Pages

ΣYNENTEYΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΝΙΤΑ ΣΑΝΤΟΡΙΝΑΙΟΥ

«Δεν ακολούθησα τον δρόμο του θεάτρου με στόχο την καριέρα ως αυτοσκοπό…»

«Σύννεφα βαριά πλακώσαν, πάει η μητρική μας γλώσσα, να τον σαν την κλώσα ο Σωκράτης…», τραγουδά με την βραχνή, καταγγελτική φωνή της η Αννίτα Σαντοριναίου ερμηνεύοντας το τραγούδι του Δίκαιου Λόγου στην παράσταση Νεφέλες του Αριστοφάνη που έρχονται στο Ηρώδειο στις 5 Σεπτεμβρίου από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, η οποία λίγες μέρες πριν εμφανιστεί επί σκηνής και ενώ βρίσκεται σε πυρετώδεις προετοιμασίες μίλησε στην Metro για την εμπειρία ενός ρόλου που συνήθως ερμηνεύεται από άνδρες, τα σημεία των καιρών και την μακράν πορεία αναζήτησης στους αχανείς δρόμους του θεάτρου που έχει διανύσει έως σήμερα
” Ζούμε σε νεφελώδεις, σκοτεινούς καιρούς. Βιώνουμε την κρίση. Η εποχή μας χρειάζεται επανατοποθέτηση αξιών. Η προσπάθεια εύκολου πλουτισμού, η οικονομική κρίση, η κρίση αρχών και αξιών καθώς και ιδεών, τα άλλοθι που δημιουργεί σήμερα η ζωή για να απομακρυνθούμε από αρχές και αξίες, αυτά γίνονται τελικά το «συλλογικό άλλοθι» που μας απομακρύνει συλλογικά από το Δίκαιο, οδηγώντας μας συλλογικά στο Άδικο.» Οι Νεφέλες έρχονται και έχουν θέμα όμως… «Ναι. Τα σημεία των καιρών. Αυτό έρχεται πάλι να μας πει ο Αριστοφάνης. Σε ώτα μη ακουόντων μάλλον. Όπως άλλωστε ανέκαθεν.» Ο δικός της ρόλος εκείνος του Δίκαιου Λόγου : «Νομίζω ότι μου αρέσει να παίζω έναν ρόλο που παίζεται συνήθως από άντρες. Ο Δίκαιος Λόγος εμφανίζεται επί σκηνής ως μια γυναίκα άλλης εποχής αντιπαραθέτοντας τον «δίκαιο λόγο» , όχι χωρίς υπερβολή και αυτοσαρκασμό, όπως άλλωστε το θέλει και ο Αριστοφάνης, απέναντι στον Άδικο Λόγο.» Ρόλος που επιτρέπει στον ηθοποιό να προσθέσει τις προσωπικές του πινελιές στα πλαίσια βέβαια της παράστασης : «Μια παράσταση είναι ένα «όλον» που σου δίνει την απόλυτη ελευθερία μέσα στα δικά της πλαίσια να ζωγραφίσεις με τα δικά σου χρώματα. Μέσα στα πλαίσια αυτά η ελευθερία επιβάλλεται, η ασυδοσία αποβάλλεται.» Γεννημένη στον Πειραιά η Αννίτα Σαντοριναίου μεγάλωσε στην Αθήνα. Το 1971 αποφοιτά από το Τοσίτσειο Αρσάκειο και μπαίνει στην Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν, όπου μετά την αποφοίτησή της παίρνει μέρος σε δεκάδες παράστασης τόσο του θεάτρου Τέχνης, όσο και του Φεστιβάλ Αθηνών  (Ηρώδειο) και του Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος (Επίδαυρο). Για την ίδια το ταξίδι στο παρελθόν δεν χρειάζεται για να θυμηθεί τον δάσκαλό της Κάρολο Κουν: «Τον κουβαλώ εντός μου. Τον κάνω θέατρο. Τον κάνω ζωή. Τον κάνω σήμερα. Αυτή ήταν και αυτή είναι η σχέση μου μαζί του». Από το 1982 εγκαθίσταται μόνιμα στην Κύπρο και εντάσσεται στο δυναμικό του Θ.Ο.Κ.  συνεχίζοντας το οδοιπορικό της στο θέατρο μέσα από ρόλους του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου, με εξαίρεση κάποιες συνεργασίες της με το Κ.Θ.Β.Ε. , το Εθνικό και το Τέχνης: «Σχεδόν κάθε χρόνο όλα αυτά τα  χρόνια που βρίσκομαι στην Κύπρο είχα προτάσεις για συνεργασίες απ’ τη Μητρόπολη. Όταν ανήκεις σε μια ομάδα, σ’ ένα σχήμα που στηρίζεται πάνω σου, δεν είναι εύκολο να φεύγεις, εκτός κι αν οι συνθήκες το επιτρέπουν. Μπόρεσα να ανταποκριθώ σε τρεις μόνο περιπτώσεις. Στην πρόσκληση του Διαγόρα Χρονόπουλου το 2000 συνεργάστηκα με το ΚΘΒΕ στον Αριστοφανικό «Πλούτο» για το Φεστιβάλ Επιδαύρου. Στην πρόσκληση του Νίκου Κούρκουλου και του Γιώργου Θεοδοσιάδη συνεργάστηκα με το Εθνικό Θέατρο στο έργο «Το Δώρο της Μέδουσας» του Πίτερ Σιάφφερ το χειμώνα του 2004. Και το καλοκαίρι του 2004 ξαναγύρισα ύστερα από 22 χρόνια στο Θέατρο Τέχνης, μετά από πρόσκληση του δασκάλου μου Γιώργου Λαζάνη, για μια «σύνοψη Αριστοφάνη» πάλι για το φεστιβάλ Επιδαύρου.» Όσο για την μεγαλύτερή της στιγμή στο θέατρο : «Δεν ακολούθησα το δρόμο του θεάτρου με στόχο την καριέρα ως αυτοσκοπό. Εξάλλου ούτε το διδάχτηκα ως τέτοιο. Διάνυσα μια πορεία αναζήτησης στους αχανείς δρόμους του θεάτρου. Εργάστηκα πλάι σε σπουδαίους ανθρώπους από τη Σχολή έως τις συνεργασίες σε δεκάδες έργα με σημαντικές και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες. Συναντήθηκα, αναμετρήθηκα, εξιχνίασα δεκάδες υπέροχους, πολύπλοκους, μυστηριώδεις, αστείους, πονεμένους, ευάλωτους και δυνατούς ανθρώπους μέσα απ’ τους ρόλους μου. Καταλάβαινα όλο και πιο πολύ τον άνθρωπο. Ερευνούσα πιο πολύ τον εαυτό μου. Μεγάλες στιγμές. Αν ξεχωρίσω τη Γέρμα μου, ας πούμε, θα έχω αδικήσει τη Φαίδρα, τη Σοφία και τη Φαύστα, τη Μήδεια, την Εκάβη, την Αγγλία, την Καίτη και την κυρά-Κατίνα, τη Δεσποινίδα Μαργαρίτα, την Αντιγόνη, την Ηλέκτρα, τη Λαίδη Μάκβεθ και την «Αχ, μωρέ». Άσε που θα μου κρατήσει μούτρα η κολλητή μου η Κας Μαγκουάιαρ. Αν πω να μιλήσω για το βραβείο συνολικής προσφοράς στο θέατρο έχω ν’ ακούσω τον εξάψαλμο από τη βραβευμένη Μαντάμ Αρκάντινα και την Ελεονώρα. Κινδυνεύω μάλιστα να θεωρηθώ ψευδομάρτυρας με τη δική μου θεώρηση της μεγαλύτερης στιγμής στην καριέρα μου, γιατί το θέατρο μας εκθέτει στη θεώρηση των άλλων. Σήμερα λοιπόν, θέλω να θεωρώ, πως μεγαλύτερη στιγμή είναι αυτή που θα ρθει αύριο.»

