Τι να πρωτοσυμπεριλάβει κανείς σε ένα θεατρικό top 10 παραστάσεων της χρονιάς που φεύγει χωρίς να αδικήσει όσες δεν είδε, όσες δεν χωρούν και όσες κατάφερε να στριμώξει δίπλα από έναν αριθμό. Πώς να συγκρίνεις την γειτονιά της Chunga με εκείνη του Rottweiler, τις σπαρακτικές ερμηνείες στο Γάλα με την αριστοτεχνική υποκριτική δεξιοτεχνία του Μαράν Αθά, πώς να ξεχάσει κανείς το κοντσέρτο ερμηνείας της Φροϋλάιν Ράς – Δέσποινας Κούρτη, στο «Wunschkonzert” του Κρέτς , την ρηξικέλευθη σκηνοθετική προσέγγιση της Έφης Θεοδώρου στο έργο «Μαρά/Σάντ» του Πίτερ Βάις, την Εκάβη της Λυδίας Κονιόρδου στις Τρωάδες του Ευριπίδη, τους τραγικούς ήρωιες του Έντουαρντ Άλμπη στο «Ποιος Φοβάται την Βιρτζίνια Γούλφ», την «Εκδίκηση» του Τόμας Κίντ, το Όνομα της Rachel Corrie , το μαργαριταρένιο «Κολιέ της Ελένης», την «Φθινοπωρινή Ιστορία» του Ροντιόν Νικολάγιεβιτς και της Λύντια Βασίλιεβνα, τις «Επικίνδυνες Σχέσεις» ανάμεσα στην πανούργα Μαρτέιγ, και τον τυχοδιώκτη Βαλμόν, το ανικανοποίητο πάθος και τις μοιραίες συνέπειες κάθε είδους καταπίεσης μέσα από την τραγωδία της Μπερνάρντα Άλμπα, τον άκακο ιστριομανικό τρελό του Ντάριο Φο στο «Τυχαίο Θάνατο ενός Αναρχικού», τον «Θεό της Σφαγής» της Γιασμίν Ρεζά και φυσικά την μοναξιά των ηρώων λίγο πριν το Τέλος του Κόσμου στην performance «Cinemascope» των Blitz. Το εγχείρημα δύσκολο, γι’ αυτό στις παραπάνω γραμμές προσπαθήσαμε να αναφέρουμε συνοπτικά όσες παραστάσεις μας άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις πριν ξεκινήσουμε την αντίστροφη μέτρηση για το τοπ -10 των παραστάσεων του 2010.
10 Τρωάδες, του Ευριπίδη, σκηνοθεσία Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου : Γιατί εκτός από την εξαιρετική Εκάβη της Λυδίας Κονιόρδου το έργο παραμένει τραγικά επίκαιρο…
9 «Το Κολιέ της Ελένης», Carole Frechette, σκηνοθεσία Τατιάνα Λύγαρη, Αμαξοστοιχία – Θέατρο Το Τρένο στο Ρούφ: Γιατί δεν μπορούμε άλλο πια να ζούμε έτσι…
8 «Cinemascope: Ένα Ντοκιμαντέρ για το τέλος του κόσμου», συμπαραγωγή ομάδας blitz & BIOS, στο Bios: Γιατί ο κόσμος τελειώνει ήσυχα…
7 «Φθινοπωρινή Ιστορία», Αλεξέϊ Αρμπούζωφ, σκηνοθεσία Ιωάννα Μιχαλακοπούλου στο Θέατρο Άλμα : Γιατί το θαύμα της ευτυχίας δεν κρατά ποτέ για πολύ…
6 «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού», Ντάριο Φό, σκηνοθεσία Σπύρος Παπαδόπουλος στο Θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης: Γιατί το γέλιο ξεκινά εκεί που αρχίζει η σύγκρουση των ρόλων…
5 «Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα», Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα, σκηνοθεσία Στάθης Λιβαθινός, στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας: Γιατί κάθε είδος καταπίεσης φουντώνει απλώς περισσότερο την επιθυμία!
4 «Μαρά/ Σάντ», Πίτερ Βάις, σκηνοθεσία Έφη Θεοδώρου, στο Εθνικό Θέατρο (Σκηνή Νίκος Κούρκουλος): Γιατί «εμείς μονάχα εμείς δίνουμε κάποια σημασία στην ζωή μας» (Μαρκήσιος Ντε Σάντ)
3 “La Chunga”, Mario Vargas Llosa, σκηνοθεσία Ελένη Σκότη, στο Θέατρο Επί Κολωνώ: Γιατί η αλήθεια παραμονεύει πάντοτε μέσα μας…
2 “To Όνομά μου είναι Rachel Corrie”, σκηνοθεσία Μάνια Παπαδημητρίου, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου: Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται και πεθαίνουν ελεύθεροι…
1 «Rottweiler” , Guillermo Heras , διασκευή Ομάδα Νάμα, σκηνοθεσία Ελένη Σκότη στο Θέατρο Επί Κολωνώ : Γιατί η πραγματική βία ξεκινά εκεί που τελειώνει ο σεβασμός στην διαφορετικότητα!
