Βράδυ Πέμπτης στην Υπόγεια Στοά της Πλατείας Κοραή. Στο χώρο
του πρώην εμπορικού καταστήματος με την νοσταλγική επιγραφή «Γραφομηχαναί» τα
φώτα της βιτρίνας ανάβουν και αντί για μουσική ένα αλλιώτικο ηχητικό background από διαφημίσεις μας καλωσορίζει στον
ιλουστρασιόν κόσμο του BUY ME, που μετά από οχτώ επιτυχημένες παραστάσεις συνεχίζει να μας προσκαλεί
ευγενικά να τον καταναλώσουμε. Γιατί αν δεν το κάνουμε; Η Νατάσσα Νταϊλιάνη μας
προτείνει μια διαφορετική ανάγνωση του σύγχρονου τρόπου ζωής, όπως αυτός καταγράφεται μέσα από αποδείξεις λιανικής πώλησης και ημερολόγια κατανάλωσης,
σε μια προσπάθεια αποτύπωσης της καθημερινής αγωνίας για επιβίωση με γνώμονα την ψυχρή
οπτική των αριθμών και αναζήτησης της χαμένης συνειδητότητας μέσα στον
λαβύρινθο της προσφοράς και της ζήτησης. Μια διαφορετική, διαδραστική
θεατρική εμπειρία, προσεκτικά δομημένη στον άξονα της performance art, με ιδιαίτερο χρώμα και
αρκετή ευρηματικότητα που μας κέντρισε το ενδιαφέρον με τον άμεσο και οικείο τρόπο που επιλέγει να μας υπενθυμίσει ότι
τα πιο όμορφα και σημαντικά πράγματα στην ζωή δεν αγοράζονται…
Πόσα
χρόνια ασχολείσαι επαγγελματικά με το θέατρο;
Δεκατρία. Από το 2004 περίπου.
Έχεις
πραγματοποιήσει σχετικές ή άλλες σπουδές;
Σπούδασα υποκριτική στο London Academy of Performing Arts και νομική στην Αθήνα.
Επίσης παράλληλα με την νομική σχολή παρακολούθησα το θεατρικό εργαστήρι της
Τότας Σακελλαρίου για 3 χρόνια.
Πως
άρχισε το ταξίδι σου στον κόσμο της υποκριτικής; Στο δεύτερο έτος της
νομικής. Είδα μία ανακοίνωση στο κεντρικό κτήριο της Σόλωνος για μαθήματα
υποκριτικής και μου κίνησε το ενδιαφέρον. Πήγα και... κόλλησα αμέσως το
μικρόβιο!
Αυτή
είναι η πρώτη σου επαφή με την performance και
το devised theater ή έχεις πειραματιστεί με αυτό και
στο παρελθόν; Όχι έχω πειραματιστεί και στο παρελθόν. Οι πρώτες μου
σκηνοθετικές απόπειρες είχαν devised προσέγγιση αλλά περισσότερο με την έννοια της σύνθεσης
διαφορετικών υλικών και ύφους σε συνδυασμό με χοροθέατρο. Η βασική μου επαφή με
την έννοια της περφόρμανς ήταν στη δουλειά μου ως περφόρμερ με την Μαρία Λουίζα
Παπαδοπούλου στο έργο της Μαύρο Φως. Περάσαμε από πολλά στάδια, έρευνας,
αυτοσχεδιασμού, σύνθεσης και ήταν μία πολύ σημαντική και αποκαλυπτική
συνεργασία για μένα.
