Από την χθεσινή παράσταση του Αίαντα, στο Ηρώδειο, όπου πραγματικά δεν έπεφτε καρφίτσα, με τους θεατές να χαρίζουν στο τέλος το πιο θερμό τους χειροκρότημα στους ηθοποιούς.
Μια παράσταση με ιδιαίτερο χρώμα, με την εξαιρετική μετάφραση του Δ. Μαρωνίτη, που αρθρώνει ένα λόγο σύγχρονο, αιχμηρό, ζωντανό, μεστό και κατανοητό και ένα χορό, αντισυμβατικό, δυναμικό, έντονα μυσταγωγικό, που με υπόκρουση τα χάλκινα και δωρική ρυθμικότητα συνεπαίρνει το κοινό, αναδεικνύοντας το λυρικό μέρος σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα της παράστασης. Συγκλονιστικός Αίαντας ο Νίκος Κουρής, όπως και η Τέκμησσα Μαρία Πρωτόπαππα, καθώς επίσης και η Ελένη Ουζουνίδου στον ρόλο της Αθηνάς ενώ ξεχωρίσαμε επίσης την ερμηνεία του Γιάννου Περλέγκα ως Τεύκρου - μια από τις καλύτερες στιγμές της παράστασης το ντιμπέιτ του με τον Μενέλαο (Γιάννης Κλίνης). Η ενδιαφέρουσα όσο και εκκεντρική στιλιστική πρόταση σε σχέση με τα κοστούμια του χορού, στον άξονα μιας διαχρονικής ελληνικότητας που υπερβαίνει τον αρχαιοελληνικό κλασικισμό, κέντρισε το ενδιαφέρον του κοινού ανοίγοντας συζητήσεις ως προς την επιλογή της φουστανέλας. Το στοιχείο της λιτότητας ήταν κυρίαρχο όχι μόνο στα σκηνικά και στα κοστούμια αλλά και στην όλη σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που καταφέρνει να αναδείξει με ιδιαίτερη ένταση και ειλικρίνεια την ουσία του έργου, οδηγώντας συνειρμικά το κοινό σε προβληματισμούς γύρω από το σημερινό πλαίσιο ελευθερίας και την σύγχρονη αντιμετώπιση ηθικών αξιών όπως η τιμή και η ακεραιότητα, που προβάλλουν ως ύψιστες για τον κεντρικό ήρωα, δίχως της οποίες η ζωή χάνει το νόημα της. Εγωκεντρική, αλαζονική ίσως αλλά βαθιά γενναία και ελεύθερη πράξη " με τιμή να ζει ένας άνδρας, και να πεθαίνει με τιμή".