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΡΑΜΑΝΤΑΝΗ 
METRO

ΝΕΦΕΛΕΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ ΣΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ ΑΠΟ ΤΟΝ Θ.Ο.Κ.

Στιγμιότυπο από την παράσταση με τον Ανδρέα Τσουρή στον
ρόλο του Στρεψιάδη

Πρώτος σταθμός των εμβληματικών εκδηλώσεων στο εξωτερικό για τα 50 Χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Αθήνα, με την παράσταση του Αριστοφανικού έργου Νεφέλες από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου που θα πραγματοποιηθεί στις 5 Σεπτεμβρίου στις 21.00 στο Ηρώδειο , παρουσία του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Χριστόφια.

Συνεχίζει ο Σωτήρης Χατζάκης στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος

Ανάγκη Ανάδειξης του Κ.Θ.Β.Ε σε κεντρική σκηνή των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης

Ο Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλος Γερουλάνος συναντήθηκε σήμερα στην Θεσσαλονίκη με τον Σωτήρη Χατζάκη και του ανακοίνωσε ότι ανανεώνει την θητεία του ως Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Στο πλαίσιο της συνάντησης συζητήθηκαν εκτενώς οι δράσεις που πραγματοποιούνται τον τελευταίο χρόνο στο ΚΘΒΕ , όπως το άνοιγμα του θεάτρου στην νέα καλλιτεχνική δημιουργία, η ένταξη του θεάτρου στην καθημερινότητα της πόλης, οι συστηματικές περιοδείες στην περιφέρεια και ταυτόχρονα η ορθολογική διαχείριση των πόρων.
Ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού τόνισε πως προτεραιότητα του Κ.Θ.Β.Ε πρέπει να είναι η περαιτέρω ανάδειξη της νέας δημιουργίας, η στήριξη του ελληνικού έργου, η εξωστρέφεια και η δημιουργία ανοικτού διαλόγου του θεάτρου με όλες τις κοινωνικές ομάδες της Βορείου Ελλάδος. Ο κ. Παύλος Γερουλάνος υπογράμμισε την ανάγκη να αναδειχθεί το ΚΘΒΕ όχι ως θέατρο της περιφέρειας αλλά ως κεντρική σκηνή των Βαλκανίων και της Νοτιανατολικής Ευρώπης, κάτι που μπορεί να επιτευχθεί σε συνεργασία με τους υπόλοιπους φορείς πολιτισμού της πόλης.