Η ιδέα
για αυτή την παράσταση πότε και πως προέκυψε;
Προέκυψε πριν 2 χρόνια περίπου, «μελετώντας»
μία απόδειξη λιανικής πώλησης…
Δημιούργησα στο μυαλό μου την εικόνα ενός
ανθρώπου που διαβάζει αδιάκοπα αποδείξεις λιανικής πώλησης. Σίγουρα συνέπεσε
και με μία περίοδο έντονης αμφισβήτησης και επιθυμίας αποδόμησης και συνειδητής
απελευθέρωσης από μία αδιάκοπη κατάσταση κατανάλωσης σε όλα τα επίπεδα,
πραγμάτων, πληροφοριών, υπηρεσιών. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε και η ανάγνωση του
βιβλίου «οι Μαινάδες του Χίτλερ» της Wendy Lower, καθώς και η παρακολούθηση κάποιων διαλέξεων μάρκετινγκ. Νομίζω
όταν θέλουμε να μιλήσουμε στο τώρα για το τώρα αναπόφευκτα μας οδηγούν οι
επιρροές μας και τα ζητήματα που μας κρατάνε για κάποιους λόγους άγρυπνους.
Τέλος, όλα αυτό το σύστημα ατέρμονης κατανάλωσης στο δικό μου το μυαλό συνδέεται
άμεσα και με την αντιμετώπιση του προσφυγικού, όπου οι άνθρωποι καταλήγουν να
γίνονται λίστες, αριθμοί, οι οποίοι αντιστοιχούν σε κάποιο budget τελικά
που θα δοθεί ή όχι ανάλογα με τις συγκυρίες. Οι ευρωπαϊκές χώρες εξετάζουν
κυρίως τις οικονομικές τους αντοχές, αν χρειάζονται φτηνό εργατικό δυναμικό, οι
οικογένειες μπαίνουν σε άλλη κατηγορία κτλ. Όλα ενέχουν το στοιχείο της
προσφοράς και ζήτησης και της οικονομικής συναλλαγής ακόμη κι όταν μιλάμε για
ανθρώπους και ανθρώπινες τραγωδίες.
6 Πόσο
καιρό σου πήρε να συγκεντρώσεις όλο αυτό το υλικό;
Περίπου 4 μήνες κάναμε ερευνητική δουλειά με
την Άντζελα Δεληχάτσιου, με την οποία σκηνοθετήσαμε μαζί την περφόρμανς. Συζητούσαμε,
διαβάζαμε, έστειλα τα «ημερολόγια κατανάλωσης» σε φίλους, μετά δημιουργήθηκε
ένα πρώτο σκίτσο και ξεκίνησε η πρόβα και η σύνθεση των επιμέρους υλικών.
Ύστερα το παγώσαμε το πρότζεκτ και το ξαναπιάσαμε μισό χρόνο αργότερα με μία
αφαιρετική διάθεση λόγω και του χρόνου που είχε μεσολαβήσει και της απόστασης
που είχαμε πάρει από το υλικό. Τέλος, μετά από κάποιους μήνες βρέθηκε ο χώρος
του θεάτρου Underground
που φιλοξενεί την περφόρμανς και δομήθηκε το υλικό πια πάνω σε αυτόν. Εκεί
άρχισε να αποκρυσταλλώνεται και να τονίζεται ακόμη περισσότερο το διαδραστικό
στοιχείο που ενυπήρχε εξαρχής, λόγω της συγκεκριμένης χωροταξίας που φτιάχνεται
στον χώρο ενός πρώην εμπορικού καταστήματος όπου δείχνουμε τη δουλειά μας.
Η
αλληλεπίδραση με το κοινό έχει τύχει
ποτέ να δώσει άλλη τροπή στην παράσταση και είναι παράλληλα ένα ζητούμενο αυτό;
Η αλληλεπίδραση με το κοινό αλλάζει λόγω
και της εγγύτητας κάθε φορά την δυναμική της παράστασης. Η δομή της παραμένει η
ίδια αλλά το κοινό αντιδρά κάθε φορά διαφορετικά σε μία δοσμένη συνθήκη κι αυτό
έχει πολύ ενδιαφέρον. Ζητούμενο είναι η δημιουργία μίας συνθήκης διάδρασης η
οποία δίνει την δυνατότητα στον κάθε θεατή ξεχωριστά να τοποθετηθεί σε δεδομένη
στιγμή πάνω σε κάποια ζητήματα που θέτει η περφόρμανς εάν φυσικά το επιθυμεί. Ή
απλώς να παρακολουθεί. Αυτό σίγουρα επηρεάζει την ενέργεια και την τροπή της
περφόρμανς.
