Ήταν 19 Μαίου του 1962 όταν η Μαρία Άννα Σοφία Καικιλία Καλογεροπούλου, κατά κόσμον Μαρία Κάλλας και η Νόρμα Τζιν Μόρτενσον, γνωστή σε όλους ως Μέριλιν Μονρόε, εύχονταν ευτυχισμένα γενέθλια στον τότε πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζον Κένεντι, σε μια λαμπερή βραδιά στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης. Η Κάλλας ερμήνευσε τότε στην σκηνή το L' amour est un oiseau rebelle από την Κάρμεν του Μπιζέ και η ερμηνεία της θα είχε κλέψει την παράσταση αν λίγα λεπτά αργότερα δεν ανέβαινε στην σκηνή η Μέρλιν Μονρόε για να τραγουδήσει το περίφημο Happy Birthday, Mr. President.
Έκτοτε οι δυο τους δεν συναντήθηκαν ποτέ όμως η Δανάη Σταματοπούλου και η Αναστασία Τζελέπη πίστευαν ότι οι δυο τους θα είχαν πολλά να πουν τόσο μεταξύ τους όσο και σε εμάς σήμερα. Και το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα τις δικαιώνει απόλυτα τόσο συγγραφικά όσο και ερμηνευτικά. Καθισμένες σε έναν καναπέ που δυνητικά θα μπορούσε να είναι και ένα ντιβάνι ψυχανάλυσης και περιστοιχισμένες από δεκάδες άδεια μπουκάλια αλκόολ οι δυο γυναίκες ξεδιπλώνουν την ζωή, τις αναμνήσεις, τις εμπειρίες και τα συναισθήματα τους, έως εκεί που η απόλυτη λάμψη τους δίνει την θέση της σε έναν ψυχικά θρυμματισμένο εσωτερικό κόσμο. Οι δυο τους θα μαλώσουν, θα κλάψουν, θα φωνάξουν και στο τέλος θα καταφέρουν να ενώσουν τα κομμάτια τους έως ότου οι εκ διαμέτρου αντίθετες εικόνες τους αντικρίσουν η μια την άλλη όπως κανείς αντικρίζει τον εαυτό του στον καθρέφτη.
Πως μπήκε στην ζωή σας το θέατρο; Ήταν κάτι που θέλατε
πάντοτε να κάνετε;
Δ.Σ.: Ναι για μένα ήταν
κάτι που πάντοτε ήθελα να κάνω. Με ενδιέφερε γενικότερα η υποκριτική από τότε
που πήγαινα σχολείο. Όταν τελείωσα το σχολείο πήγα για σπουδές στην Σκωτία. Σπούδασα
πολιτικές επιστήμες και κλασσικές σπουδές αλλά εξακολουθούσα να αγαπώ το θέατρο.
Δοκίμασα να ασχοληθώ με το θέατρο και στην Σκωτία αλλά τελικά προτίμησα να το
κάνω στην χώρα μου και στην γλώσσα μου, οπότε επέστρεψα, και ακολούθησα
θεατρικές σπουδές στην Σχολή Ίασμος, απ’ όπου αποφοίτησα τον Ιούνιο.
Α.Τ.: Εγώ δεν είχα σκεφτεί
ποτέ ότι θα ασχοληθώ σοβαρά με το θέατρο αλλά επειδή πήγαινα σε θεατρικά
εργαστήρια από την τρίτη δημοτικού, το σανίδι ήταν για μένα το δεύτερο σπίτι
μου μετά τον στίβο. Στην συνέχεια σταμάτησα για ένα χρόνο για να προετοιμαστώ
για τις Πανελλήνιες και τελικά πέρασα στο Πανεπιστήμιο Πειραιά στο Τμήμα
Βιομηχανικής Διοίκησης και Τεχνολογίας. Το θέατρο όμως μου έλειπε και έτσι
γράφτηκα στον Ίασμο, απ’ όπου αποφοίτησα κι εγώ μαζί με την Δανάη.
Πως προέκυψε η ιδέα για το
συγκεκριμένο θεατρικό έργο, στο οποίο έχετε γράψει εσείς και το κείμενο.
Α.Τ. Βασικά εμείς
διακριθήκαμε στο Φεστιβάλ που έκανε το Θέατρο Άλφα για νέες ομάδες με το πρώτο
κείμενο που είχαμε γράψει με τίτλο «Πενθέα Κάθαρσις» βασισμένο στις Βάκχες του
Ευριπίδη. Επειδή όμως χρειαζόντουσαν ένα έργο για το φουαγιέ του θεάτρου μας ζήτησαν
να γράψουμε κάτι άλλο. Η ιδέα της παράστασης ήρθε από την Δανάη ένα βράδυ που
είχαμε βγει για ποτό και είπαμε γιατί όχι και έτσι το προτείναμε, το δέχτηκαν
και το γράψαμε.
Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος
λόγος που σκέφτηκες συγκεκριμένα την Κάλλας και την Μονρόε;
Δ.Σ. Ναι. Εγώ βασικά πάντα
λάτρευα την Κάλλας. Είναι ένα πρότυπο για εμένα. Την Μέρλιν δεν την ήξερα τόσο
καλά. Ο λόγος για τον οποίο τις επέλεξα είναι βασικά ότι είναι τόσο
διαφορετικές. Τόσο διαφορετικές σε όλα τα επίπεδα. Η μια είναι ξανθιά, η άλλη
μελαχρινή. Η μια είναι pop η άλλη κλασσική. Έχουν όμως και κοινά στοιχεία. Και μόνο το
όνομα Κέννεντυ, είναι μια απόδειξη για αυτό. Για μένα είναι σαν το yin και
το yang. Είναι δυο
γυναίκες που συμπληρώνουν η μια την άλλη.
Γιατί πιστεύετε ότι τελικά
έπρεπε να συναντηθούν αυτές οι δυο γυναίκες;
Δ.Σ. Η συνάντηση τους έχει
στόχο να σπάσει τα στερεότυπα που δημιουργεί η εικόνα και να δώσει στο κοινό να
καταλάβει ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο «φαίνεσθαι» και στο «είναι». Πολλές φορές
δημιουργούμε ένα προσωπείο που πολλές φορές λειτουργεί σαν πανοπλία, ενώ ο
πραγματικός μας εαυτός μπορεί να είναι τελείως διαφορετικός, πολύ πιο
εύθραυστος, πολύ πιο ευαίσθητος.
Α.Τ. Εντωμεταξύ μετά από την
έρευνα που κάναμε ανακαλύψαμε ότι τελικά έχουν τόσα κοινά σημεία, όπως η
μοναξιά, ο έρωτας, η γυναικεία φύση, η δημοσιότητα, που όφειλαν στον εαυτό τους
μια τέτοια συνάντηση.
Ο τόπος και ο χρόνος της φανταστικής
αυτής συνάντησης τους διευκρινίζονται στην παράσταση;
Α.Τ. Βασικά εμείς γνωρίζουμε ότι
στην πραγματικότητα έχουν συναντηθεί μόνο μια φορά στα γενέθλια του Τζον
Κέννεντυ το 1962. Εμείς τοποθετούμε την συνάντηση τους ένα βράδυ σε ένα μπαρ
και σταδιακά αποκαλύπτεται στο κοινό κατά την διάρκεια της παράστασης και ο
λόγος της συνάντησης τους.
Τελικά τι είναι αυτό που έχουν
να πουν μεταξύ τους και τι έχουν να πουν σε εμάς αυτές οι δυο γυναίκες σήμερα;
Α.Τ. Λένε κάθε μια για τον εαυτό τους,
για όσα ζήσανε, για όσα θέλησαν και δεν έζησαν, επειδή κάθε μια ήταν
προορισμένη για έναν συγκεκριμένο στόχο. Στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης θα
απαντήσω με κάτι που έχει πει η Δανάη και θεωρώ ότι είναι ότι πιο εύστοχο έχει
ειπωθεί για την παράσταση μας: Όλοι μέσα μας κρύβουμε μια Κάλλας και μια Μονρόε.
Δεν είναι απλώς δυο εμβληματικές προσωπικότητες που τις θαυμάζουμε. Μέσα από
την έρευνα που κάναμε διαπιστώσαμε ότι αγγίζουνε όλους μας και διαχρονικά.
Θεωρείτε ότι είναι ένα έργο
που αγγίζει κατά βάση το γυναικείο κοινό ή έχει ευρύτερη απήχηση σε όλους τους ανθρώπους;
Δ.Σ. Περισσότερο τις γυναίκες
αλλά και όλοι οι άνθρωποι μπορούν να βρουν σημεία ταύτισης μαζί τους. Όλοι μας έχουμε
επηρεαστεί από τα παιδικά μας χρόνια, την σχέση μας με τους γονείς μας, την
ερωτική μας ζωή ή την επαγγελματική μας σταδιοδρομία. Οπότε είναι καταρχάς ένα
γυναικείο έργο αλλά σε έναν γενικότερο πλαίσιο και ένα βαθιά ανθρώπινο έργο.
Θα θέλατε να κλείσουμε μια
φράση που σας εκφράζει από την κάθε μια;
Δ.Σ. «Ότι καλύτερο
μπορούσε». Είναι μια φράση που αναφέρεται στον Αριστοτέλη Ωνάση και έχει
μείνει σε όσες και όσους έχουν δει την παράσταση.
