Pages

Συνέντευξη με την Ομάδα Vasistas

Vasistas: Φοβίες
και θέαμα στο
Hostel του Εθνικού



Η Α’ Σκηνή του Σύγχρονου
Θεάτρου Αθήνας είναι σχεδόν
έτοιμη να φιλοξενήσει από τις
5 Μαΐου, στο πλαίσιο του
Group Hostel, την ομάδα
«Vasistas», που μετά τις παρα-
στάσεις «Get over it» - σε Γαλ-
λία και Αθήνα παρουσιά-
στηκε με τον τίτλο «Φαίδρες»-,
«Κόκκινη σκουφίτσα - Eγώ και
ο λύκος μου» και «Silence»
επιστρέφει με ένα θέαμα το
οποίο προσεγγίζει τις φοβίες
μέσα από τους κοινωνικούς
παράγοντες που τις προκα-
λούν και τους ψυχολογικούς
μηχανισμούς μέσα από τους
οποίους εκφράζονται.
Με κομμένη την ανάσα για
να προλάβει την πρόβα της
στο Εθνικό για τον Ορέστη του
Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Γ.
Χουβαρδά, που θα παρουσι -
αστεί στην Επίδαυρο στο πλαί-
σιο του Φεστιβάλ Αθηνών, η
Αργυρώ Χιώτη, ιδρυτικό μέ -
λος της ομάδας και σκηνοθέ-
της της παράστασης «Phobia-
Ένα θέαμα», μας συστήνει τη
«Vasistas» και ξεκαθαρίζει: «Η
παράσταση έχει δυο μέρη.
Εκείνο που ασχολείται με τη
φοβία και εκείνο που ασχο-
λείται με το θέαμα, καθώς επί-
σης με τον τρόπο που η φοβία
μετατρέπεται σε θέαμα και το
θέαμα γεννά τις φοβίες. Φο -
βία για μένα είναι ένα σύ μ -
πτω μα που μας προειδοποιεί
για ένα σωματικό μπλοκάρι-
σμα. Με αυτή την έννοια, το
έργο εξετάζει τους τρόπους με
τους οποίους το θέαμα δημι-
ουργεί τέτοιου είδους μπλο-
καρίσματα».
Το «Phobia» χτίστηκε σιγά-
σιγά, κατά τη διάρκεια της
χρονιάς, σε Αθήνα, Σαντορί -
νη, Μασσαλία και Βερολίνο.
«Ακριβώς επειδή θέλαμε να
αποφύγουμε τις γενικότητες
και τον διδακτισμό, ψάχναμε
έναν πολύ συγκεκριμένο άξο -
να. Οι συναντήσεις με ψυχο-
λόγους, ψυχιάτρους, ακόμα
και με διαφημιστές, μας βοή-
θησαν να οριοθετήσουμε την
έννοια της χειραγώγησης
μέσω του φόβου σε οτιδήποτε
αφορά στο θέαμα και στον
τρόπο που επηρεάζει την επι-
κοινωνία διαμορφώνοντας
μια συγκεκριμένη κοινωνική,
ψυχολογική και διαπροσω-
πική συμπεριφορά».
Η παράσταση ξεκινά με
μια διάλεξη βασισμένη σε κεί-
μενα των Henri Laborit, Guy
Debord, Jean Baudrillard,
Κωστή Παπαγιώργη, Michel
Foucault, σύμβολα, εικόνες,
καθημερινές λειτουργίες και
κείμενα που γράφτηκαν από
όλη την ομάδα.
Από εκεί αρχίζει η αφηγη-
ματική δομή, η οποία διανθί-
ζεται από ιλουζιονιστικά μέρη
που επενδύονται με μουσική,
συμβολίζοντας ένα πα ράλ -
ληλο σύμπαν στη σφαίρα του
μη ελεγχόμενου. Μαζί στεκό-
μαστε στη μέση του λιτού και
απέριττου σκηνικού, καθώς
τα συχνά ταξίδια δεν τους επι-
τρέπουν να μεταφέρουν σκη-
νικά. Το περιβάλλον ψυχρό,
απρόσωπο. Μοιάζει με χώρο
αναμονής που θα γεμίσει από
τα χρώματα των κοστουμιών
σε στυλ playmobil της δεκαε-
τίας του ‘80: Μπροστά ένας
πάγκος και δυο καθρέφτες,
μέσω των οποίων διαθλάται
ό,τι συμβαίνει στον κρυφό
χώρο της σκηνής, συμβολί-
ζοντας τη διαμεσολάβηση της
ελεύθερης έκφρασης σε ένα
ελεγ χόμενο θέαμα. Η «Vasistas
» (σ.σ.: Φεγγίτης, στα γαλ-
λικά) δημιουργήθηκαν το
2005 στη Μασσαλία από τους
Naima Carbahal (Ισπανία),
Ariane Labed (Γαλλία), Isa -
belle Schneider και Αργυ ρώ
Χιώτη. Το όνομα προέκυψε ως
επιλογή που συνδέεται άμεσα
με τον τρόπο δουλειάς τους,
καθώς η ομά δα χρησιμοποιεί
σε κάθε πα ρά σταση τη
μητρική γλώσσα των ηθο-
ποιών, με ταυτόχρονη μετά-
φραση για το κοινό.