Τι
εισπράττεις μέχρι τώρα από αυτή την αλληλεπίδραση;
Συνήθως έχω θετική ανταπόκριση και
διάδραση, ειδικά στο πιο συμμετοχικό κομμάτι. Νομίζω είναι απελευθερωτικό και
ταυτόχρονα ενέχει ένα συνωμοτικό στοιχείο, με την έννοια της δημιουργίας μιας
γέφυρας επικοινωνίας η οποία σβήνει την νοερή γραμμή ανάμεσα στον θεατή και τον
ηθοποιό, το θέαμα πλησιάζει περισσότερο το μοίρασμα και την κοινή εμπειρία,
λόγω και της χωροταξικής μετατόπισης που συμβαίνει κατά τη διάρκεια της περφόρμανς
και μέσα από αυτή επαναπροσδιορίζεται και η σχέση μας με το ίδιο το θέμα της
περφόρμανς. Συμβαίνει ένα περίεργο καθρέφτισμα και αντικατοπτρισμός. Για μένα η
επαφή αυτή είναι το όλο ζητούμενο.
Ένα
ημερολόγιο κατανάλωσης της Νατάσσας
Νταϊλιάνη τι θα περιελάμβανε;
Έχω γράψει κι εγώ το ημερολόγιο μου για την
περφόρμανς, είναι δηλαδή υπαρκτό! Περιλαμβάνει στάνταρ θεατρικές παραστάσεις
και πολλά εισιτήρια παντός τύπου, είμαι σε μόνιμη κίνηση! Είναι εντυπωσιακό πόσο
αυτοβιογραφικά είναι τα ημερολόγια κατανάλωσης και πόσες κοινές καθημερινές συνήθειες
όλων μας αποτυπώνονται μέσα από μία τέτοια καταγραφή. Υπάρχουν ανακουφιστικά
και ανησυχητικά συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει κανείς, διαβάζοντας ή
ακούγοντας απλώς αυτά τα ημερολόγια, αλλά σίγουρα οδηγούν σε μία πρώτη συνειδητότητα
γύρω από τις καταναλωτικές μας συμπεριφορές και κατ’ επέκταση σε μία ανάγνωση
της ζωής μας όπως την έχουμε δομήσει σε ένα συγκεκριμένο σύστημα αδιάκοπης
προσφοράς και ζήτησης. Και γιατί όχι σε μία μελλοντική επανεξέταση…
- Ποιο
είναι το μήνυμα που προσπαθεί να περάσει το BUY ME σε σχέση με την κατανάλωση;
Νομίζω το στοιχείο της συνειδητότητας που
ανέφερα παραπάνω. Τελικά τι χρειαζόμαστε και τι είναι εντελώς περιττό και μας
το φοράει η αγορά, απλώς για να ταιριάζουμε στα πρότυπα κατανάλωσης που είχε δημιουργήσει
για μας. Η έννοια της επιλογής, της αμφισβήτησης και ενός πιθανού αξιακού
επαναπροσδιορισμού. Η απελευθέρωση και αποδέσμευση του μυαλού μας και μία πιο
ενεργή στάση και συμμετοχή στη ζωή. Νομίζω ειδικά μέσα στην κρίση η μη
δυνατότητα κατανάλωσης σε πολλούς ανθρώπους έχει επιφέρει μία αίσθηση
προσωπικής ματαίωσης και αμφισβήτησης της αξίας τους. Το μήνυμα της περφόρμανς
είναι αισιόδοξο και περιπαικτικό και προσπαθεί να φωτίσει μέσα από την ταύτιση
και το καθρέφτισμα έναν δρόμο συλλογικής και ατομικής απόδρασης..