"Ένα Βότσαλο στη Λίμνη" απ' τον Οκτώβριο στο θέατρο Γκλόρια

Ο Παύλος Χαϊκάλης στον ρόλο του "Μανώλη Σκουντρή"

Την αξέχαστη κωμωδία των Χρήστου Γιαννακόπουλου- Αλέκου Σακελλάριου "Ένα βότσαλο στη λίμνη" σκηνοθετεί αυτή την σεζόν ο Κώστας Τσιάνος με τον Παύλο Χαϊκάλη στον ρόλο του πιστού μεν, αλλά τσιγγούνη συζύγου Μανώλη Σκουντρή που μετά απο 12 χρόνια έγγαμου βίου, κάνει το μοιραίο λάθος να παρασυρθεί από τον συνεταίρο του σε μια ξέφρενη βραδιά γλεντιού και αλόγιστης σπατάλης με δυο όμορφες Ελληνοαμερικανίδες όταν μια μοιραία σύμπτωση γίνεται η αιτία που αλλάζει την καθημερινές συνήθειες της οικογένειας Σκουντρή αποδεικνύοντας ότι οι αληθινές αξίες υπάρχουν δίπλα μας αλλά πολλές φορές τις αγνοούμε γιατί απλά τις θεωρούμε δεδομένες. Τον ρόλο του Μανώλη Σκουντρή ερμήνευσε πρώτος στην μεγάλη οθόνη το 1952 ο βασιλιάς της ελληνικής κωμωδίας , ο αξέχαστος Βασίλης Λογοθετίδης, έχοντας στο πλάι του την θεατρική και κινηματογραφική του παρτενέρ, Ίλια Λιβυκού στον ρόλο της όμορφης Ελληνοαμερικανίδας Έβελυν και την Μαίρη Λαλοπούλου στον ρόλο της συζύγου του Βέττα Σκουντρή ενώ τον ρόλο της Μάργκαρετ υποδυόταν η Καίτη Λαμπροπούλου και τον ρόλο του Γιώργου ο επιστήθιος φίλος του Γιώργος Πρωτόπαππας. Σε αυτή την παράσταση πενήντα οχτώ χρόνια μετά τον ρόλο της Βέττας ερμηνεύει η Αριέττα Μουτούση και τον ρόλο του συνεταίρου - Γιώργου , ο Χάρης Σώζος ενώ τις όμορφες Ελληνοαμερικανίδες Έβελυν και Μάργκαρε υποδύονται οι Νικολέττα Καρρά και Ιωάννα Ασημακοπούλου. Το θίασο πλαισιώνουν επίσης οι Φωτεινή Ντεμίρη, Θεόδωρος Ρωμανίδης και Γωγώ Κατσαννάκου, ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια θα επιμεληθεί ο Άγγελος Μέντης.

Σπίθας , Βιολέτα και Αντράλας vs Μπαραμπά- Καραμπά , Τρομάρα και Κυρά Μάρω

Το παραμύθι του Αλεξέι Τολστόι "Το Χρυσό Κλειδί" σε ελεύθερη διασκευή Κώστα Τσιάνου  σκηνοθεσία Γιώργου Φραντζεσκάκη και μουσική Διονύση Τσακνή θα παρουσιάζει αυτή την σεζόν η παιδική σκηνή του θεάτρου ζωντανεύοντας την ιστορία του Σπίθα, της Βιολέτας και του Αντράλα, τριών κοινών φίλων, που πηγαίνοντας στο σχολείο, περνούν από το δάσος και πιάνουν κουβεντούλα με πουλιά, παίζουν, γελούν, τραγουδούν και κάνουν σκανταλιές όταν κάποια στιγμή έρχονται αντιμέτωποι με τον σκληρό, παράλογο άρχοντα της περιοχής "Μπαραμπά- Καραμπά{, τον βοηθό του Τρομάρα και την πονηρή αλεπού "Κυρά Μάρω". Αν θα καταφέρουν οι μικροί μας φίλοι να ξεφύγουν  από την αιχμαλωσία του άρχοντα και να του πάρουν το χρυσό κλειδί που θα τους χαρίσει την ελευθερία τους και θα τους οδηγήσει στον πλούτο της γνώσης, θα το δούμε επί σκηνής.  Την παράσταση, που υπόσχεται να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον των μικρών της φίλων, πλαισιώνουν οι Δήμος Μυλωνάς, Θεόδωρος Ρωμανίδης, Λουκία Στεργίου, Αίγλη Κοντονίκου, Μαργαρίτα Γερογιάννη και ο Θοδωρής Ελευθεριάδης ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελείται και πάλι ο Άγγελος Μέντης.