ΔΕΣΠΟΙΝΑ
ΡΑΜΑΝΤΑΝΗ
WWW.METROGREECE.GR

Robert Wilson : Krapp's Last Tape

Γουίλσον - Μπέκετ:
Περίεργη συνάντηση
35 χρόνια μετά…




Συνεχίζοντας τον θεσμό του
Θεάτρου Πέρα από τα Όρια,
που ξεκίνησε πριν από πέντε
χρόνια, η Αττική Πολιτιστική
Εταιρεία παρουσιάζει για
πρώτη φορά στην Ελλάδα τον
Robert Wilson επί σκηνής,
ξελογιάζοντας το κοινό ως
ηθοποιός και σκηνοθέτης στο
μονόπρακτο του Samuel Beckett
«Η τελευταία μαγνη τοται-
νία του Κραπ», που θα ανεβεί
για τρεις παραστάσεις 8 και
9 Μαΐου (8/5 στις 9.30 μ.μ. και
9/05 στις 6.30 μ.μ., 9.30 μ.μ.)
στο Θέατρον του Κέντρου
Πολιτισμού «Ελληνικός
Κόσμος».
«Είχα την τιμή να δεχτώ τον
Μπέκετ στα παρασκήνια ενός
από τα πρώτα μου έργα, του
“A letter to queen Victoria”.
Mε συνεχάρη για το αποσπα-
σματικό, ασυνεχές κείμενό
μου. Είπε ότι ήταν καταπλη-
κτικό… ένιωθα μεγάλη νευρι-
κότητα που θα τον συνα-
ντούσα από κοντά. Πάντοτε
ένιωθα στενά συνδεδεμένος
με τον κόσμο του. Σε σημεία
βρίσκεται πολύ κοντά στο
έργο μου…».
Τριάντα πέντε χρόνια μετά
την πρώτη τους συνάντηση
και δέκα χρόνια μετά την
τελευταία του εμφάνιση ως
ηθοποιού στο έργο «Hamlet:
A monologue», ο Wilson
συναντά επί σκηνής τον συγ-
γραφέα που έδωσε ιδιαίτερο
νόημα στις λέξεις.
Ο ίδιος έχει συγκριθεί πολ-
λές φορές με τον Μπέκετ ως
προς το γεγονός ότι «μεγα-
λουργεί μέσα σε εξαιρετική
λιτότητα, ένα από τα δυσκο-
λότερα καλλιτεχνικά επιτεύγ-
ματα». «Η παράσταση δίνει
μια μοναδική ευκαιρία για το
ερμη νευτικό του ταλέντο,
καθώς αποτελεί μείξη της
χαρακτηριστικής υπογραφής
του με την άψογη ενσωμά-
τωση κίνησης, φωτισμού,
ήχου και της δομής του κει-
μένου που δίνει μεγάλη ελευ-
θερία στο υποκριτικό κομ-
μάτι», τονίζει η Sue Stoker.
Στην «Τελευταία μαγνητοται-
νία του Κραπ», ο Wilson φωτί-
ζει τον Μπέκετ με νέον, τοπο-
θετώντας πάνω του την αγα-
πημένη του ανυπαρξία χρώ-
ματος, γράφει η Rossella Battisti
στην ιταλική «L’ Unita»,
παρουσιάζοντας τον ηλικιω-
μένο άντρα -που λίγο πριν
μπει στην 7η δεκαετία της
ζωής του ετοιμάζεται να
μαγνητοφωνήσει τις σκέψεις
του για τη χρονιά που
πέρασε- έμπλεο δύναμης και
ποτέ νικημένο, παρά τη συνει-
δητοποίηση της καταστροφής
του.


METRO, 30/04/2010
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΡΑΜΑΝΤΑΝΗ