Οι άνδρες και οι γυναίκες δεν ανήκουν στον ίδιο αιώνα
Henrik Ibsen
 |
Την Hedda Gabler του Henrik Ibsen (1890) κορυφαίου του
κριτικού κοινωνικού ρεαλισμού, επέλεξε η Άντζελα Μπρούσκου για να παρουσιάσει
στο χώρο του ιστορικού Μπαγκείου, το Φεβρουάριο. Το ξενοδοχείο που έχτισε ο
Γερμανός αρχιτέκτονας Έρνστ Τσίλλερ μεταξύ των ετών 1890 και 1894 θα γίνει ο δραματικός τόπος για να «στηθεί» η
ιστορία της Hedda φέρνοντας στο σκηνικό φως το παγκόσμιο και διαχρονικό ζήτημα
της γυναίκας και της θέσης της, σε μια κοινωνία «χτισμένη» από άνδρες.
Ο Ibsen με την Hedda Gabler συμπύκνωσε και απεικόνισε με αριστουργηματικό τρόπο την πλήρη παρακμή
(οικονομική, κοινωνική, ηθική, και ψυχολογική) της αριστοκρατικής τάξης, η
οποία χρησιμοποίησε ακόμη και το γάμο ως μέσο για την έκφραση των ταξικών
διαφορών.
Η Hedda Gabler, κόρη του αποθανόντος στρατηγού Gabler, θύμα των υψηλών της απαιτήσεων, βρίσκει στο πρόσωπο του Jürgen
Tesman το σύζυγο με τις προοπτικές που μπορεί ίσως να της επιστρέψει τη
«χαμένη» κοινωνική και οικονομική αίγλη. Όταν από σύμπτωση ξανασυναντά τον
Ejlert Lövborg, εκείνον που κάποτε ανομολόγητα ερωτεύθηκε και μαθαίνει
ότι, με τη βοήθεια μια άλλης γυναίκας, κατώτερης ταξικής προέλευσης, θα εκδώσει
ένα σημαντικό, καινοτόμο βιβλίο και ότι με αυτό είναι ακαδημαϊκός συνυποψήφιος
του συζύγου της, συγκλονίζεται και
καταστρέφει αυτό που δεν μπορεί να δεχτεί. Υπονομεύει το σύζυγο της με την ψυχρότητα, διαψεύδει την
εγκυμοσύνη της, καταστρέφει το έργο ζωής της Tea Elvsted, καίει τα χειρόγραφα
του Ejlert και τέλος επιλέγει την αυτοκτονία ως την
τελευταία διεστραμμένη απόπειρα της για να ικανοποιήσει τη δίψα για ζωή.
Τι σημειώνει η σκηνοθέτης, Άντζελα Μπρούσκου
Απεικονίζοντας την παθολογία, μιας
απογοητευμένης γυναίκας, ο Ibsen με την Hedda Gabler καταθέτει την
πιο ισχυρή διαμαρτυρία απέναντι σε μια διεφθαρμένη κοινωνία, αποφασισμένη να θυσιάσει χάριν των δικών της
συμφερόντων, την ελευθερία και την ατομική έκφραση των πιο χαρισματικών μελών
της. Σήμερα η Hedda Gabler διαγράφει μέσα από τους αιώνες
την επιτέλεση του φύλου της. Τα πάντα είναι «προσποίηση».
Για το Θέατρο Δωματίου
Το Θέατρο Δωματίου ιδρύθηκε το 1993 από την
Άντζελα Μπρούσκου και την Παρθενόπη
Μπουζούρη. Αποτελείται από πυρήνα ηθοποιών και άλλων συνεργατών πού δουλεύουν
συστηματικά υπό μορφή εργαστηρίων με στόχο την διεύρυνση των υποκριτικών
μεθόδων και πρακτικών για την κατάκτηση ενός κοινού κώδικα απέναντι στις
απαιτήσεις της σύγχρονης θεατρικής αναζήτησης. Ο χαρακτήρας της ομάδας είναι καθαρά ερευνητικός και
πειραματικός με την ευρύτερη έννοια του όρου καθώς βασική ανάγκη της είναι να
συνδέσει το θέατρο με την ακραία πραγματικότητα πού βιώνεται καθημερινά, τόσο
από τα μέλη της όσο και από το κοινό. Ο συμβατικός χώρος της παράστασης μέσα από
αυτή την προσέγγιση μετατρέπεται σε πεδίο σύγκρουσης, ανοιχτού διαλόγου και
σκέψης ανάμεσα σε ηθοποιούς και θεατές, καθώς η τέχνη τοποθετείται στο κέντρο
μίας βίαιης επικαιρότητας.
Πρεμιέρα στις 15 Φεβρουαρίου
Συντελεστές παράστασης
Σκηνοθεσία -εικαστική άποψη: Άντζελα Μπρούσκου
Μουσική: Nalyssa Green
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη
Στέβη Κουτσοθανάση
Εκτέλεση παραγωγής: Ευάγγελος Κώνστας - Constantly Productions
Παίζουν: Παρθενόπη Μπουζούρη, Ανδρέας
Κωνσταντίνου, Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Φιντέλ
Ταλαμπούκας, Ειρήνη Αϊβαλιώτου, Χριστίνα Παπαδοπούλου
Info
Μπάγκειον ξενοδοχείο,
Πλ. Ομόνοιας 18, Αθήνα
Παραστάσεις: από 15 Φεβρουαρίου έως 25 Μαρτίου,
Πέμπτη έως Κυριακή στις 21.00.
Τιμές: 10-15 ευρώ
Προπώληση μέσω:
