Πώς μπορώ να ξημερώσω στη ζωή, μετά το θάνατο,
χωρίς να καταντήσω εφήμερος, ίσκιος κούφιος.
Ν. Γ. Πεντζίκης
Με αφρομή το μοναρχικό ξόδι που επιλέγει η Αντιγόνη για το νεκρό αδερφό της Πολυνείκη, ενάντια στο νόμο του Κρέοντα και σε όσους υποτάσσονται στη βία του, η Ομάδα ΑΣΙΠΚΑ και ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μπίτος προσεγγίζουν το δράμα του Σοφοκλη ΑΝΤΙΓΟΝΗ, επιχειρώντας να αποκωδικοποιήσουν την τραγικότητα της αγάπης ως επαναστατική πράξη,ως εξίσωση χωρίς λύση, ισχυρή ως φυσικό φαινόμενο και νόμο ενάντια στους νόμους του κράτους, κάθε εξουσίας ή λογικής. Στόχος του Σκηνοθέτη είναι να φέρει σε μία ουσιαστική συνάντηση μέσα από τις μουσικές συνθέσεις του Blaine L. Reininger και του Ψαραντώνη ήχους του χθες και του σήμερα, για τα πάθοια του έρωτα.
Μετά το θάνατο των δύο γιων του Οιδίποδα, Ετεοκλή και
Πολυνείκη, ο Κρέων ορίζεται νέος Βασιλιάς και διατάζει να μείνει άταφο το πτώμα
του Πολυνείκη, επειδή τόλμησε να εκστρατεύσει εναντίον της πόλης που τον
ανέθρεψε. Όλοι υπακούουν. Εκτός από την Αντιγόνη, η οποία θάβει το πτώμα του
αδερφού της. Συλλαμβάνεται, συγκρούεται με τον Κρέοντα και με διαταγή του
κλείνεται ζωντανή σε ένα ταφο. Ο λόγος του μάντη Τειρεσία δικαίωνει την
Αντιγόνη λέγοντας πως ο θείος νόμος, που επιτάσσει την ταφή των νεκρών είναι
ανώτερος από τον ανθρώπινο. Έτσι, ο Κρέων πείθεται να αναστείλει την ποινή και
να ελευθερώσει την Αντιγόνη. Αλλά είναι ήδη αργά...
Η παράσταση θα παιχτεί σε ολική έκλειψη της Σελήνης στις
20 και 21 Ιουλίου στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου ως μία σύγχρονη
αλληγορία πάνω στην πιο ισχυρή πραγματικότητα, που είναι το αιώνιο σκοτάδι του
Θανάτου και η μοναδική ελευθερία που έχει κανείς στο πώς πεθαίνει. Ή
μήπως στο πώς ζει;
