 |
| Credit:George Vitsaras / SOOC |
 |
| Credit: George Vitsaras / SOOC |
Η Μούσα του Πέδρο Αλμοδόβαρ που έσπασε τους κανόνες της ομορφιάς και αποτέλεσε αγαπημένο μοντέλο σχεδιαστών όπως ο Jean Paul Gautier και ο Thierry Mugle έφτασε σήμερα στην Αθήνα καλεσμένη του Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου και έδωσε μια αποκαλυπτική συνέντευξη τύπου στο Γαλλικό Ινστιτούτου με αφορμή την αποψινή επίσημη πρεμιέρα της ταινίας "Ωραίο μου διαζύγιο" (Brillantissime") της Μισέλ Λαρόκ - συμμετοχή στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ- που πρόκειται να βγει στις ελληνικές αίθουσες το καλοκαίρι. Η δημοφιλής Ισπανίδα ηθοποιός Rosa Elena Garcia Echave, γνωστή ως Rossy de Palma υποδύεται την νευρωτική κολλητή φίλη της πρωταγωνίστριας Angela - Michel Laroque ( Ma Vie en Rose (1997) & The Closet (2001)), η οποία υπογράφει επίσης το σενάριο και την σκηνοθεσία.
Γεννήθηκε στην Πάλμα ντε Μαγιόρκα και μετακόμισε στην Μαδρίτη μαζί με την πανκ μπάντα της Peor Impossible (" the worst possible") στα τέλη του ανατρεπτικού καλλιτεχνικού κινήματος La Movida Modrilena που δημιουργήθηκε μετά τον θάνατο του Φράνκο το 1975 με κέντρο κυρίως την Μαδρίτη και επέδρασε καταλυτικά στην εμφάνιση και στο έργο του σκηνοθέτη Πέδρο Αλμοδόβαρ, με τον οποίο γνωρίστηκαν το 1986 σε ένα καφέ στην Μαδρίτη. Το 1988 ήρθε ο πρώτος της ρόλος στην ταινία "Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης" που εκτόξευσε την καριέρα της όχι μόνο στην Ισπανία ως μούσα του σπουδαίου κινηματογραφικού δημιουργού με συμμετοχές σε ταινίες όπως το Law of Desire (La ley del deseo), Kika και The Flower of My Secret αλλά και στην Γαλλία ενώ συνεργάστηκε επίσης ως μοντέλο διάσημων σχεδιαστών μόδας όπως ο Jean Paul Gautier, ο Thierry Mugle. Το 1994 εμφανίστηκε στην ταινία του Robert Altman, Pret-a-Porter ως Πιλάρ ενώ το 2015 επιλέχθηκε ως μέλος της κριτικής επιτροπής του κύριο διαγωνιστικού τμήματος του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών.
Αν και σήμερα ζει στην Γαλλία μαζί με τους δυο της γιους η ίδια δηλώνει γήινη - παγκόσμια - Ισπανίδα- Γαλλίδα - Ελληνίδα και ερωτευμένη με την Μαρία Κάλλας, την υποδύθηκε στο πλαίσιο της παράστασης Resilience of Love, με αναφορές στους Νταλί , Λόρκα, Πικάσο, που μιλά για την ευεργετική επίδραση της τέχνης στον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα την ζωή. Για τις ανάγκες του ρόλου χρησιμοποίησα μια συνέντευξη της που βρήκα στο youtube, όπου μιλά για την τραγική μοναξιά της. "Είχα την τύχη να μένω κοντά στο Τροκαντερό, όπου ζούσε και όλα αυτά που έμαθα για την ζωή της έχουν συνδεθεί με ένα τρόπο με την Ελλάδα. Είμαι επίσης πολύ φίλη με τον σκηνοθέτη Γαβρά και την γυναίκα του, αν και δεν έχω επισκεφτεί ποτέ την Θεσσαλονίκη."
 |
| Credit: George Vitsaras / SOOC |
Εκτός από Μούσα του σπουδαίου Ισπανού σκηνοθέτη η Ντε Πάλμα θεωρείται και δικαίως ως η γυναίκα που έσπασε τους κανόνες της ομορφιάς με την εκτυφλωτική της προσωπικότητα και την ωριμότητα των απόψεων της για τον κόσμο, την πολιτική, την κοινωνία και τον ρόλο της γυναίκας.
"Η κοινωνίες είναι πολύ πιο ώριμες από τους πολιτικούς τους" λέει αναφερόμενη στα οικονομικά προβλήματα που ταλανίζουν εκτός από την Ελλάδα και την Γαλλία και την Ισπανία. "Πιστεύουμε ότι υπάρχουν πολιτικοί με ανθρωπιά όμως αυτοί στο τέλος μας απογοητεύουν. Και στην Ισπανία οι συνταξιούχοι είναι αγανακτισμένοι. Όπως και εδώ έτσι και εκεί η κυβέρνηση προσπαθεί να σώσει τις τράπεζες. Είναι ένα πολύ στρεβλό σύστημα. Δεν υπάρχει πρώτος κόσμος, είμαστε όλοι στον τρίτο κόσμο΄. Όμως πιστεύω ότι υπάρχει προοπτική και ελπίδα τα πράγματα να πάνε καλύτερα." λέει η ίδια, σχολιάζοντας και την απάντηση του Μπιλ Γκέιτς για τον σοσιαλισμό ως μόνη σωτηρία του κόσμου: "Εγώ δεν είμαι σοσιαλίστρια, ούτε κομουνίστρια. Δεν παντρεύτηκα ποτέ κανένα σύστημα. Εγώ υιοθέτησα ένα δικό μου σύστημα που βασίζεται στην ατομικότητα και στην αυτοπειθαρχία, στην έννοια της αυτοδιαχείρισης κατά έναν τρόπο και την εκπαίδευση μέσα στην ενσυναίσθηση και στην ατομική ευθύνη. Σήμερα είμαστε όλοι παγιδευμένοι στο ευρώ. Εγώ πιστεύω στην Ευρώπη των λαών και όχι των τραπεζών."
Aπό το Μοβιδά στο #Metoo
Από την εποχή της Μοβιδά μέχρι σήμερα, οπωσδήποτε έχουν αλλάξει πολλά και στον κόσμο και στις γυναίκες. Τότε δεν υπήρχαν φύλα, λέει η ίδια και γενικά στον κόσμο των καλλιτεχνών δεν υπάρχουν σύνορα, θρησκείες, φύλα. Αυτό είναι και το μαγικό σε αυτόν τον κόσμο. Το#Metoo δεν την εκφράζει: Θεωρώ ότι το #Metoo και όλα αυτά τα κινήματα ανοίγουν το κουτί της Πανδώρας. Καταλαβαίνω την ανάγκη των σύγχρονων γυναικών να καταγγείλουν όμως δεν πρέπει να περιμένει 20 χρόνια για να το κάνει. Αν είσαι μια γυναίκα στην Ινδία, το καταλαβαίνω, γιατί εκεί οι γυναίκες δεν έχουν καμία επιλογή. Όμως δεν πρέπει κανείς να περιμένει να γίνει θύμα για να καταγγείλει. Αν γίνεις θύμα πρέπει να ζητήσεις βοήθεια από τον άλλον να σε απελευθερώσει΄"
"Μου αρέσει να αμφισβητώ"
Στην ζωή της υπήρξε πάντα τολμηρή: "Είχα πάντοτε μια τάση προς την εξέγερση. Μου αρέσει να αμφισβητώ και να έχω μια φρέσκια ματιά ΄στα πράγματά. Θεωρώ ότι η περιέργεια είναι πηγή νεότητας. Εγώ συνεχίζω να διατηρώ μια αθώα και γλυκιά ματιά για τα πράγματα. Μέσα μου αισθάνομαι πολύ μικρό κοριτσάκι και αυτός είναι ο κόσμος της γυναίκας που με ενδιαφέρει περισσότερο. Το να είσαι φεμινίστρια είναι σαν να φοράς ένα πολύ παλιό σακάκι που δεν χωράς μέσα του."
