Τί είδους ταυτότητες γεννά ένας κόσμος, όπου ο φόβος περισσεύει και η αγάπη δεν είναι αρκετή;

Ο φόβος είναι το πιο αρχέγονο συναίσθημα του ανθρώπου. Και η ανεπάρκεια της αγάπης ίσως η μεγαλύτερη τραγωδία του.

Το μεταξύ τους διάστημα ίσως είναι μια ταυτότητα, τόσο αληθινή όσο το αόρατο πλέγμα πληροφοριών που συνθέτουν μια εικονική πραγματικότητα, για τον ευατό μας, για τον κόσμο και για τους ανθρώπους γύρω μας. Η Τζίνα Ντέιβις αποτελεί ακόμα μια παράπλευρη αλήθεια ή μια παράπλευρη απώλεια μιας κοινωνίας που ονειρεύεται τις ανάγκες της και ξορκίζει τους φόβους της φτιάχνοντας δυδιάστατους, χάρτινους ήρωες, στα μέτρα μιας μεταμοντέρνας κοινωνίας, όπου οι λέξεις έχουν χάσει την σημασία τους, και τα νοήματα φτερουγίσουν ελεύθερα γύρω από τον σύγχρονο πύργο της επικοινωνιακής βαβέλ ισοπεδώνοντας στο πέρασμά τους ανθρώπινες ζωές. Αν η ταυτότητα της ήταν αληθινή δεν θα το μάθουμε ποτέ, όμως στην κοινωνία του θεάματος το φαίνεσθαι ενδύεται το είναι και το είναι ταυτίζεται με το φαίνεσθαι. Αυτό είναι αρκετό για να γνωρίσεις, να μισείς, να αγαπήσεις, να συμφωνήσεις, να διαφωνήσεις, να καταδικάσεις και να συγχωρήσεις τον οποιοδήποτε άνθρωπο. Απλά και σύντομα. Μέσα από μονολεκτικές ερωτήσεις και απαντήσεις. Εύκολες και εύπεπτες εξηγήσεις, που τρέφουν την αυτοκρατορία της σύγχρονης παθητικότητας.

Χτισμένη μέσα από τις έξοχες ερμηνείες της Ελένης Ευθυμίου και της Βασιλικής Τρουφάκου (σύλληψη και σκηνοθεσία)  η αληθινή ταυτότητα της Τζίνα Ντέβις ξετυλίγεται σε ένα "τώρα" ήδη νεκρό, παγιδευμένο στον τηλεοπτικό χρόνο, που καταβροχθίζει λαίμαργα και καταπίνει τις συνειδήσεις των ανθρώπων μέσα σε μια νοηματική άβυσσο, όπου η δημοσιογραφική πέννα κινείται με μεγαλύτερη ταχύτητα και από το πιστόλι του Λούκι Λουκ "πυροβολώντας" στο ψαχνό τους πρωταγωνιστές της σύντομης επικαιρότητας.

Κινούμενος στο ρυθμό της πρωτότυπης μουσικής της Λένας Πλάτωνος και ενός εύστοχου ψηφιακού περιβάλλοντος (  Ελισάβετ Αντάπαση & Ευτύχης Ευθυμίου)  ο αφηγηματικός λόγος  συναντά την κίνηση συνθέτοντας από κοινού μια ατμόσφαιρα αστυνομικού κώμικ με εικόνες που μοιάζουν να βγαίνουν από ιστορίες του Μπουκόφσκι τοποθετημένες στην σύγχρονη Λεωφόρο της Γρήγορης Ενημέρωσης.
Μια παράσταση που διατρέχει την φιλοσοφία και τα σύνορα του κόσμου από την Αυστραλία ως την Μέση ανατολή, βασιμένη στο μυθιστόρημα του Φλάναγκαν "Η άγνωστη τρομοκράτισσα",  δημιουργώντας έναν "θεατρικό δυναμίτη" που τινάζει τελικά στον αέρα όσα αγαπάμε να φοβόμαστε!!!!