Pages

"Dance me to the end of Greece #1: ... ξένοι περιηγητές στην Ελλάδα "



«Οι Έλληνες είναι γρήγοροι στην αντίληψη και φλογεροί στην εκτέλεση των  έργων»,  λέει ένας περιηγητής που επισκέφτηκε την Ελλάδα, ενώ ο Βύρωνας  διαπιστώνει πως  «Το χειρότερο απ΄ όλα είναι ότι οι Έλληνες είναι παλιοψεύτες. Ποτέ δεν υπήρξε τόση ανικανότητα  για ειλικρίνεια από τότε που η Εύα  ζούσε στον Παράδεισο».  Τα κείμενα των Περιηγητών θέτουν την πρόκληση να αναμετρηθείς με το βλέμμα του Άλλου.  
 

Η παράσταση είναι μια σκηνική σύνθεση κειμένων Ξένων Περιηγητών - Ταξιδιωτών, που εστιάζουν στην ανακάλυψη της Ελλάδας από τους Ρομαντικούς, κατά την κρίσιμη περίοδο κατασκευής της εθνικής μας ταυτότητας, και στο θέμα της αρχαιολατρίας και της αρχαιοκαπηλίας η οποία κυριαρχούσε το 19ο αιώνα. Το  Dance me to the end of Greece #1 είναι το πρώτο μέρος ενός μεγάλου πρότζεκτ που θα συνεχιστεί με διαφορετικές σκηνικές συνθέσεις  πάνω  σε διαφορετικά  κείμενα  Ξένων Περιηγητών  ανάλογα με το χώρο (ταξιδιωτικό προορισμό), το θέμα και τις εκάστοτε  συνθήκες (το περιεχόμενο του «Dance me to the end of Greece #2» θα αφορά στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα).

Πρώτος σταθμός το αίθριο του ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ στην οδό Τοσίτσα 1, στις 23, 24 και 25 Σεπτεμβρίου, στο πλαίσιο του θεσμού «Ευρωπαϊκές Μέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς», σε συνδιοργάνωση με το Μουσείο. 

Οι περιηγητές -ως καλλιτέχνες celebrities της εποχής τους- ψάχνουν στην Ελλάδα έναν ιδανικό τόπο ηδονικών ελευθεριών και ένα βάπτισμα της ευαισθησίας τους στην πατρίδα της μεγαλοφυΐας: Ο πρώιμος Βύρωνας ζει την ερωτική του ελευθερία και ερωτεύεται  νεαρούς στην Αθήνα του 1811, ενώ η Λαίδη Έλγιν προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή του άντρα της  διευκολύνοντας τη μεταφορά των Μαρμάρων στην Αγγλία. Ο Κόκερελ, Άγγλος αρχιτέκτονας, συναντά τον Βύρωνα στο δρόμο για τις ανασκαφές  του Επικούρειου Απόλλωνα στην Αρκαδία και με τα ευρήματά του γίνεται ο σταρ της εποχής. Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ναρκισσεύεται κάνοντας τα γενέθλιά του στην Ακρόπολη και ο Φλωμπέρ παθαίνει ερωτικά παραληρήματα μπροστά στα αγάλματα του Παρθενώνα. Ο Λακαριέρ, και ο Χένρυ Μίλλερ παραληρούν για την ιερότητα που διασώζει η σύγχρονη Ελλάδα. 
Οι ηθοποιοί δημιουργούν ένα συναυλιακό forum αφήγησης, τραγουδιών και αναπαράστασης. Πρόκειται για ένα συλλογικό πρότζεκτ της ομάδας των ηθοποιών, της σκηνογραφικής ομάδας και του μουσικού της παράστασης, με τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Κυριακής Σπανού.

Σκηνική σύνθεση - Σκηνοθεσία: Κυριακή Σπανού
Σκηνικά – κοστούμια: Απόστολος - Φωκίων Βέττας / Ολυμπία Σιδερίδου / Μάρθα Φωκά
Μουσική: Κώστας Βόμβολος
Βίντεο: Γιώργος  Ζορμπάς
Παίζουν: Ελένη Ευθυμίου, Φρόσω Ζαγοραίου, Θέμης Μητρόπουλος, Θοδωρής Σκυφτούλης, Σαμψων Φύτρος
ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Τοσίτσα 1
23- 25 Σεπτεμβρίου
Ώρα έναρξης 9μμ.
Διάρκεια 90΄
Είσοδος ελεύθερη
Κράτηση θέσεων στο 69.72.084.659.

