Pages

ΜΕΣΑ - ΕΙΔΑΜΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Μια μικρή γεύση από το πρωτότυπο για τα ελληνικά δεδομένα, εξάωρο, θεατρικό εγχείρημα του Δημήτρη Παπαϊωάννου , που ακούει στο όνομα ΜΕΣΑ και πρόκειται να ανοίξει τις πόρτες του στο κοινό από τις 13 Απριλίου στο Παλλάς είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν σήμερα , όσοι βρέθηκαν στην αίθουσα του θεάτρου γύρω στις 12.00 το μεσημέρι. Όπως είπε ο ίδιος ο σκηνοθέτης στην συνέντευξη τύπου το όνομα της παράστασης προέκυψε τυχαία, καθώς πρόσφατα μετακόμισε σε ένα νέο σπίτι που του αρέσει πάρα πολύ. "Τότε ο φίλος μου μου είπε : κατάλαβα τώρα δεν θα μένεις συνέχεια μέσα για να απολαμβάνεις το χώρο" και κάπως έτσι προήλθε και ο τίτλος . 

ΤΟ "ΜΕΣΑ" ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΑΝ ΕΚΘΕΣΙΑΚΟ ΧΩΡΟ, ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΑΝ ΕΚΘΕΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΘΕΑΤΗ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗ!


Ένα θεατρικό έργο ζωντανή τρισδιάστατη εγκατάσταση στο κέντρο της Αθήνας ανοίγει τις πόρτες του στο Παλλάς από 13 Απριλίου και περιμένει να συναντήσει το κοινό, αναπτύσσοντας έναν ιδιότυπο διάλογο μαζί του, ανοιχτό σε κάθε ερμηνεία, σκέψη, ιδέα ή συναίσθημα. Το νέο έργο του Δημήτρη Παπαιωάννου με τίτλο ΜΕΣΑ , είναι μια παράσταση – πείραμα διάρκειας έξι ωρών που γεννιέται από την συνάντηση δυο συνθηκών , μίας παράστασης που συμβαίνει αδιάλειπτα, και μίας κατάστασης θεατών που έρχονται, φεύγουν και αλλάζουν θέση μέσα στο θέατρο όποτε επιθυμούν. Δομικό υλικό της ο άνθρωπος και πλάι σε αυτόν το αστικό τοπίο, το σπίτι , η μοναξιά, η ονειροπόληση.

«Φιλοδοξία μου είναι να δημιουργήσω ένα είδος πνευματικού σπά» λέει ο ίδιος ο Δημήτρης Παπαιωάννου χαρακτηριστικά μέσα από την συνέντευξη τύπου που παραχώρησε σήμερα μετά από την προβολή ενός «μεζέ» μόνο από την παράσταση, καθώς με αυτή την δουλειά βρίσκεται στο μέσο της πραγματοποίησης ενός μεγάλου ονείρου, το οποίο όπως είπε δεν κρατιέται να το μοιραστεί με τους συμπολίτες του. Εμείς εκθέτουμε έναν ιδιωτικό χώρο σε κοινή θέα για πολλούς λόγους που μπορούμε να σκεφτούμε ,ένας από αυτούς είναι και το να θυμηθούμε ότι όλοι είμαστε το ίδιο και όλοι έχουμε μια κοινή ζωή μέσα σε αυτή την πόλη συσσωρεμένοι έχουμε τελικά κοινά μυστικά. Μας αρέσει να τονίζουμε κυρίως τις διαφορές μας αλλά για μας ένας από τους λόγους που το κάνουμε αυτό είναι για να σκεφτούμε και να αισθανθούμε πάνω σε αυτό.»
Το στοίχημα της παράστασης αυτός ο ρυθμικός πειραματισμός που άλλοτε πυκνώνει και άλλοτε αραιώνει στην βάση μιας εξάωρης διάρκειας δημιουργώντας μαζί με το υλικό διάφορους και διαφορετικούς συνδυασμούς, με κοινό όμως παρονομαστή την μονάδα σαν την φράση εκείνη του έργου που επαναλαμβάνεται και έχει την δύναμη να σε ξανακαθίζει και να σου δημιουργεί το ενδιαφέρον για να δεις παρακάτω. Γι’ αυτό για τον ίδιο και τους συντελεστές της παράστασης δεν υπάρχει τέλος. «Το τέλος για μας γράφεται μόλις φύγει και ο τελευταίος θεατής». Το έργο είναι ανοιχτό σε ερμηνείες έξαλλου όπως τόνισε επανειλημμένως και ο ίδιος «Αυτό το είδος της καταναλωτικής καταπίεσης μέσω ενός αναγκαίου συμβολισμού είναι αρκετά καταπιεστικό και θέλουμε να το ξεπεράσουμε σε αυτή την παράσταση.  
Το ΜΕΣΑαντιμετωπίζει το θέατρο σαν εκθεσιακό χώρο, το έργο σαν έκθεμα, και προτείνει στο θεατή τον ρόλο του επισκέπτη. Στη σκηνή 30 ερμηνευτές επί έξι ώρες ζωντανεύουν τις συνθέσεις του ΜΕΣΑ, ενώ υπάρχει ανοιχτή μία θέση στο έργο καθημερινά για όποιον από τους θεατές γοητευτεί από την κατάσταση και θέλει να επιστρέψει παίρνοντας μέρος.
 Οι πόρτες του Παλλάς θα ανοίγουν στις 17:30 και θα κλείνουν στις 23:30, από Τετάρτη έως Κυριακή.


