Pages

"Ψυχώ" : Συνέντευξη με τον Γρηγόρη Χατζάκη














Η ταμπέλα του "Μπέιτς Μοτέλ" ανάβει για πρώτη φορά στο Beton 7…”

1959: Η παρανοϊκή, σκοτεινή φιγούρα του Νόρμαν Μπέιτς ξεπηδά για πρώτη φορά μέσα από τις σελίδες του Psycho, του συγγραφέα Robert Bloch! 1960: Η φθηνή παραγωγή των ταινιών τρόμου παροτρύνει τον Hitchcock να δημιουργήσει και ο ίδιος μια τέτοια ταινία. Το Psycho γίνεται ο πρώτος πειραματισμός. Ο «μετρ του τρόμου» μάλιστα δεν πίστευε καθόλου στην επιτυχία της ταινίας, γι’ αυτό και την γύρισε ασπρόμαυρη και με ελάχιστο προϋπολογισμό. Οι περιορισμοί όμως αποδείχτηκαν λειτουργικοί κάνοντας την πιο σκοτεινή ταινία του Hitchcock, την πιο εμπορική επιτυχία στην καριέρα του και στην ιστορία του σινεμά τρόμου.  2010: Πενήντα χρόνια μετά την πρώτη προβολή της ταινίας η ταμπέλα του «Μπέιτς Μοτέλ» ανάβει για πρώτη φορά στο θέατρο στην σκηνή του Beton 7, δια χειρός του σκηνοθέτη Γρηγόρη Χατζάκη και με τους Ιερώνυμο Καλετσάνο (Νόρμαν), Βέρα Λάρδη (Μάριον/Λίλα), Χάρη Ασημακόπουλο (Σάμ) και Αντώνη Κρόμπα (Άρμπογκαστ) από την Πέμπτη 20 Ιανουαρίου έως και το τέλος Φεβρουαρίου 2011!
Αφού πετάξαμε στα «Φτερά του Έρωτα», περιπλανηθήκαμε στο «Άγνωστο Αριστούργημα», ξεναγηθήκαμε στις 12 ζωγραφιές του Σπύρου Βασιλείου και νιώσαμε για πρώτη φορά το ρίγος του τρόμου να διαπερνά το κορμί μας πέρσι στον «Πουπουλένιο» του Μάρτιν Μακ Ντόνα, ο Γρηγόρης Χατζάκης -που σκηνοθετεί παράλληλα το εικαστικό live του Χρ. Θεοδώρου & της Β. Ταγκούλη, πάνω στην νέα τους δουλειά «Φωτοβόλτα»- επιστρέφει με την θεατρική μεταφορά της πιο κλασσικής ιστορίας τρόμου όλων των εποχών, προσεγγίζοντας τη μέσα από μια ψυχαναλυτική ανάγνωση και επιχειρώντας μια «επικίνδυνη» βουτιά στο ταραγμένο μυαλό του Νόρμαν: «Η παράσταση παρακολουθείται μέσα από το μυαλό του Νόρμαν. Τα τρία βασικά στοιχεία της είναι ο ήχος, το φως και ο χρόνος που έχουν να κάνουν με τον πρωταγωνιστή. Για αυτό ο  χωροχρόνος συστέλλεται και διαστέλλεται διαρκώς ανάλογα με τα συναισθήματα που του γεννούν τα πρόσωπα με τα οποία έρχεται σε επαφή. Οι εικόνες που βλέπουμε και ήχοι που ακούμε μοιάζουν να ξεπηδούν από το ασυνείδητο του ήρωα ενώ δεν υπάρχουν σε ρεαλιστικό επίπεδο». Μια πορεία από το σκοτάδι της πλάνης στο φώς της προσωπικής αλήθειας εμπνευσμένη από την ιστορία του Πλάτωνα με το Σπήλαιο ξεκινά: «Ο φωτισμός είναι ένα πολύ βασικό στοιχείο της παράστασης. Ο Νόρμαν ξεκινάει αρχικά ως περίγραμμα υπό την σκιά της μάνας για να καταλήξει στο τέλος σε ένα περιβάλλον δίχως καθόλου σκιές που συμβολίζει την προσωπική του πορεία.» Βασισμένη στο μυθιστόρημα του Μπλόχ και όχι στην ταινία του Χίτσκοκ, η υπόθεση δεν έχει ουσιαστικές παραλλαγές εκείνο όμως στο οποίο δίνεται περισσότερη βαρύτητα είναι ο ψυχισμός του πρωταγωνιστή γι’ αυτό και η σκηνοθετική προσέγγιση κινείται κυρίως στο επίπεδο του συμβολικού – ψυχολογικού  μέσα από μια αφαιρετική αισθητική λιτότητα: «Επέλεξα το βιβλίο επειδή δεν θεωρούσα ότι έχει νόημα να επαναληφθεί και στο θέατρο ένα έργο που αποτελεί ορόσημο στην ιστορία του σινεμά τρόμου αλλά κυρίως επειδή το βιβλίο δίνει περισσότερη βάση στο ψυχολογικό κομμάτι σε σύγκριση με την ταινία που έχει βασιστεί στο σασπένς, διατηρώντας βέβαια τα ψυχαναλυτικά στοιχεία. Απλώς αυτά στο βιβλίο είναι περισσότερο τονισμένα και μαζί με την μετάφραση και διασκευή του Αντώνη Πέρη σου δίνει την δυνατότητα να το χειριστείς, όπως θέλεις και όχι μέσα από μια συγκεκριμένη οπτική. Η υπόθεση είναι βασικά η ίδια. Η ταινία ξεκινά με την σκηνή της Μάριον με τον Σάμ στο ξενοδοχείο, αφήνοντας να προηγηθεί ένα 25ντάλεπτο ώσπου να φτάσει στο μοτέλ, όπου κυριαρχεί το σασπένς. Το βιβλίο ξεκινά από τον Νόρμαν στο Μοτέλ και εστιάζει στην σχέση του με την μητέρα. Στην παράσταση το σασπένς και ο τρόμος μεταφέρονται από το ρεαλιστικό της υπόθεσης στο προσωπικό εστιάζοντας στο βάθος του χαρακτήρα του Νόρμαν.» 
Και το δικό μας ενδιαφέρον μετατοπίζεται 12 χρόνια πριν, όταν η ιδέα μιας θεατρικής μεταφοράς της νουβέλας του Μπλόχ διαπερνούσε για πρώτη φορά το κατώφλι της σκέψης του σκηνοθέτη: «Ήθελα πάντα να ανεβάσω αυτό το έργο. Είχα δει την ταινία πριν δώδεκα χρόνια και έψαξα αμέσως να βρω το βιβλίο, το οποίο μου έδωσε ακόμα περισσότερα ερεθίσματα. Θεωρώ ότι είναι μια ιστορία με πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή, η οποία καταφέρνει μέσα σε ένα περιβάλλον με πολύ σασπένς να περάσει ψυχαναλυτικές θεωρίες, που μπορεί να ακούγονται βαρύγδουπες παρουσιάζονται ωστόσο με εξαιρετικά εικαστικό τρόπο.» Μπαίνοντας για λίγο όχι στο μυαλό αλλά στην θέση του σκηνοθέτη οι δυσκολίες είναι πολλές : «Το εγχείρημα εμπεριέχει μια τρομερή αφαίρεση που σε συνδυασμό με τον εικαστικό τρόπο μέσα από τον οποίο προσπαθούμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι της σκέψης του ήρωα, έχει ως αποτέλεσμα διαρκής μεταβολές στον τρόπο που θα κυλήσει η παράσταση. Η βασικότερη δυσκολία όμως έγκειται στο τρόπο που θα χτιστούν οι ρόλοι καθώς πρώτα πρέπει να χτιστούν κανονικά και έπειτα υποκειμενικά από την πλευρά του Νόρμαν, κάτι το οποίο προϋποθέτει τρομερό σκάψιμο στην ψυχολογία του ήρωα και στον τρόπο που εικονοποιούνται και μεγαλοποιούνται στο ασυνείδητο του μικρές λεπτομέρειες- κομμάτια καθημερινών του συνηθειών και στοιχείων της προσωπικότητας του.»