Ελληνικό, κλασικό και σύγχρονο ρεπερτόριο αυτό το χειμώνα στο Θέατρο Τέχνης

 Στις βασικές αρχές του Καρόλου Κούν για τον προσανατολισμό και τις θέσεις του θεάτρου επιμένει μέσα στην δύσκολη και κρίσιμη εποχή που διανύουμε το Θέατρο Τέχνης , επιλέγοντας με την ολοκλήρωση των 70 χρόνων λειτουργίας του για την σεζόν 2011-12 να κινηθεί στον άξονα των μεγάλων σταθμών της ιστορίας και της παράδοσής του, παρουσιάζοντας δυο ελληνικά έργα : του Ιάκωβου Καμπανέλλη "Ο δρόμος περνάει από μέσα" και του Γρηγορίου Ξενόπουλου (από τους αγαπημένους συγγραφείς του Κούν)  "Χαίρε Νύμφη" που ανεβαίνει μέσα από την σύγχρονη σκηνοθετική ματιά της Λένας Κιτσοπούλου, το κλασικό έργο του Μπέκετ "Περιμένοτας τον Γκοντό", την διασκευή του μυθιστορήματος του Τόμας Μπέρνχαρντ "Απλά Περίπλοκα" και του μυθιστορήματος "Περί Ζώων" της Ελφρίντε Γιέλινεκ καθώς και τα έργα : "Το Μετάξι" του Αλεσάντρο Μπαρίκο και "Τερέζα Ρακέν" του Εμίλ Ζολά.

Από την αρχή της λειτουργίας του  την  άνοιξη του 1942 στα δύσκολα χρόνια της γερμανικής  κατοχής ο Κάρολος Κουν έθεσε τις αρχές για τον προσανατολισμό και τις θέσεις του Θεάτρου του: το θέατρο ως κοινωνική θέση, την έρευνα στους κλασσικούς συγγραφείς, την προβολή του ελληνικού έργου και την παρουσίαση πρωτοποριακών συγγραφέων.
Επιμένοντας στις αρχές αυτές παρουσιάζει στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλη "Ο δρόμος περνά από μέσα" σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου, με πρωταγωνιστές τους Άγγελο Αντωνόπουλο, Μαρίνα Ασλάνογλου και Αλίκη Αλεξανδράκη, που θα κάνει πρεμιέρα τον Νοέμβριο, ενώ για τον Φεβρουάριο και τον Απρίλιο του 2012 αντίστοιχα, θα παρουσιαστούν αντίστοιχα τα έργα : "Το Μετάξι" του Αλεσάντρο Μπαρίκο, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη με του Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου και Μαρίνα Καλογήρου και  το έργο "Τερέζα Ρακέν" του Εμίλ Ζολά , σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου, με την Πέγκυ Σταθακοπούλου και τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο. 
Ο Γιώργος Κιμούλης θα βρεθεί στην σκηνή του Θεάτρου Τέχνης σε ρόλο σκηνοθέτη και ηθοποιού στο έργο του Τόμας Μπέρνχανρντ "Απλά Περίπλοκα" που ανοίγει αυλαία τον Οκτώβρη στο Υπόγειο του Θεάτρου ενώ για τον Απρίλιο του 2012 η Βίκυ Βολιώτη θα πρωταγωνιστήσει στο έργο της Ελφρίντε Γιέλινεκ "Περί Ζώων" σε σκηνοθεσία Αλέξη Αλάτση. Επίσης από τον Γενάρη θα επαναληφθεί η επιτυχημένη παράσταση του Θεάτρου Τέχνης "Μέθοδος Γκρόνχολμ" του Τζόρντι Γκαλθεράν , σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου με τους Γιώργο Καραμίχο, Πέτρο Λαγούτη, Χρήστο Σαπουτζή και Βίκυ Παπαδοπούλου. 
Τέλος στο θέατρο της οδού Φρυνίχου οι Κάτια Γέρου, Δήμητρα Χατούπη, Μυρτώ Αλικάκη και Λουκία Πιστιόλα πρωταγωνιστούν στο κλασικό έργο του Μπέκετ "Περιμένοντας τον Γκοντό" , σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη, ενώ οι Μαρία Πρωτόπαππα και ο Γιάννος Περλέγκας θα πρωταγωνιστήσουν στο έργο "Χαίρε Νύμφη" του Γρηγορίου Ξενόπουλου, που ανοίγει αυλαία το Φλεβάρη σε σκηνοθεσία Λένας Κιτσοπούλου. 
Επίσης συνεχίζεται η παράσταση "Η κυρία Κούλα" του Άκη Δήμου σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη με την Λυδία Κονιόρδου, τον Γιώργο Φριντζήλα και την Ειρήνη Ιγγλέση και στην παιδική σκηνή ο Δημήτρης Δεγαϊτης σκηνοθετεί τον "Πινόκιο".
Στην π

