ΤHE FOREST
“ΑΝ ΧΑΘΕΙΣ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ…”
H ζωή της, ένα «δάσος» από
αναμνήσεις. Η αλήθεια της κομμένη σε χίλια κομμάτια. Μόνη της θα προσπαθήσει να
τα ενώσει φτάνοντας ως την άκρη της «αγάπης». Η σεξουαλική κακοποίηση, το
προσωπικό συμφέρον, η ψυχολογική βία και η κάθε είδους σκληρότητα παίρνουν
μορφή στο πρόσωπο της ηρωίδας της performance «Τhe Forest» της Λουίζας Κωστούλα, που παρουσιάζεται κάθε
Δευτέρα και Τρίτη ως τις 13/12 στο Bios. Γνωστή ως Violet Louise στο χώρο της
μουσικής (μουσική σύνθεση & τραγούδι στους Polaroid, συνεργασία με
τους Film και πρώτο προσωπικό μουσικό project με τίτλο «Cardinals & Lovers [Electronica]»), η Λουίζα
Κωστούλα, οδηγεί την αφήγησή της με κυρίαρχο μέσο το λόγο μέσα από ένα
ηχητικό περιβάλλον και με την βοήθεια της μουσικής και της εικόνας. Απόφοιτος της
Νομικής Αθηνών , του Εθνικού Ωδείου και της Δραματικής Σχολής της Νέλλης Καρρά,
με συμμετοχές στο Φεστιβάλ Αθηνών, το
Εθνικό Θέατρο , το Θέατρο του Νέου Κόσμου κ.α. σε σκηνοθεσίες Γιάννη Χουβαρδά,
Τάκη Τζαμαργιά, Μάνιας Παπαδημητρίου κ.α. η σκηνοθέτης της παράστασης μας μιλά
στο Theaterview για το
αντεστραμμένο είδωλο της αγάπης…
Από την Νομική Αθηνών στο Θέατρο. Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με την
υποκριτική?
Ξεκίνησα κάνοντας πιάνο από την
Τετάρτη, Πέμπτη, δημοτικού, πήρα πτυχίο αρμονίας αλλά όχι πιάνου και παράλληλα γλώσσες και όλα τα συναφή.
Κάποια στιγμή πέρασα στην Νομική Αθηνών. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν είχα
και πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την σχολή και όταν μου προέκυψε το ενδιαφέρον ,
μπήκε στην ζωή μου το θέατρο, από μια φίλη που θα πήγαινε στο Υπουργείο να
δώσει εξετάσεις. Σε όσε δουλειές έχω
κάνει μέχρι σήμερα ως ηθοποιός προσπαθούσα να συνδυάσω και τα μουσικά μου,
αργότερα όμως θέλησα να κρατήσω χωριστά αυτές τις δυο ιδιότητες.
Τι είναι το Forest?
Το έργο μιλάει για την επίφαση
της αγάπης και την κακοποίηση που υφίστανται οι άνθρωποι σε καθημερινό επίπεδο,
με αφορμή ένα γεγονός κακοποίησης Η ηρωίδα φτιάχνει κάποιες υποτιθέμενες
ιστορίες αγάπης που ακούει και καταγράφει σε ένα μικρό μαγνητοφωνάκι , μέσα από
τις οποίες η αγάπη προβάλει ουσιαστικά ως άλλοθι για να κρύψει το ακριβώς
αντίθετο: την κακομεταχείριση , την εκμετάλλευση, την σκληρότητα.
Η υπόθεση του εξελίσσεται σε
τέσσερις τετράδες εποχών, δηλαδή φθινόπωρο, χειμώνας, καλοκαίρι , άνοιξη . Μέσα από αυτές αποκαλύπτεται σιγά- σιγά το προσωπικό της τραύμα , το οποίο
καλύπτει συμβολικά ένα δάσος από πραγματικά κυπαρίσσια , που διαμορφώνουν
ουσιαστικά τον σκηνικό της χώρο. Η
σύνδεση τους με το τραύμα της ηρωίδας γίνεται αντιληπτή σταδιακά στην παράσταση
καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι της ζωής της γυρίζοντας μας στο οδυνηρό γεγονός
της κακοποίησης από κάποιο στενό συγγενικό πρόσωπο. Όταν έμενε στο σπίτι της
μητέρας της υπήρχε απέναντι τους ένα μικρό δασάκι από κυπαρίσσια στο οποίο
κατέφευγε μετά από κάθε κακοποίηση. Αυτός είναι και ο λόγος που τα έχει εντάξει
στο διαμέρισμά της.
