Οι στίχοι του Τάσου Λειβαδίτη μέσα από τις «Γυναίκες με τα Αλογίσια Μάτια» και την «Καντάτα» συναντούν τους την μουσική του Τσιτσάνη , του Βαμβακάρη και άλλων για αφηγηθούν την ιστορία ενός ζευγαριού, του Άντρα και της Ελένης, και του κάθε ζευγαριού που παλεύει με τον χρόνο και την μοναξιά στο «Δωμάτιο 27» ενός φτηνού , συνοικιακού ξενοδοχείου. Μια καθημερινή ιστορία έρωτα από την θεατρική ομάδα ΩΡΚΑ («Θα θελα κάτι να συμβεί», «Το Μάθημα» & ο «Νέος Ενοικιαστής»), σε σκηνοθεσία Σάλλυς Ασημάκη και Γιάννη Βογιατζή, που έρχεται να αφηγηθεί έως τις 5 Ιουνίου στην σκηνή του Rabbithole «όσα η μουσική αναζητά στο όνειρο και η ποίηση αποσιωπά εδώ στην γη».
Το Δωμάτιο 27 τι είναι;
Η ιστορία της παράστασης εκτυλίσσεται στο Δωμάτιο 27 ενός φτηνού, συνοικιακού ξενοδοχείου. Πρόκειται για μια καθημερινή, ερωτική ιστορία, που στην πραγματικότητα εκτυλίσσεται πάντα μέσα στο ίδιο δωμάτιο. Κεντρικοί ήρωες της ιστορίας είναι ο Άντρας (Κώστας Κάλτσας), η Ελένη ( Παυλίνα Τσίκνα) και ο Εραστής της (Μιχάλης Σαββίδης). Έτσι σχηματίζονται δυο ζευγάρια αλλά στην παράσταση το βασικό ζευγάρι , την ιστορία του οποίου αφηγούμαστε είναι εκείνο του Άντρα και της Ελένης. Οι δυο αυτοί ήρωες του βασικού ζευγαριού συναντήθηκαν και αποφάσισαν να ενώσουν τις μοναξιές τους, ενώ στην ουσία δεν ήταν ποτέ προορισμένοι για αυτόν τον κόσμο και αυτό το χρόνο. Αυτός είναι και ο λόγος που η Ελένη οδηγείται σε μια παράλληλη σχέση, που μέσα από διάφορους επαναληπτικούς κύκλους και συμμετρίες μπορούμε να υποθέσουμε ότι ίσως τελικά να μην πρόκειται για μια παράλληλη σχέση αλλά για πολλές. Αυτό που μένει ίδιο στην παράσταση είναι το συναίσθημα του έρωτα.
Ποια ποιήματα του Λειβαδίτη ακούγονται στην παράσταση και γιατί επιλέξατε την ποίηση ως τρόπο έκφρασης;
Η παράσταση βασίζεται αποκλειστικά σε στίχους του Λειβαδίτη, με ελάχιστες δικές μας προσθήκες που δεν είναι όμως σε επίπεδο κειμένου. Βασικές μας αναφορές είναι «Οι γυναίκες με τα αλογίσια μάτια» και η «Καντάτα». Κάτι που μας απασχόλησε με την Σάλλυ Ασημάκη, με την οποία συνυπογράφω την σκηνοθεσία και την δραματουργική επεξεργασία, είναι ότι στην εποχή μας υπάρχει ένα πρόβλημα έκφρασης όταν πάμε να μιλήσουμε για πράγματα προσωπικά. Και τι ποιο προσωπικό από τον έρωτα και τον θάνατο. Είτε λόγω της μαζικής φλυαρίας στην τηλεοπτική κουλτούρα και στα ΜΜΕ , είτε λόγω της εποχής που ζούμε και του πολιτισμού που έχουμε αναπτύξει σήμερα, νιώθουμε ότι μας έχουν αρπάξει τον λόγο , σαν μας έχουν στερήσει τα λόγια, μην μπορώντας να μιλήσουμε με έναν γνήσιο τρόπο για κάτι τόσο μοναδικό και ιδιαίτερο. Έτσι μοιραία πέφτει κανείς στην παγίδα να επαναλάβει πράγματα , λόγια και συμπεριφορές που ανήκουν σε άλλες σφαίρες, όπως στην τηλεόραση για παράδειγμα. Τα λόγια που θες να χρησιμοποιήσεις σχεδόν μοιάζουν ψεύτικα. Γι αυτό και εμείς αναζητήσαμε τρόπους έκφρασης στην ποίηση και στην μουσική.
Γιατί επιλέξατε την ποίηση του Λειβαδίτη;
Από μια προσωπική εμμονή αλλά ταυτόχρονα επειδή ο Λειβαδίτης έχει μια αμεσότητα και μια λαϊκότητα. Γι’ αυτό υπάρχει και ο συνδυασμός με τα Ρεμπέτικα τραγούδια. Η ποίηση του Λειβαδίτη φτάνει σε επίπεδα ψυχής και ταυτόχρονα τα ρεμπέτικα τραγούδια – τα σημαντικότερα τουλάχιστον από αυτά- διαθέτουν μεγάλη ποιητικότητα. Για μας η ποίηση δεν έχει μουσειακό ούτε ακαδημαϊκό χαρακτήρα. Δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να είναι για τους «λόγιους» και για τους «σπουδαγμένους». Πιστεύουμε ότι η λειτουργία της πρέπει να είναι άμεση και να προέρχεται μέσα από την καθημερινότητα. Αυτή είναι η κοινωνική της λειτουργία και αυτό την κάνει κάτι ξεχωριστό.
Πως μπαίνουν τα λόγια του ποιητή στα χείλη των ηρώων;
Πρόκειται για μια θεατρική παράσταση που δεν έχει καμία σχέση με απαγγελία ή με σχολικά σκετς. Αποτελείται εξ’ ολοκλήρου από διαλογικά μέρη και αφηγείται μια ιστορία εκείνη του κεντρικού ζευγαριού. Εκείνο που προσπαθήσαμε να διερευνήσουμε ως ομάδα ήταν αφενός τι σημαίνουν για εμάς σήμερα αυτά τα λόγια και ταυτόχρονα τι σημαίνει για εμάς σήμερα εκείνη η εποχή, της δεκαετίας του 50 στην οποία έχει αναφορές η παράσταση. Τι στοιχεία βρίσκουμε δηλαδή εμείς σήμερα σε αυτή την ιστορική στιγμή , σε αυτά τα τραγούδια σε αυτή την ποίηση, ποια από αυτά μας αφορούν και αν μπορούν να μας βοηθήσουν να μιλήσουμε για πράγματα που δεν θα μπορούσαμε να εκφράσουμε εμείς μέσα από ένα σύγχρονο έργο.
Η μουσική τι ρόλο παίζει και ποια τραγούδια ακούγονται στην παράσταση;
Οι κυριότεροι συνθέτες των οποίων τραγούδια ακούγονται στην παράσταση είναι ο Τσιτσάνης και ο Βαμβακάρης . Γενικότερα η μουσική στην παράσταση δεν έχει ρόλο χαλιού, αντίθετα συμπληρώνει τα κενά και αφηγείται και αυτή την ιστορία που διηγείται όλη η υπόλοιπη παράσταση.
