Pages

Η "Φαύστα" του Μπόστ από τα μέσα Οκτωβρίου στο Θέατρο Στοά

Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του που έθεσε τη βάση της πολυετούς και επιτυχημένης συνεργασίας του θεάτρου Στοά με τον Μπόστ,παρουσιάζει αυτόν το χειμώνα το θρυλικό θέατρο της οδού Μπισκίνη, ολοκληρώνοντας έτσι τον εορτασμό για τα σαράντα χρόνια λειτουργίας του. Επίσης φέτος θα παρουσιαστεί και το πρώτο θεατρικό έργο του Κώστα Βοσταντζόγλου "ο ελέφας". 

Η απόφαση του παραγωγού Βαγγέλη Λιβαδά το καλοκαίρι του 87  να γιορτάσει τα σαράντα χρόνια της παρουσίας του Μέντη Μποσταντζόγλου με την παραγωγή "40 χρόνια Μπόστ" στο θέατρο "Σμαρούλα" επί της  οδού Ευελπίδων ήταν εκείνη που άνοιξε το δρόμο της συνεργασίας του θεάτρου Στοά με τον Μπόστ για να ακολουθήσει τον χειμώνα του ίδιου χρόνου η "Φαύστα", παραγωγή που παίχτηκε μια ολόκληρη χρονιά. 

Το καλοκαίρι του 1993 ο Μποστ έγραψε για τη ΣΤΟΑ τη «Μήδεια», που παίχτηκε τον χειμώνα 1993-1994 και όλο το καλοκαίρι του ’94 σε περιοδεία στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Το 1995 έγραψε, πάλι για τη ΣΤΟΑ, το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», το τελευταίο έργο του, που αφού έκανε περιοδεία το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο παίχτηκε την περίοδο 1995-96 στη Στοά.
Τον χειμώνα του 2001 ο Θανάσης Παπαγεωργίου έκανε ένα κολάζ με κείμενα από έργα του Μποστ που με τον τίτλο «Ακούω ήχον κώδωνος» παίχτηκε όλη τη χειμερινή περίοδο 2001-02 στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.
Το καλοκαίρι του 2003 η «Μήδεια» έκανε πάλι περιοδεία σε μια συμπαραγωγή της Στοάς και του Δημοτικού Θεάτρου Λαμίας.
Σε όλες τις παραγωγές των έργων του τη σκηνοθεσία έκανε ο Θανάσης Παπαγεωργίου, τη μουσική έγραψε ο Βασίλης Δημητρίου και πρωταγωνίστρια ήταν  η Λήδα Πρωτοψάλτη.
Το 1995 το Θέατρο Στοά εξέδωσε ένα τιμητικό λεύκωμα με πολλά δείγματα της δουλειά του.

Ο Μπόστ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1918 και πέθανε στην Αθήνα το 1995. Το 1920 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο Γαλάτσι της Ρουμανίας όπου και πηγαίνει στην πρώτη τάξη του Δημοτικού. Το 1926  έρχονται στην Ελλάδα και συνεχίζει σε Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο. Τέλειωσε το Η΄ Γυμνάσιο Αρένων Αθηνών και τον ίδιο χρόνο γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών όπου παρακολούθησε μαθήματα μόνο επί ένα εξάμηνο. 

Πρωτάρχισε σαν εικονογράφος παιδικών βιβλίων και περιοδικών και συνεργάστηκε αργότερα σαν πολιτικός γελοιογράφος και χρονογράφος σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά ποικίλης ύλης. Παράλληλα ασχολήθηκε με το θέατρο και τη ζωγραφική. Έγραψε πάνω από δέκα θεατρικά έργα, έκανε δέκα έξη ατομικές εκθέσεις κι έβγαλε αρκετά βιβλία. Το 1966 άνοιξε κατάστημα με την επωνυμία ‘Λαϊκαί εικόναι’, διακοσμώντας πάνω από 25000 αντικείμενα δώρων. Χαρακτηριστικό της θεατρικής του τεχνικής είναι ο ‘ηθελημένος πλατειασμός’ και οι αφελείς επεξηγήσεις, πράγμα που δυσαρεστεί μερικούς κακόπιστους κριτικούς και πολύξερους θεατρολόγους.

Ο σκηνοθέτης Θανάσης Παπαγεωργίου αναφέρει για την "Φαύστα" και τον "Ελέφα" : «Η ‘Φαύστα’ γραμμένη το 1963 και με αρκετές παρουσιάσεις στο ενεργητικό της, ανέβηκε για πρώτη φορά στη Στοά το 1987. Η ιστορία είναι γνωστή: η οικογένεια έχασε την κόρη της που πνίγηκε στη θάλασσα, αλλά στο ψάρεμα ο μπαμπάς έπιασε ένα μεγάλο  ψάρι που είχε  μέσα στην κοιλιά του το μικρό κοριτσάκι. Κι ενώ η οικογένεια ετοιμάζεται να γιορτάσει το χαρμόσυνο γεγονός το κοριτσάκι εξολοθρεύεται από τους γάτους επειδή μύριζε ψαρίλα.  Μια άλλη οικογένεια που της έτυχε ακριβώς η ίδια περίπτωση με τον γιο τους, έρχονται να ζητήσουν σε γάμο το ομοιοπαθές κοριτσάκι αλλά πληροφορούνται το χαμό του και φεύγουν άπραγοι. Το ηθικό δίδαγμα είναι ότι πρέπει να πλενόμαστε καλά γιατί όποιος δεν πλένεται κινδυνεύει από πολλά.
Ο σουρεαλισμός, ο γνωστός δεκαπεντασύλλαβος, οι ήρωές που μοιάζουν με  τα σκίτσα του, αλλά κυρίως η υπόγεια κριτική που κάνει έμμεσα στον Έλληνα μικροαστό, είναι τα στοιχεία εκείνα που κάνουν το έργο του Μποστ να αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα δείγματα ενός θεάτρου που δεν υπήρξε όμοιο στην Ελλάδα.
Ο ‘Ελέφας’ γράφτηκε το 2010. Ο Κώστας Βοσταντζόγλου χρησιμοποιεί εντελώς διαφορετικό τρόπο γραφής, οι ήρωές του ανήκουν στην απόμακρη επαρχιακή Ελλάδα,  αλλά το χιούμορ του διατηρεί την ίδια  υπόγεια διαδρομή που ακολουθούσε και ο πατέρας του, παρ’ όλο που είναι επιμελώς καλυμμένο».


ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΜΠΟΣΤ
Δον Κιχώτης (Ποντιακή Στέγη Κοκκινιάς, 1963), Όμορφη Πόλη (Θέατρο Παρκ, 1963), Φαύστα (Θέατρο Βεάκη, 1964), Τα χρυσά φτερά (Αρχαίο Θέατρο Πειραιώς, 1973), Εκλογές του Μποστ (Θέατρο Αμιράλ, 1973), Μαρία Πενταγιώτισσα (Θέατρο Λυκαβηττού, 1982), Κάνε το Πασόκ σου παξιμάδι (Θέατρο Πάρκ, 1985), Ιστορικέ ιστορίαι (Καφεθέατρο Λήδρα, 1985), 40 χρόνια Μποστ (Θέατρο Σμαρούλα, 1987), Μήδεια (Θέατρο Στοά, 1993), Ο ήρως της Κολομβίας (Μονόπρακτο στην TV, 1994), Ρωμαίος και Ιουλιέτα (Θέατρο Στοά, 1995). Ακόμα, μαζί με άλλους έγραψε: Και συ χτενίζεσαι (Θέατρο Άλσους, 1973), Εθνική Κωμωδία (Θέατρο Αμιράλ, 1974), Εφημερέβομεν (Θέατρο Σμαρούλα, 1977), Της Λαρίσης το ποτάμι (Θεσσαλικό θέατρο, 1980), Πιάσαμε το τρίτο (Θέατρο Παρκ, 1981), Χαιρέτα μου τον πλάτανο(Θεσσαλικό θέατρο, 1982), Στο βάθος μύθος (Θέατρο Αβέρωφ, 1986), Ο Εφευρέτης (Θέατρο Πολύτεχνο, 1993). 




Σκληρή απάντηση του συγγραφικού διδύμου Ρήγα - Αποστόλου στον Μητροπολίτη Πατρών

 "Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές" 

Σκληρή ήταν η απάντηση των Ρήγα - Αποστόλου στον Μητροπολίτη Πατρών , μετά την παρέμβασή του στον Δήμαρχο για την παράσταση "Τα κορίτσια με τα μαύρα, με την οποία του γνωστοποιούσε ότι η παράσταση θίγει το θρησκευτικό αίσθημα τόσο του ίδιου του Μητροπολίτη, όσο και μεγάλης μερίδας πολιτών. Η παρέμβαση αυτή του κ. Χρυσοστόμου είχε ως αποτέλεσμα να αφαιρέσει ο Δήμος Πατρών την αιγίδα του απο την παράσταση, η οποία ωστόσο θα φιλοξενηθεί κανονικά στο Αρχαίο Ωδείο της Πατράς στις 3 και 4 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ της πόλης.


«Στην πυρά»

Η πρόσφατη επιστολή του Μητροπολίτη Πατρών - επιστολή που είδε και το φως της δημοσιότητας - στις Δημοτικές (και φευ! εκλεγμένες από τους πολίτες) Αρχές της πόλης - μέσω της οποίας ζητάει την απαγόρευση της παρουσίασης της παράστασης του θεατρικού έργου «Τα κορίτσια με τα μαύρα» στην πόλη της Πάτρας το προσεχές Σαβατοκύριακο 3 και 4 Σεπτεμβρίου δεν μας προκαλεί δυστυχώς καμία εντύπωση! Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι μέσα στους αιώνες πολλοί εκκλησιαστικοί ταγοί έχουν δώσει ωραία και «καυτά» «πύρινα» δείγματα ανάλογης φασιστοειδούς συμπεροφοράς μεσαιωνικού τύπου! Με πρόσχημα φυσικά πάντα το καλό και την προστασία των πιστών - που αντιμετωπίζονται ως αγέλη ζώων που χρειάζονται τον ρασοφόρο αρχιτσέλιγγα για να αποφασίσουν τι θα δουν - τι θα σκεφτούν και τι θα διαβάσουν! Είναι γνωστές οι πυρές - μυρίζουν ακόμα οι στάχτες – στις οποίες καίγονταν όσοι είχαν διαφορετική άποψη ή τολμούσαν να σχολιάσουν τα όχι λίγα σκάνδαλα της Εκκλησίας!

Ότι ο Μητροπολίτης Πατρών άναψε και πάλι την πυρά δεν μας κάνει εντύπωση- θλίψη, όμως, προκαλεί σε πολλούς σκεπτόμενους ανθρώπους ότι σε αυτή του την απόφαση βρίσκει σύμφωνους και τους Δημοτικούς άρχοντες της πόλης της Πάτρας.