Δέσποινα Ραμαντάνη
METRO
24-26/09/10

Μια παράσταση "τανγκό με την ζωή" ανοίγει την αυλαία στο Θέατρο Τέχνης!

Βαριέμαι! Το έχουν πει πολλοί. Το τόλμησε ένας και αυτός δεν είναι άλλος από τον Νέστορα Βινιάλε, πρωταγωνιστή της εμπρηστικής θεατρικής κωμωδίας του Αργεντίνου συγγραφέα Ρικάρντο Ταλεσνίκ που ένα πρωί, εντελώς ξαφνικά, σηκώνεται από το κρεβάτι του και αποφασίζει να πάψει πια να χαιρετά την ζωή από το παράθυρο του γραφείου του. Ο λόγος απλός: «βαριέται». Οι συνέπειες; κωμικοτραγικές για τον ίδιο και τους γύρω του. «Αν και γραμμένο το 1969 από τον Αργεντίνο συγγραφέα Ρικάρντο Ταλεσνίκ, είναι σαν να γράφτηκε χθες», λέει η σκηνοθέτης και Καλλιτεχνική Διευθύντρια του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κέρκυρας Κατερίνα Πολυχρονοπούλου μιλώντας μαζί με τον πρωταγωνιστή Γιάννη Κοτσαρίνη για την παράσταση που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία την περασμένη σεζόν από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κέρκυρας και ετοιμάζεται να ανοίξει την αυλαία του Θεάτρου Τέχνης από αρχές Οκτώβρη για πέντε παραστάσεις.
«Επέλεξα το έργο, ύστερα από πρόταση της μεταφράστριας Κατερίνας Χριστοδούλου, θέλοντας να ανεβάσουμε κάτι με σύγχρονο προβληματισμό και μια πιο σαρκαστική ματιά στα πράγματα. Είναι επίκαιρο όχι μονάχα λόγω της συγκεκριμένης οικονομικής δυσκολίας και της εξάρτησης που έχουμε όλοι από την δουλειά μας αλλά ακριβώς επειδή δουλεύουμε όλοι από το πρωί μέχρι το βράδυ και δεν ζούμε. Το «βαριέμαι» του ήρωα είναι το πρώτο επίπεδο. Στην πορεία φαίνεται πόσο πολύ έχει προβληματιστεί για όσα στερήθηκε», λέει για τους λόγους που την οδήγησαν στην επιλογή του συγκεκριμένου έργου, η σκηνοθέτης εκφράζοντας την χαρά της για την συνεργασία της με το Θέατρο Τέχνης μέσα από την οποία δίνεται η δυνατότητα επικοινωνίας της παράστασης στο κοινό της Αθήνας και η δυνατότητα σε εμάς να την γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.
Ηθοποιός ήθελε να γίνει από μικρή όμως η αγάπη της για τα αρχαία , τα λατινικά και τις εκθέσεις την έσπρωξαν στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Παράλληλα φοιτά στην Δραματική Σχολή της Ρούλας Πατεράκη, μένοντας αργότερα στο πλάι της ως βοηθός σκηνοθεσίας, εμπειρία καθοριστική όχι μόνο για την επαγγελματική της πορεία αλλά και για την βαθιά γνώση και κατάκτηση των τεχνικών της μέσων μέσα από ένα βιωματικό θέατρο. Με την σκηνοθεσία ασχολήθηκε περισσότερο για να δει με άλλα μάτια την ίδια τέχνη. Μέχρι σήμερα έχει σκηνοθετήσει αρκετά έργα, όπως το «Σεμινάριο Βλακείας» και το «Ποιος Ανακάλυψε την Αμερική», Μανέρμες» κ.α.Αν και γεννήθηκε στην Αθήνα η συνεργασία της με μια ερασιτεχνική ομάδα της Κέρκυρας πριν 10 χρόνια, την έφερε τυχαία στο νησί των Φαιάκων, όπου ζει μόνιμα κερδίζοντας το προσωπικό της στοίχημα που δεν είναι άλλο από την δυνατότητα πρόσβασης σε περισσότερα και πιο σύγχρονα θεάματα, ώστε ο κόσμος να μπορεί να κρίνει και να συγκρίνει.
Γιάννης Κοτσαρίνης
Πριν καλά – καλά προλάβει να κρεμάσει το κοστούμι του Δήμου, τον οποίο υποδύθηκε φέτος στους «Ιππείς» του Αριστοφάνη, ο Γιάννης Κοτσαρίνης, ηθοποιός με μακρά διαδρομή στο χώρο του θεάτρου από το 87 που τελείωσε την Σχολή του Ωδείου Αθηνών, λέει για έργο και τον ρόλο: «Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην βαριέται». Η διαφορά είναι σε σχέση με τον ήρωα είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τολμάνε να παραιτηθούν από αυτό που βαριούνται. Είναι μια πικρή κωμωδία κατά την γνώμη μου. Έχει πράγματα που τελικά προβληματίζουν σε βάθος τον θεατή.»
Εκτός από τον Γιάννη Κοτσαρίνη στην παράσταση συμμετέχουν ακόμα η Ερμίνα Γεράρδη, η Νότα Δαρμανή, η Κατερίνα Μηλιώτη και ο Ανδρέας Σκλαβουνάκος.