Πότε γεννήθηκε το ΜΕΣΑ;

Ήταν το πρώτο πράγμα που φαντάστηκα και ονειρεύτηκα να κάνω μετά το 2004 και μια φάση απόλυτης απραξίας και με αυτή την ιδέα ήρθα και στις πρόβες του 2. Το 2 όμως πήρε μια τελείως διαφορετική τροπή και έναν τελείως διαφορετικό δρόμο. Μάλιστα στο καστ της φετινής παράστασης έχει συνδυαστεί καστ από το 2 από το Πουθενά και με μερικές καινούριες συνεργασίες. Με ορισμένα παιδιά που είχαμε συνεργαστεί και στο 2 , θυμούνται ότι είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που δοκιμάσαμε. Το 2 συνέχιζε το νήμα πριν από το 2004 που είχα αφήσει με το Για Πάντα και έμοιζε με το Για Πάντα, όμως τότε είχα να ξεμπερδέψω με άλλα θέματα , ανεξάρτητα της τελετής έναρξης γύρω από το τι είναι το  ίδιο το  θέατρο, τι πρέπει να του προσφέρει κανείς, για τον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσεται σκηνική δράση. Χρειαζόταν να κλείσουν οι παλιοί λογαριασμοί και η εμπειρία του Πουθενά για να μπορέσω να  μαζέψω κόσμο και να αποφασίσουμε να κάνουμε αυτή την δουλειά. Τότε αυτή η ιδέα δεν είχε συναντηθεί με το δεύτερο μισό της που είναι η αλλαγή του πλαισίου της λειτουργίας του θεάτρου. Δεν είχα λοιπόν σκεφτεί ότι θα προτείνω σε κάποιους παραγωγούς να ανοίξουν το θέατρο τόσες πολλές ώρες και να αφήσουν ελεύθερη την διακίνηση των θεατών μέσα στο θέατρο. Μετά την συνεργασία μου με τον Ζάχο Ξαγοράρη στο Πουθενά του Εθνικού Θεάτρου , που με μύησε σε έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης γιατί η μετακίνηση του πλαισίου των πραγμάτων είναι μέρος της εικαστικής του εργασίας και γι’ αυτό το λόγο , το κοινό του Εθνικού σε εκείνη την παράσταση πάτησε πάνω στην σκηνή του Εθνικού και αντιμετώπισε το άλλο κοινό. Αυτό είναι ένα πολύ μικρό πείραμα της αλλαγής της λειτουργίας. Ένα δεύτερο πείραμα είναι αυτό που κάνουμε φέτος. Όταν αυτό συνάντησε την ιδέα έμοιαζε να μπορεί να πραγματοποιηθεί. 

Η φόρμα
Η φόρμα που χρησιμοποιούμε είναι πρόταση γραμμής πάνω σε ένα χαρτί. Προσπαθήσαμε να πάρουμε αυτή την πρόταση και να την επικαλύψουμε, χτίζοντας πάνω σε αυτή την συνθήκη.