Μια απόφαση που βασίστηκε σε ένα παραληρηματικό μανιφέστο σκοταδισμού και ψευδών στοιχείων και μας πληροφορει ότι το έργο προσβάλλει το θρησκευτικό αιίσθημα των πιστών τη στιγμή που δεν είχαν καν την ευαισθησία (για να μην πούμε εξυπνάδα) να διαβάσουν το έργο και να ξέρουν που αναφέρονται και με τι αυτό ασχολείται. Γιατί αν το έκαναν δε θα έμπαιναν καν στον κόπο να ασχοληθούν.

Δεν θα ασχοληθούμε, λοιπόν, με τη Συνταγματικότητα της Επιστολής - που σε οποιοδήποτε ευρωπαικού τύπου Δικαστήριο θα συνιστούσε κατάφωρη προσβολή κατά της νοημοσύνης μας και της ελευθερίας μας, ούτε θα κάνουμε χρήση των νόμων του Ελληνικού Έθνους για την ελεύθερη και απρόσκοπτη λειτουργία της Τέχνης, όπως και του νόμου περι προληπτικής λογοκρισίας που θυμίζει άλλες εποχές τις οποίες εποχές, όπως ΟΛΟΙ ΜΑΣ θυμόμαστε καλά, η Εκκλησία ευλογούσε δια των εκπροσόπων της.
Θα πούμε μόνο ότι το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων πολιτών ουδέποτε είχαμε την πρόθεση να θίξουμε και δεν το κάνουμε ούτε εδώ. Η πίστη είναι μια ιερή και προσωπική υπόθεση και έτσι αντιμετωπίζεται και στο θεατρικό έργο και για του λόγου το αληθές, είναι στη διάθεση του οποιουδήποτε το κείμενο της παράστασης.

Εξάλλου, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο σε μια χώρα που στην συντριπτική της πλειοψηφία είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, το έργο θα είχε κατεβάσει αυλαία από την πρώτη κιόλας ημέρα των παραστάσεων του. Αντίθετα, το έργο «Τα κορίτσια με τα μαύρα» σημείωσε τεράστια εμπορική επιτυχία καθόλη τη διάρκεια των παραστάσεων του, τόσο στην Αθήνα, όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Κι αυτό πολύ απλά διότι ασχολείται με την Εκκλησία ως ένα θεσμό που ασκεί εξουσία και ως θεσμός αποτελείται από ανθρώπους που πολύ συχνά, όπως έχουμε δει κατά το πρόσφατο παρελθόν, έχουν υποπέσει σε παραβατικές συμπεριφορές και σε σκανδαλώδη ατοπήματα παντός τύπου (οικονομικά - σεξουαλικά- κατάχρησης εξουσίας κ.λπ.), Ατοπήματα που έχουν απασχολήσει την κοινή γνώμη ουκ ολίγες φορες.

Με τέτοιες παραβατικές συμπεριφορές ανθρώπων, λοιπόν, που ασκούν εξουσία ασχολείται το έργο και ως γραφιάδες έχουμε το δικαίωμα να σχολιάσουμε, όπως σχολιάζουμε και άλλους θεσμούς και την εξουσία εν γένει.

Αν το θεατρόφιλο κοινό πίστευε ότι αυτά που λέμε εμείς είναι προσβλητικά για ευατόν και την πίστη του, δεν θα χρειαζόταν εσας ΆΓΙΕ ΠΑΤΕΡΑ για να μας δώσει ψήφο αρνητική.
Και όποιος θρησκευτικός άρχων παριστάνει ότι δεν συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας και της Μοναστηριακής ζωής, τότε πολύ απλά υποκύπτει στο αμάρτημα της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ και του ΦΑΡΙΣΑΙΣΜΟΥ!
Μια υποκρισία και έναν φαρισαισμό που ο θεμελιωτής της Ορθοδοξίας ήθελε να πατάξει, σύμφωνα πάντα με τα ιερά κείμενα της Καινής Διαθήκης που διδασκόμαστε στα σχολεία, εκτός κι αν τα διδασκόμαστε λάθος!
ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ και ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ!!!!!!!! ( το είπαμε σωστά Άγιε Πατέρα;;;;;;;)
Ας ανάψει λοιπόν την πυρά ο Μητροπολίτης - έτσι κι αλλιώς, πολλοί πριν από αυτόν έχουν κάψει βιβλία- ούτε αυτό μας κάνει εντύπωση.
Θα 'μαστε εκεί Άγιε Πατέρα για να αναφωνήσουμε όλοι μαζί «ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ το 1967».
Με σεβασμό (στους πολίτες αυτής της χώρας που οφείλει να αναλογιστεί με αφορμή τέτοια φαινόμενα γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΗΓΑΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ"

Αντιδράσεις για την παράσταση είχαν προκληθεί επίσης και από τις Μητροπόλεις της Ξάνθης και Γιαννιτσών, στους 30 συνολικά σταθμούς της περιοδείας της παράστασης, σε καμία από αυτές ωστόσο δεν υπήρξε αντίστοιχη αντίδραση και από τις Δημοτικές Αρχές.

Έφυγε ο ηθοποιός Λυκούργος Καλλέργης

Σε ηλικία 96 ετών έφυγε χθες απο την ζωή ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, λογοτέχνης - μεταφραστής και βουλευτής του ΚΚΕ Λυκούργος Καλλέργης, ο οποίος το τελευταίο χρονικό διάστημα νοσηλευόταν στην εντατική πτέρυγα του νοσοκομείου «Γ. Γεννηματάς», καθώς η επιβαρυμένη υγεία του είχε επιδεινωθεί έπειτα από επέμβαση στο ισχίο.