Δέσποινα Ραμαντάνη
Metro, 
17-19/09/2010 

Συνέντευξη με την Λήδα Πρωτοψάλτη


«Την ψυχή μου ούτε την πουλάω , ούτε την αγοράζω, θα την κρατήσω και θα την δώσω εκεί που ορίζω εγώ!»
«Η Αννούλα το χει από μικρή… να γνωρίζει την βαθύτερη αλήθεια, που οι άλλοι δεν βλέπουνε λόγω της μεγάλης της ευαισθησίας». Δεκατέσσερα χρόνια μετά την συγκλονιστική της ερμηνεία στο έργο «Άννα Είπα» του Παναγιώτη Μέντη, η Λήδα Πρωτοψάλτη ξαναπιάνει από τις 8 Οκτωβρίου τον ρόλο της ψυχικά ταλαιπωρημένης Άννας, σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου γιορτάζοντας τα 40 χρόνια του θεάτρου Στοά γεμάτη αναμνήσεις από την Φαύστα του Μπόστ ως την Εκάβη και απ’ το 62 έως σήμερα..
Στέκομαι  έξω από το θέατρο Στοά στην οδό Μπισκίνη 55 και διαβάζω αποσπάσματα από τις κριτικές που είχαν γραφτεί για το «Άννα Είπα», όταν πρωτοανέβηκε το 1996, με την Λήδα Πρωτοψάλτη στον ρόλο της Άννας αποσπώντας το 97 το βραβείο καλύτερης ερμηνείας από την Ένωση Θεατρικών & Μουσικών Κριτικών. «Κατάθεση αγνότητας από την μεγάλη πρωταγωνίστρια του θεάτρου» γράφει πάνω -πάνω για την ερμηνεία της και λίγα λεπτά μετά διαπιστώνω το γιατί, καθώς η αλήθεια της ψυχής της και της τέχνης της με καθηλώνει απέναντί της στον καναπέ του μικρού γραφείου στο πατάρι του θεάτρου. Η μυρωδιά του αχνιστού ντεκαφεινέ καφέ της συνοδεύει την συζήτησή μας, αφού τον ελληνικό τον έχει κόψει μαχαίρι, όπως και το τσιγάρο: «Ο Μινωτής ήταν μανιώδης καπνιστής. Όμως για να μπορέσει να παίξει αρχαία τραγωδία, αναγκάστηκε να το κόψει. Όταν ο Ποταμίτης τον ρώτησε κάποτε τι είναι αυτό που θα ήθελε να κάνει πιο πολύ στη ζωή του, του είπε να καπνίσω ένα τσιγάρο από δω ως το σαλόνι. Η τέχνη θέλει πειθαρχία, μου λέει» Έτσι την υπηρέτησε και  παρά τα εβδομήντα της πια χρόνια δεν την πρόδωσε ποτέ. Έγινε θεατρίνα για να καταθέτει κομμάτια από την ψυχή της , από τον εαυτό της. «Αλλιώς θα πήγαινα να κάνω καμιά άλλη δουλειά» μου λέει. Όση ώρα μιλάμε με κοιτάζει στα μάτια, με βλέμμα καθαρό και χέρια που ανοίγουν κάθε λίγο σαν μια αγκαλιά. Μέσα τους κλείνονται αναμνήσεις  μια ζωής στο σανίδι και στην Στοά, συζητήσεις , αναζητήσεις, αγωνίες, χαρά όταν πήγαινε καλά ένα έργο βλέποντας την αντίδραση στα πρόσωπα των θεατών μα και  δυσκολίες… «Θα το κλείσω το ρημάδι… έλεγε καμιά φορά ο Θανάσης» και του έλεγα «εντάξει , εντάξει… δεν θα το κλείσεις… πήγαινε να πιείς έναν καφέ να ηρεμήσεις τώρα…» Αλλά κι εγώ έλεγα «αυτό ήταν θα τα παρατήσω… και μου έλεγε, πήγαινε… να σφουγγαρίζεις στο σπίτι σου.» . «Δεν ήμασταν οι πολύ εμπορικοί ηθοποιοί. Σε εμάς ερχόταν επιλεκτικά το κοινό. Ακόμα και όταν παίζαμε στο Μικροί Μεγάλοι που μας ήξερε όλη η Ελλάδα απ’ την τηλεόραση και ανεβάζαμε την Γυναίκα του Λοτ, έργο σκληρό και δύσκολο, ο πολύς κόσμος δεν ήρθε. Ξέρεις που ήρθε; στην «Φαύστα» του Μπόστ, στην «Μήδεια», στον «Ρωμαίο», στις «Εσωτερικές Ειδήσεις» . Γιατί ξέρανε ότι θα δούνε μια καλή παράσταση. Το έργο δεν τους ενδιαφέρει και τόσο. Θυμάμαι όταν ανεβάσαμε το 99 την Εκάβη. Αρχικά λέγαμε θα παίξουμε κάνα δυο μήνες και μετά θα ετοιμαστούμε για τίποτε άλλο… Και τελικά πήγε ολόκληρη την σεζόν. Γέμισε το θέατρο. Γιατί ο κόσμος διψάει. Θέλει να δει κάτι που να τον συγκινήσει. Το ίδιο ένιωσα πέρσι στις Τρωάδες. Σήμερα έχουμε πήξει στην σαχλαμάρα. Αλλά δεν είναι όλα προς πώληση. Εγώ την ψυχή μου ούτε την πουλάω , ούτε την αγοράζω. Θα την κρατήσω για μένα και θα την δώσω εκεί που ορίζω εγώ. Αναλώθηκα μέσα σε αυτή την δουλειά. Αλλά δεν το μετανιώνω. Είμαι χαρούμενη γι αυτό» Στα 48 χρόνια πορείας της ζωή και στο θέατρο με τον Θανάση Παπαγεωργίου και στα 38 χρόνια συνεργασίας της με την Στοά έχει ακούσει πολλά για την καριέρα που θα έπρεπε τάχα να χει κάνει. «Όμως εγώ μέσα εδώ άνθισα. Με τον Θανάση είμαστε μαζί από το 62. Παντρευτήκαμε, κάναμε παιδί, χωρίσαμε και μετά συνεργαστήκαμε άλλα 38 ολόκληρα χρόνια. Δόξα τω θεώ , δεν έχω παράπονο. Προτάσεις δέχτηκα πολλές κατά καιρούς και από αγαπημένους συναδέλφους για συνεργασία. Δεν μπορούσα να αφήσω την Στοά. Μου κάνανε πρόταση και για Επίδαυρο, πολύ νωρίτερα, αλλά δεν το τόλμησα. Τότε δεν ένιωθα ακόμα έτοιμη. Χρειάστηκε να φτάσω στα 70 για να κάνω αυτό το σάλτο, γιατί αυτά τα μεγάλα θέατρα θέλουνε να έχεις μεγάλο φορτίο από πίσω σου.  Ένιωσα σαν το ταυρομάχο στην αρένα όταν πρωτοβγήκα και είδα όλο αυτό τον κόσμο. Για τέσσερις μέρες έπαιζα καθημερινά στην πρόβα όπως στην πρεμιέρα. Τι κάνεις; Θα πεθάνεις μου έλεγε ο άντρας μου. Όμως έπρεπε να μετρήσω τις δυνάμεις μου. Δεν μπορούσα να κρατηθώ. Ακόμα και στον θρήνο επάνω, που ένιωσα την καρδιά μου να πεταρίζει. Δίνοντας κομμάτια απ’ την ψυχή σου είναι φυσικό και το σώμα κάποια στιγμή να μην αντέξει…» Έτσι είχε μάθει να παίζει, όπως και όλοι οι μεγάλοι της γενιάς της, από τον δάσκαλό της στο θέατρο Τέχνης Κάρολο Κουν μέχρι τον Διαμαντόπουλο, τον Τίτο Βανδή και  τον Μάνο Κατράκη , με τους οποίος δούλεψε. Όλοι τους γύρευαν αυτό που έλεγε ο Κουν : «Οι καταστάσεις να γεννιούνται τώρα…»
Δέσποινα Ραμαντάνη

Ανακοινώθηκε το νέο πρόγραμμα του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος

Δήμητρα Ματσούκα (πηγή: Κ.Θ.Β.Ε)
Πρεμιέρα με Λωξάντρα και Στρίγγλα στο Βασιλικό Θέατρο 
Η "Λωξάντρα" της Μαρίας Ιορδανίδου, σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη με την Φωτεινή Μπαξεβάνη στον ομώνυμο ρόλο πρόκειται να κάνει πρεμιέρα φέτος στο Βασιλικό Θέατρο, σύμφωνα με το καλλιτεχνικό προγραμματισμό του Κ.Θ.Β.Ε. για το 2010-11  ενώ στο ρόλο της Στρίγγλας πρόκειται να δούμε την Δήμητρα Ματσούκα με Πετρούκιο τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη υπό την σκηνοθετική μπακέτα του ειδικού στον Σαίξπηρ Γεωργιανού σκηνοθέτη και Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Θεάτρου Roustavelli της Τυφλίδας, Ρόμπερτ Στούρουα (ο οποίος το καλοκαίρι που μας πέρασε είχε βρεθεί στην Αθήνα στο πλαίσιο θεατρικού σεμιναρίου με θέμα την ανάλυση και εφαρμογή των έργων του Σαίξπηρ ενώ απο 25/09 ανεβάσει την Τρικυμία του Βάρδου στο θέατρο της Μόσχας). 
Παιδική Σκηνή
"Ο Χιονάνθρωπος και το Κορίτσι" του Ευγένιου Τριβιζά, σε σκηνοθεσία Γιάννη Παρασκευόπουλου.
Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών
"Ηλέκτρα" (επανάληψη). Σκηνική σύνθεση από τον μύθο των Ατρειδών. Το έργο θα παρουσιαστεί για δυο βδομάδες με την μορφή του work in progress και στην συνέχεια θα παίζεται όλη την σεζόν προσαρμοσμένο στις ανάγκες της Νεανικής Σκηνής του ΚΘΒΕ, η οποία μεταφέρεται στην σκηνή της ΕΜΣ. Στην ίδια σκηνή θα δούμε επίσης τα έργα "Ο Κύριος Πουντίλα και ο δούλος του, ο Μάτι" του Μπέρτολτ Μπρέχτ, σε σκηνοθεσία Κώστα Καζάκου και το έργο "Διαμάντια και μπλούζ" της Λούλας Αναγνωστάκη , με την Νόρα Κατσέλη, ενώ η ομάδα Sine qua non παρουσιάζει την παράσταση "Τουλούζ Λωτρέκ", με θέμα την σχέση του ζωγράφου με το can-can και το καμπαρέ. Στο πλαίσιο του πρωτοκόλλου συνεργασίας του ΚΘΒΕ με το Τελλόγλειο  θα λειτουργεί έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Τουλούζ Λωτρέκ.
Μονή Λαζαριστών
Επαναλαμβάνεται στην Λαϊκή Σκηνή της Μονής Λαζαριστών το έργο "Δάφνες και Πικροδάφνες" των Δημήτρη Κεχαϊδη και Ελένης Χαβιάρα. Το έργο που περιόδευσε με επιτυχία με το κλιμάκιο Μακεδονίας -Θράκης, ολοκληρώνει το κύκλο του με συγκεκριμένο αριθμό παραστάσεων στην Μονή Λαζαριστών ενώ πρεμιέρα θα κάνει και η αξεπέραστη θεατρική κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου, σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Καραντινάκη. Στην Πειραματική Σκηνή τώρα "Η ώρα της Κρίσεως" έρχεται σε επανάληψη από το μουσικοθεατρικό σατιρικό  σχήμα ΜΠΑΝΤΑ-ρισμένοι καθώς επίσης "Το όνειρο του Χάιμε" του πρωτοεμφανιζόμενου Παναγιώτη Μπρατάκου ( σκληρό παραμύθι ενηλικίωσης που επαναδιατυπώνει την ιστορία του Άμλετ στην σύγχρονη εποχή, σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα_ και η μαύρη κωμωδία του Φράντζ Κάφκα  "Deja Vu" σε σκηνοθεσία του Λιθουανού Τζέζαρις Γκραουζίνις. 
Κλιμάκιο Μακεδονίας-Θράκης
Τα μονόπρακτα του Άντον Τσέχωφ: "Αίτηση σε γάμο" και "Αρκούδα" σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλατζόπουλου.
Παρουσίες
Στον καινούριο χώρο που θα διαμορφωθεί στο φουαγιέ της ΕΜΣ θα τιμώνται ηθοποιοί του ΚΘΒΕ και της πόλης ενώ κατά την διάρκεια της θεατρικής περιόδου 2010-2011, θα παρουσιαστούν τα έργα : Ο ουρανός κατακόκκινος" , της Λούλας Αναγνωστάκη με την Λίνα Λαμπράκη, Ιστορίες απο τον "Πινόκο" του Κάρλο Κολόντι (από το πρωτότυπο παραμύθι) με την Σοφία Λάππου και "Τα γραϊδια της Θεσσαλονίκης" του Γεωργίου Παπούλια, με τον Νίκο Ναουμίδη. Το κείμενο που γράφτηκε το 1875 σχολιάζει χιουμοριστικά τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής.
Νέο Αίμα στο Κρατικό και Αφιέρωμα στα 80 χρόνια απο τον θάνατο του Μαγιακόφσκι
Τέλος εναλλακτική σκηνή που θα αποτελείται από αποφοίτους των τελευταίων χρόνων της Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ και θα εμπλουτίζεται κάθε χρόνο με νέους αποφοίτους. Στόχος, η απορρόφηση του δυναμικού της Σχολής από το Κρατικό, η συνέχεια της εκπαίδευσης σε κοινούς κώδικες υποκριτικής, ο έντονος πειραματισμός πάνω σε κείμενα κλασικών αλλά και πρωτοεμφανιζόμενων Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Σε πρώτη φάση θα ξεκινήσει εργαστήριο πάνω στο εμβληματικό κείμενο "Ελληνική Νομαρχία" αγνώστου συγγραφέα που εκδόθηκε το 1806 και πραγματεύεται την χρηστή διοίκηση του Κράτους. Στη συνέχεια, με αφορμή τα 80 χρόνια από το θάνατο του Μαγιακόφσκι, με πυρήνα τα κείμενα του αλλά και κείμενα φουτουριστών από το 1912 έως το 1930, παρουσιαστεί θέαμα με τίτλο "Πορεία προς τον Ήλιο" στο πλαίσιο της συνεργασίας του Κ.Θ.Β.Ε. με το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, που ταυτοχρόνως θα παρουσιάζει την έκθεση "Το σύμπαν στην Ρωσική Πρωτοπορία" με έργα των κυριοτέρων εκπροσώπων της Ρωσικής Πρωτοπορίας της συλλογής Κωστάκη σε συνεργασία με μουσεία της Ρωσίας.
Βαλκανική Θεατρική Σκηνή
Ιδρύεται η Βαλκανική Θεατρική Σκηνή με στόχο την ειρηνική συνύπαρξη και τη δημιουργική ανάπτυξη των χωρών της Βαλκανικής χερσονήσου με κέντρο τη Θεσσαλονίκη. Σε συνεργασία με τα φετινά «Δημήτρια», η Βαλκανική Θεατρική Σκηνή θα  φιλοξενήσει τα Εθνικά Θέατρα Αλβανίας, Σερβίας και Βουλγαρίας, τα οποία θα παρουσιάσουν την «Ηλέκτρα», τις «Βάκχες» και τον «Δον Ζουάν», αντίστοιχα. Στο πλαίσιο της συνεργασίας των Εθνικών Θεάτρων από τα Βαλκάνια θα ακολουθήσει δραστηριότητα που αφορά σε θεατρικό εργαστήρι γραφής με τη συμμετοχή των όμορων χωρών με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Η συνεργασία περιλαμβάνει και εκδοτική δραστηριότητα με την μετάφραση και  έκδοση πέντε θεατρικών έργων κάθε χώρας από τις άλλες που συμμετέχουν.
Ένωση Θεάτρων της Ευρώπης
Το ΚΘΒΕ ως μέλος της Ένωσης Θεάτρων της Ευρώπης συμμετέχει σε δύο προγράμματα που αφορούν σε θέματα μετανάστευσης.
Α) Το πρόγραμμα «ΟΔΥΣΣΕΑΣ», με θέμα την επιστροφή των μεταναστών στη γενέθλια γη. Μέσα από κείμενα που έχουν γράψει μετανάστες από διαφορετικές χώρες επιχειρείται η σύνθεση παράστασης με τίτλο «Νόστος» που διοργανώνεται από το ΚΘΒΕ και το Εθνικό Θέατρο Σάο – Ζάο (São João) του Πόρτο της Πορτογαλίας.
Β) Το Πρόγραμμα «Υγρά Σύνορα» με θέμα τα περάσματα των μεταναστών.  Η παράσταση που θα παρουσιαστεί από το ΚΘΒΕ έχει ως τίτλο «Το Πέρασμα» κι αποτελεί μια καταγραφή εμπειριών μεταναστών κατά την μετάβαση από τη χώρα τους σε νέο προορισμό.
Στο πλαίσιο των προγραμμάτων της Ένωσης των Θεάτρων της Ευρώπης, η Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ θα συμμετάσχει στη συνάντηση των Δραματικών Σχολών της Ένωσης, η οποία θα γίνει στο Piccolo Teatro του Μιλάνο την άνοιξη του 2011, παρουσιάζοντας την παράσταση «Η Κιβωτός».
Το ΚΘΒΕ συμμετέχει επίσης στο Φεστιβάλ Νομαδικού Κοινού της Ένωσης των Θεάτρων της Ευρώπης με την παράσταση «Ηλέκτρα». Πρόκειται για ένα Φεστιβάλ, στο οποίο δεν μετακινούνται οι παραστάσεις από χώρα σε χώρα, αλλά η Ένωση εξασφαλίζει τη δυνατότητα στο κοινό που ταξιδεύει να δει παραστάσεις με μειωμένο εισιτήριο στα θέατρα- μέλη της.