Η συνθήκη των ποτηριών
«Είναι ένα σημείο μέτρησης. Κάθε φορά δηλαδή που θα μπαίνει ένας θεατής μέσα (αυτό ήταν τρεις πρόβες για μας) θα βλέπει πόσες ψυχές πέρασαν από αυτό το δωμάτιο. Διότι κάθε ψυχή πριν φύγει αφήνει αυτό το σημείο μέτρησης. Παράλληλα για μας ο χαοτικός τρόπος με τον οποίο έχει χτιστεί η Αθήνα, μας κάνει να νιώθουμε ότι δημιουργούμε ένα ιδεόγραμμα μιας κρυστάλλινης Αθήνας.»

Η αργή κίνηση και το Slow Mo
«Για μας η ηρεμία που μοιάζει να μεταφράζεται σε αργή κίνηση παραπέμπει στην σταδιακή απέκδυση από την παρωδία που ζούμε εκεί έξω , φέρνοντάς μας πιο κοντά σε μια κατάσταση ζεν. Ωστόσο αργή κίνηση με την έννοια του slow mo που είναι το πείραγμα του φυσιολογικού ρυθμού δεν κάνουμε. Κάνουμε απλώς ήρεμες κινήσεις.

Εισιτήρια
Το ΜΕΣΑ θα λειτουργήσει με τριών ειδών εισιτήρια:

Το Ημέρας (32 ευρώ) με το οποίο κανείς μπορεί να μπει, να βγει και να επιστρέψει όσες φορές θέλει μέσα σε μια μέρα.

Το Ημέρας / Μισή Τιμή (15 ευρώ), το οποίο λειτουργεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, μόνο που η είσοδος στο θέατρο πρέπει να γίνει νωρίς, από τις 17:30 έως τις 19:00 (Τετάρτη με Κυριακή), και αργά από τις 22:30 και μετά (Τετάρτη, Πέμπτη, Κυριακή).

Και η Κάρτα Πολλαπλής Εισόδου (45 ευρώ) με την οποία μπορεί κανείς να μοιράσει έξι ώρες παρακολούθησης σε οποιεσδήποτε μέρες και ώρες μίας εβδομάδας θέλει.
  
Η Ταυτότητα της Παράστασης
Η σύλληψη και σκηνοθεσία είναι του Δημήτρη Παπαϊωάννου, και ο Κ.ΒΗΤΑ συνθέτει τα μουσικά τοπία.
σκηνικός σχεδιασμός
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ + ΣΟΦΙΑ ΝΤΩΝΑ
ηχητικός σχεδιασμός
Κ.ΒΗΤΑ + ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΙΧΟΠΟΥΛΟΣ
σχεδιασμός φωτισμών
ΑΛΕΚΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΟΣ
κοστούμια
ΘΑΝΟΣ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ
βίντεο
Η ΟΜΑΔΑ
βοηθός σκηνοθέτη + διεύθυνση καλλιτεχνικής παραγωγής
ΤΙΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
τεχνικός διευθυντής + εκτέλεση παραγωγής
ΚΩΣΤΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ

επί σκηνής
ΠΑΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ, ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΚΟΚΚΑΛΙΔΗΣ, ΠΑΥΛΙΝΑ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΑΤΑΣΑ ΑΡΕΘΑ, ΝΙΚΟΣ ΔΡΑΓΩΝΑΣ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΖΑΡΚΑΔΑΣ, ΜΑΝOΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΦΕΤΖΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΜΑΛΙΑ ΚΟΣΜΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΛΑΓΟΥΔΑΚΗ, ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΑΒΕΛΙΑΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΤΣΚΑΡΗΣ, ΣΑΒΒΑΣ ΜΠΑΛΤΖΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΙΛΙΑ ΝΤΕΤΣΑΒΕΣ-ΠΟΓΚΑ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΚΑΜΜΕΝΟΣ, ΣΙΜΟΣ ΠΑΤΙΕΡΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΣΙΜΟΥ, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΣΚΑΛΤΣΑΣ, ΔΡΟΣΟΣ ΣΚΩΤΗΣ, ΣΥΜΕΩΝ ΤΣΑΚΙΡΗΣ, ΣΟΦΙΑ ΤΣΙΑΟΥΣΗ, ALTIN HUTA, TADEU LIESENFELD

παραγωγή
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΑΜΑΤΩΝ

Στο θέατρο Παλλάς για 20 παραστάσεις
13 Απριλίου έως 15 Μαΐου
Τετάρτη έως Κυριακή, 17:30—23:30