Έχεις
σκεφτεί για τον εαυτό σου έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής μακριά από όλο αυτό το
καταναλωτικό μοντέλο;
Ναι. Το έχω σκεφτεί σίγουρα λόγω και της
ενασχόλησης με το πρότζεκτ. Υπάρχουν δύο όψεις σε αυτή την κατάσταση. Η μία
αξιώνει μία αξιοπρεπή κατάσταση διαβίωσης για όλους και η άλλη μία δυνατότητα
επιλογής σε όλα όσα καταναλώνουμε. Όλα αυτά προϋποθέτουν επαρκή ενημέρωση και
χρόνο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η διατροφή. Και νομίζω είναι ιδιαίτερα
σημαντικό σε σχέση με το τι τρώμε να γνωρίζει κανείς τη διατροφική αλυσίδα, από
πού προέρχεται και τι περιέχει ένα προϊόν, αν είναι βλαβερό, ποια είναι η
διατροφική του αξία. Νομίζω σε αρκετούς τομείς της ζωής μου το έχω καταφέρει-
θέλει επιμονή η αυτονόμηση…
Με το BUY ME θα
ακολουθήσει και BUY ME 2;
Ναι, αυτή είναι η ιδέα. Καθώς υπάρχει υλικό
που δουλέψαμε αλλά δεν συμπεριλάβαμε τελικώς σε αυτή την εκδοχή, ειδικά
αναφορικά με το κομμάτι που συνδέεται με το βιβλίο της Wendy Lower που
ανέφερα παραπάνω και την πιο ανθρωποφαγική διάσταση του φαινομένου. Επίσης
είναι πολύ σημαντικό το feedback
που έχουμε πάρει και εξακολουθούμε να παίρνουμε από τον κόσμο για την συνέχεια
του πρότζεκτ.
Εσύ
τι θα ήθελες στην ζωή σου (εκτός από υγεία);
Σε συλλογικό επίπεδο θα ήθελα ειρηνική
συνύπαρξη και σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον πλανήτη, γιατί
δυστυχώς η ανθρωπότητα βρίσκεται και πάλι σε έξαρση βίας και βαναυσότητας.
Αγάπη, συντροφικότητα και τέχνη. Να
μπορώ να ασχολούμαι με το καλλιτεχνικό μου όραμα και να το μοιράζομαι με άλλους
χωρίς να πρέπει να σκέφτομαι το κέρδος και τον βιοπορισμό…
Ταυτότητα παράστασης:
Σύλληψη-σκηνοθεσία, ερμηνεία: Νατάσσα Νταϊλιάνη
Δραματουργική ανάπτυξη, συν-σκηνοθεσία: Άντζελα Δεληχάτσιου
Ήχος: Κωστής Γαρδίκης
Σχεδιασμός φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Κοστούμια: Λουκία Χατζέλου
Φωτογραφίες, Artwork: Γιώργος Ευθυμίου
Επικοινωνία: Στέλλα Πεκιαρίδη
Ηχογραφημένη φωνή: Αντώνης Γκρίτσης
Στην παράσταση ακούγεται το τραγούδι Buy Me των Starwound.
Διάρκεια: 60’
Info:
Ημέρες & Ώρες παραστάσεων: Κάθε Πέμπτη στις 21.00, έως τις 30/3.
Χώρος: Θέατρο Underground, Κοραή 4, υπόγειος χώρος Στοάς Κοραή (είσοδος από κινηματογράφο ΑΣΤΥ).
Τιμές εισιτηρίων: 10 € (γενική είσοδος), 7 € (μειωμένο), 5 € (ατέλεια)
Κρατήσεις: 213 037 0342, 6944 251704 και μέσω της σελίδας του BUY ME.
Περιορισμένος αριθμός θέσεων ανά παράσταση - Κρατήσεις απαραίτητες
Περισσότερα για την παράσταση εδώ:
http://theaterviewsite.blogspot.com/2017/02/buy-me-underground.html#more