Ο Λυκούργος Καλλέργης του Σταύρου γεννήθηκε στις 7 Μαρτίου του 1914 στην Κρήτη, στο Χουμέρι Μυλοποτάμου. Πατέρας του ήταν ο πρωτοπόρος σοσιαλιστής ηγέτης και οργανωτής της πρώτης εργατικής πρωτομαγιάς στην Ελλάδα, Σταύρος Καλλέργης. Μετοίκισε στην Αθήνα σε ηλικία 10 ετών και μετέπειτα, τελειώνοντας τη μέση εκπαίδευση και τη στρατιωτική του θητεία, ξεκίνησε σπουδές στη δραματική σχολή της Λαϊκής Σκηνής του Καρόλου Κουν. Στη σκηνή ανεβαίνει για πρώτη φορά το 1934 με τον ίδιο θίασο και πρώτο ρόλο τον Πανάρετο στην Ερωφίλη του Χορτάτση. 
Ιδρυτικό μέλος και πρωταγωνιστής του Θεάτρου Τέχνης (1942-1950), ο Λυκούργος Καλλέργης είχε στο ενεργητικό του  εξήντα χρόνια υπηρεσίας και προσφοράς στο Ελληνικό Θέατρο, περίοδος κατά την οποία πήρε μέρος σε πάμπολλα έργα, δράματα και κωμωδίες. Υπήρξε επίσης αναγνωρισμένο πρωταγωνιστικό στέλεχος σε διάφορους θιάσους του ελεύθερου θεάτρου και επί 18 χρόνια πρωταγωνιστής του Εθνικού, του οποίου και διετέλεσε καθηγητής της Δραματικής Σχολής. Συμμετείχε σε παραγωγές στην Αθήνα, την επαρχία και το εξωτερικό, ερμηνεύοντας εξέχοντες ρόλους σε θεατρικά έργα του ελληνικού και διεθνούς δραματολογίου: Αρχαία τραγωδία, Σαίξπηρ, Ίψεν, Τσέχωφ, Στρίνμπεργκ, Πιραντέλλο, Γκόγκολ, Γκόρκι, Ο'Νηλ, Πρίσλεϋ κ.ά. Στη θεατρική του πορεία συνάντησε και συνεργάστηκε με τη Μαρίκα Κοτοπούλη, την Κατερίνα Ανδρεάδη, τον Αιμίλιο Βεάκη, την Κατίνα Παξινού, την Κυβέλη, τον Αλέξη Μινωτή κ.ά.
Μετά τη μεταπολίτευση ασχολήθηκε με την πολιτική και το 1977 εξελέγη Βουλευτής του ΚΚΕ στην Α΄ Περιφέρεια Αθηνών.Υπήρξε μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, όπου για μια δεκαετία υπήρξε Γενικός Γραμματέας (1956-1957) και για μικρό διάστημα Πρόεδρος. Επίσης υπήρξε Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος – Ακροάματος καθώς και Αντιπρόεδρος του Ταμείου Συντάξεως Ηθοποιών. 
Στο διεθνή χώρο είχε λάβει μέρος στα Συνέδρια για την Ειρήνη στη Φραγκφούρτη (1976) και τη Σόφια (1977). Ήταν επίσης μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, επίτιμο μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών του Πειραιά και επίτιμο μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός.
Ήταν ο μόνος Έλληνας ηθοποιός που είχε τιμηθεί με το Βραβείο Πιραντέλλο, ενώ είχε λάβει το Βραβείο Βεάκη καθώς και τιμητικές διακρίσεις από το Δήμο Αθηναίων, πολλούς δήμους της χώρας, πολιτιστικούς συλλόγους και φορείς.
Στις 14 Μαΐου 2007 αναγορεύτηκε Επίτιμος Διδάκτωρ του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο Λυκούργος Καλλέργης είχε νυμφευθεί τη θανούσα ηθοποιό Μαρία Φωκά, με την οποία απέκτησε μία κόρη, τρεις εγγονές και οκτώ δισέγγονα που κατοικούν μόνιμα στην Αγγλία. Από το 1972 ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Τζένη Κολλάρου και έχει ένα γιο, τον Σταύρο, παντρεμένο με τη Δέσποινα Δερμιτζάκη και έναν εγγονό, τον Λυκούργο Σ. Καλλέργη.
H ηγεσία του Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού εξέφρασε  τη θλίψη της για την απώλειά του και θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του ενώ στο συλλυπητήριο μήνυμα της αναφέρει χαρακτηριστικά τα εξής : " Ο Λυκούργος Καλλέργης, που σήμερα έφυγε από κοντά μας, προσέφερε ποικιλοτρόπως στην ελληνική κοινωνία: μέσα από την Τέχνη του, στην οποία διακρίθηκε χάρη στο ταλέντο και το ήθος του, μέσα από το πλούσιο μεταφραστικό και διδακτικό του έργο, μέσα από τη δια βίου συνδικαλιστική και πολιτική του δράση. Υπήρξε ένας πραγματικός πνευματικός άνθρωπος, με την ευρύτερη δυνατή έννοια του όρου."