"Η τραγωδία της εξουσίας απ' τον Νοέμβρη στο Παλλάς..."

Ο Νικήτας Τσακίρογλου στον ρόλο του Βασιλια Ληρ
















Μετά την μεγάλη επιτυχία της στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, η Ελληνική Θεαμάτων παρουσιάζει τη βραβευμένη παράσταση του έργου του Ουίλιαμ Σαίξπηρ με τον Νικήτα Τσακίρογλου στον ομώνυμο ρόλο σε σκηνοθεσία Στάξη Λιβαθινού κατεβαίνει στην Αθήνα  και συγκεκριμένα στο θέατρο Παλλάς, το Νοέμβριο του 2010 και για λίγες παραστάσεις. "Ο Βασιλιάς Ληρ" λέει ο σκηνοθέτης Στάθης Λιβαθινός, είναι μια εμπνευσμένη θεατρική ιστορία πάνω στο αιώνιο θέμα της πάλης των γενεών, αλλά και η μεγάλη τραγωδία δυο πατεράδων που αρνούνται να υποχωρήσουν ή να αμφισβητηθούν.
Αυτάρκεις , κυρίαρχοι , δεσποτικοί αλλά και ματαιόδοξοι γέροι, ο τρομερός Βασιλιάς Ληρ και ο υπηκόος του Κόμης του Γκλόστερ δεν βλέπουν και δεν ακούν. Αφήνονται μακάριοι στον εφησυχασμό και την κολακεία. 
Ο Ληρ εξορίζει άδικα την αγαπημένη του κόρη.
Ο Γκλόστερ αποκληρώνει τον ανύποπτο γιο του.
Και οι δυο τους θα βρεθούν αντιμέτωποι με την πιο απάνθρωπη ίντριγκα, την σκληρότητα και την εγκατάλειψη. Έτσι, ο καθένας τους θα κατέβει σιγά σιγά όλα τα σκαλοπάτια της ζωής και να ανακαλύψει για τον εαυτό του τα μεγάλα μυστικά της μέσα από την απόγνωση, την τρέλα και τον πόνο. Η απώλεια και η μοναξιά θα οδηγήσουν τον άλλοτε κραταιό Βασιλιά Ληρ στα άκρα και θα φανερώσουν όλη την ε ευαισθησία και το μεγαλείο του. Ο Ληρ θα δοκιμαστεί και θα πονέσει όσο δεν έχει πονέσει άνθρωπος ως τώρα.
Στο κορυφαίο αυτό έργο, ο Σαίξπηρ δείχνει πως οι βασιλιάδες είναι μόνο προσωρινοί. Ατρόμητοι στην αρχή , απειλητικοί, αμείλικτοι τιμωροί, ώσπου ο χρόνος και η ιστορία να τους μετατρέψουν σε ανήμπορα, τραγικά γεροντάκια. Την ίδια στιγμή που οι νέοι βιάζονται, δεν συγχωρούν και δεν περιμένουν , οι γέροι μαθημένοι στην εξουσία δεν ξέρουν πως ήρθε η ώρα να φύγουν και πως είναι αργά."

 Πρωταγωνιστούν : Θανάσης Ακοκκαλίδης, Στέλιος Ανδρονίκου, Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Ευτυχία Γιακουμή, Μαριάννα Δημητρίου, Πασχάλης Καρατζάς, Γιώργος Κωνσταντινίδης, Νταβίντ Μαλτέζε, Πηνελόπη Μαρκοπούλου, Ηλίας Μελέτης, Διονύσης Μπουλάς, Γιώργος Νούσης, Ευθύμης Παππάς, Αστέρης Πελτέκης, Χρήστος Σουγάρης, Γιώργης Τσαμπουράκης, Φώτης Τσουτουλίδης, Γιάννης Χαρίσης.

Μουσικοί: Χρήστος Κλάρος (Μπάσο), Παναγιώτης Παπάζογλου (Ηλεκτρική Κιθάρα), Θεόδωρος Χυτήρης (Τύμπανα)

Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης
Σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός
Σκηνικά- Κοστούμια : Ελένη Μανωλοπούλου
Μουσική: Θόδωρος Αμπαζής
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

ΣYNENTEYΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΝΙΤΑ ΣΑΝΤΟΡΙΝΑΙΟΥ

«Δεν ακολούθησα τον δρόμο του θεάτρου με στόχο την καριέρα ως αυτοσκοπό…»

