Η δύναμη μιας συνειδητοποιημένης μειοψηφίας έναντι μιας συμβιβασμένης
πλειοψηφίας, η πολιτική οργάνωση στην βάση των ατομικών αναγκών και οι
συνέπειες μιας δίκαιης ανυπακοής αντί για μια άδικη σύμπραξη , βρίσκονται στον
πυρήνα του έργου του Henry. D. Thoreau «Πολιτική Ανυπακοή» (Civil Disobedience ),
που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1849, με
τον τίτλο «Αντίσταση στην Πολιτική Διακυβέρνηση» (Resistance to Civil Government”) , ασκώντας
σημαντικότατη επιρροή στους αγώνες και τα κινήματα για ανεξαρτησία και πολιτικά
δικαιώματα του 20 αιώνα. Η ομάδα So7 , μετουσιώνει το κείμενο
του Αμερικανού συγγραφέα σε εικόνες από
την ζωή των ανθρώπων στην Ελλάδα του σήμερα, μέσα από την δύναμη της ακινησίας
που επιβάλει το εικαστικό περιβάλλον του Γιάννη Πέτσα, στο πλαίσιο του 2ου
Low Budget Festival που
παρουσιάζεται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Πως επιλέχθηκε το συγκεκριμένο κείμενο.
Πρόκειται για ένα κείμενο που
γράφτηκε πάρα πολύ παλιά και παρόλα αυτά μοιάζει σαν γράφτηκε χθες. Είναι συγχρόνως πολιτικό, ποιητικό,
φιλοσοφικό και πάνω απ’ όλα πάρα πολύ ειλικρινές. Είναι ένα κείμενο που αφορά
πολύ και τους τρεις μας και ταυτόχρονα ήταν μια πρόκληση για μας η μεταφορά ενός
μη θεατρικού κειμένου σε μια θεατρική σκηνή.
Πόσο εύκολο ήταν να χειριστείτε θεατρικά τον πολιτικό λόγο του Thoreau;
Αρχικά προσπαθήσαμε να
μετουσιώσουμε τον πολιτικό λόγο του συγγραφέα σε εικόνες. Αυτή ήταν και η
δυσκολία του, μιας και δεν ήταν εύκολο να βρούμε εικόνες, οπότε επεκταθήκαμε και σε στοιχεία από την ζωή του Thoreau και σε δικούς μας αυτοσχεδιασμούς.
Τι
είδους εικόνες συναντάμε στην παράσταση;
Εικόνες από την ζωή των ανθρώπων
που ζουν στην Ελλάδα του σήμερα. Εικόνες που μας αφορούν και είμαστε εμείς οι
ίδιοι. Η ζωή μας. Προσπαθήσαμε να φέρουμε τον φιλοσοφικό λόγο του κειμένου στα
χείλη του καθενός μας. Αυτή είναι ουσιαστικά η εικόνα που προσπαθούμε να
δώσουμε. Τη φράση για παράδειγμα «Η
καλύτερη κυβέρνηση είναι αυτή που δεν κυβερνά καθόλου» θα μπορούσε να την
συναντήσει κανείς σαν ένα σύνθημα στον τοίχο, η να την πει καθισμένος στο
σαλόνι του σπιτιού του, συζητώντας με τους φίλους του, ή μαγειρεύοντας σαλάτα
στη κουζίνα του. Η πολιτική σκέψη και ο
πολιτικός λόγος είναι δεν αρθρώνεται μόνο
από ανθρώπους που την έχουν σπουδάσει. Μπορεί να βρεθεί στα χείλη οποιουδήποτε
ανθρώπου γιατί είναι τρόπος ζωής.