Επιλεγμένη Φιλμογραφία
  • Ο κόκκινος βράχος (1949)
  • Θύελλα στο φάρο (1950) .... καπετάν Μπόχαλης
  • Ο Μιμίκος και η Μαίρη (1958)
  • Το νησί των γενναίων (1959) .... ταγματάρχης Έρχαρτ
  • Ραντεβού στην Κέρκυρα (1960)... Λανίτης
  • Ραντεβού στη Βενετία (1960)... πλοίαρχος Μαρκάτος
  • Αμαρτωλά νιάτα (1960) .... πατέρας
  • Ενώ σφύριζε το τρένο (1961) .... Παπαγιάννης
  • Οργή (1962)
  • Κατρακύλισμα στο βούρκο (1962) .... Πατεράκης
  • Αμαρτίες γονέων (1963) .... Νίκος Βαλέρης
  • Λίγο πριν ξημαρώσει (1963)
  • Ευχή και κατάρα (1964) .... Πέτρος Βελλίδης
  • Θα ζήσω για σένα (1965) .... Αρβανίτης
  • Οι καταφρονεμένοι (1965) .... Φαίδων Καραλής
  • Ο νικητής (1965)... Βασιλειάδης
  • Ήθελε να γίνει βασιλιάς (1967) .... Γερόλυμος
  • Ραντεβού με μια άγνωστη (1968)
  • Το κορίτσι του λουναπάρκ (1968)... καθηγ. Λαμπρινός
  • Η ζωή ενός ανθρώπου (1968) .... Βασίλης Χατζηπέτρος
  • Οι ελπίδες που ναυάγησαν(1968)...Δεληγιάννης
  • Η ώρα της οργής (1968)... Γεώργιος Παπαμίχας
  • Ας με κρίνουν οι ένορκοι (1969) .... Χρήστος
  • Στον ίλιγγο της ζωής (1969)... Τίμος Γεωργίου
  • Η οδύσσεια ενός ξεριζωμένου (1969)...
  • Η Μεσόγειος φλέγεται (1970)... Δελής
  • Μια γυναίκα στην αντίσταση (1970)... συνταγματάρχης Κωλέτης
  • Μια γυναίκα, μια αγάπη, μια ζωή (1971) .... κύριος Καλφάρας
  • Ο άγνωστος εκείνης της νύχτας (1972) .... Καίσαρης
  • Ένα κορίτσι που τα θέλει όλα (1972) .... Νέστορας
  • Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1975) .... παπα-Γρηγόρης
  • Απόδραση στην Αθήνα (1979)
  • Αλέξανδρος και Αϊσέ (2001)

Romeo & Juliet στο Θέατρο Χώρα

Μετά τo Chatroom του Έντα Γουόλς σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου και το Ρισπέκτ του Τζακ Θορν σε σκηνοθεσία Τζωρτζίνας Κακουδάκη, η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία ΛΥΚΟΦΩΣ που τον Ιανουάριο του 2009 εισήγαγε στην Ελλάδα για πρώτη φορά έναν θεατρικό θεσμό που απευθύνεται σε εφήβους, κατά τα πρότυπα του Youth Theater, συνεχίζει για τέταρτη θεατρική σεζόν το θέατρο αποκλειστικά για εφήβους με το κλασικό έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ "Ρομέος και Ιουλιέτα"που θα κάνει πρεμιέρα στις 30 Οκτωβρίου 2011, σε σκηνοθεσία Νάντιας Φώσκολου, ιδωμένο με τη ματιά των εφήβων, ροκ, νεανικό, σύγχρονο με όπλο τη σπουδαία γλώσσα του μεγαλύτερου των κλασικών και τη διαχρονική θεματική του.
 
Γιατί Romeo&Juliet αποκλειστικά για εφήβους;
Γιατί οι έφηβοι αξίζει να επικοινωνήσουν με σπουδαία κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, να ακούσουν τη γλώσσα τους, να προβληματιστούν με τη θεματική τους και τέλος να γίνουν κοινωνοί και συμμέτοχοι σε ένα ολοκληρωμένο και πολύτιμο θεατρικό γεγονός. Το έργο Ρωμαίος και Ιουλιέττα με κέντρο τον πρώτο έρωτα μεταξύ δυο εφήβων θίγει μέγιστα θέματα του ανθρώπου· την αγάπη και το μίσος· τον πόλεμο και τη συναδέλφωση, τον έρωτα και την πλήρη αυταπάρνηση. Παράλληλα, θίγει θέματα που αφορούν άμεσα τον έφηβο. Τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα, τη φιλία, τη σχέση με τους γονείς, τη στάση απέναντι στην κοινωνία που του παραδίδεται από την προηγούμενη γενιά, την αρχή της ωρίμανσης με όλα τα δικαιώματα και τις ευθύνες που αυτή συνεπάγεται.
Η εταιρεία Λυκόφως και οι καλλιτεχνικοί συνεργάτες της, έχοντας αποκτήσει την απαραίτητη εμπειρία και σε συνεργασία πάντα με θεατροπαιδαγωγούς, ψυχολόγους και κοινωνιολόγους, αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και την ευθύνη να επικοινωνήσει με τους νέους και να μιλήσει τη γλώσσα τους με μια θεατρική παράσταση που ως καλλιτεχνικό γεγονός αφορά τους πάντες, αλλά στην πραγματικότητα κλείνει το μάτι μόνο σε αυτούς.
Στο Ρωμαίος & Ιουλιέττα ο Σαίξπηρ αιχμαλωτίζει τον απόλυτο έρωτα πάνω στη γέννησή του, πριν την άμβλυνση που προκαλεί η πάροδός του.
Με όχημα τον σύνθετο σαιξπηρικό λόγο, αλλά και με τη συνδρομή τολμηρών αισθητικών μέσων, τα οποία «μιλούν» στην καρδιά των εφήβων σήμερα (όπως οι προβολές, η ροκ μουσική, ο σύγχρονος χορός), η παράσταση θα επιχειρήσει να παρακολουθήσει από κοντά τους ήρωες της ιστορίας-ύμνου στον εφηβικό –δηλαδή τον απόλυτο– έρωτα και να αναδείξει τα ζωντανά ερωτήματα που θέτει το έργο, τα οποία στρέφονται γύρω από έννοιες όπως η πίστη –ερωτική και άλλη–, η ενηλικίωση, η οικογένεια, η βία, η ανθρώπινη επικοινωνία, και πάνω απʼ όλα ο χρόνος.

Θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα
Πάγια τακτική της εφηβικής σκηνής της εταιρείας Λυκόφως είναι η δημιουργία θεατροπαιδαγωγικών προγραμμάτων που περιλαμβάνουν:
α) δημιουργία έντυπου υλικού από θεατρολόγους το οποίο διανέμεται στους εκπαιδευτικούς, με θέματα και δράσεις που προετοιμάζουν τους εφήβους πριν δουν την παράσταση, αλλά και έντυπο υλικό για μετά την παρακολούθησή της, το οποίο γίνεται όχημα για να συνεχιστεί η επεξεργασία των ζητημάτων που προκύπτουν από την θεματολογία της παράστασης, στην αίθουσα του σχολείου.
β) Οι έφηβοι συμμετέχουν ενεργά, αμέσως μετά το τέλος της παράστασης με οδηγό θεατρολόγο αλλά και τη βοήθεια των ίδιων των ηθοποιών. Το ακριβές πρόγραμμα δημιουργείται μετά την ολοκλήρωση της δημιουργίας της ίδιας της παράστασης, για να είναι στενά συνδεδεμένο με αυτήν.
 

Νάντια Φώσκολου, σκηνοθέτης
Η Λυκόφως λαμβάνοντας σοβαρά υπόψιν την ιδιαιτερότητα μιας παράστασης για εφήβους επέλεξε φέτος να συνεργαστεί με τη Νάντια Φώσκολου, μια σκηνοθέτη με σοβαρές σπουδές στη σκηνοθεσία αλλά και με θεατρολογικές σπουδές δίνοντας έτσι έμφαση στο διττό χαρακτήρα ενός τέτοιου εγχειρήματος. Στον καλλιτεχνικό, δηλαδή, αλλά και στον εκπαιδευτικό.
Η Νάντια Φώσκολου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στη Νέα Υόρκη. Τον Δεκέμβριο του 2010 σκηνοθέτησε στο Theaterlab της Νέας Υόρκης το νέο έργο Opus DʼAmour της Anna Forsythe, βασισμένο στην ερωτική αλληλογραφία του Ρώσου αβάν-γκαρντ συνθέτη Αλεξάντρ Σκριάμπιν. (Μάλιστα συν-συγγραφέας του έργου ήταν η 14χρονη Michelle Vugmayster.) Αμέσως πριν, τον Νοέμβριο του 2010, σκηνοθέτησε το αφήγημα του Βενεντίκτ Εροφέεφ «Μόσχα-Πετουσκί» σε θεατρική διασκευή με τίτλο Black Russian στο Θέατρο Μεταξουργείο. Αποφοίτησε το 2008 από το Πανεπιστήμιο Columbia, όπου έκανε τριετές επαγγελματικό μεταπτυχιακό (Master of Fine Arts) στη σκηνοθεσία θεάτρου με υποτροφία του Κληροδοτήματος Μινωτή (Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης). Στη Νέα Υόρκη έχει επίσης σκηνοθετήσει –σε διάφορα θέατρα– τις παραστάσεις: Ψύλλοι στʼ Αυτιά του Φεντώ (σε δική της μετάφραση από τα γαλλικά στα αγγλικά), Οι Καλύτερες Προθέσεις του Μπέργκμαν, Protest του Χάβελ, Τρεις Αδελφές του Τσέχωφ, καθώς και τα σύγχρονα αμερικάνικα έργα After της Erin Browne, και Naked Fish και Mission του Nathan Wright. Στην Αθήνα έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις: Πώς ο Προυστ μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου του Αλαίν Ντε Μποττόν (Άδειος Χώρος – Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου), Ταξίδι στις Κάτω Χώρες του Ζαν-Λυκ Λαγκάρς (Ομάδα Κινηματο-θέατρον), και Γείτονας του Μάριους Ιβασκεβίσιους σε μορφή «αναλογίου» για το Εθνικό Θέατρο. Είναι επίσης αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών (1997), κάτοχος Μεταπτυχιακού Τίτλου (DEA) Θεατρολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόνης - Paris III (1999) και απόφοιτος της Δραματικής Σχολής ʽFlorentʼ (Παρίσι, 1999).

