To Λεωφορείο του Βαρλικόφσκι από 2 Ιουλίου στην Πειραιώς 260 (Η)

Krzysztof Warlikowski

Ένα λεωφορείο
βασισμένο στο Λεωφορείο ο Πόθος του Τεννεσσί Ουίλλιαμς

ΠΕΡΑΙΩΣ 260 [Η]
2, 3, 4 και 5 Ιουλίου
Ώρα έναρξης: 9.00 μ.μ.

Το Φεστιβάλ Αθηνών υποδέχεται ξανά τον πολωνό Κριστόφ Βαρλικόφσκι, έναν από τους σημαντικότερους ανερχόμενους σκηνοθέτες στο σύγχρονο ευρωπαϊκό θέατρο. Η παράσταση Ένα Λεωφορείο, αφού παρουσιάστηκε με επιτυχία την άνοιξη στο Odéon-Théâtre de l'Europe στο Παρίσι, κάνει στάση στην Αθήνα, στο θέατρο της Οδού Πειραιώς. Η Ιζαμπέλ Υππέρ, παλιά γνώριμη του Φεστιβάλ και αυτή, ενσαρκώνει την Μπλανς Ντυμπουά, σε αυτήν την ιδιαίτερη διασκευή του έργου του Τεννεσσί Ουίλλιαμς.

Η Μπλανς Ντυμπουά φτάνει με τη βαλίτσα στο χέρι στη Νέα Ορλεάνη, με το λεωφορείο της γραμμής που ονομάζεται Πόθος. Το ισόγειο διαμέρισμα της αδερφής της Στέλλας, στο μυαλό της αποτελεί το τελευταίο καταφυγίο της, μετά από μία ζωή γεμάτη απογοήτευση, απελπισία, μοναξιά, προδομένα όνειρα και βαριά μυστικά. Όμως καθώς περνούν οι μήνες και καθώς η κοιλιά της εγκύου αδερφής της μεγαλώνει, τόσο προχωρά και η Μπλανς προς μια δραματική κατάληξη, προς την τρέλα.

Η ιστορία θα μπορούσε να είναι πολύ απλή, μας πληροφορεί ο δραματουργός της παράστασης Piotr Gruszczynski. Ένα ζευγάρι ζει συμβατικά στη Νέα Ορλεάνη. Εμφανίζεται η αδερφή της συζύγου, που έχουν χρόνια να δουν, για να ζήσει μαζί τους. Η ζωή όλων παίρνει μία άλλη κατεύθυνση, την οποία η ιδιοφυία του Τεννεσσί Ουίλλιαμς οδηγεί στην κορύφωση, δημιουργώντας μία «λαϊκή τραγωδία». Στο τρίγωνο της βίας που διαμορφώνουν η Μπλανς, ο Στάνλεϋ και η Στέλλα, δεν θα υπάρξει νικητής ή ηττημένος, αλλά άνθρωποι που αναλώνονται στα προσωπικά τους αδιέξοδα. Η διαρκής πάλη ανάμεσα στον έρωτα και στον θάνατο, στο οικείο και στο ξένο, οδηγεί τους ήρωες του έργου στο περιθώριο της ζωής και την ίδια την Μπλανς στην τρέλα.

Η Μπλανς Ντυμπουά

Μέχρι πρόσφατα, το γαλλικό κοινό γνώριζε το Λεωφορείο ο Πόθος μέσα από την απόδοση του Cocteau. Ο Κριστόφ Βαρλικόφσκι ανέθεσε στον γνωστό λιβανέζο συγγραφέα Wajdi Mouawad να ξαναμεταφράσει το έργο του Τεννεσσί Ουίλλιαμς και προχώρησε σε μία νέα απόδοσή του. Για το σκηνοθέτη και το μεταφραστή, η Μπλανς έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό που τη διαχωρίζει απ’ όλους τους υπόλοιπους χαρακτήρες: μία εσωτερική ρωγμή, που οφείλεται στο γεμάτο αποτυχίες και διαψεύσεις παρελθόν της. Η απουσία παρελθόντος και προσωπικής ιστορίας επιτρέπει στους υπόλοιπους ήρωες να είναι ευτυχισμένοι, την ίδια στιγμή που η Μπλανς έχει να παλέψει με όλες τις ιστορίες και τις φήμες, μάλλον βάσιμες, που κυκλοφορούν γύρω από το άτομό της.

Ο Βαρλικόφσκι, προκειμένου να τονίσει την εσωτερικότητα που χαρακτηρίζει την Μπλανς, δημιουργεί ένα σκηνικό περιβάλλον, στο οποίο συνυπάρχουν η δράση του έργου και ο διανοητικός κόσμος της ηρωίδας, που είναι γεμάτος από τις αναμνήσεις, τις ονειροπολήσεις, τα αναγνώσματά της. Εκεί θα συναντήσουμε αποσπάσματα από την αλληλογραφία του Φλωμπέρ, από την Κυρία με τις Καμέλιες του Δουμά υιού, το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, το Συμπόσιο του Πλάτωνα, τον Οιδίποδα Τύραννο, αλλά και από τους Τορκουάτο Τάσσο, Τεννεσσί Ουίλλιαμς, Όσκαρ Ουάιλντ και Έρθα Κιτ. Μέσα στο μυαλό της Μπλανς τα γεγονότα και οι λεπτομέρειες της ζωής παίρνουν διαφορετικό νόημα και βαρύτητα, καθιστώντας τη ζωή της ένα απέραντο πεδίο μοναξιάς. Η Μπλανς μοιάζει ήδη από την αρχή του έργου να μην ανήκει στον κόσμο αυτόν, αλλά σε έναν κόσμο που μοιάζει σαν την είσοδο προς τον Άδη, καθώς μετανάστες, ξένοι, τουρίστες κατεβαίνουν καθημερινά μπροστά στο ισόγειο διαμέρισμα, στη στάση του Λεωφορείου ο Πόθος.