«Σύννεφα βαριά πλακώσαν, πάει η μητρική μας γλώσσα, να τον σαν την κλώσα ο Σωκράτης…», τραγουδά με την βραχνή, καταγγελτική φωνή της η Αννίτα Σαντοριναίου ερμηνεύοντας το τραγούδι του Δίκαιου Λόγου στην παράσταση Νεφέλες του Αριστοφάνη που έρχονται στο Ηρώδειο στις 5 Σεπτεμβρίου από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, η οποία λίγες μέρες πριν εμφανιστεί επί σκηνής και ενώ βρίσκεται σε πυρετώδεις προετοιμασίες μίλησε στην Metro για την εμπειρία ενός ρόλου που συνήθως ερμηνεύεται από άνδρες, τα σημεία των καιρών και την μακράν πορεία αναζήτησης στους αχανείς δρόμους του θεάτρου που έχει διανύσει έως σήμερα
” Ζούμε σε νεφελώδεις, σκοτεινούς καιρούς. Βιώνουμε την κρίση. Η εποχή μας χρειάζεται επανατοποθέτηση αξιών. Η προσπάθεια εύκολου πλουτισμού, η οικονομική κρίση, η κρίση αρχών και αξιών καθώς και ιδεών, τα άλλοθι που δημιουργεί σήμερα η ζωή για να απομακρυνθούμε από αρχές και αξίες, αυτά γίνονται τελικά το «συλλογικό άλλοθι» που μας απομακρύνει συλλογικά από το Δίκαιο, οδηγώντας μας συλλογικά στο Άδικο.» Οι Νεφέλες έρχονται και έχουν θέμα όμως… «Ναι. Τα σημεία των καιρών. Αυτό έρχεται πάλι να μας πει ο Αριστοφάνης. Σε ώτα μη ακουόντων μάλλον. Όπως άλλωστε ανέκαθεν.» Ο δικός της ρόλος εκείνος του Δίκαιου Λόγου : «Νομίζω ότι μου αρέσει να παίζω έναν ρόλο που παίζεται συνήθως από άντρες. Ο Δίκαιος Λόγος εμφανίζεται επί σκηνής ως μια γυναίκα άλλης εποχής αντιπαραθέτοντας τον «δίκαιο λόγο» , όχι χωρίς υπερβολή και αυτοσαρκασμό, όπως άλλωστε το θέλει και ο Αριστοφάνης, απέναντι στον Άδικο Λόγο.» Ρόλος που επιτρέπει στον ηθοποιό να προσθέσει τις προσωπικές του πινελιές στα πλαίσια βέβαια της παράστασης : «Μια παράσταση είναι ένα «όλον» που σου δίνει την απόλυτη ελευθερία μέσα στα δικά της πλαίσια να ζωγραφίσεις με τα δικά σου χρώματα. Μέσα στα πλαίσια αυτά η ελευθερία επιβάλλεται, η ασυδοσία αποβάλλεται.» Γεννημένη στον Πειραιά η Αννίτα Σαντοριναίου μεγάλωσε στην Αθήνα. Το 1971 αποφοιτά από το Τοσίτσειο Αρσάκειο και μπαίνει στην Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν, όπου μετά την αποφοίτησή της παίρνει μέρος σε δεκάδες παράστασης τόσο του θεάτρου Τέχνης, όσο και του Φεστιβάλ Αθηνών  (Ηρώδειο) και του Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος (Επίδαυρο). Για την ίδια το ταξίδι στο παρελθόν δεν χρειάζεται για να θυμηθεί τον δάσκαλό της Κάρολο Κουν: «Τον κουβαλώ εντός μου. Τον κάνω θέατρο. Τον κάνω ζωή. Τον κάνω σήμερα. Αυτή ήταν και αυτή είναι η σχέση μου μαζί του». Από το 1982 εγκαθίσταται μόνιμα στην Κύπρο και εντάσσεται στο δυναμικό του Θ.Ο.Κ.  συνεχίζοντας το οδοιπορικό της στο θέατρο μέσα από ρόλους του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου, με εξαίρεση κάποιες συνεργασίες της με το Κ.Θ.Β.Ε. , το Εθνικό και το Τέχνης: «Σχεδόν κάθε χρόνο όλα αυτά τα  χρόνια που βρίσκομαι στην Κύπρο είχα προτάσεις για συνεργασίες απ’ τη Μητρόπολη. Όταν ανήκεις σε μια ομάδα, σ’ ένα σχήμα που στηρίζεται πάνω σου, δεν είναι εύκολο να φεύγεις, εκτός κι αν οι συνθήκες το επιτρέπουν. Μπόρεσα να ανταποκριθώ σε τρεις μόνο περιπτώσεις. Στην πρόσκληση του Διαγόρα Χρονόπουλου το 2000 συνεργάστηκα με το ΚΘΒΕ στον Αριστοφανικό «Πλούτο» για το Φεστιβάλ Επιδαύρου. Στην πρόσκληση του Νίκου Κούρκουλου και του Γιώργου Θεοδοσιάδη συνεργάστηκα με το Εθνικό Θέατρο στο έργο «Το Δώρο της Μέδουσας» του Πίτερ Σιάφφερ το χειμώνα του 2004. Και το καλοκαίρι του 2004 ξαναγύρισα ύστερα από 22 χρόνια στο Θέατρο Τέχνης, μετά από πρόσκληση του δασκάλου μου Γιώργου Λαζάνη, για μια «σύνοψη Αριστοφάνη» πάλι για το φεστιβάλ Επιδαύρου.» Όσο για την μεγαλύτερή της στιγμή στο θέατρο : «Δεν ακολούθησα το δρόμο του θεάτρου με στόχο την καριέρα ως αυτοσκοπό. Εξάλλου ούτε το διδάχτηκα ως τέτοιο. Διάνυσα μια πορεία αναζήτησης στους αχανείς δρόμους του θεάτρου. Εργάστηκα πλάι σε σπουδαίους ανθρώπους από τη Σχολή έως τις συνεργασίες σε δεκάδες έργα με σημαντικές και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες. Συναντήθηκα, αναμετρήθηκα, εξιχνίασα δεκάδες υπέροχους, πολύπλοκους, μυστηριώδεις, αστείους, πονεμένους, ευάλωτους και δυνατούς ανθρώπους μέσα απ’ τους ρόλους μου. Καταλάβαινα όλο και πιο πολύ τον άνθρωπο. Ερευνούσα πιο πολύ τον εαυτό μου. Μεγάλες στιγμές. Αν ξεχωρίσω τη Γέρμα μου, ας πούμε, θα έχω αδικήσει τη Φαίδρα, τη Σοφία και τη Φαύστα, τη Μήδεια, την Εκάβη, την Αγγλία, την Καίτη και την κυρά-Κατίνα, τη Δεσποινίδα Μαργαρίτα, την Αντιγόνη, την Ηλέκτρα, τη Λαίδη Μάκβεθ και την «Αχ, μωρέ». Άσε που θα μου κρατήσει μούτρα η κολλητή μου η Κας Μαγκουάιαρ. Αν πω να μιλήσω για το βραβείο συνολικής προσφοράς στο θέατρο έχω ν’ ακούσω τον εξάψαλμο από τη βραβευμένη Μαντάμ Αρκάντινα και την Ελεονώρα. Κινδυνεύω μάλιστα να θεωρηθώ ψευδομάρτυρας με τη δική μου θεώρηση της μεγαλύτερης στιγμής στην καριέρα μου, γιατί το θέατρο μας εκθέτει στη θεώρηση των άλλων. Σήμερα λοιπόν, θέλω να θεωρώ, πως μεγαλύτερη στιγμή είναι αυτή που θα ρθει αύριο.»

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΡΑΜΑΝΤΑΝΗ 
METRO

ΝΕΦΕΛΕΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ ΣΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ ΑΠΟ ΤΟΝ Θ.Ο.Κ.

Στιγμιότυπο από την παράσταση με τον Ανδρέα Τσουρή στον
ρόλο του Στρεψιάδη

Πρώτος σταθμός των εμβληματικών εκδηλώσεων στο εξωτερικό για τα 50 Χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Αθήνα, με την παράσταση του Αριστοφανικού έργου Νεφέλες από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου που θα πραγματοποιηθεί στις 5 Σεπτεμβρίου στις 21.00 στο Ηρώδειο , παρουσία του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Χριστόφια.