Μαντάμ Φλό και Πιάφ στο Αγγέλων Βήμα

 Aυλαία σηκώνουν αυτό το φθινόπωρο οι παραστάσεις "Μαντάμ Φλό" και "Πιάφ", που παρουσιάζονται στο πλαίσιο της θεματικής ενότητας "Όλοι γύρω από ένα πιάνο". Την αρχή κάνει στις 21 Οκτωβρίου η παράσταση "Πιάφ" , σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαλισσόβα και την Μίλλη Καραλή στον ρόλο της θρυλική Γαλλιδας ερμηνεύτριας και ακολουθεί στις 24 Νοεμβρίου η συγκλονιστική ιστορία της Florence Foster Jenkins, ή αλλιώς η «Madame Flo», σε σκηνοθεσία Γιώργου Καραμίχου, με πρωταγωνίστρια την Αντιγόνη Βαλάκου. 
Η εποχή της Εντίθ Πιάφ, η ζωή της, τα τραγούδια της, οι άντρες της, ο μύθος της σε μια παράσταση-ύμνο στη χαρά και όχι μνημόσυνο. Γιατί, σίγουρα, και η ίδια έτσι θα ήθελε.
Παρίσι 1944. Η Γαλλία, η Ευρώπη και ο κόσμος όλος έχουν, μόλις, βγει από έναν καταστροφικό πόλεμο. Παντού μια αστραπή χαράς και μια έκρηξη ελπίδας. Οι άνθρωποι, λυτρωμένοι που ο εφιάλτης πέρασε και που επέζησαν, ερωτεύονται, δημιουργούν, ζουν και...τραγουδούν. Ακριβώς τότε, πρωτοανοίγει τα φτερά, τεντώνει το λαιμό και ελευθερώνει το υπέροχο λαρύγγι του το σπουργιτάκι που έμελλε, με τα τραγούδια του, να κάνει ραχοκοκαλιές να ανατριχιάσουν, γοφούς να λικνισθούν, μάτια να κλάψουν, χείλη να γελάσουν, καρδιές να ραγίσουν, χέρια να σμίξουν παντού στον κόσμο. Η Πιάφ είχε γεννηθεί!

Για να ζήσει μια ζωή στην άκρη. Στην άκρη της επιτυχίας, στην άκρη της αναγνώρισης, στην άκρη της δόξας, στην άκρη της αυτοκαταστροφής. Κακός προάγγελος αυτή της μακριάς σειράς των όμοια ταλαντούχων και άκρως ερωτικών πλασμάτων που την ακολούθησαν διαγράφοντας το ίδιο τόξο της επιτυχίας, της δόξας και του θανάτου την ώρα που κανείς άλλα περίμενε απ’ αυτούς.

Η παράσταση είναι μια σύλληψη του Δημήτρη Μαλισσόβα σε επιλογή και δραματουργική επεξεργασία κειμένων, κείμενα και σκηνοθεσία του ίδιου. Πολύτιμη η παρουσία του Νίκου Λαβράνου στην μουσική επιμέλεια, την ενορχήστρωση και τη  διεύθυνση ορχήστρας. Στον ρόλο της Πιάφ, απίστευτα ταιριαστή, η Μίλλη Καραλή σε μια απαστράπτουσα ωριμότητα εμφάνισης και φωνής. 


Μαντάμ Φλό:  Οταν η αλήθεια μας συγκρούεται με την αλήθεια των πολλών (Αρχικός Τίτλος : Souvenir: A Fantasia on the Life of Florence Foster Jenkins)

του Stephen Temperley

Τα ρεσιτάλ της, όλα sold-out. Η ίδια, γυναίκα-θρύλος. Είχε πλούτη, κοινωνική θέση και μια τρελή επιθυμία να διακριθεί στο κλασσικό τραγούδι. Είχε και τον νεαρό πιστό της ακομπανιατέρ και φύλακα άγγελό της. Τα είχε όλα. Όλα, εκτός από φωνή. Η ιστορία πέρα για πέρα αληθινή. 


