Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του που έθεσε τη βάση της πολυετούς και επιτυχημένης συνεργασίας του θεάτρου Στοά με τον Μπόστ,παρουσιάζει αυτόν το χειμώνα το θρυλικό θέατρο της οδού Μπισκίνη, ολοκληρώνοντας έτσι τον εορτασμό για τα σαράντα χρόνια λειτουργίας του. Επίσης φέτος θα παρουσιαστεί και το πρώτο θεατρικό έργο του Κώστα Βοσταντζόγλου "ο ελέφας".
Η απόφαση του παραγωγού Βαγγέλη Λιβαδά το καλοκαίρι του 87 να γιορτάσει τα σαράντα χρόνια της παρουσίας του Μέντη Μποσταντζόγλου με την παραγωγή "40 χρόνια Μπόστ" στο θέατρο "Σμαρούλα" επί της οδού Ευελπίδων ήταν εκείνη που άνοιξε το δρόμο της συνεργασίας του θεάτρου Στοά με τον Μπόστ για να ακολουθήσει τον χειμώνα του ίδιου χρόνου η "Φαύστα", παραγωγή που παίχτηκε μια ολόκληρη χρονιά. Το καλοκαίρι του 1993 ο Μποστ έγραψε για τη ΣΤΟΑ τη «Μήδεια», που παίχτηκε τον χειμώνα 1993-1994 και όλο το καλοκαίρι του ’94 σε περιοδεία στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Το 1995 έγραψε, πάλι για τη ΣΤΟΑ, το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», το τελευταίο έργο του, που αφού έκανε περιοδεία το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο παίχτηκε την περίοδο 1995-96 στη Στοά.
Τον χειμώνα του 2001 ο Θανάσης Παπαγεωργίου έκανε ένα κολάζ με κείμενα από έργα του Μποστ που με τον τίτλο «Ακούω ήχον κώδωνος» παίχτηκε όλη τη χειμερινή περίοδο 2001-02 στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.
Το καλοκαίρι του 2003 η «Μήδεια» έκανε πάλι περιοδεία σε μια συμπαραγωγή της Στοάς και του Δημοτικού Θεάτρου Λαμίας.
Σε όλες τις παραγωγές των έργων του τη σκηνοθεσία έκανε ο Θανάσης Παπαγεωργίου, τη μουσική έγραψε ο Βασίλης Δημητρίου και πρωταγωνίστρια ήταν η Λήδα Πρωτοψάλτη.
Το 1995 το Θέατρο Στοά εξέδωσε ένα τιμητικό λεύκωμα με πολλά δείγματα της δουλειά του.
Ο Μπόστ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1918 και πέθανε στην Αθήνα το 1995. Το 1920 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο Γαλάτσι της Ρουμανίας όπου και πηγαίνει στην πρώτη τάξη του Δημοτικού. Το 1926 έρχονται στην Ελλάδα και συνεχίζει σε Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο. Τέλειωσε το Η΄ Γυμνάσιο Αρένων Αθηνών και τον ίδιο χρόνο γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών όπου παρακολούθησε μαθήματα μόνο επί ένα εξάμηνο.
Πρωτάρχισε σαν εικονογράφος παιδικών βιβλίων και περιοδικών και συνεργάστηκε αργότερα σαν πολιτικός γελοιογράφος και χρονογράφος σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά ποικίλης ύλης. Παράλληλα ασχολήθηκε με το θέατρο και τη ζωγραφική. Έγραψε πάνω από δέκα θεατρικά έργα, έκανε δέκα έξη ατομικές εκθέσεις κι έβγαλε αρκετά βιβλία. Το 1966 άνοιξε κατάστημα με την επωνυμία ‘Λαϊκαί εικόναι’, διακοσμώντας πάνω από 25000 αντικείμενα δώρων. Χαρακτηριστικό της θεατρικής του τεχνικής είναι ο ‘ηθελημένος πλατειασμός’ και οι αφελείς επεξηγήσεις, πράγμα που δυσαρεστεί μερικούς κακόπιστους κριτικούς και πολύξερους θεατρολόγους.
