« Δεν θα ήμουνα ποτέ στην θέση της στρίγγλας…»
Γλυκιά, απλή, προσηνής και πολύ ομιλητική η αγαπημένη πρωταγωνίστρια του θεάτρου και της τηλεόρασης Καρυοφιλιά Καραμπέτη ετοιμάζεται να ενδυθεί τον μανδύα τις στρίγγλας που έγινε αρνάκι στην θεατρική παράσταση «Το Ημέρωμα της Στρίγγλας» που ξεκινά από τις 5 Νοεμβρίου στο θέατρο Rex- Σκηνή Μ. Κοτοπούλη με συμπρωταγωνιστή της τον Άκη Σακελαρίου και μια πλειάδα εξαιρετικών ηθοποιών. Λίγο πριν την πρεμιέρα της παράστασης η δημοφιλής ηθοποιός ξέκλεψε λίγο χρόνο και μίλησε στην Metro για τις γυναίκες - στρίγγλες, τους άνδρες, τον έρωτα και τα μελλοντικά της σχέδια!
Καταρχάς ο σκηνοθέτης μας ο Κωσταντίνος ο Αρβανιτάκης και όλοι οι συντελεστές έχουμε την άποψη ότι η Κατερίνα δεν είναι στρίγγλα. Έτσι την αποκαλεί το ανδρικό περιβάλλον της γιατί είναι μια γυναίκα η οποία τους απειλεί και ξυπνάει μέσα τους τον φόβο. Είναι μια γυναίκα πολύ έξυπνη, ανεξάρτητη, δυναμική που αρνείται να παίξει τον ρόλο της υπάκοης κόρης και να πάρει μέρος σε αυτή την δημοπρασία που λαμβάνει χώρο γύρω της έχοντας ως στόχο την κοινωνική της αποκατάσταση. Προκειμένου να είναι με κάποιον άνδρα που δεν αγαπά και δεν είναι αντάξιός της προτιμά να είναι μόνη και γίνεται τρομακτικά ειλικρινής, επιθετική και καυστική και αυτό είναι που κάνει τους άνδρες να την φοβούνται πάρα πολύ. Γι αυτό και της κολλούν την ετικέτα στρίγγλα.
Λένε ωστόσο ότι οι άνδρες αγαπούν τέτοιες γυναίκες.
Κάποιοι άνδρες. Στο έργο όλοι οι υπόλοιποι άνδρες και την μισούν και την φοβούνται την Κατερίνα. Μόνο ο Πετρούκιος που δεν έχει και τίποτα να χάσει, έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση και αίσθηση του χιούμορ είναι αυτός που μπορεί να σταθεί δίπλα της ισότιμα.
Θεωρώ αυτόν τον χαρακτηρισμό αναχρονιστικό και άδικο για την γυναίκα.. Στο έργο θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Πετρούκιος είναι μάλλον ο στίγγλος με τον τρόπο που της φέρεται σε μια προσπάθεια να της δείξει πόσο αντιπαθής μπορεί να γίνει κανείς από την επιθετική του συμπεριφορά απέναντι στους άλλους. Τώρα αν κάποιες γυναίκες υπερβαίνουν κάποια όρια φαντάζομαι ότι κάποιους λόγους θα πρέπει να έχουν, γιατί πολλές φορές η μοναξιά και η αποξένωση από το κοινωνικό περιβάλλον μπορεί να έχει πολύ άσχημο αντίκτυπο στην ψυχολογία μιας γυναίκας.
Πιστεύω ότι το αίσθημα της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας σαφώς το έχω κι εγώ όπως και πολλές άλλες γυναίκες. Από κει και πέρα θα ήθελα να έχω το χιούμορ και την λεκτική της ετοιμότητα. Δηλαδή το πώς συμμετέχει στο λεκτικό παιχνίδι με τους άλλους.
Πως αποφασίσατε να ενσαρκώσετε αυτόν τον ρόλο;
Ήταν μια πρόταση που μου έγινε από τον διευθυντή του Εθνικού τον κ.Χουβαρδά και επειδή αγαπώ πάρα πολύ τον Σαίξπηρ και τον ρόλο αυτό ειδικότερα. Νομίζω ότι είναι ένας πολύ δύσκολος ρόλος βέβαια αλλά εκεί ακριβώς νομίζω ότι είναι η γοητεία του και η πρόκλησή του. Είναι δύσκολο το να κρατήσει κανείς αυτή την εύθραυστη ισορροπία. Η δοσολογία δηλαδή της οργής της και της συμπεριφοράς της να είναι τέτοια που να μην φαίνεται ότι είναι ένα άτομο προβληματικό και να διατηρείται το χιούμορ και το κωμικό στοιχείο των καταστάσεων. Επιπλέον στο τέλος υπάρχει ένας διάλογος που μπορεί να ακούγεται λιγάκι αντιφεμινιστικός και προβληματιστήκαμε πολύ στο πώς να δοθεί αυτός ο λόγος χωρίς να ακούγεται αντιδραστικός.
Αν ήσασταν στην θέση της πρωταγωνίστριας τι πιστεύετε ότι θα μπορούσε να σταθεί ικανό να αλλάξει τον χαρακτήρα σας;
Καταρχάς νομίζω ότι δεν θα ήμουνα ποτέ στην θέση της Κατερίνας γιατί από μόνη μου είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να κρατάω κάποιες ισορροπίες και δεν θα ξεπερνούσα ποτέ κάποια τέτοια όρια. Αν όμως μου συνέβαινε κάτι τέτοιο νομίζω ότι μέσα από έναν πολύ μεγάλο έρωτα με έναν άνδρα που ακριβώς όπως ο Πετρούκιο που θα έδειχνε και σε μένα το λάθος των καταστάσεων.
Είμαι ένας άνθρωπος πάρα πολύ εργατικός, συνεπής, που θέλει να διατηρεί την καλλιτεχνική του αξιοπρέπεια και να εργάζεται με ανθρώπους που τους εκτιμά, ενδιαφέρεται πολύ για το πώς είναι γύρω μας τα πράγματα και σε προσωπικό επίπεδο θέλω να είμαι απλή, προσηνής και να διατηρώ καλές σχέσεις με τους αγαπημένους μου.
Όχι αυτή την στιγμή δεν υπάρχουν γιατί πραγματικά ποιοτικές δουλειές στην τηλεόραση στις οποίες θα μπορούσα να συμμετάσχω δεν γίνονται πολλές. Μια πρόταση που είχα από τον Κώστα Κουτσομύτη για τα «Ματωμένα Χώματα» δυστυχώς ήθελε την παρουσία μου επί ένα μήνα τον Ιούνιο στην Ξάνθη και άλλον ένα μήνα τον Σεπτέμβρη και λόγω ανειλημμένων θεατρικών υποχρεώσεων με το Εθνικό και τους δυο Οιδίποδες το καλοκαίρι δεν μπορούσα να δεχτώ. Έτσι μετα την Στρίγγλα θα είμαι πάλι στο Ρεξ με το έργο «Ο εφιάλτης της Ευτυχίας» της Γιουστίνε Ντελ Κόρτε, μιας Μεξικάνας συγγραφέως που ζει στην Αυστρία και γράφει στα Γερμανικά.
Δέσποινα Ραμαντάνη
Metro, Τρίτη 04-11-2008