Νέα Υόρκη, 1934. Μια ιστορία πέρα για πέρα αληθινή: Η εξηνταπεντάχρονη κυρία Florence Foster Jenkins, ή αλλιώς η «Madame Flo», «η πιο παράφωνη γυναίκα στον κόσμο», προσλαμβάνει τον τριαντάχρονο πιανίστα και συνθέτη Μεξικανικής καταγωγής, Cosme McMoon, για να την ακομπανιάρει στα φιλανθρωπικά ρεσιτάλ της ενώπιον της καλής κοινωνίας της μεγαλούπολης. Έτσι ξεκινάει μια τρικυμιώδης, τραγελαφική, κωμικοτραγική συνεργασία που κρατάει δώδεκα ολόκληρα χρόνια, μέχρι τον θάνατό της. Σ’ αυτό το διάστημα, η μεν Madame Flo δεν παύει ούτε στιγμή να πιστεύει ακράδαντα ότι είναι μια εξαίρετη και επιτυχημένη αοιδός, ο δε McMoon δεν παύει ούτε στιγμή να αγωνίζεται για να την κρατήσει μακριά από την αλήθεια, ότι, δηλαδή, οι ακροατές στις sold-out παραστάσεις της, αλλά και τα πλήθη που σπεύδουν να αγοράσουν τους δίσκους της, απλώς γελάνε μαζί της. 

 Η Madame Flo επί δώδεκα χρόνια βιώνει την δική της αλήθεια και «ακούει μόνο την μουσική που η ίδια έχει στο κεφάλι της». Τον ίδιο καιρό, ο McMoon περνάει από την απόρριψή της στην αποδοχή, από την αποδοχή στον θαυμασμό και από τον θαυμασμό στην πλήρη ενσωμάτωσή του μαζί της. Γίνεται ο προστάτης και φύλακας άγγελός της. Την φυλάει από τον ίδιο της τον εαυτό. Μέχρι που η κουρτίνα τραβιέται και η Madame Flo βρίσκεται για πρώτη και τελευταία φορά αντιμέτωπη με την αλήθεια των άλλων. Των πολλών. Μιαν αλήθεια που την συνθλίβει. 
Ο Γιώργος Καραμίχος ανέλαβε την σκηνοθεσία με την κυρία Αντιγόνη Βαλάκου στον ρόλο της Madame Flo, της παράφωνης αοιδού, και τον Γιώργο Χρανιώτη στον ρόλο του αφοσιωμένου ακομπανιατέρ της, Cosme McMoon.



 

Συνέχεια για λίγες παραστάσεις για το συγκλονιστικό "Fucking Games" του Grae Cleugh


Στις 6 Οκτωβρίου και για 25 παραστάσεις σηκώνει αυλαία φέτος στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου Βικτώρια η μεγάλη περσινή επιτυχία "Fucking Games" σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κομνηνού, που απέφερε στο συγγραφέα του Grae Cleugh το βραβείο Laurence Olivier το 2003.

Το Fucking Games είναι το καυστικό και ειρωνικό πορτραίο δύο γκέι ζευγαριών καθώς εμπλέκονται σε ένα περίπλοκο ιστό σχέσεων στην μετά AIDS εποχή. Γνήσιο δείγμα του βρετανικού in-yer-face theater το FUCKING GAMES, με όχημα το χιούμορ και τους καυστικούς διαλόγους, αναδεικνύει, στηλιτεύει και σχολιάζει τις συνέπειες από το αδιέξοδο που προκαλεί η άρνηση ανάληψης οποιασδήποτε ευθύνης στις κάθε μορφής σχέσεις στην εποχή της κοινωνικής δικτύωσης και του «σεξ χωρίς ταμπού».
Η σκηνοθεσία είναι του Δημήτρη Κομνηνού, τα σκηνικά/κοστούμια του Γιώργου Λυντζέρη, ο σχεδιασμός των φωτισμών του Βασίλη Κλωτσοτήρα, ενώ η μουσική και τα visuals της παράστασης του Ανδρέα Τρούσσα. Παίζουν οι ηθοποιοί Γιώργος Γιαννακάκος, Μάνος Καναβός, Χάρης Μπόσινας και Μαρίνος Παναγιωτάκης
Παράλληλα στο φουαγιέ θα παρουσιαστεί κάθε Τετάρτη και Πέμπτη το πρώτο έργο της πρωτοεμφανιζόμενης Σταυρούλας Ζάμπρα, με τον τίτλο «...με τη Βούλα». Πρόκειται για έναν γλυκόπικρο μονόλογο μια νέας γυναίκας από την επαρχία που αναζητά την προσωπική και επαγγελματική της ταυτότητα καθώς προσπαθεί να επιβιώσει, άφραγκη, στην Μνημονιακή Αθήνα του 2011 ως ηθοποιός. Το μονόλογο που θα ερμηνεύσει η Χαρά Τσιώλη θα κάνει πρεμιέρα στις 18 Οκτωβρίου. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιάννης Μποσταντζόγλου.