Συνεχίζει ο Σωτήρης Χατζάκης στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος

Ανάγκη Ανάδειξης του Κ.Θ.Β.Ε σε κεντρική σκηνή των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης

Ο Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλος Γερουλάνος συναντήθηκε σήμερα στην Θεσσαλονίκη με τον Σωτήρη Χατζάκη και του ανακοίνωσε ότι ανανεώνει την θητεία του ως Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Στο πλαίσιο της συνάντησης συζητήθηκαν εκτενώς οι δράσεις που πραγματοποιούνται τον τελευταίο χρόνο στο ΚΘΒΕ , όπως το άνοιγμα του θεάτρου στην νέα καλλιτεχνική δημιουργία, η ένταξη του θεάτρου στην καθημερινότητα της πόλης, οι συστηματικές περιοδείες στην περιφέρεια και ταυτόχρονα η ορθολογική διαχείριση των πόρων.
Ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού τόνισε πως προτεραιότητα του Κ.Θ.Β.Ε πρέπει να είναι η περαιτέρω ανάδειξη της νέας δημιουργίας, η στήριξη του ελληνικού έργου, η εξωστρέφεια και η δημιουργία ανοικτού διαλόγου του θεάτρου με όλες τις κοινωνικές ομάδες της Βορείου Ελλάδος. Ο κ. Παύλος Γερουλάνος υπογράμμισε την ανάγκη να αναδειχθεί το ΚΘΒΕ όχι ως θέατρο της περιφέρειας αλλά ως κεντρική σκηνή των Βαλκανίων και της Νοτιανατολικής Ευρώπης, κάτι που μπορεί να επιτευχθεί σε συνεργασία με τους υπόλοιπους φορείς πολιτισμού της πόλης.

"Ένα Βότσαλο στη Λίμνη" απ' τον Οκτώβριο στο θέατρο Γκλόρια

Ο Παύλος Χαϊκάλης στον ρόλο του "Μανώλη Σκουντρή"

Την αξέχαστη κωμωδία των Χρήστου Γιαννακόπουλου- Αλέκου Σακελλάριου "Ένα βότσαλο στη λίμνη" σκηνοθετεί αυτή την σεζόν ο Κώστας Τσιάνος με τον Παύλο Χαϊκάλη στον ρόλο του πιστού μεν, αλλά τσιγγούνη συζύγου Μανώλη Σκουντρή που μετά απο 12 χρόνια έγγαμου βίου, κάνει το μοιραίο λάθος να παρασυρθεί από τον συνεταίρο του σε μια ξέφρενη βραδιά γλεντιού και αλόγιστης σπατάλης με δυο όμορφες Ελληνοαμερικανίδες όταν μια μοιραία σύμπτωση γίνεται η αιτία που αλλάζει την καθημερινές συνήθειες της οικογένειας Σκουντρή αποδεικνύοντας ότι οι αληθινές αξίες υπάρχουν δίπλα μας αλλά πολλές φορές τις αγνοούμε γιατί απλά τις θεωρούμε δεδομένες. Τον ρόλο του Μανώλη Σκουντρή ερμήνευσε πρώτος στην μεγάλη οθόνη το 1952 ο βασιλιάς της ελληνικής κωμωδίας , ο αξέχαστος Βασίλης Λογοθετίδης, έχοντας στο πλάι του την θεατρική και κινηματογραφική του παρτενέρ, Ίλια Λιβυκού στον ρόλο της όμορφης Ελληνοαμερικανίδας Έβελυν και την Μαίρη Λαλοπούλου στον ρόλο της συζύγου του Βέττα Σκουντρή ενώ τον ρόλο της Μάργκαρετ υποδυόταν η Καίτη Λαμπροπούλου και τον ρόλο του Γιώργου ο επιστήθιος φίλος του Γιώργος Πρωτόπαππας. Σε αυτή την παράσταση πενήντα οχτώ χρόνια μετά τον ρόλο της Βέττας ερμηνεύει η Αριέττα Μουτούση και τον ρόλο του συνεταίρου - Γιώργου , ο Χάρης Σώζος ενώ τις όμορφες Ελληνοαμερικανίδες Έβελυν και Μάργκαρε υποδύονται οι Νικολέττα Καρρά και Ιωάννα Ασημακοπούλου. Το θίασο πλαισιώνουν επίσης οι Φωτεινή Ντεμίρη, Θεόδωρος Ρωμανίδης και Γωγώ Κατσαννάκου, ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια θα επιμεληθεί ο Άγγελος Μέντης.

Σπίθας , Βιολέτα και Αντράλας vs Μπαραμπά- Καραμπά , Τρομάρα και Κυρά Μάρω

Το παραμύθι του Αλεξέι Τολστόι "Το Χρυσό Κλειδί" σε ελεύθερη διασκευή Κώστα Τσιάνου  σκηνοθεσία Γιώργου Φραντζεσκάκη και μουσική Διονύση Τσακνή θα παρουσιάζει αυτή την σεζόν η παιδική σκηνή του θεάτρου ζωντανεύοντας την ιστορία του Σπίθα, της Βιολέτας και του Αντράλα, τριών κοινών φίλων, που πηγαίνοντας στο σχολείο, περνούν από το δάσος και πιάνουν κουβεντούλα με πουλιά, παίζουν, γελούν, τραγουδούν και κάνουν σκανταλιές όταν κάποια στιγμή έρχονται αντιμέτωποι με τον σκληρό, παράλογο άρχοντα της περιοχής "Μπαραμπά- Καραμπά{, τον βοηθό του Τρομάρα και την πονηρή αλεπού "Κυρά Μάρω". Αν θα καταφέρουν οι μικροί μας φίλοι να ξεφύγουν  από την αιχμαλωσία του άρχοντα και να του πάρουν το χρυσό κλειδί που θα τους χαρίσει την ελευθερία τους και θα τους οδηγήσει στον πλούτο της γνώσης, θα το δούμε επί σκηνής.  Την παράσταση, που υπόσχεται να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον των μικρών της φίλων, πλαισιώνουν οι Δήμος Μυλωνάς, Θεόδωρος Ρωμανίδης, Λουκία Στεργίου, Αίγλη Κοντονίκου, Μαργαρίτα Γερογιάννη και ο Θοδωρής Ελευθεριάδης ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελείται και πάλι ο Άγγελος Μέντης. 