Υπό την Αιγίδα του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων

Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης
Διασκευή–Σκηνοθεσία: Νάντια Φώσκολου
Κοστούμια: Χάρης Σουλιώτης
Χορογραφία: Βάσω Γιαννακοπούλου
Μουσική: Δημήτρης Παπαλάμπρου
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Διεύθυνση Παραγωγής: Κατερίνα Μπερδέκα
Παίζουν: Νίκος Μαυράκης, Μαρία Μπαγανά, Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη, Κωνσταντίνος Μωραΐτης, Βασίλης Σαμπράκος, Στράτος Σωπύλης, Ένκε Φεζολλάρι
 

Παραγωγή: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος, Λυκόφως ΑΜΚΕ

Πληροφορίες:
ΠΕΡΙΟΧΗ

Θέατρο Χώρα
Αμοργού 20
Κυψέλη, 112 56

ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Κάθε Κυριακή

Δευτέρα–Παρασκευή πρωινές παραστάσεις για σχολεία (κατόπιν συνεννόησης υπάρχει η δυνατότητα πραγματοποίησης παραστάσεων το απόγευμα και το Σαββατοκύριακο)
Ακολουθούν συναντήσεις με σχολεία κατόπιν συννενόησης
υπεύθυνη επικοινωνίας: Αθηνά Μπερδέκα 210 7226347, 6944 960790 (ώρες: 10:00 – 13:00)
choratheater.efiviko@gmail.com

ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΑΜΕΙΟΥ
210 8673945

"Καταδικός μου" Μια αιχμηρή κωμωδία των Ελένης Ράντου, Σάρας Γανωτή, Νίκου Σταυρακούδη στο Θέατρο Διάνα

"Kατάδικός μου"… είναι ο διφορούμενος τίτλος του νέου θεατρικού έργου που συνυπογράφουν η Ελένη Ράντου, η Σάρα Γανωτή και ο Νίκος Σταυρακούδης. Η νέα θεατρική δουλειά της Ελένης Ράντου θα παρουσιαστεί στο θέατρο ΔΙΑΝΑ από τα τέλη Οκτωβρίου, με τους Ελένη Ράντου, Πυγμαλίονα Δαδακαρίδη και Όρφέα Αυγουστίδη στους βασικούς ρόλους. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιώργος Παλούμπης. 
Ποια κοινή μοίρα συνδέει έναν αλλοδαπό διαρρήκτη, μια φιλόλογο της ελληνικής γλώσσας σε πένθος, έναν ηλικιωμένο καθηγητή ελληνικής ιστορίας με αλτσχάιμερ και ένα φρεσκοδιαζευμένο βαλκανιονίκη  που θέλει να απολαύσει την ελευθερία του;
Όλοι οι παραπάνω μπερδεμένοι σ’ ένα πολύχρωμο γαϊτανάκι αλληλεξαρτήσεων και φόβων, προσπαθούν να αγαπήσουν και να ξαναγαπηθούν, να ακουμπήσουν και να εμπιστευθούν….  με φόντο την Ελλάδα του σήμερα.
Μία σύγχρονη, αιχμηρή κωμωδία με έντονους ρυθμούς και ανατροπές, που καυτηριάζει ό,τι μας κάνει και φοβόμαστε, ό,τι μας κάνει ξένους μ’ εμάς τους ίδιους…

Γυάλινος Κόσμος του Τένεσι Γουίλιαμς: Μια προκλητική συνεργασία σε ένα κλασικό αριστούργημα



Μια  ανατρεπτική συνεργασία τον Νοέμβριο στο θέατρο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ. Η Ναταλία Τσαλίκη πρωταγωνιστεί  σε μια διανομή  που συμπληρώνεται από εξαιρετικούς νέους ηθοποιούς, και η Κατερίνα Ευαγγελάτου σκηνοθετεί τον ‘Γυάλινο κόσμο’  (1943) του Τενεσί Ουίλλιαμς.  Πρόκειται για μια νέα ματιά στο έργο που έκανε διάσημο τον Ουίλλιαμς, καθιερώνοντάς τον ως έναν από τους κορυφαίους του θεάτρου στον εικοστό αιώνα. Ο ‘Γυάλινος Κόσμος’ είναι το πιο αυτοβιογραφικό από τα έργα του, ένα έργο-ανάμνηση για τη μητέρα του και για την αδελφή του. Το παρόν εναλλάσσεται με σκηνές από το παρελθόν, σε μια κοινωνία οικονομικά εξαντλημένη, με ανθρώπους που έχουν απολέσει τον λόγο να ζουν. 

Ο Τομ ξετυλίγει με κινηματογραφικό τρόπο τις αναμνήσεις του από το σπίτι των νεανικών του χρόνων, όπου ζούσε με τη μητέρα του, Αμάντα, και την αδελφή του, Λώρα, αφού ο πατέρας τους τούς εγκατέλειψε. Ο ίδιος ασφυκτιά, επιθυμεί να φύγει αλλά η Αμάντα δεν του επιτρέπει, πριν βρεθεί ένας άντρας για την Λώρα. Οι χαρακτήρες είναι αποκομμένοι από την πραγματικότητα, εγκλωβισμένοι ο καθένας στη δική του ψευδαίσθηση. Η Αμάντα στο ‘ένδοξο’ παρελθόν της Ωραίας του Μπλου Μάουντεν, η Λώρα χαμένη ανάμεσα στους παλιούς δίσκους του πατέρα της και τη συλλογή της από γυάλινα ζωάκια, ο Τομ παλεύει να ξεφύγει περνώντας ώρες στο σινεμά και ο Τζιμ, ο νεαρός υποψήφιος μνηστήρας για τη Λώρα, με τα εφηβικά του όνειρα τσαλαπατημένα, είναι τώρα χαμένος στην ψευδαίσθηση του ‘μέλλοντος που θα τα φέρει όλα ‘.
 Η παράσταση εστιάζει στο ότι οι τέσσερις χαρακτήρες του ‘Γυάλινου Κόσμου’  που αποτελούν  εικόνες της ανάμνησης του Τομ, υπάρχουν σε ένα ποιητικό σύμπαν όπου όλα αλλοιώνονται, μέσα από την τωρινή, ειρωνική αλλά και νοσταλγική, ματιά του Τομ. « Το έργο είναι μια ανάμνηση και ως εκ τούτου δεν είναι ρεαλιστικό. Η μνήμη κάνει ευρεία χρήση ποιητικής αδείας. Παραλείπει κάποιες λεπτομέρειες, διογκώνει άλλες, ανάλογα με την συναισθηματική αξία των θεμάτων που αγγίζει, διότι η μνήμη εδρεύει κυρίως στην καρδιά» (από το έργο).  