Το Λεωφορείο ο Πόθος

Ο Τεννεσσί Ουίλλιαμς έγραψε το έργο το 1947. Έκανε πρεμιέρα στο Broadway στις 3 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς, σκηνοθετημένο από τον Ελία Καζάν, με τον Μάρλον Μπράντο στον ρόλο του Στάνλεϋ Κοβάλσκι και την Τζέσσικα Τάντυ στον ρόλο της Μπλανς Ντυμπουά. Το έργο κέρδισε το Pulitzer Prize for Drama και το βραβείο κριτικών. Το 1951 γίνεται η θρυλική μεταφορά του έργου στον κινηματογράφο, σκηνοθετημένη και πάλι από τον Ελία Καζάν, με τον Μάρλον Μπράντο και την Βίβιαν Λι. Η ταινία κερδίζει το βραβείο κινηματογραφικών κριτικών και τρία βραβεία Όσκαρ για τις ερμηνείες.

Krzysztof Warlikowski

Ο Κριστόφ Βαρλικόφσκι γεννήθηκε το 1962 στην πόλη Στσετσίν της Πολωνίας. Σπούδασε ιστορία και φιλοσοφία στην Κρακοβία και ιστορία θεάτρου στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Επιστρέφει στην Κρακοβία, το 1989, όπου σπουδάζει σκηνοθεσία στην Ακαδημία Θεάτρου και αρχίζει να σκηνοθετεί, ανεβάζοντας Ντοστογιέφσκι και Κανέττι. Από τότε μαθήτευσε κοντά στους Πήτερ Μπρουκ, Κρίστιαν Λούπα, Τζόρτζιο Στρέλερ και Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, σκηνοθετεί συστηματικά από το 1994 και έχει συνεργαστεί με θέατρα και θιάσους σε όλη την Ευρώπη, σε παραστάσεις πρόζας και όπερας.

Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του σκηνοθέτη βρίσκονται οι αδύναμοι, αυτοί που υποφέρουν από κρυμμένα πάθη, οι σχέσεις των ανθρώπων και οι ατέλειές τους. Αυτό φαίνεται και από την επιλογή των έργων που σκηνοθετεί, έργα των Σαίξπηρ, Κολτές, Κάφκα, Κούσνερ, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Σάρα Κέην, Γκομπρόβιτς, Λεβίν.

Το όνομα του Βαρλικόφσκι θεωρείται σήμερα ένα από τα σημαντικότερα στην θεατρική πρωτοπορία της Ευρώπης. Κατάφερε να ανανεώσει το ενδιαφέρον του κοινού για την πολωνική σκηνή, ενώ τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου, το 2008. Δεν είναι η πρώτη φορά που το αθηναϊκό κοινό γνωρίζει τη δουλειά του σκηνοθέτη, καθώς πριν δύο χρόνια είχε παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Αθηνών η παράσταση Krum.

Isabelle Huppert

Οι συστάσεις είναι περιττές για μία ηθοποιό όπως η Ιαζαμπέλ Υππέρ, γνωστή για τις δυνατές κινηματογραφικές ερμηνείες. Έχει να επιδείξει στο ενεργητικό της πολλούς και διαμετρικά αντίθετους ρόλους, εξαιτίας των οποίων έχει βραβευτεί σε ουκ ολίγα φεστιβάλ. Είναι μία από τις τέσσερις ηθοποιούς που έχουν κερδίσει δύο φορές το βραβείο ερμηνείας του Φεστιβάλ των Καννών(1978, 2001) και μία από τις δύο ηθοποιούς που έχουν κερδίσει δύο φορές το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ της Βενετίας(1988, 1995).

Από τις πιο δραστήριες γαλλίδες ηθοποιούς, έχει επίσης πολλές θεατρικές ερμηνείες στο ενεργητικό της, συνεργαζόμενη κυρίως με το L'Odéon-Théâtre de l'Europe στο Παρίσι. Το ελληνικό κοινό έχει θαυμάσει την αγαπημένη ηθοποιό των Γάλλων και το 2007, στο αξέχαστο Κουαρτέτο του Χάϋνερ Μύλλερ, σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Ουίλσον. 

Σκηνοθεσία: Krzysztof Warlikowski
Διασκευή: Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczynski και Wajdi Mouawad
Γαλλικό κείμενο: Wajdi Mouawad
Δραματουργία: Piotr Gruszczynski
Φωτισμοί: Felice Ross
Σκηνικά και κοστούμια: Malgorzata Szczesniak
Μουσική: Pawel Mykietyn
Video: Denis Guéguin

Διανομή:
Isabelle Huppert Μπλανς Ντυμπουά
Andrzej Chyra Στάνλεϋ Κοβάλσκι
Yann Collette Μιτς
Renate Jett Γιούνις
Cristián Soto Ένας νεαρός
Florence Thomassin Στέλλα

Τραγούδι Renate Jett

Ελληνικοί υπέρτιτλοι: Ειρήνη Λεβίδη

Παραγωγή των: Odéon-Théâtre de l'Europe, Nowy Teatr - Varsovie, Grand théâtre du Luxembourg, De Koninklijke Schouwburg - Den Haag, Holland Festival - Amsterdam, Comédie de Genève, Berliner Festpiele, MC2: Grenoble

Συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Αθηνών

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

25 €
20 € (μειωμένο)
15 € (φοιτητικό)