Για τι είδους κακοποίηση μιλάει το έργο?
Πρόκειται για σεξουαλική
κακοποίηση . Ανατρέχοντας στο παρελθόν η ηρωίδα μιλά για κάποια πόρτα που
ανοίγει και ένα χέρι που τρυπώνει κάτω από την κουβέρτα της. Με αφορμή αυτό , η
ίδια γίνεται παρατηρητής και όλων των άλλων μορφών σκληρότητας , κακοποίησης
και ψυχολογικής βίας που εκτυλίσσονται καθημερινά δίπλα μας, ενώ καλύπτονται
κάτω από έννοιες, όπως η αγάπη, η κοινωνική πρόνοια κ.α.,
Ποια μονοπάτια ακολουθεί η αφήγηση?
Εκτός από το κείμενο υπάρχει ένα
περιβάλλον που αποτελείται από ήχους και θορύβους, υπάρχει μουσική, τραγούδια
και σωματικότητα. Σε μεγαλύτερο βαθμό βέβαια κυριαρχεί ο λόγος.
Ποια είναι η ταυτότητα της ηρωίδας και πως την γνωρίζουμε στο έργο?
Στην πρώτη σκηνή την γνωρίζουμε
μέσα από την συνομιλία της με κάποιον στο τηλέφωνο για κάποια ένσημα που της
χρωστάνε από κάποιον εργοδότη. Είναι μια κοπέλα που ζει σε μια μικρή πόλη και
δουλεύει σε μια μικρή βιοτεχνία στο λιμάνι. Σε όλο το έργο δίνει κάποια
στοιχεία για τον εαυτό της, ανατρέχει στην παιδική της ηλικία , μιλά για την
πίστη στην αγάπη και την ελπίδα που έχει
μέχρι τα 10 της, όμως η πλήρης ταυτότητά της δεν αποκαλύπτεται , παρά μόνο στις
τέσσερις τελευταίες εποχές του έργου. Παίρνουμε πολλές πληροφορίες για εκείνη
από άλλους αλλά δεν μαθαίνουμε ποτέ το όνομά της , ούτε την ηλικίας της.
Δίνεται διέξοδος από το οδυνηρό παρελθόν της?
Ολοκληρώνοντας το οδυνηρό πάζλ
της ζωής της η ηρωίδα αποχωρεί από το σύμπαν που έχει φτιάξει η ίδια αφήνοντας
ωστόσο να αιωρείται ότι η ίδια θα βρεθεί και πάλι σε ένα άλλο σημείο και θα
ξαναπροσπαθήσει να φτιάξει ένα άλλο πρόσωπο, μέσα σε ένα άλλο περιβάλλον, ώστε
να μπορέσει να καλύψει το τραύμα της.
Πως προέκυψε αυτή η παράσταση?
Η παράσταση έγινε με αφορμή την
συνεργασία μου με το Bios και το Cinemateque.
Αυτή είναι η πρώτη μου ολοκληρωμένη προσπάθεια να γράψω ένα θεατρικό έργο. Το
θέμα αυτό το έχω βιώσει αρκετά στην καθημερινότητά μου, όχι με την μορφή της
σεξουαλικής κακοποίησης, αλλά της βίας και της εκμετάλλευσης που δεχόμαστε
καθημερινά όλοι μας. Έτσι με ενδιέφερε πάρα πολύ να γράψω για αυτή την οριακή
γραμμή που μας χωρίζει από τις ειλικρινής μας προθέσεις , για αυτό που μας
χωρίζει από το ψέμα και από το προσωπικό μας συμφέρον.
Από ποια οπτική αναλύεται η επίφαση της αγάπης?
Το έργο είναι επηρεασμένο σε
πολλά σημεία από τα κοινωνικά στερεότυπα και το οικονομικό συμφέρον. Ανάμεσα
στις άλλες ιστορίες, στο έργο γίνεται κάποια στιγμή λόγος για δυο νέους από το
Ιράν, που επειδή αγαπήθηκαν και ήταν από διαφορετικές φυλές, έπεσαν να τους
φάνε. Ο πατέρας της κοπέλας που υποτίθεται πως την αγαπούσε, θεώρησε τον έρωτά
τους προσβολή και ζήτησε ο ίδιος από την κυβέρνηση να τους σκοτώσει.