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ-ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ: Κατερίνα Ευαγγελάτου
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κατερίνα Ευαγγελάτου
ΣΚΗΝΙΚΟ-ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Γιώργος Πάτσας
ΜΟΥΣΙΚΗ: Σταύρος Γασπαράτος
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Λευτέρης Παυλόπουλος

ΔΙΑΝΟΜΗ
ΑΜΑΝΤΑ: Ναταλία Τσαλίκη
ΤΟΜ:         Αντίνοος Αλμπάνης
ΛΩΡΑ:       Αμαλία Νίνου
ΤΖΙΜ:        Κωνσταντίνος Γαβαλάς

Τι θα δούμε αυτό το χειμώνα από την Ελληνική Θεαμάτων

Πρεμιέρες με "Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης", "Ζείτε Παίδες Ελλήνων" και "Να ζει κανείς ή να μην ζεί;". Δεύτερος χρόνος για "Κόκκινο", "Τα Κορίτσια με τα Μαύρα" και "Ράους". Συνεχίζονται οι "Ήρωες", οι "Συμπεθέροι απο τα Τύρανα" και φυσικά "Το σεσουάρ για δολοφόνους" που μπαίνει αισίως στο 13ο και τυχερό χρόνο του.

Τρείς νέες σπαρταριστές κωμωδίες θα πλημμυρίσουν με γέλιο τις χειμωνιάτικες νύχτες μας στα θέατρα "Κάτια Δανδουλάκη", "Λαμπέτη" και "Μικρό Παλλάς".
"Να ζει κανείς ή να μην ζεί" ρωτά ο Μέλ Μπρούκς στην σπουδαία κινηματογραφική κωμωδία του, που διασκευάζουν φέτος οι Ρέππας- Παπαθανασίού και απαντά ναι. Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στο θέατρο Κάτια Δανδουλάκη, σε σενάριο του Nick Whitby με πρωταγωνιστές τους Κάτια Δανδουλάκη, Παύλο Χαϊκάλη, Γιάννη Τσιμιτσέλη, Τάσο Κωστή, Μαρία Κανελλοπούλου, Χριστίνα Τσάφου, Σπύρο Μεριανό και Πρόδρομο Τοσουνίδη. Όλοι μαζί  μας γυρίζουν στην Πολωνία του 1941 στον καιρό της Γερμανικής Κατοχής όπου μια ερωτική φάρσα στήνεται στα παρασκήνια ενός θιάσου του μουσικού θεάτρου.

Ανηφορίζοντας από Πατησίων προς Λεωφόρο Αλεξάνδρας, και μετά τον θρίαμβο των Συμπεθέρων απο τα Τύρανα, που έζησε το θεάτρο Λαμπέτη -και που φέτος μεταφέρονται στο θέατρο "Κιβωτός"- οι Αλέξανδρος Ρήγας και Δημήτρης Αποστόλου ξαναχτυπούν - μετά τα "Κορίτσια με τα Μαύρα" που συνεχίζονται στο θέατρο Αλίκη- με την επιθεώρηση "Ζείτε Παίδες Ελλήνων" ; και αν ναι λύστε μας μια απόρία : πως φτάσαμε ως εδώ;
Τι έφταιξε; Η κακιά μας η μοίρα; Το κακό μας το ριζικό; Το κεφάλι μας; Το ζώδιο μας; Ο Άρης ο ανάδρομος; Τα λάθη μας..;
Μάλλον φταίει ότι η λαμπρή ιστορία της Ελλάδας είναι αντιστρόφως ανάλογη της μνήμης μας (ίσως και του μέλλοντός μας) είναι κοντή και μικρή. Στην παράσταση πρωταγωνιστούν οι Σοφία Φιλιππίδου, Κώστας Κόκλας, Ρένια Λουιζίδου, Άβα Γαλανοπούλου, Μπέσυ Μάλφα και Σωτήρης Καλυβάτσης.

Στα βήματα του Πέδρο Αλμοδοβάρ θα βαδίσουμε τέλος αυτό το χειμώνα στο "Μικρό Παλλάς", όπου αυτό το φθινόπωρο καταφθάνουν "Οι γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης"  που γνωρίσαμε για πρώτη φορά στο κινηματογράφο το 1988 και απογείωσε την φήμη του Ισπανού σκηνοθέτη διεθνώς. Δυο δεκαετίες αργότερα οι Lane και Yazbek ανέλαβαν τη θεατρική προσαρμογή και η παράσταση ανέβηκε το 2010 στο θέατρο Belasco στο Broadway. Προτάθηκε για τρία βραβεία Tony και διακρίθηκε με βραβεία Outer Critics' Circle Awards και Drama Desk Awards. Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν οι Σμαράγδα Καρύδη, Αριέττα Μουτούση , Βίκυ Σταυροπούλου και Αντώνης Φραγκάκης, την σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιάννης Κακλέας. Η απόδοση είναι του Θοδωρή Πετρόπουλου και τα σκηνικά σχεδίασε ο Μανόλης Παντελιδάκης.