Pages

Γιάννης Σκουρλέτης: Η γνωριμία μου με τον Κρις μου έδωσε την ιδέα του Λωτρεαμόν


«Ο Λωτρεαμόν γράφει τα Άσματα του Μαλντορόρ και γίνεται ο ίδιος παρανάλωμα μέσα σε αυτό…», μας λέει ο Γιάννης Σκουρλέτης, ο οποίος μετά τον Βέρθερο του Γκαίτε μεταφέρει στην 300 τετραγωνικών σκηνική εγκατάσταση του υπογείου γκαράζ του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, το ποιητικό έργο μιας καταραμένης ιδιοφυίας…, μέσα από την παράσταση "   "lautreamont-maldoror: Εγκώμιο μιας Μεταμόρφωσης".Πνεύμα ενάντια σε οτιδήποτε θα μπορούσε να το περιορίσει ο Κόμης του Λωτρεαμόν, ή  Ιζιντόρ Ντυκάς, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, ανάβει την φλόγα της επιλογής και καίγεται μέσα σε αυτή, κρατώντας τα μάτια του ανοιχτά ανά τους αιώνες ως  έμβλημα της αέναης ανθρώπινης ανάγκης και επιθυμίας για αλλαγή προς αναζήτηση ενός ιδανικού ρομαντικού εαυτού. Μέσα στην Αθήνα της οικονομικής κρίσης, της  πολιτικής ρευστότητας και του φόβου του «ξένου», του «άλλου», του «μετανάστη» και της ίδιας της διαφορετικότητας συζητάμε με τον σκηνοθέτη της παράστασης και δημιουργό της Bijoux de Kant για τον δικό του ήρωα, ο οποίος στο πρόσωπο του Κρις Ραντάνοφ, επιλέγει την «αιώνια αϋπνία», πνευματική και σωματική , ως σύμβολο ατομικής και συλλογικής επαγρύπνησης μπροστά στο τέλμα της ελευθερίας.
Χορηγός Επικοινωνίας:  Theaterview