Ο σκηνοθέτης Θανάσης Παπαγεωργίου αναφέρει για την "Φαύστα" και τον "Ελέφα" : «Η ‘Φαύστα’ γραμμένη το 1963 και με αρκετές παρουσιάσεις στο ενεργητικό της, ανέβηκε για πρώτη φορά στη Στοά το 1987. Η ιστορία είναι γνωστή: η οικογένεια έχασε την κόρη της που πνίγηκε στη θάλασσα, αλλά στο ψάρεμα ο μπαμπάς έπιασε ένα μεγάλο ψάρι που είχε μέσα στην κοιλιά του το μικρό κοριτσάκι. Κι ενώ η οικογένεια ετοιμάζεται να γιορτάσει το χαρμόσυνο γεγονός το κοριτσάκι εξολοθρεύεται από τους γάτους επειδή μύριζε ψαρίλα. Μια άλλη οικογένεια που της έτυχε ακριβώς η ίδια περίπτωση με τον γιο τους, έρχονται να ζητήσουν σε γάμο το ομοιοπαθές κοριτσάκι αλλά πληροφορούνται το χαμό του και φεύγουν άπραγοι. Το ηθικό δίδαγμα είναι ότι πρέπει να πλενόμαστε καλά γιατί όποιος δεν πλένεται κινδυνεύει από πολλά.
Ο σουρεαλισμός, ο γνωστός δεκαπεντασύλλαβος, οι ήρωές που μοιάζουν με τα σκίτσα του, αλλά κυρίως η υπόγεια κριτική που κάνει έμμεσα στον Έλληνα μικροαστό, είναι τα στοιχεία εκείνα που κάνουν το έργο του Μποστ να αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα δείγματα ενός θεάτρου που δεν υπήρξε όμοιο στην Ελλάδα.Ο ‘Ελέφας’ γράφτηκε το 2010. Ο Κώστας Βοσταντζόγλου χρησιμοποιεί εντελώς διαφορετικό τρόπο γραφής, οι ήρωές του ανήκουν στην απόμακρη επαρχιακή Ελλάδα, αλλά το χιούμορ του διατηρεί την ίδια υπόγεια διαδρομή που ακολουθούσε και ο πατέρας του, παρ’ όλο που είναι επιμελώς καλυμμένο».
ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΜΠΟΣΤ
Δον Κιχώτης (Ποντιακή Στέγη Κοκκινιάς, 1963), Όμορφη Πόλη (Θέατρο Παρκ, 1963), Φαύστα (Θέατρο Βεάκη, 1964), Τα χρυσά φτερά (Αρχαίο Θέατρο Πειραιώς, 1973), Εκλογές του Μποστ (Θέατρο Αμιράλ, 1973), Μαρία Πενταγιώτισσα (Θέατρο Λυκαβηττού, 1982), Κάνε το Πασόκ σου παξιμάδι (Θέατρο Πάρκ, 1985), Ιστορικέ ιστορίαι (Καφεθέατρο Λήδρα, 1985), 40 χρόνια Μποστ (Θέατρο Σμαρούλα, 1987), Μήδεια (Θέατρο Στοά, 1993), Ο ήρως της Κολομβίας (Μονόπρακτο στην TV, 1994), Ρωμαίος και Ιουλιέτα (Θέατρο Στοά, 1995). Ακόμα, μαζί με άλλους έγραψε: Και συ χτενίζεσαι (Θέατρο Άλσους, 1973), Εθνική Κωμωδία (Θέατρο Αμιράλ, 1974), Εφημερέβομεν (Θέατρο Σμαρούλα, 1977), Της Λαρίσης το ποτάμι (Θεσσαλικό θέατρο, 1980), Πιάσαμε το τρίτο (Θέατρο Παρκ, 1981), Χαιρέτα μου τον πλάτανο(Θεσσαλικό θέατρο, 1982), Στο βάθος μύθος (Θέατρο Αβέρωφ, 1986), Ο Εφευρέτης (Θέατρο Πολύτεχνο, 1993).