Α.Τ. «Εγώ ήμουν η Μονροέ, απλά
μελαχρινή και ξαφνικά δεν ήμουν η Μονρόε», γιατί για μένα αυτή η φράση είναι
αυτό πραγματικά που πίστευε και η ίδια για τον εαυτό της.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΡΑΜΑΝΤΑΝΗ
Πληροφορίες για την παράσταση
"Όταν η Κάλλας Συνάντησε την Μονρόε"
των Δανάης Σταματοπούλου και Αναστασίας Τζελέπη
2ος Χρόνος
Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00
για οκτώ ακόμα παραστάσεις
Μετά την περσινή μεγάλη επιτυχία η παράσταση “Όταν η Κάλλας συνάντησε τη Μονρόε” ανεβαίνει και πάλι στη σκηνή του Θεάτρου Άλφα για 10 μόνο παραστάσεις.
Εκείνη έμεινε στην ιστορία για τη φωνή της.
Εκείνη η άλλη έμεινε στην ιστορία για την ομορφιά της.
Εκείνη φορούσε συνήθως ένα μαύρο φουστάνι.
Εκείνη η άλλη φορούσε συνήθως ένα άσπρο φουστάνι.
Εκείνης το πραγματικό όνομα ήταν Μαρία Άννα Σοφία Καικιλία Καλογεροπούλου.
Εκείνης της άλλης το πραγματικό όνομα ήταν Νόρμα Τζιν Μόρτενσον.
Εκείνη έκανε καριέρα με το όνομα Μαρία Κάλλας και εκείνη η άλλη με το όνομα Μέριλιν Μονρόε.
Εκείνες συναντήθηκαν μόνο μια φορά από κοντά. Και αυτή είναι η δεύτερη.
Λίγα γνωρίζουμε για το τι κουβέντες αντάλλαξαν, εάν αντάλλαξαν, οι δυο τους εκείνο το βράδυ. Όμως σε αυτή τη συνάντηση θα τα πουν όλα. Δυο γυναίκες, δυο πραγματικά σύμβολα, δυο σταρ, που έγραψαν ιστορία, που απασχόλησαν, που ενόχλησαν, που αδικήθηκαν, που εκθειάστηκαν, που έζησαν με φως και σκοτάδι, που πέθαναν με φως και σκοτάδι, συναντιούνται χωρίς να το θέλουν για μια τελευταία φορά.
Μια κωμικοτραγική συνάντηση δυο γυναικών που μοιάζουν να μην έχουν τίποτα να πουν και θα πουν τα πάντα. Θα συναντηθούν, θα μιλήσουν, θα εξομολογηθούν, θα τσακωθούν, θα φωνάξουν, θα κλάψουν, θα γελάσουν.
Ένα μπαρ αποτελεί το νέο σημείο συνάντησής τους.
Τι είναι όμως αυτό το μπαρ;
Ποιος ο λόγος να βρεθούν εκεί αυτές οι γυναίκες;
Δυο γυναίκες που δεν συναντήθηκαν ποτέ ουσιαστικά, πραγματοποιούν την συνάντηση που «όφειλε» η μία στην άλλη. Μια συνάντηση που «όφειλαν» στις ιστορίες τους. Μια συνάντηση που «όφειλαν» σε όλους και όλες εμάς. Εμάς που θέλουμε να τις καταλάβουμε. Που θέλουμε να τις γνωρίσουμε. Που θέλουμε να τις δούμε από κοντά. Μια απόπειρα καταγραφής της ψυχοσύνθεσης δύο μεγάλων σταρ, μέσα από μια φανταστική συνάντηση, φωτίζοντας περισσότερο την κάτω από τα ρούχα και πίσω από τα φώτα πλευρά τους.
Η σκηνή του Θεάτρου Άλφα μετατρέπεται κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στον τελευταίο, μυστήριο τόπο συνάντησης των δύο γυναικών, που η ζωή τους απασχολεί ακόμα και σήμερα.
Θα λείπετε;
Μετά το τέλος των παραστάσεων στη σκηνή του Θεάτρου Άλφα, η παράσταση θα ταξιδέψει σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας.
Συντελεστές:
Κείμενο/ Ερμηνεία: Σταματοπούλου Δανάη, Τζελέπη Αναστασία.
Σκηνοθεσία: Άρτεμις Γρύμπλα, Κωνσταντίνος Μπιμπής.
Βοηθός Σκηνοθέτη: Χρήστος Τζιάτζιος
Φωτισμοί: Στέλιος Πλασκασοβίτης
Φωτογραφίες: Σοφοκλής Μπιμπής
Δ/νση παραγωγής: Λευτέρης Πλασκοβίτης
Παραγωγή: K2L ΑΛΦΑ.ΘΕΑΤΡΟ Ε.Ε
*Ευχαριστούμε τη Βασιλική Σύρμα για την ευγενική παραχώρηση των ρούχων
Διάρκεια: 70 λεπτά χωρίς διάλλειμα
Τιμή εισιτηρίου: 8 ευρώ (προπώληση) / Ταμείο: 12 ευρώ, 10 ευρώ (ΑΜΕΑ, φοιτητικό, ανέργων)
Προπώληση εισιτηρίων: Από το ταμείο του θεάτρου (11:00 – 13:00 και 17:00 – 21:00 / Τηλ 210 5221444 & 210 5238742) και viva.gr