Παρόλα αυτά θεωρείς ότι θα πρέπει να υπάρχει μια στοιχειώδεις πολιτική
ωριμότητα για να γίνουν κατανοητές οι απόψεις του συγγραφέα;
Όχι . Δεν υπάρχει καμία διάθεση
για διδακτισμό ή ηθικοπλασία στην παράσταση . Το κοινό μπορεί να έρθει όσο
υποψιασμένο ή ανέτοιμο θέλει. Δεν προϋποτίθεται κάποια εξοικείωση του κοινού με
την πολιτική σκέψη. Γι αυτό ακριβώς κάνουμε θέατρο και όχι διάλεξη πάνω στην «Πολιτική
Ανυπακοή» του Thoreau. Εμείς
τολμήσαμε και το κάναμε προσιτό για να μπορεί να το παρακολουθήσει ο καθένας.
Ποιο είναι το εικαστικό περιβάλλον της παράστασης;
Το εικαστικό κομμάτι αποτελεί
έργο του καλλιτέχνη Γιάννη Πέτσα, ο οποίος έντυσε την παράσταση με σακάκια που
αιωρούνται, χωρίς πρόσωπο και πόδια, παίρνοντας την μορφή που κάθε φορά
θέλουμε, η ακινησία τους είναι η δύναμή τους.
Τα κάνουμε στρατιώτες, πολιτικούς,
κρατούμενους, μαθητές, αφήνοντας την φαντασία του θεατή να ταξιδέψει όπου
θέλει. Επιπλέον ο ίδιος ο δημιουργός αποτελεί ένα φοβερό δείγμα δύναμης και αντίστασης
στην οποιαδήποτε αντιξοότητα. Είναι ένας άνθρωπος που παρόλο που έχει χάσει την
όραση του, συνεχίζει να δημιουργεί, να ζωγραφίζει , να συγγράφει (έχει εκδώσει
ήδη δυο βιβλία) και αυτό από μόνο του αποτελεί το πιο δυνατό παράδειγμα για τον
οποιονδήποτε.
Τι σημαίνει για σένα πολιτική ανυπακοή ;
Νομίζω ότι η πολιτική ανυπακοή
καταλήγει στην στάση που κρατά ο καθένας μας απέναντι στα πράγματα. Ο Thoreau λέει
σε μια φράση του «δεν αρκεί να ψηφίζεις , πρέπει να το κάνεις με όλη σου την
δύναμη». Η μειοψηφία είναι ακατανίκητη όταν συσσωρεύεται όλη της η δύναμη.
Πολιτική ανυπακοή μπορεί να είναι από την αλληλεγγύη ως την πλήρη απομάκρυνση από την
κοινωνία ή την ειρηνική επανάσταση. Για μένα πολιτική ανυπακοή είναι να μπορείς
να σκέφτεσαι και να αμφισβητείς ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό.
Δίπλα στην φράση: « καλύτερη κυβέρνηση είναι...» τι θα συμπλήρωνες;
Για μένα καλύτερη κυβέρνηση είναι
αυτή που δεν έχει αρχηγό και παίρνει τις αποφάσεις όχι ανάλογα το συμφέρον ή το
καλό ενός ή λίγων, αλλά με βάση το συλλογικό συμφέρον και το συλλογικό καλό. Και
σίγουρα καλύτερη κυβέρνηση είναι εκείνη που έχει εξασφαλίσει την συμμετοχή των
πολιτών, και όχι εκείνη στην οποία οι πολίτες συμμετέχουν μόνο κάθε τέσσερα
χρόνια.
Ιnfo:
Δημιούργια: Φρόσω Κορρού, Δημήτρης Κουρούμπαλης, Κώστας Φιλίππογλου
Εικαστική παρέμβαση: Γιάννης Πέτσας
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Φωτογραφίες: Ελένη Ταζέ
Παίζουν: Κώστας Φιλίππογλου, Δημήτρης Κουρούμπαλης
Από 2/1 και κάθε Δευτέρα και Τρίτη
στο γκαράζ του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης στις 21.30.
Χορηγός Επικοινωνίας: Theaterview
Τιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ ενιαίο
Διάρκεια παράστασης: 60’
Περισσότερες πληροφορίες στο so7.gr
