέκετ
στο έργο «Το τέλος του παιχνι-
διού» μέσα από τη
σκηνοθετική ματιά του Νίκου
Καμτσή.
Απόφοιτος του Λαϊκού Πει-
ραματικού Θεάτρου του
Λεωνίδα Τριβιζά το 1979,
με σπουδές σκηνοθεσίας
και θεατρολογίας στο Λον-
δίνο, μέλος του Διεθνούς
Ινστιτούτου Θεάτρου, της
Εταιρείας Ελλήνων Σκηνο-
θετών, Ελλήνων Θεατρικών
Συγγραφέων, καθώς και
του Σωματείου Ελλήνων
Ηθοποιών, άνθρωπος με
βαθιά θεατρική μόρφωση
και πολύπλευρη
ερευνητική
δραστηριότητα, ο Νίκος
Καμτσής είναι επίσης ο
ιδρυτής του θεάτρου Αερό-
πλοιο (1985), του Κέντρου
Σπουδών Λαϊκού Θεάτρου
(1991), καθώς και του θεά-
τρου Τόπος Αλλού (1999),
το οποίο συμπλήρωσε
αισίως τα 10 του χρόνια.
Μολονότι η ανακαίνιση του
παλιού νεοκλασικού
κτιρίου του 1920 στη συμ-
βολή των οδών
Κεφαλληνίας και
Κυκλάδων και η
μετατροπή του σε θέατρο
το 1999 ολοκληρώθηκε με
πολλούς κόπους και στερή-
σεις για εκείνον, ο αγώνας
του -όπως λέει- δεν κρύβει
τίποτα το ηρωικό, αλλά
μαρτυρά απλώς και μόνο
τη συνεχή αγωνία των
δημιουργών να
αποκτήσουν μια μόνιμη
θεατρική στέγη. Γι’ αυτό
και για εκείνον ο μεγάλος
αριθμός θεάτρων δεν οφεί-
λεται πουθενά αλλού παρά
στην εκφραστικότητα και
τη δημιουργικότητα
ορισμένων ανθρώπων που
θέλουν να ασχοληθούν με
το θέατρο. Κινούμενο
παράλληλα σε δυο άξονες,
εκείνον της ενασχόλησης
με κλασικούς συγγραφείς
και εκείνον της
ερευνητικής δραστηριότη-
τας, το Τόπος Αλλού φιλο-
δοξεί να ρίξει ένα νέο
βλέμμα τόσο σε σύγχρονα
όσο και σε κλασικά
κείμενα, όπως το «Τέλος
του παιχνιδιού» του Σ.
Μπέκετ, το οποίο
παρουσιάζεται φέτος σε
σκηνοθεσία του ίδιου του
Νίκου Καμτσή. Όπως λέει,
είναι έργο που δεν τον
δυσκόλεψε ιδιαίτερα ως
προς τη σκηνοθετική του
προσέγγιση, είναι ωστόσο
εντυπωσιακό το γεγονός
ότι, αν και γράφτηκε το
1954, είναι σήμερα τόσο
κοντά στην ανθρώπινη
κατάσταση: «Οι ήρωες του
Μπέκετ είναι πέρα από κοι-
νωνικές, πολιτικές ή εθνι-
κές καταστάσεις. Ο Χαμ
και ο Γκλοβ είναι ο
καθένας μας. Τόσο το κεί-
μενο όσο και η προσέγγιση
του συγγραφέα φτάνουν
στα μύχια της ανθρώπινης
μοναξιάς και της ψυχικής
ερημιάς των ηρώων, απει-
κονίζοντας έναν άνθρωπο
ο οποίος βρίσκεται στο
μέσο ενός πολιτισμού που
ο ίδιος δημιούργησε και
τώρα στρέφεται εναντίον
του!»
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΡΑΜΑΝΤΑΝΗ
METRO,15/01/2010