Το Κ.Θ.Β.Ε κοντά στους κρατουμένους των Φυλακών Διαβατών


"Η Ωρα της Κρίσεως" από το μουσικό σχήμα ΜΠΑΝΤΑ-ρισμένοι" 
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, συνεχίζοντας την κοινωνική του πολιτική, σε συνεργασία με την Μονάδα Συμβουλευτικής κρατουμένων Θεσ/νίκης - ΚΕΘΕΑ, παρουσίασε την Τρίτη 31 Αυγούστου στις Φυλακές Διαβατών την χιουμοριστική παράσταστη "Η Ώρα της Κρίσεως", από το μουσικό - θεατρικό σχήμα ΜΠΑΝΤΑ-ρισμένοι. 
Πρόκειται για την συνέχεια μιας σειράς δράσεων που στόχο τους έχουν την ψυχαγωγία των πολιτών αλλά και την προσφορά σε όσες ομάδες πληθυσμού δεν έχουν δυνατότητα πρόσβασης στην θεατρική πράξη. Η ΚΡΙΣΗ-μη επιθεώρηση του Κ.Θ.Β.Ε, η οποία σχολιάζει, με όπλο τη σάτιρα, τις συνθήκες ζωής όλων μας στις μέρες της κρίσης, παρουσιάστηκε στον προαύλιο χώρο του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας των Φυλακών Διαβατών. 
Ήταν μια ιδιαίτερα φορτισμένη παράσταση για το κοινό των 150 φυλακισμένων - μελών του προγράμματος του ΚΕΘΕΑ που παρακολούθησαν το μουσικοθεατρικό θέαμα, αλλά και για τους ηθοποιούς και μουσικούς του Κ.Θ.Β.Ε. που αποτελούν την ομάδα ΜΠΑΝΤΑ-ρισμένοι. Η συγκίνηση διαδεχόταν το γέλιο, με το θερμό χειροκρότημα του κοινού να συνοδεύει τα εύστοχα σχόλια της επιθεώρησης.
Παρόντες ήταν ο κ. Θωμάς Τρικούκης, Πρόεδρος του Δ.Σ. του Κ.Θ.Β.Ε, ο κ. Σωτήρης Χατζάκης Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Κ.Θ.Β.Ε και ο κ. Γρηγόρης Καραντινάκης Καλλιτεχνικός Σύμβουλος του Κ.Θ.Β.Ε. Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος υπόσχεται ότι ανάλογες δράσεις θα πραγματοποιηθούν και στο μέλλον και ευχαριστεί τον κ. Δημήτρη Αποστολάκη, Διευθυντή των Φυλακών Διαβατών γιατί χωρίς την καθοριστική συνδρομή του δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί η συγκεκριμένη παράσταση.

Πολυδυναμικό Ρεπερτόριο και έμφαση στο Νέο Ελληνικό Έργο από το Θέατρο Τέχνης αυτόν τον Χειμώνα

Δυναμική έναρξη με επτά συνολικά θεατρικές παραγωγές σε πείσμα της δεινής οικονομικής κρίσης...
Τέσσερα ελληνικά έργα, δυο θεατροποιημένα αφηγηματικά έργα, ένα σύγχρονο ποιητικό - κοινωνικό έργο ιδιαίτερης γραφής, ένα έργο του 1900 που ανεβαίνει για πρώτη φορά και τρία σύγχρονα ξένα έργα που συνδέουν ένας κοινός πολιτικοοικονομικός προβληματισμός, αποτελούν το ρεπερτόριο των δυο σκηνών του Θεάτρου Τέχνης αυτόν τον χειμώνα, το οποίο σε πείσμα της οικονομικής κρίσης και των επιπτώσεών της στον χειμώνα που μας έρχεται, θα συνεχίσει να επιλέγει ένα πολυδυναμικό ρεπερτόριο, με έργα σύγχρονου κοινωνικού προβληματισμού, δίνοντας έμφαση στο ελληνικό θεατρικό έργο. Έτσι στις δυο σκηνές του Θεάτρου Τέχνης θα παρουσιαστούν στην χειμερινή θεατρική περίοδο 2010-2011, επτά θεατρικές παραγωγές, εκ των οποίων μια συμπαραγωγή και ένα φιλοξενούμενο έργο από το ΔΗ.ΠΕ. ΘΕ της Κέρκυρας που δεν είναι άλλο από το "Βαριέμαι" του Ρικάρντο Ταλεσνίκ σε σκηνοθεσία Κατερίνας Πολυχρονοπούλου, το οποίο αφού απέσπασε τις καλύτερες κριτικές στο νησί των Φαιάκων θα ανοίξει από τον Οκτώβρη την αυλαία των φετινών παραστάσεων του Θεάτρου Τέχνης. Η μετάφραση είναι της Κατερίνας Χριστοδούλου, τα σκηνικά του Άκη Χειρδάρη, τα κοστούμια της Μαρί Ροδίτη, η μουσική επιμέλεια και οι χορογραφίες του Σωτήρη Μπουχάγιαρ και οι φωτισμοί του Ανδρέα Τρύφωνος. 
Το Νοέμβρη θα δούμε το έργο "Το Δείπνο της Μόιρα Μπουφίνη σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου, που αποτελεί μια σάτιρα πάνω στην ανερχόμενη μεσοαστική τάξη - η κάτοχος της εξουσίας- που μας οδηγεί τα τελευταία χρόνια, σε περίεργα δείπνα εν μέσω υπαρξιακής και κοινωνικής κρίσης. Η μετάφραση είναι της Μαρλένας Γεωργιάδη, τα σκηνικά και τα κοστούμια της Έλλης Παπαγεωργακοπούλου ενώ στην παράσταση παίζουν οι Δήμητρα Χατούπη, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μυρτώ Αλικάκη, Θόδωρος Κατσαφάδος, Κίμων Φιορέτος, Έρρικα Μπίγιου και Κωστής Καπελώνης ενώ από Δεκέμβρη και κάθε Δευτέρα και Τρίτη η Μαριάννα Κάλμπαρη διασκευάζει και σκηνοθετεί την "Ανώνυμη Αγία" του Γιάννη Ρίτσου, μια θεατρική διασκευή του διηγήματος "Μια κοινότατη ιστορία" από το "Εικονοστάσιο Ανωνύμων Αγίων" γύρω από την ζωή ενός ζευγαριού που τους ενώνει το σαρκικό πάθος και τους χωρίζει το ταξικό μίσος, με πρωταγωνίστρια την Βίκυ Βολιώτη. Στην σκηνή της οδού Φρυνίχου τώρα η αυλαία θα ανοίξει τον Νοέμβρη με το έργο του Μένη Κουμανταρέα "κα Κούλα", μια θεατρική διασκευή του ομώνυμου διηγήματος γύρω από την μοναξιά του κοινωνικού χώρου και την προσπάθεια επικοινωνίας, σε διασκευή Άκη Δήμου και σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη με την Λυδία Κονιόρδου , την Σοφία Σειρλή κ.α ενώ κάθε Δευτέρα και Τρίτη έρχεται ο "Έλεγχος του Διεθνούς Ταμείου" του Γ.Η. Ησαϊα, μια κωμωδία μετ' ασμάτων, γραμμένη το 1900 για τον ευρωπαϊκό έλεγχο επί της ελληνικής οικονομίας και τους δανειστές μας, σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη με νέους ηθοποιούς του Θεάτρου Τέχνης. Τέλος γύρω στα τέλη Οκτώβρη ο Αλαντίν και το Μαγικό του Λυχνάρι επιστρέφουν για δεύτερη χρονιά στην παιδική σκηνή σε διασκευή Άντρη Θεοδότου και σκηνοθεσία Δημήτρη Δεγαϊτη. 
Η Μάρω Κοντού στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης 
Στο έργο "Εταίρων Δράματα"ή "Το αρχαιότερο επάγγελμα" της Πόλα Φόγκελ ,σε σκηνοθεσία Αθηνάς Παραπονιάρημ αναμένεται να δούμε από τις αρχές Φλεβάρη την Μάρω Κοντού και την Μαρία Κωσταντάρου, σε ένα έργο που βασίζεται στις ανθρώπινες σχέσεις και στην οικονομική ανάλυση μέσα από ένα μη συμβατικό κοινωνικό μοντέλο ενώ ταυτόχρονα στην σκηνή της οδού Φρυνίχου ο Κωστής Καπελώνης θα σκηνοθετήσει το έργο του Σταύρου Τσιώλη "Ταξιδεύοντας με τον Πάοκ" με πρωταγωνίστριες δυο γυναίκες- αγγέλους του περιθωρίου στην αναζήτησή του ονείρου μέσα στην ποίηση της πραγματικότητας.