"Πέρνα. Κάθισε. Πως είσαι; Όλα καλά;". Μην απαντήσεις! Ότι κι αν πεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου... Το 2008 όταν ο Μάικ Μπάρτλετ έγραφε το Contractions σε ηλικία μόλις 28 χρονών, φανταζόταν ένα κοντινό μέλλον, όπου οι Εταιρείες θα έπαιζαν τον ρόλο του Μεγάλου Αδελφού ενώ ήδη δυο χρόνια πριν έρευνες έδειχναν ότι 31 στις 80 εταιρείες, είχαν ζητήσει από το προσωπικό τους να τους δηλώσουν τις ερωτικές τους σχέσεις. Ο πολυβραβευμένος συγγραφέας και σκηνοθέτης, που μεταξύ άλλων έχει τιμηθεί τρεις φορές με το βραβείο Lawrence Olivier , γνωστός στην Ελλάδα για τα έργα του «Cock» και «Bull», στήνει ένα Οργουελικό σκηνικό στους τέσσερις τοίχους του γραφείου μιας πολυεθνικής εταιρείας, ανάμεσα στην Έμμα, μια πρόθυμη και εργατική υπάλληλο με πολύ καλές επιδόσεις στις πωλήσεις (Αγγελική Παρδαλίδου) και στην απρόσωπη μάνατζερ που σταδιακά θα μετατρέψει την ζωή της σε κόλαση (Αναστασία Χαριτίδου). Ένα εξαιρετικά επίκαιρο έργο, με την σκηνοθετική υπογραφή της Πέμης Ζούνη που απ' ότι φαίνεται έχει ήδη κερδίσει το στοίχημα με το κοινό, το οποίο ανταποκρίθηκε θερμά και καθ' όλη την διάρκεια της παράστασης.
To Contractions διασκευή του ραδιοφωνικού έργου Love Contract του ίδιου συγγραφέα, που μεταδόθηκε από το BBC Radio 4 το 2007, αποτελεί μια σκοτεινή και σκληρή δραματική κωμωδία, που σε κάθε συνάντηση ανάμεσα στην αξιαγάπητη Έμμα και στην ψυχρή, ανώνυμη και απρόσωπη μάνατζερ της, γίνεται ακόμα πιο δυσοίωνη.
Το εν λόγω δράμα ξεκινά αργά και σταδιακά εντείνεται με τις απαιτήσεις της μάνατζερ σε βάρος της κοινωνικής και ερωτικής ζωής της Έμμα, να κλιμακώνονται από διασκεδαστικά γελοίες στην αρχή σε εξαιρετικά ολέθριες σε σκληρό μπράντεφέρ μέχρις τελικής πτώσεως.
Ο Μπάρτλετ καταπιάνεται με την ολοένα αυξανόμενη επιρροή των μεγάλων εταιρειών στην ιδιωτική ζωή των υπαλλήλων τους, σκιαγραφόντας με χαρακτηριστική ακρίβεια ένα εταιρικό περιβάλλον, όπου η ερμηνεία ορισμένων εννοιών όπως "δικαίωμα" , "ελευθερία" η "επιλογή" βρίσκεται στην διακριτική ευχέρεια μιας ανώνυμης πηγής εξουσίας, που κρύβεται πίσω από την λέξη "εταιρεία". Ο Μπάρτλετ, στήνει ένα θέατρο του παραλόγου, παρόμοιο με εκείνο του Ιονέσκο, ξεκινώντας από μια ευλογοφανή υπόθεση και καταλήγοντας σε ένα καταστροφικό συμπέρασμα.
Στην κεντρική σκηνή του θεάτρου Αλκμήνη μόνο ένα γραφείο και δυο καρέκλες, Πάνω του μια ταμπλέτα και ένα κινητό τηλέφωνο. Μια γυναίκα μάνατζερ, με δυναμική εμφάνιση, ανακρίνει την δύστυχη Έμμα σε μια συζήτηση που μετακινείται απότομα, και παράδοξα θα έλεγε κανείς από τις πωλήσεις στην ερωτική της ζωή. Αρχικά ο νομικός ορισμός της εταιρείας για αυτό που αποτελεί "ρομαντική ή σεξουαλική σχέση" μοιάζει κωμικός. Στην συνέχεια ωστόσο μετατρέπεται σε επικίνδυνα, θανατηφόρα ηδηπάθεια με την μάντατζερ να απαιτεί να αποσπάσει από την αδύναμη υπάλληλο όλο και περισσότερες λεπτομέρειες για την σχέση της Έμμα με τον συνάδελφο της Ντάρεν.
Η εύρυθμη, δυναμική σκηνοθεσία της Πέμης Ζούνη και η πολύ καλή μετάφραση του Χρίστου Νικολόπουλου σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές ερμηνείες των δυο ηθοποιών , Αγγελικής Παρδαλίδου (Έμμα) και Αναστασία Χαριτίδου, που χτίζουν μοναδικά τους ρόλους θύματος και θύτη αντίστοιχα, συνθέτουν μια πολύ καλή παράσταση και μια ατμόσφαιρα εξαιρετικά οικεία για όσους έχουν εργαστεί σε εταιρικό περιβάλλον, που δεν εξαντλείται στα 70 λεπτά της διάρκειας του έργου καθώς τροφοδοτεί περαιτέρω συζητήσεις ως προς το είδος και την έκταση της εξουσίας που ασκούν οι μεγάλες εταιρείες στους υπαλλήλους τους και τον βαθμό που εκείνοι είναι διατεθειμένοι να υποχωρήσουν, προκειμένου να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας τους.