Info:
Fucking Games : Παρασκευή & Σάββατο 9.15 μμ , Κυριακή 8.15, εισίτ: κανονικό 16 € (με ποτό)- φοιτητικό & εξώστης : 14 € με ποτό.

"...με τη Βούλα": Τετάρτη & Πέμπτη 21.30 , εισίτ: κανονικό 14 € (με ποτό) , φοιτητικό 12€ (με ποτό)

Ραντεβού στο Θέατρο Πορεία τον φετινό χειμώνα

Μια Γιορτή στου Νουριάν
Ένα πλούσιο θεατρικό ρεπερτόριο προτείνει για τον φετινό χειμώνα το Θέατρο Πορεία, κλείνοντας 12 χρόνια ζωής. Χωρίς να αγνοεί την έντονη οικονομική κρίση, αντιστέκεται με 6 παραγωγές υψηλού ενδιαφέροντος που συμπεριλαμβάνουν πολλούς καλλιτέχνες όλων των γενεών και των εθνικοτήτων. Παράλληλα το θέατρο Πορεία αλλάζει ριζικά όψη, καθώς μεταμορφώνεται σε αμφιθέατρο τριών κερκίδων και 240 θέσεων ενώ όλες οι παραγωγές θα φιλοξενηθούν στην κεντρική σκηνή του θεάτρου.

Η παράσταση "Το Κτήνος στο Φεγγάρι" του Richard Kalinoski, σε μετάφραση Δημήτρη Τάρλοου και σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού με τους Γιώργο Μπινιάρη, Δημήτρη Τάρλοου, Ταμίλλα Κουλίεβα και Ρωμανό Μπολώτα, επιστρέφει από 13-16 Οκτωβρίου στο Θέατρο Badminton και από 20 Δεκεμβρίου έως  8 Ιανουαρίου στο Θέατρο Εγνατία της Θεσσαλονίκης.
Η αυλαία της κεντρικής σκηνής ανοίγει στις 16 Οκτωβρίου με το αντιρατσιστικό έργο για παιδιά & εφήβους "Μια γιορτή στου Νουριάν" του Volker Ludvig, με θέμα την ουσιαστική συμφιλίωση με το αλλότριο μέσω των πολιτισμικών ταυτίσεων. Η μετάφραση - διασκευή είναι του Βασίλη Κουκαλάνι ενώ την σκηνοθεσία συνυπογράφου οι Βασίλης Κουκαλάνι και Παντελής Δεντάκης. Την μουσική έχουν επιμεληθεί οι Active Member & Sadahzinia. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντάμε τους Βασίλη Κουκαλάνι, Πέτρο Σπυρόπουλο, Γιώργο Δάμπαση, Μιχάλη Τιτόπουλο, Ηρώ Μπέζου και Πολυξένη Ακλίδη.
Το επίκαιρο όσο ποτέ έργο του Ντέιβιντ Μάμετ "Αμερικανός Βούβαλος", σε μετάφραση-σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου και με τους Αλέξανδρο Μυλωνά , Γιώργο Γάλλο και Παναγιώτη Καλατζή, θα κάνει πρεμιέρα στις 10 Νοεμβρίου ενώ στις 14 Νοεμβρίου θα ανέβει για δεύτερη φορά μετά την παρουσίαση του πέρσι στο Φεστιβάλ Αθηνών , το έργο "Παραλογές ή Μικρές καθημερινές τραγωδίες" σε σκηνική σύνθεση - σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβρυνού και σκηνοθεσία Ξένιας Θεμελή, βασισμένο στην ζεύξη δημοτικών παραλογών και σύγχρονης ποίησης του Τάσου Λειβαδίτη.
Μετά το Πάσχα θα παρουσιαστεί επίσης για δεύτερη συνεχή χρονιά ο συγκλονιστικός υπαρξιακός μονόλογος του Δημήτρη Δημητριάδη "Λήθη", σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου με τον Δημοσθένη Παπαδόπουλο ενώ για τους μήνες Μαίο - Ιούνιο έχει προγραμματιστεί η παράσταση "Medea Redux" του Νeil Labute, σε σκηνοθεσία Μαρίας Ξανθοπουλίδου, με πρωταγωνίστρια την κόρη του Αλέξανδρου Μυλωνά, Ζωή, που θα παρουσιάσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα στα αγγλικά το ενδιαφέρον αυτό κείμενο που βασίζεται στο μύθο της Μήδειας.